Veritas Illustrat

Nee, hoor. Mount Freedom. Wat ik thom laat zien is dat er een andere uitleg mogelijk is die afwijkt van die van hem. Maar ik tracht hem niet te overtuigen van mijn standpunt, want ik denk dat iedereen de bijbelse tekst zodanig kan vervormen of plooien, dat die precies zegt wat je wilt zeggen. En iedereen is, wat mij betreft, daar helemaal vrij in.
Ik heb me echter teveel laten meeslepen in de discussie, terwijl ik juist - en dat is mijn uitgangspunt - niet in discussie geloof. Mea culpa.
De vraag die ik eigenlijk stel aan iedereen die een bepaalde vorm van geloof heeft (dus zeker niet alleen aan christenen): Is jouw geloof gebaseerd op wat je in jouw heilige boek leest, of is het gebaseerd op degene of datgeen waarvan jouw heilige boek getuigt?
Met andere woorden: het eerste is kennis, het tweede is beleving. Het eerste is dood en tweede is leven.
En als je het tweede niet ervaart, dan is blijkbaar jouw geloof alleen op kennis gebaseerd. En dan ben je kwetsbaar en zul je altijd vervallen in discussie.
 

In de goddelijke paradox ben jij het object van verandering, niet je situatie. Je ervaart een levensveranderende waarheid. Het zet je waardesysteem op zijn kop. Paradoxaal is de heldere intentie van het goddelijke om je in het mysterie te trekken. Het goddelijke kan zich manifesteren in je leven in een reeks uitdagingen die bedoeld zijn om je wakker te schudden uit de gedachte dat jij de wereld en iedereen onder controle hebt, lezen we.

Meen dat je hiermee verwijst naar die eenvoudige beslisregels, werken altijd prima omwille van hun eenvoud:
wat vergankelijk is, is onwaar wat onvergankelijk is, is waar Ergo, omdat ik denk vergankelijk te zijn, ben ik onwaar, tenzij ik iets over het hoofd zie dat ik nu niet weet, maar misschien morgen wel. En als ik vandaag denk vergankelijk te zijn en dat blijkt niet waar, was ik in staat om mezelf te bedriegen, onwetend daarover.
Over die eerste denk ik nog na, die tweede is inmiddels helder geworden.

De waarheid is vanzelfsprekend, het is de leugen die je hart beroert. 

Ik denk dat dit niet de algemeen christelijke manier van denken is!

We zijn door God geschapen. Daar kun je over strijden, natuurlijk. Maar ik heb daar niet om gevraagd. Waarom zijn we dus eer verschuldigd? Leg dat eens uit.(Ik ben tegen dat verplichte karakter).
En als God zegt dat we naar Jezus moeten luisteren, dan kan ik toch zelf uitmaken of ik dat doe?
Misschien wil ik helemaal niet verlost worden. Waarvan? Ik heb het best naar mijn zin in het leven.
Als ik niet naar God luister, komt er dan een bliksemschicht naar beneden?
Ik begrijp wat eren is. Ik denk echter niet dat je dat kunt afdwingen. En zoals ik al tegen Sjako zei, is het juist dat wat me tegenstaat. En jouw opmerkingen over hemelsen en aardsen spreekt me helemaal niet aan. Ik sta liever met de beide benen op de grond. Het leven is al complex genoeg. Ik geloof wel dat God bestaat, maar ik krijg persoonlijk niet de indruk dat hij van mij ontzag wenst. Laat staan dat ik hem eer. Kijk eens naar al de ellende om je heen.

Hoezo uitverkorenen? Is die andere groep dan niet uitverkoren? En waarom weten ze dingen die de andere groep niet weet? Weet je om welke dingen het dan gaat?