Plume

Volgens Dick Swaab zijn superintelligente mensen in staat om vrij gemakkelijk gloednieuwe ideeën te vormen. Die krijgen ze doordat ze in hun hersenen onverwachte verbindingen kunnen maken tussen verse informatie en kennis die er al jaren opgeslagen ligt. Amper geloofwaardig is dit, straks blijkt dat we allemaal superintelligent zijn, GGZ-experten willen alleen niet weten waarom. Mogen E-werkers in de GGZ zich hierom een beetje zorgen maken en integer hulpvragen stellen? Hoe zeg je, we hebben een nieuwe GGZ nodig?

Ik begrijp wel dat het allemaal mijn schuld is, ik had namelijk nooit mogen denken dat de situatie minder ernstig is dan hoe ik daar nu over denk, want dat gelooft niemand.

Humor is belangrijk, we leven vandaag in een wereld waarin al wie nog op een redelijke manier tot twee kan tellen, gek is. En als er geen budget meer is voor fietspaden, dan gaan we met miljoenen maar wat langer werken, want fietsen is goed voor de geestelijke gezondheid.

Wie nuchter en neutraal naar de wereld durft te kijken, schrikt zich doordacht een ongeluk. Geloof echter niets zomaar, probeer het anders een keertje, dan mag je hier bij ons op de schroothoop komen zitten, gezellig.

Normaal denkend is de oefening eenvoudig oplosbaar, dat is nu net heel het punt en het resultaat van een gedegen herstelonderzoek waarmee het correlaat aangetoond wordt. Het is dan ook niet zomaar dat een aantal zich ernstig zorgen maakt, zeker wanneer blijkt dat zelfs gelovigen hierover in het duister tasten. There’s a crack in everything, begrijp je?

Om het nu altijd te moeten hebben over die lege ruimte, gaat me een brug te ver. Veel interessanter wordt het wanneer we die brug ook durven oversteken, ezelbruggetjes zijn er genoeg. Verder maken we graag van die visualisaties die in de schuif gelegd worden, zo raakt de schatmaker steeds voller en niemand zal het gezien hebben. Maar het potentieel is er wel, wat niet meer dan hoopvol kan genoemd worden.

Je bent dan ook expert, bekijk je dit vanuit A of B?

Naarmate het potentieel helderder wordt, wordt de waan des te pijnlijker om te beschouwen.

Misschien wachten we uit beleefdheid op een antwoord, op de vraag die hij stelde. Of begrijp je de gang van zaken hier nog niet? 

Misschien is het beter spreken in metaforen die de zielen strelen om zodoende meer vreedzaam en hartverwarmend enthousiasme op te wekken? Een aantal E-werkers in de GGZ heeft inmiddels ook een schatkamer kunnen ontdekken, maar wees voorzichtig wanneer je de deur open doet, de inhoud kan je namelijk ook verblinden op een manier dat je even zal mogen bekomen, kwestie van gewenning. Een sleutel heb je niet nodig, de toegang is vrij voor al wie het interesseert.

Voor platte kaas kan je bij Albert Heyn terecht. 

Als we een wereldomspannend aandachtig bestuderen en daar een paar denkfoutjes in ontdekken, dan geeft dat een redelijk bevreemdend gevoel. Daarom dat een aantal stelt dat ze met een tandenstoker een olifant kunnen doorprikken, wat op zich nogal megalomaan lijkt maar technisch een koud kunstje, tenzij je dat niet weet. Maar in alle integriteit en vreedzame bedachtzaamheid misschien toch maar even voorleggen aan een GGZ die hierover maar weinig weet? Dat zoiets overweldigend is, wie bedenkt het? Kortom, geen zaak voor kwetsbare mensen die er misschien wel de last van dragen, geen verantwoordelijkheid om het verder te dragen, meldingsplicht volstaat.
Is informatie voor God's leger, of is dat niet meer aan de orde, zo plots? 

Fascinerend wordt het leven pas echt wanneer je een klets van de hand van Jupiter krijgt, teruggeslagen wordt op aarde om dan te mogen besluiten dat het om een storm in een glas water gaat, morgen een nieuwe wereld verschijnt en dat begrepen kan worden als herstel, simpelweg omdat we iets vergeten zijn. Het is maar hoe je het brengen wil, E-werkers in de GGZ blijven vreedzaam en in alle integriteit hulpvragen stellen, uit morele overweging, van harte.

De spanning kunnen we luwen middels humor, zo zal je straks zien dat vanuit de kosmos een hand verschijnt die een liefdevol tikje geeft om Nash en de zijnen fluweelzacht aan te porren om de strijd te laten voor wat het is, om dan in een relatieve nanoseconde die langverwachte ethische upgrade effectief te realiseren. En als de grap niet begrepen wordt, dikke miserie.

Je kan voor of tegen politiek zijn, dit betekent dat het je interesseert en er uitgesproken meningen op nahoudt, radicaal tegen alles wat politiek betreft, of rommelend binnen het aangeboden kleurenpalet, een kluwen van meningsconflict en consensus. Een restgroep, waarvan we kunnen denken dat het om een meerderheid gaat, ziet het allemaal wel gebeuren en maakt het leven zo aangenaam mogelijk, het aanbod ruim en gevarieerd. En dan heb je nog een groep, wat verder geen belang heeft, ze maken zich zorgen maar worden niet begrepen, psychisch kwetsbare mensen.

Maar hij zei: U hebt een moeilijke zaak gevraagd; als u mij zult zien als ik bij u vandaan weggenomen word, dan zal het u gebeuren, maar zo niet, dan zal het niet gebeuren. Het gebeurde, terwijl zij al sprekend verdergingen, zie, dat er een vurige wagen met vurige paarden kwam, die tussen hen beiden scheiding maakte. Zo voer Elia in een storm naar de hemel. (2Kon.2:10-11, HSV)
Wat een prachtig boek die Bijbel. Heel mooi beschrijvend en objectief.

Het is wel interessant, maar het blijft speculeren m.i. Jesaja heeft het al over deze dingen:
Want zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Aan de vorige dingen zal niet meer gedacht worden, ze zullen niet meer opkomen in het hart. (Jes.65:17, HSV)
Er bestaan verschillende exegeses wbt deze tekst. Sommigen leggen het uit als een verandering die ondergaan zal worden door de kennis van het evangelie. Mij lijkt het toekomstmuziek en ik vat het wat letterlijker op en zie het als een zaak die verwijst naar Openbaring.

Het is puur een kwestie van logisch redeneren, niet meer dan dat. Wie bereid is zich diepgaander te buigen over het begrip biflatie dat hier als een neutraliserende katalysator geldt, komt snel op het spoor van een aantal epistemologische die het denken daarover blokkeren, hiermee zeggend de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderend. Hierdoor krijgt het verhaal van het paard en het water dan ook een veel zwaarwichtiger lading, gezien de cognitieve aspecten worden uit morele overweging en in alle integriteit dan ook hulpvragen gesteld aan GGZ-experten, met vraag tot nader onderzoek op waarachtigheid in een sfeer van milde overreding en derhalve zonder hierom naar schuldigen te willen zoeken. En wie hier niets over weet of van kent, kan er onmogelijk een nuchter doordacht oordeel over vellen, dan zijn we ons er niet bewust van, wat logisch en eenvoudig afleidbaar is, wetenschappelijk te onderbouwen en ethisch verantwoord. Een aantal E-werkers in de GGZ maakt zich hierom zorgen, wel of niet technisch of middels een ervaringsgericht herstelonderzoek gefaciliteerd, OPS-lijders.   

Met een neutraliserende katalysator zoals biflatie kunnen we nuchter doordacht zo intens veel leren dat het zelfs amper geloofwaardig wordt, wat voor anderen misschien nu net de reden is om er verder geen aandacht aan te besteden, de voorwendselen divers. Ergo, voor de betrokkenen is het al een hele kunst om nog gelijkgestemden of een omgeving te vinden waar ze zichzelf kunnen of mogen zijn, in het andere geval rest nog slechts het verdringen van het innerlijke zelfbewustzijn met de hieraan, vanuit het standpunt van die eigenheid of zienswijze, verbonden neveneffecten.

Vroeger bestonden er non-dualisten die niet bestonden, een aantal is versteend. 

Er zijn verschillende copingstijlen, sommige lijken belachelijk maar ook veelzeggend over wat de schade van onwetendheid kan zijn, of worden. 

Ik geloofde vroeger niet dat die muren bestonden, maar door er genoeg tegenaan te lopen weet ik het nu wel zeker, factum stultus cognosit. Dit heeft ertoe geleid om het anders aan te pakken in de vorm van een andere denkpiste die zowaar nog een grotere kloof deed ontstaan tussen wat is en wat zou kunnen zijn, met als bijzonderheid dat we aan aantal zaken heel anders kunnen belichten, veel en veel eenvoudiger maar daarom niet minder ontnuchterend en hoopvol. Maar dat is materie die we best kunnen inbedden in een veilige en vertrouwde omgeving, met GGZ-experten die ook weten waar ze over praten, zeggen E-werkers die hier eerder al kennis van genomen hebben, van harte.

Door de overweldigende muur aan schuldenbergen konden we geen helder zicht krijgen op het potentieel dat reeds beschikbaar was, dit werd pas transparant toen we een andere taal ontdekten en de bergen liet oplossen alsof ze niet eens bestonden. De verwondering en verbazing des te groter toen bleek we dat zomaar zelf konden, wat echter beperkt bleef tot zij die niet konden gehoord worden omdat ze achter die muur stonden, wat ze wel jammer vonden.

Het kinderlijke van de kracht van eenvoud is vaak genoeg om er geen aandacht aan te besteden, simpelweg omdat het niet strookt met de gang van zaken zoals we traditioneel gewend zijn. En wie er wel aandacht voor heeft, komt dan ook op een speelse manier tot inzichten die je misschien wel als vanzelfsprekend kan percipiëren, maar ook, wanneer we hierover zouden doordenken, kunnen overweldigen. Het resultaat van een doorgedreven herstelonderzoek kan dus zijn dat je als een klein kind koppig staat te stampvoeten en huilen, maar in werkelijkheid ben je innerlijk bezig met heel de wereld, maar dat begrijpen volwassenen niet. Ergo, waarheid komt uit een kindermond, ons innerlijke kind dat zich herinnert als het ware zelf, kwetsbaar en niet opgewassen tegen al het gedreun van die boze wereld rondom ons, wat spontaan angst en zorg opwekt, maar ook hoop en zingeving. E-werkers getuigen, en stellen integer hulpvragen, als kinderen die aan intellectuelen proberen uit te leggen wat ze met hun telraam allemaal kunnen, alsof het gebruik van ons logische boerenverstand sociaal vreemd zou zijn, een wonder.

Het leven zit soms vreemd in elkaar, en tegelijk perfect logisch. Start met een economie die berust op beperkte rationaliteit door een aantal basiselementen uit te sluiten, en wie zich hier bewust van wordt mag dat proberen uit te leggen maar wordt hierin niet altijd begrepen, alsof je van een andere planeet zou komen. En tussen A en B zitten dan zoveel variaties, interpretaties, belangen en meningsconflict dat het ook amper mogelijk wordt om het uitgelegd te krijgen, ondanks het op zichzelf verbluffend eenvoudig is maar ook amper aandacht voor te vinden is. Op deze manier ontstaat het AB-perspectief, bekeken vanuit B is het wereldbeeld weerzinwekkend met hoop een fluweelzachte paradigmashift naar meer verbondenheid en harmonie, voor A normaal maar (nog) niet wetend wat B zou kunnen betekenen, wat ook niet kan geweten worden zonder dat hier meer ontvankelijkheid voor zou bestaan, wat een vrije keuze is. En als B betrokken raakt in het spel van A, bibberen en beven, om iets later E-werker in de GGZ te worden, fascinerend.