Nicky O

De tranen deden me goed, maar je hebt volledig gelijk! De genezing begon pas vanaf het moment van bekering. Toen kon ik Liefde gaan ontvangen. Voor het eerst... 
 

Eigenlijk heb ik altijd al wel geloofd, maar mijn Godsbeeld veranderde van een meer afstandelijker God naar een persoonlijker God. Maar er is wel een nuanse te vinden. Het was eerst een kindergeloof. Naar mate je ouder wordt komen de vragen over Gods betrokkenheid in mijn leven. Of Hij er werkelijk voor me is en waar ik dat aan kan zien. Ook vragen over de wereld om me heen, of het wel klopt wat de bijbel daar over zegt. Vervolgens leer ik steeds meer te geloven dat de bijbel waar is, maar zie ik ook de nood in waarin ik geestelijk verkeer. Pas vanaf mijn  mijn 23ste ongeveer bespeurde ik duidelijk Gods leiding in mijn leven en begon ik zekerheid te krijgen dat ik later in de hemel kom.
 

@Kaasjeskruid ik heb even een paar minuten de tijd genomen om stevig na te denken en om kort samen te vatten hoe ik tot geloof ben gekomen. Dit is misschien interessant voor je onderwerp.
Ongelovig.
Periode van gevoel gebroken en verloren te zijn.
Zware tijd van verwerking, veel tranen.
Open hart.
Iemand vertelt me over Jezus.
Genade ontvangen tijdens een jaarmis.
Nieuwsgierigheid groeit.
Verlangen om gedoopt te worden groeit.
Heilige Geest ontvangen, krachtig moment van genade.
Laten dopen.
Geloof staat stevig geworteld.
 

De hoogmoed van een mens brengt hem ten val,
eer is weggelegd voor wie bescheiden is.
Spreuken 29:23

Daarom moet men herboren worden in christus dat is de weg

Een voorbeeld uit eigen leven. Door mijn gebrek had ik een ontwikkelingsachterstand. Ik knokte er voor en haalde uiteindelijk na een school voor moeilijk lerende kinderen via de VBO de MBO. Echter liep ik door mijn beperking vast in de stage en ik deed zooo mijn best. Ik moest toen van school af. En dan ga je na denken. Mijn overtuiging was toen dat ik niks kon en niks was en dat God ver weg is. Ik wist wel dat God een plan met mijn leven had, maar ik ervoer Hem niet en kon er geen voorstelling van maken. Ik wist wel dat Jezus je leegte vult, maar ondanks mijn geloof ervoer ik nog steeds een leegte.
 
Nu vele jaren later getuig ik ervan dat God me nooit in de steek heeft gelaten en altijd voor mij heeft gezorgd, al heb ik geen enkele diploma. Niet mijn diploma is mijn identiteit, maar God is mijn identiteit. In Jezus ben ik nu op de goede weg en Hij vult mijn leegte. Veel heb ik voor de Heer voor de PKN en de YFC o.a. kunnen doen en ik geloof dat er nog wel meer op mijn pad zal komen.

Dat is dus geen antwoord op de vraag: stel je zou "mogen kiezen": je spreekt over "leren geloven". Nu mag je kiezen: [1] je leert geloven door tegenslagen of [2] je leert geloven doordat je van glorie naar glorie leeft door het geweldige werk van onze Hemelse Vader en Verlosser? [Ik begrijp dat het in de prakijk anders is. Het is dus - voor jou - ook een fictieve vraag. Toch ben ik benieuwd naar jouw antwoord.]
Een goede Vader wenst geen tegenslagen voor Zijn kinderen. Het betekent dat de tegenslagen altijd een oorzaak hebben. Welke? Daarover kunnen we het natuurlijk wel eens hebben.
De gave van het geloof is totaal iets anders dan geloven in het algemeen!
Je spreekt over "faith" en "believe". De duivelen geloven ook, maar, zij geven zich niet over aan Zijn Wil.

Dat begrijp ik... dit gaat over vertrouwen hebben in God. Fijn te horen dat je je kruis hebt weten te dragen en nog steeds in je geloof staat.
Zo is het. Ik geloof dat ieder mens momenten van Genade in zijn leven ontvangt. Maar.. wat doet een ieder hiermee? De oogkleppen weer op en verder het geluk zoeken in de wereld? Of het roer uit handen geven en Jezus aannemen als God... ?

Absoluut: En bedroeft den Heiligen Geest Gods niet, door Welken gij verzegeld zijt tot den dag der verlossing.
En, omdat we weten dat de Heilige Geest God is, weten we dat we God kunnen bedroeven. Daarnaast lezen we dat Jezus ook verdrietig kon zijn. Hij huilde bijvoorbeeld bij het graf van Zijn vriend, maar hij was ook bedroefd dat Hij in Zijn stad weinig kon doen. Dus, Jezus kan ook verdrietig zijn, en omdat Jezus God is, betekent dit direct dat God verdrietig kan zijn.

Ik wil het nogmaals met jullie delen.. waar jullie ook zijn..
Dit is de Geest. Door Bach heen..

In de Romeinenbrieven las ik eergisteren nog: "verblijd u met hen die blij zijn en huil met wie huilen".
Je kan uit zelfmedelijden huilen, dat is niet goed. Maar je kan ook huilen om het lot van anderen en dat is wat de liefde doet. Het gaat hem aan het hart.

Die had Jezus en Hij weende met hen. Hij riep ons zelfs op te treuren met hen die verdriet hebben.

Uiteraard staat de liefde voorop. Maar liefde sluit verdriet niet uit.

Zo is het precies!
Dat zie je verkeerd. God heeft een gigantisch verdriet om de wereld die ten onder gaat en de mensen die niet voor Hem kiezen. Maar... Hij heeft ze nou eenmaal de keuze gegeven. Hij zal altijd een ingang zoeken. Hij houdt ervan als we ons klein en nederig opstellen, als we toegeven dat we machteloos zijn, dan vindt Hij een ingang... 

Zo is het precies!
Dat zie je verkeerd. God heeft een gigantisch verdriet om de wereld die ten onder gaat en de mensen die niet voor Hem kiezen. Maar... Hij heeft ze nou eenmaal de keuze gegeven. Hij zal altijd een ingang zoeken. Hij houdt ervan als we ons klein en nederig opstellen, als we toegeven dat we machteloos zijn, dan vindt Hij een ingang... 

Wat denk je zelf? Wil je een serieus antwoord? De Heilige Geest is bedroefd wanneer jij niet open doet. Het probleem is dat jij "emotionele" argumenten zoekt om niet in de Drie-ene God hoeven te geloven. Dat de Drie-ene God bestaat, is een feit. Waarom bepaalde zaken in het leven lopen zoals ze lopen, kan je als een interne discussie beschouwen. Jij hebt moeite met de aard van God, en in feite is dat jouw probleem.
modbreak Trajecto: Ophouden met het steeds jouw geloofsinhouden te betitelen als feiten. Het hindert het gesprek. We discussieren hier en slaan anderen niet met feiten om de oren. We zijn geen spreekbuis van een specifieke geloofsopvatting maar discussiëren met elkaar; mensen die een verschillende overtuiging hebben.

Ik hoop wel dat je gelooft dat God er wel af en toe flink de beuk gooit. Hij ramt dus af en toe behoorlijk op deuren. Het is dan inderdaad verstandig om open te doen.

En groot gelijk heeft ze. De Heilige Geest klopt aan de deur van elk hart, maar wacht totdat er open gedaan wordt en beukt Zichzelf niet ongewenst een weg naar binnen.

Ik geloof dat God voorafgaand aan de wedergeboorte Zich absoluut met de mens bezighoud en dat ieder mens vroeg of laat geleid wordt naar de keuze voor of tegen Hem. Maar op het moment dat die keuze wordt gemaakt komt gelijk de Heilige Geest in je wonen en ben je gered! Daar hoeven wij niet eerst onszelf voor te verbeteren en dat kunnen wij zelfs niet eens!
Dan begint het proces van de heiliging, of zoals jij het zegt; het vernieuwen van het denken en handelen.
Nee. Jij dwingt je vrouw toch ook niet om van jou te houden?

Ja, zo gaat dat nu eenmaal met de aarde; dat is een dynamisch en organisch gebeuren terwijl we krampachtig de zaken willen houden zoals ze zijn. En dan veranderd er wat en dan is dat meteen de schuld van opwarming? Die temperatuur is in het verleden vast nog wel warmer geweest en zal in de toekomst wellicht weer zakken. Wij zijn nomaden op deze wereld die het liefst denken dat ze zelf wel even zullen zorgen voor verbetering van wat ze niet bevalt. 
Ja zeg ik, het draait altijd om de centen.

Zullen? We zullen zien. Ik lees in dat artikel niet zulke stelligheden, maar meer het woordje "als" en "zou kunnen". Vooralsnog lees ik enkel dat men het bij het verkeerde eind heeft gehad en komt er meer ijs bij dan er verdwijnt. Antarctica zou zelfs verantwoordelijk zijn voor een daling van de zeespiegel. Ennuh, 10.000 jaar geleden werd de wereld ongeveer geschapen! Dat fabeltje over die miljarden jaren gaat zo de prullenbak in. 

Gaat in door de enge poort; want wijd is de poort, en breed is de weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die door dezelve ingaan; Want de poort is eng, en de weg is nauw, die tot het leven leidt, en weinigen zijn er, die denzelven vinden.
Reiki, yoga, boeddhisme, islam. Eng?

Jouw ruggengraat bevalt me wel. Het laat jou bijna koud hoe anderen over jou denken. Het is een overlevingsinstinkt waar ik van kan leren. En ja, dat leerde Jezus ons inderdaad. Al vindt de wereld ons dwaas..  ?
Laten wij als mensen van de weg elkaar en de mensen om ons heen zegenen. Dat is wat Jezus ook wil. Geen rancune naar elkaar toe en elkaar door de ogen van Jezus in liefde aanzien. Dat is Gods wil. Dat we ook elkaar aan Jezus opdragen, zodat Hij alles in allen kan zijn en ieder persoonlijk Zijn wegen deelachtig maakt. 
God is bij machte een ieder te leiden naar Zijn huis. Laten we niet onszelf vertrouwen en onszelf aanprijzen bij de mensen, maar laten we Hem vertrouwen en het aan Hem overlaten. Ieder als werktuig in Gods handen op ieders persoonlijke weg met Jezus.
God heeft niemand van ons nodig, maar redt de mensen zelf en kiést ervoor ons daarvoor te gebruiken. Laten we daarom ons verootmoedigen en ons nederig onder Hem opstellen, want al verdwijnt dit forum en worden we uit elkaar gedreven, God gaat nog met een ieder van ons mee en warmt onze harten op aan zijn Liefdesvuur en schenkt ons van dag na dag Zijn wijsheid.
Laten we niet koppig zijn en elkaar in de liefde en vrede van Jezus aanzien ?

De wil van God is dat we allemaal Zijn wegen bewandelen van naastenliefde, wat bereikt wordt door ons geloof.  Een weg die niet altijd gemakkelijk is.

Om eerlijk te zijn was het voor het eerst dat ik dat zo bedacht, het idee van Die Persoon van de Geest is Jezus.  @WdGnoemt De Geest een persoon. Maar de Heilige Geest is God Zelf. Is God een persoon? Zo zou ik het zelf nooit noemen..   Ik weet alleen dat Hij in mij leeft en me heel duidelijk Zijn aanwezigheid laat voelen.
Hier ben ik het helemaal mee eens.