Help, ik ben brus!

[Joëlle 0]

Hoi allemaal,

Zoals her en der al in posts van mij naar voren komt heb ik twee broers met een vorm van autisme (pdd-nos en adhd om precies te zijn). Dit maakt dat ik een brus ben.

Kort gezegd is een brus een BRoer of zUS van iemand die ziek of gehandicapt is. Vaak gaat er in zo'n gezin veel aandacht naar het kind (of de kinderen) met een ziekte of handicapt. De gezonde broers en zussen kunnen het daar moeilijk mee krijgen.

Omdat ik het niet echt goed kan uitleggen is het misschien handig voor de geïnteresseerden om dit artiekel te lezen: klik hier.

In het artikel word oa verteld over problemen waar brussen tegen op lopen zoals; (te?) groot verantwoordelijkheids gevoel, schuldgevoelens tegenover het zieke of gehandicapte broertje/zusje, wegvluchtgedrag, concentratieproblemen, je eigen problemen stilhouden omdat je ouders al genoeg aan hun hoofd hebben, jezelf wegcijferen en nog meer dingen. Ik heb dit zelf allemaal en het was best een confronterend artikel maar heeft ook vooral mijn ogen geopend waardoor k besefte dat ik iets moest gaan ondernemen zodat ik weer beterder in mn vel kom te zitten.

Voor mij persoonlijk was het dus een grote eye-opener dat ik niet de enige ben die bepaalde problemen, gedachten en gevoelens heeft betreffende m'n broers. De laatste paar maanden ging het eigenlijk steeds slechter met me omdat ik het gewoon niet meer trok. Nu ik er achter ben dat er speciale ontmoetgroepen zijn en ook een forum maakt dat dat ik een heel stuk beter in mn vel zit omdat ik mn verhaal kwijt kan op een plek waar men het echt snapt.

Nou zit ik een beetje te twijfelen waarom ik dit schrijf, maar ik heb gewoon 't gevoel dat ik 't moet doen. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben op dit forum die in een situatie als dit zit en ik hoop dat er iemand is die er iets aan heeft. Dit topic is dus vooral bedoeld om anderen op de hoogte te brengen van het bestaan van deze groepen. Ik zou het tof vinden om met andere brussen ervaringen uit te wisselen, hoe zij tegen alles aankijken. Het staat expres in LVR en is dus geen PP topic. Voel je vrij om je eigen verhaal te posten of om vragen te stellen.

[Andere Jas 2]

Tsja, ik kej der wel wat van, broertje met ADHD, een zusje die tot een jaar geleden echt veel aandacht eiste vanwege wangedrag.

Opzich heb ik niet zoveel problemen dermee, maar toch wel wat herkenbaar, hetzij in mindere mate..

[LodewijkNapoleon 0]

Ik heb ook 2 brussen.

[Therese 0]

Hoe heet het als je zelf ASS'er bent en je broer ook?

For the record: ADHD is geen vorm van autisme.

[Gusto 0]

Quote:

Op maandag 13 november 2006 10:30:17 schreef Therese het volgende: For the record: ADHD is geen vorm van autisme.

het valt wel onder autistische stoornissen, dat heb ik geleerd op mijn spw opleiding het staat in het boekje de kleine psychopathologie

[Jellyfish93 0]

Mijn broertje is ook brus.

Ik en mijn moeder hebben adhd/add, en mijn vader is chronisch ziek.

Mijn broertje is de enige die niks heeft.

[Yara 0]

he Joelle,

ik vind het goed van je dat je richt op jezelf. Je geeft je broers niet de schuld, maar je denkt: hoe zorg ik ervoor dat ik er zelf niet teveel onder lijdt. Heel positief!

Ik ben zelf opgegroeid in een gezin met 4 dochters, ik ben de jongste. M'n twee oudste zussen hebben alletwee een vorm van ADHD en één van hun heeft veel psychische problemen. Alle gebeurtenissen door de jaren heen hebben een dikke stempel op ons als gezin, maar ook op mij persoonlijk gedrukt.

Quote:

(te?) groot verantwoordelijkheids gevoel, schuldgevoelens tegenover het zieke of gehandicapte broertje/zusje, wegvluchtgedrag, concentratieproblemen, je eigen problemen stilhouden omdat je ouders al genoeg aan hun hoofd hebben, jezelf wegcijferen en nog meer dingen.

Hier herken ik mezelf best wel in. Vanaf ik 11 was voel me vaak de oudere zus die voor iedereen moet zorgen.

Ik heb het vaak moeilijk gehad, maar ik wil daarvoor m'n zussen niet de schuld geven, zij konden er niets aan doen. Maar soms voelt het gewoon wel zo... maar ik hou van ze en zou voor allemaal door vuur gaan. Het heeft ons als gezin ook heel dicht bij elkaar gehouden de laatste paar jaren en dat is wel weer heel positief.

Het is eigenlijk wel fijn om zoiets te lezen. Aan de ene kant is het herkenning en aan de andere kant ook aansporing voor verandering!

dus bedankt!

[Joëlle 0]

Quote:

Op maandag 13 november 2006 12:01:32 schreef -eva- het volgende: het is eigenlijk wel fijn om zoiets te lezen. aan de ene kant is het herkenning en aan de andere kant ook aansporing voor verandering! dus bedankt!

Cool, daar 's dit topic dan ook voor

[ThijsK 0]

Ik ben zelf ook een brus, mn zusje (17) heeft t syndroom van down. Het kan een hele lieve meid zijn maar ook erg koppig en ook een beetje door mijn eigen gevoelens op dit moment botst dat heel erg. Mn laatste vakantie was een ramp geworden, maar paar weken later met haar op kamp geweest (ik als leiding zij als deelnemer) en dat ging wel erg goed. Volgens mij begrijpen mn ouders het gewoon niet altijd.

Verder heb ik wel veel leuke dingen door haar, dus het heeft niet alleen nadelen. Alleen zou ik af en toe wel een swillen dat ik een keer ergens naar toe zou kunnen zonder te worden nagestaart.

[LPdV 0]

Zoals ik dat hier lees zal ik zelf ook een Brus zijn, iig een van mijn 2 broertjes heeft ADHD, en allebei dislectisch (heeft er niet echt iets mee te maken) en beide zijn ze ook autistisch als ik het goed heb, verder is mijn vader ook autistisch maar sinds ie dit zelf heeft ingezien probeert ie er echt op te letten.

Interesant om dit topic te lezen.

[thijssieboi 0]

Lennart.. lees je laatste zin eens over.. is denk ik niet wat jij bedoelde..?

[LPdV 0]

dan haal ik die toch weg

[Gast Anon_phpbb]

Goed dat jullie het hier over brussen hebben!

Eleos heeft speciale brus-dagen, die erg goed bezocht worden en positief ervaren. Dus als je een brus bent, moet je misschien daar ook eens heen gaan?

[Joëlle 0]

Quote:

Op dinsdag 14 november 2006 12:29:25 schreef Marilyn het volgende: Eleos heeft speciale brus-dagen, die erg goed bezocht worden en positief ervaren. Dus als je een brus bent, moet je misschien daar ook eens heen gaan?

Weet jij hier meer info over? Op de webstek van Eleos kon ik niet vinden...

[Gast Anon_phpbb]

Hoi Joëlle, moet je even kijken op www.eleosbrussen.nl

Daar staan ook emailadressen van contactmensen bij Eleos.

[Joëlle 0]

Dank je wel! Jammer dat het zo ver weg is, maar ik ga 't in de gaten houden!

[Clyppan 0]

Ik merk dat veel mensen gewoonweg nooit weten 'hoe' ze om moeten gaan met mensen met een verstandelijke/lichamelijke beperking.. men wil altijd 'normaal' doen maar aangezien ze vaak niet weten wat het eigenlijk is dat iemand weet zijn ze bang om bijvoorbeeld verkeerde dingen te zeggen of praten tegen iemand alsof ze het tegen een kind van 6 hebben.

Het lijkt me echt een goed iets als men op de basischool aandacht besteed aan dit soort dingen.. kinderen gewoon leren dat er bepaalde dingen zijn (syndroom van down, autisme) die kunnen wringen in de communicatie met anderen.. en hoe ze hier dan het beste op kunnen reageren.. al is dat in veel gevallen alleen maar 'zoals bij iedereen'.. een les 'sociale omgangsvormen' ofzo..

Niet echt ontopic.. maargoed.. weet niet wat mensen er van vinden die echt een broer of zus (of ander familielid) hebben met een verstandelijke of lichamelijke beperking..

[ThijsK 0]

Quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 22:27:27 schreef PascalPas het volgende: Ik merk dat veel mensen gewoonweg nooit weten 'hoe' ze om moeten gaan met mensen met een verstandelijke/lichamelijke beperking.. men wil altijd 'normaal' doen maar aangezien ze vaak niet weten wat het eigenlijk is dat iemand weet zijn ze bang om bijvoorbeeld verkeerde dingen te zeggen of praten tegen iemand alsof ze het tegen een kind van 6 hebben. Het lijkt me echt een goed iets als men op de basischool aandacht besteed aan dit soort dingen.. kinderen gewoon leren dat er bepaalde dingen zijn (syndroom van down, autisme) die kunnen wringen in de communicatie met anderen.. en hoe ze hier dan het beste op kunnen reageren.. al is dat in veel gevallen alleen maar 'zoals bij iedereen'.. een les 'sociale omgangsvormen' ofzo.. Niet echt ontopic.. maargoed.. weet niet wat mensen er van vinden die echt een broer of zus (of ander familielid) hebben met een verstandelijke of lichamelijke beperking..

Ik ben een broertje van een trisomie-21-gevalletje oftewel Syndroom van Down-zusje. Ik denk Pascal dat jou idee wel goed is, maar dat je dat beter praktisch kan oplossen door ze samen te laten werken en samen te laten leven. Momenteel zijn er aparte VSO scholen, volgens mij kan je beter VSO klassen maken, zodat de kinderen in de pauze nog door elkaar lopen enzovoort.

[Liedewij 0]

ik heb dus zelf een broer met down syndroom, en autistisch verwacnte eigenschappen, hij kan niet praten, heeft regelmaat nodig, en herkend bekende niet is andere situaties.

[ThijsK 0]

Liedewij, ben jij of je ouders ook nog betrokken bij de Stichting Down Syndroom?

[Nynthe 1]

Quote:

Op maandag 13 november 2006 10:33:02 schreef Gusto het volgende: [...] het valt wel onder autistische stoornissen, dat heb ik geleerd op mijn spw opleiding het staat in het boekje de kleine psychopathologie

Dan zou ik de stof die je gekregen hebt eens flink aan de tand voelen.

Stoornissen in het autistisch spectrum zijn de volgende vijf groepen te onderschijden

·      (klassiek) autisme

·      stoornis van Asperger

·      PDD-NOS

·      RETT-syndroom

·      Desintegratiestoornis van de

      kinderleeftijd

Inderdaad, ADHD is niet genoemd.

ADHD staat voor Attention Hyperactivity disorder en mensen met deze stoornis hebben het onvermogen om aandacht voor een bepaalde tijd te richten, vaak gecombineerd met impulsiviteit en hyperactiviteit.

ADHD is een aandachts- en gedragsstoornis

Autisme is een ontwikkelingsstoornis met vooral een onvermogen adequaat te rageren op andere mensen en situaties.

Kortom: Het valt niet onder autisme. Ten eerste omdat ze allebei vallen binnen een totaal andere 'stoornis'-groep, ten tweede omdat de DSM4 dit zegt

---

Samengevoegd:

En verder: Ik heb op SPH een keer een project hiervoor opgezet, de broers en zussen groep. Was wel leuk om te doen en ik denk inderdaad dat je je heel erg gesteunt kan voelen en dat stukje herkenning heel fijn is.

[Liedewij 0]

volgens mij wel.... ik zie wel altijd een blaadje liggen van down up ofzo?? en iets van philadefia, daar woont hij ook bij.

woont jou zusje nog thuis?

ik vind wel dat gehandicapten teveel van de maatschappij worden afgehouden, ze wonen in apparte huizen, worden met een busje naar een sociale werkplaats gebracht en dan weer terug.

[Nynthe 1]

Quote:

Op woensdag 27 juni 2007 23:20:28 schreef Liedewij het volgende: ik vind wel dat gehandicapten teveel van de maatschappij worden afgehouden, ze wonen in apparte huizen, worden met een busje naar een sociale werkplaats gebracht en dan weer terug.

Dat geldt lang niet voor alle gehandicapten. Veel wonen ook gewoon midden in de maatschappij, werken in de plaatselijke supermarkt en gaan een visje halen op de markt. Dit is een beweging die er min of meer gedwongen door heen gegaan is, waar veel gehandicapten zich juist totaal niet lekker bij voelden. Dit jaar zijn er dus veel gehandicapten weer teruggekeerd naar de vroegere woongelegenheden. Niet omdat de maatschappij ze niet wilden, maar omdat ze zich dan veiliger voelden.

De mensen die zich wel lekker voelden in de woonwijken zijn hier gewoon gebleven.

[annzie 1]

Ik ben zelf ook een brusje, en mijn broertjes en zusje zijn dat ook. Ik heb zelf ADHD en mijn broertje ook en mijn zusje heeft ADHD en daarnaast heb ik ook nog een meervoudig gehandicapt broertje.

Ik herken wel veel in het je heel erg verantwoordelijk voelen enzo, en dat is waarschijnlijk ook 'e'en van de oorzaken van dat ik een half jaar geleden 'instortte' zeg maar. Nu zit ik bij jeugdzorg en had ik een paar maanden geleden ook een artikeltje over brusjes gelezen (in het bosk-magazine volgens mij) en nu ben ik hard bezig om te proberen me minder verantwoordelijk te voelen voor -met name- mijn jongste (meervoudig gehandicapte) broertje. Het gaat allemaal moeizaam, maar het lukt wel Daarnaast is het ook heel erg lastig om met zo'n broertje/zusje de straat op te gaan en wat leuks te gaan doen, zonder dat mensen je nakijken of soms zelfs rare opmerkingen gaan maken (nee, het gebeurd niet vaak, maar 1 keer is ook al te vaak). Ik heb het zelfs wel eens gehad dat mensen me aanspraken en vroegen of het niet zwaar was om voor zo'n kind te zorgen, toen was ik twaalf, misschien dertien, en toen dachten mensen dus dat ik zijn moeder was...:S Gelukkig heb ik daar nu geen last meer van, maar nagestaard wordt je nog steeds, vooral op plekken waar je niet zo vaak komt.

Ook het wegcijferen van jezelf ken ik, en heb ik heel lang gedaan, ook dat gaat gelukkig nu steeds beter. Alleen is het soms nog wel eens lastig om een goede balans te vinden tussen jezelf niet meer wegcijferen en teveel met jezelf bezig zijn. Gelukkig helpen mensen in mijn buurt daar goed aan mee.

Hetzelde geldt eigenlijk ook voor het stilhouden van mijn eigen problemen, en ook dat gaat steeds beter sinds ik dat artikel las en eraan begon te werken.

Maar toch zou ik ondanks alle moeiljkheden enzo die ADHD en handicaps met zich meebrengen niet willen dat mijn broertjes en zusje en ik 'gezond' geboren waren. Want juist deze dinegn maken ons nu tot wie we zijn, en zonder deze dingen zou ik mijn broertje waarschijnlijk veel minder lief vinden..

[Nynthe 1]

Oei, mooi stukje Annzie! Vooral de laatste zin. Het kan inderdaad heel erg lastig zijn denk ik, maar aan de andere kant weet je soms ook niet anders

Fijn dat je steun hebt kunnen krijgen en wat herkenning ziet bij anderen