ZENODotus

Ik ben een persoon die nog ontzettend zoekend is naar een kerk waar ik me thuis kan voelen... zo voel ik me in de katholieke kerk niet thuis, ook omdat ik andere opvattingen heb over vele leerstellige zaken... Daarom is mijn opinie net iets anders dan mensen die al een kerk als hun gevestigde plaats hebben gevonden. Ik ben van mening dat het belangrijk is een kerk te vinden waar je je thuis voelt, al zou die dan iets verder liggen. Verder vind ik ook met kinderen dat het belangrijk is dat ze leeftijdsgenootjes in de kerk kunnen vinden waaraan ze zich eventueel kunnen optrekken. Uiteraard is

Hartstikke interessant. Dat zie ik dus anders dan Leo XIII. De schrijvers (auteurs) van de verschillende bijbelboeken zijn geïnspireerd. Dat maakt mijn inziens God nog niet de auteur. Het is natuurlijk ook wat gecompliceerder, want intussen zijn er verschillende andere pauselijke encyclieken geschreven die de gedachte hebben bijgesteld. De brief van paus Leo XIII komt uit de neo-scholastische tijd, waarin men inderdaad uitging dat openbaring grotendeels vereenzelvigd werd met doctrine, met eeuwig, altijd geldende waarheden, uitgedrukt in zinnen in de Bijbel en de traditie. Een andere manier

Mijn mening is erg verdeeld, moet ik bekennen, zelfs terwijl ik het hier typ... is het diefstal? ja, in feite wel, want je pakt iets dat rechtmatig niet het jouwe is, anderzijds bezoek ik bijna wekelijks een bibliotheek voor CD's en boeken en dan betaal ik lidgeld die ook niet naar de schrijvers van die boeken gaat (in Nederland is dat waarschijnlijk anders dan hier in België) Verder ken ik de nieuwe wet hieromtrent in Nederland, die trouwens nog niet van kracht is in België als ik me goed voorheb, maar ja, ik heb ook wel het één en ander gedownload die ik gelijktijdig heb geüpload...

Zoals hier al gezegd, gaat het om de docetisten en niet zozeer om hoe "individuele" christenen de eucharistie beleven. Docetisten beleden maar één enkele natuur van Christus, en dat was de goddelijke, waardoor hij onmogelijk het offer zou kunnen hebben gebracht, dat hij beweerde gebracht te hebben. De vroege kerk streed enorm tegen het docetisme, in de brieven van Johannes worden ze bestempeld als de anti-christ. Verder geloof ik dat er zoveel protestantse stromingen zijn door de "sola scriptura" regel, waardoor iedereen zo'n beetje zijn eigen interpretatie in de tekst kan leggen, en iedere

Ik deel je mening wel in zekere mate. Toch lijkt Paulus te suggereren dat je eerder God's goedkeuring zoekt als alleenstaand, en als getrouwd persoon je eerder de goedkeuring van je partner zoekt. Zelf geloof ik ook dat ik toch een liever een christelijke partner heb, omdat mijn christen-zijn zo essentieel deel uitmaakt van mijn zijn, dat ik het toch moeilijk zou vinden dat niet terug te vinden bij mijn partner. Maar Quest heeft wel gelijk volgens mij dat we allemaal anders in elkaar zitten, en in feite gaan er geen twee christenen zijn die helemaal gelijk geloven, dat hoeft ook niet. De eenh

Ik weet niet meer welke filosoof ooit zei dat we de leugen (waarmee hij het religieuze bedoelde) in stand moesten houden voor het welzijn van het volk. Maar ik snap de reactie wel om maar te denken aan 11/09, als religie geen kwaad kan. Religie heeft doorheen de geschiedenis in feite altijd wel ook kwaad gedaan, en doet dat nog steeds, dan hoeven we niet eens naar de extremismen van de Islam te kijken, maar ook hoe sommige religieuze mensen omgaan met anderen die niet dezelfde religie zijn aangedaan als hen, denk b.v. aan de miserie tussen katholieken en protestanten. Toch blijf ik erbij dat

Ik reageer nog even op de ts, want dat is iets wat mij al hèèl lang bezighoudt. Volgens bronnen die ik heb gelezen zouden er zo'n 30000 denominaties van het christelijk geloof bestaan. Dat zijn er volgens mij veel, heel veel. Zoals jullie weten ben ik JG geweest, maar al van in het begin had ik mijn punten waar ik de JG niet volgde. Dat vond ik in die tijd ook niet erg... Het begon mij echter te storen dat andersgelovigen een beetje verketterd waren. Ik kwam aan deuren waar mensen oprecht katholiek, oprecht evangelisch, oprecht... waren. Verder ben ik een postmodernist, en wij geloven in f

Heel mooi nummer Kelly, zeker een groep in de gaten te houden!

dag Rutgerza, Ik volg je wel een beetje daarin... Paulus maakt ook steeds duidelijk wanneer hij in naam van de Heer spreekt en wanneer hij zijn eigen mening formuleert. Als hij het over vrouwen heeft doet hij me soms een beetje denken aan Ambrosius, al is Ambrosius dan duizend keer harder natuurlijk. Ik kreeg vroeger soms ook lezingen die ik moest doen die raad gaven aan getrouwde koppels. Ik heb ze nooit geweigerd, maar ik vond het wel vreselijk, wat weet ik er nu immers van als nooit getrouwd persoon... Net hetzelfde als ik soms hoorde van een getrouwd persoon hoe ik als single mijn leven

Je projecteert daarmee je eigen opvatting m.b.t. het begrip "respect" over de invulling van dat begrip door "de tijdgenoten van Jezus" heen. Het Joodse volk ging op een andere manier respectvol om met Gods Naam... Een manier die je (met je projectie) "wegdrukt" en ombuigt in het tegendeel ervan. Jammer!! Ik ben het helemaal met je eens... het is juist uit respect dat sommigen hem liever aanspreken met Heere, God, Onze Heere... Kijk ik noem mijn vader over het algemeen bij zijn voornaam, precies omdat ik weinig respect voor hem heb, hij heeft ons verlaten toen ik een kind was en niet naar

Proficiat Tucker, een mijlpaal in je leven.

Dag Anne, ja het is moeilijk... Misschien moet je toch je gading eens zoeken op de genoemde christelijke datingsites, funkyfish doet algauw trouwens een single-weekend. Zelf heb ik geen hele collectie aan vriendinnetjes... Zeker sinds ik volwassen ben gaat het moeilijker. Ik ben ook geen uitgaander, dus je zult me niet vinden in een discotheek of op café. De enige mogelijkheid voor mij denk ik is toch de datingsites. Dan kunnen we ook iets doen dat we beiden graag doen, in plaats van at random iemand tegen te komen. Zelf wil ik ook geen niet-christelijke relaties meer, ik heb zelfs een vrie

dag Ursa, Ja het was best een heftige tijd die ik pas in 2012 echt heb kunnen afsluiten (denk ik). Wat mij overtuigde om geen JG meer te zijn was vooral mijn begrip van God, die veel diepgaander werd, zo was ik nooit een voorstander van de 1914-doctrine en geloof ik ook niet in het "primaatschap" van het besturend lichaam. Toen ik er eigenlijk achter kwam dat wel geacht werd dat je de regels van het besturend lichaam strikt naleefde en alles geloofde zoals zei het voorkauwden, was mijn keuze heel snel gemaakt. En neen, ik ben mijn geloof niet kwijtgeraakt, al was ik in 2007 echt wel kwaad op

Ik ben 7 jaar Jehovah's Getuige geweest, van 1999 tot 2007. Ik ben niet opgegroeid als Jehovah's getuige, dus was het een bewuste keuze die ik maakte, ondanks de tegenstellingen die we hadden, geloofde ik niettemin dat zij het dichtst stonden bij wat ik geloofde. Uiteindelijk ben ik er uitgegaan voor net die tegenstellingen die ik in het begin niet de moeite waard vond om er niet "in te gaan". De tegenstellingen zijn vooral op het gebied van armageddon, waarvan zij geloven dat enkel JG dit zullen overleven. Ze leggen er naar mijn idee ook veel te vaak de nadruk op, het woord komt in de schrift

Ik heb ooit wel relaties gehad met niet-christenen, en ook bij mij botste het vaak op mijn geloof. Zoals de bijbel zegt om in de Heer te trouwen is toch veel beter denk ik. Maar ook dat is niet gemakkelijk. Vele christenen hebben de neiging te denken dat ze de enige volle waarheid hebben, en als je daar dan van afwijkt, dan word je gewoon langs de kant gezet. En dat is dan ook weer niet leuk. Ik ben wel gelukkig in een celibatair bestaan, anders hoor. Kan me toeleggen op het woord van God.