HippieWeds

Ik heb het idee dat Christus daar is wanneer 2 mensen elkaar ontmoeten. In de ontmoeting met anderen leeft Christus.

Volgens mij zegt Jezus Christus zelf ook zoiets.

De kerk is voor mij iets anders dan een geloofsgebouw waar vele mensen naar toe gaan.

Ik denk dat het de bedoeling is om zelf de tempel/de kerk te zijn, als persoon. Dat je zelf iemand bent waar mensen graag naar toe gaan om te praten over geloof bijvoorbeeld, dat je de steun bent.

Dat je dus zelf kerk bent als het ware, dat is dus niet afhankelijk van een gebouw of iets dergelijks. Als je je aandacht op God richt in je leven, probeert vervuld te zijn van Heilige Geest en vervolgens ontmoet je mensen (waardoor Christus tussen jou en die mensen leeft in de ontmoeting).

De kerk is dus naar mijn idee je moraliteit, je houding, dat wat je uitstraalt en wat een baken kan zijn voor anderen.

Voor wie dat in de vorm wil van een gewone kerk, prima. Voor wie zelf een kerk wil zijn: prima. Zelf kerk zijn past veel beter bij me dan naar een kerkgebouw/gemeenschap gaan. Als ik met anderen spreek over geloof ga ik als het ware ook naar een kerk, een tempel. Zij zijn ook een tempel.

Ik denk dus dat het erom gaat dat je een kerk in jezelf sticht. Volgen jullie het nog?

Beetje een chaotisch verhaal omdat ik er nog veel over na aan het denken ben, maar zo is het nu hoe ik het zie (op dit moment).

Interessante materie. Ik heb geen idee op het moment. Er zijn zoveel verschillende visies hierop dat ik het niet weet. Die visies bekijken is overigens wel erg interessant.

Ik zeg: Genesis, Exodus, Evangelie van Johannes.

Het leesschema in de jongerenbijbel is fijn, als je dat hebt gedaan (wat langer dan een jaar duurt als je je eraan houdt) heb je een flink stuk bijbel gelezen. Er staan ook interessante vragen en toevoegingen in vakjes bij de tekst in de jongerenbijbel die een mooie aanvulling kunnen zijn (en je kunt in de kantlijn eigen notities erbij schrijven).

Dat vind ik echt een aanrader. Je komt echt een heel eind daarmee.

Daarbij vind ik zo'n dagboekje ook leuk, je hebt tegenwoordig allerlei wat hippere dagboekjes met een wat alledaagse/moderne benadering, erg fijn.

Heftig onderwerp.

Ik vind dat de mogelijkheid tot euthanasie er moet zijn, ook voor mensen die al heel lange tijd depressief zijn. Maar die mogelijkheid moet niet gemakkelijk bereikbaar zijn.

Het is een waardigere manier van zelfdoding dan vele andere manieren die men anders aan zou grijpen. Daarbij is het niet een abrupt einde maar een proces waar de zieke (evt. met dierbaren) door gaat wat heel waardig kan zijn in mijn ogen.

Of het vervolgens verenigbaar is met het geloof in God mag de zieke voor zichzelf bepalen vind ik.

Zoiets als dit kies je niet zomaar.

Ik ken 2 mensen die zichzelf hebben gedood op een gruwelijke manier (beide wegens ernstige depressie) en ik had hen graag euthanasie gegund, omdat ze in zo'n proces wel serieus waren genomen. Vervolgens kan je in het proces beslissen er nog vanaf te zien of er voor te gaan.

Mensen die echt dood willen maken zichzelf hoe dan ook dood (of ze proberen het en het mislukt, wat ook kan en zeer veel voor komt), zeker wanneer er geen vangnet als euthanasie voor ze is.

@Hans1961 en Cobybryant, bedankt voor jullie getuigenis.

Ik ben een kerkloze christen.

Mijn ervaringen met kerken zijn negatief en ik wil me niet meer verbinden daardoor aan een dergelijke groep.

Ik raakte mezelf kwijt, ging precies net zo denken als de rest, werd geïndoctrineerd, werd ook nog eens daarbij niet voor vol aangezien en werd daar heel onzeker van.

Nu word ik ook niet voor vol aangezien, ik ga niet naar de kerk dus ik ben weg van God (volgens sommigen in mijn omgeving).

Ik bevind me lang niet altijd onder christenen, mijn man is christen net als ik, maar verder ga ik om met andersgelovigen en ongelovigen (dat is meer toevallig zo dan bewust). Ze laten me in mijn waarde en onze gesprekken zijn verdiepend, we leren van elkaar. Jezus trok ook op met iedereen, daarin wil ik Jezus navolgen. Jezus stond niet voor een kerk te preken, ik snap soms het bestaan van een kerk gewoon niet. Ik heb het idee dat het pas vele jaren na Jezus' bestaan erbij is verzonnen.

Interessant onderwerp.

Probleem met dit soort zaken is dat er mensen rondlopen die zich voordoen als paragnosten, die het hem alleen om de centen gaan en met mooie woorden een hoop weten recht te praten. Zoals bijvoorbeeld Char.

Maar ik denk ook dat er mensen zijn die echt dingen aanvoelen en misschien een dergelijk proces kunnen ondersteunen. Dus uitsluiten vind ik geen goed idee, maar voorzichtig bekijken welke mensen je op een zaak zet lijkt me prima. Maar hoe kan je erachter komen dat hij/zij geen zakkenklopper is (zeker als je zelf niet begiftigd bent met een "zesde" zingtuig")? Lastig...

Soms kun je achter de woorden lezen, zoals hier hamert de Paus op gezin van vader, moeder, kind(-eren), hij noemt het meerdere keren en ik proef achter de woorden echt wel dat homoseksuele huwelijken fout zijn in zijn ogen.

Hij vindt het een bedreiging voor de man-vrouw huwelijken.

Ik denk altijd: je huwelijk wordt toch niet minder waard met je heteroseksuele partner als naast je een lesbisch/homo getrouwd stel woont? Waarom zou jouw huwelijk minder waard worden? Dan is er echt wel iets mis met je relatie als je huwelijk daar minder van wordt.

Ik ben voor in relaties de boel zijn natuurlijke beloop te laten hebben.

Bij mij was het zo dat hij na een korte tijd al bij me introk, pas veel later gingen we trouwen.

Zodra je seks hebt ben je ook al getrouwd voor God is ons idee.

Ik laat dingen soms liever z'n natuurlijke beloop gaan omdat het anders zo gekunsteld aanvoelt. Wat je met het -met verstand ingrijpen- in iets wat -in je gevoel leeft- voor uitwerking brengt weet ik niet omdat we dat niet zo hebben gedaan. Maar liefde mag z'n natuurlijke beloop hebben als je zuiver met elkaar omgaat vind ik.

Je moet inderdaad oppassen met lichamelijk contact nog de komende twee jaar want anders ben je gewoon helemaal de sjaak omdat je hartstikke strafbaar bent.

Je noemt jezelf een jóngen van 36 jaar. Geen man van 36. Dat is hoe je je introductie begint. Dat zegt wat over jezelf, hoe je jezelf ziet. Je ziet jezelf ook nog als jong.

Het moment dat je jezelf geen jongen meer noemt maar een man (of een meid naar vrouw) zou het moment kunnen zijn dat je jezelf als echt volwassen ziet. Dus qua leeftijd zouden jullie misschien juist heel goed bij elkaar passen omdat je jong aandoet, omdat je je jong voelt.

Alleen die meid is nu nog jong. Nu zitten jullie op hetzelfde niveau, maar ze gaat misschien nog heel veel groeien en dan ontgroeit ze je (is mogelijk, hoeft niet).

Ik ben van mening dat wanneer je (algemeen gezien) bij je ouders het huis uit gaat je eerst een periode van vrijheid dient te ervaren (op jezelf wonen, of op kamers, reizen, feesten). Die vrijheidsimpulsen doorleven. Wat je veel ziet bij jonggetrouwden is dat ze dat niet hebben gedaan maar vanuit huis trouwden en vervolgens op hun 35e levensjaar die behoefte tot vrijheidsuitingen nog krijgen. Dan komen de scheidingen en de "ik voel me niet zo gelukkig" belevingen.

De vraag is: kan jij haar die impulsen laten doorleven en kan je ermee leven als ze boven je uitstijgt qua groei?

Zo ja: mijn zegen heb je.

Wat goed dat dat heikele punt nu eens genoemd wordt in de kerk. Ook fijne kerstdagen voor jou natuurlijk

Ik hou ook wel van heidense gebruiken hoor, heb hier tenslotte ook een boom in huis.

Dank je

Naar het huwelijk van mijn nicht. Ik wil ook trouwen

De bruiloft neem ik aan? Het huwelijk is de periode tot de dood die ingaat na/op de bruiloft.

Dubito heeft een punt. Beter kan je voor vuurwerk zorgen in bed dan vuurwerk buiten afsteken op oud en nieuw. Is een stuk milieuvriendelijker .

Het is een oud heidens gebruik he, dat vuurwerkafsteken, het was om de boze geesten te verjagen bij de ingang van het nieuwe jaar. Zodat je een "schoon" begin had.

Doe dan maar Carbid schieten, veel leuker, ook veilig te doen, harde knallen en veel gezelliger. Plus de lucht wordt niet zo grauw ervan.

Robert1986, begrijp ik het zo goed?

Je hebt een leuke meid ontmoet, je bent van mening dat wanneer je seks hebt met iemand dat je getrouwd bent voor God door de daad, je bent van mening dat het reguliere instituut huwelijk nogal wat haken en ogen heeft en financiële verplichtingen, je bent van mening dat je zo vrij mogelijk wilt zijn van geld verplichtingen omdat geld een machtsmiddel is van satan, je vraagt je daardoor af of je een meisje wel kunt bieden wat ze wil/verdient.

En dan is er nog de vraag misschien dat ze een compleet andere visie kan hebben op geloof dan jij?

Zeg ik het zo goed?

Als ik het goed begrepen heb snap ik je visie heel erg goed. Het is een ingewikkelde aangelegenheid.

Ik ben het met je eens dat wanneer je gelovig bent en de intieme relatie dusdanig hebt verdiept met een partner dat je ook seks hebt met diegene dat je voor God getrouwd bent. Door de daad maak je een extra verbinding met je partner. Ik heb dat zelf ook sterk ervaren toen ik seks had met mijn man, toen we nog niet getrouwd waren. Vele christenen klaagden dat we maar eens moesten gaan trouwen omdat zonder seks leven heel moeilijk is als je elkaar aantrekkelijk vindt. Wij waren van mening dat toen we begonnen met seks al de diepe verbinding met elkaar waren aangegaan en dat je daar niet het reguliere instituut huwelijk voor nodig hebt. Door je door en door te verbinden met je partner via seks neem je al een verantwoordelijkheid, voor jezelf en voor de ander, door met elkaar van seks te genieten zeg je eigenlijk "ik wil". Je maakt een hogere connectie met elkaar, wanneer de seks doordrongen is van echte liefde. Naar mijn idee is dat het huwelijk.

Goed, later zijn we wel getrouwd met alles erop en eraan. Maar pas veel later.

De meid die je hebt leren kennen heeft een combinatievisie van alles in de wereld wat haar aanspreekt, op zich kan daar ook veel waars in zitten, misschien leeft zij wel met dezelfde motieven als jij maar noemt ze het alleen anders. Dit maakt dat ze een open houding heeft wat dus voor een strijdarme relatie wat geloof betreft kan zorgen. Wie weet vul jij haar wel heel goed aan hierin (en andersom).

In de wet is het wel zo geregeld dat wanneer je verbonden bent door het huwelijk aan je partner je partner meer rechten heeft bij bijvoorbeeld overlijden, je hebt recht op elkaars geld (tenzij anders vastgelegd), met kinderen krijgen en huizen kopen is het veel eenvoudiger wanneer je wettelijk getrouwd bent. Maar dit kan ook op een maandagmorgen voor heel weinig geld en daarna een dikke picknick in het bos met een inzegening van een goede vriend of iets dergelijks. Dat kan je zo goedkoop en duur maken als je wilt.

In een relatie ben je verantwoordelijk voor elkaar. Het reguliere huwelijk is een toevoeging die voor zekerheden zorgt op geldgebied en juridisch gebied. Als je je verantwoordelijkheid op dat vlak ook met elkaar wilt delen is trouwen zeker een goed idee.

Nu zeg je dat geld iets van de satan is. Ik denk dat het een alternatief voor ruilhandel is wat door mensen is uitgevonden. Je kunt zelf kiezen in dit leven of je omgang met geld Godgeïnspireerd laat zijn of satangeïnspireerd.

Banken hebben iets duisters, behalve dan Triodos en ASN, die investeren in goede dingen en niet in wapentuig (rabobank valt ook nog wel mee).

Het is maar net wat je doet met je geld.

Geld kan een machtsmiddel zijn, maar het is maar net of je dat toestaat of niet.

Ga je sparen en het op de bank zetten voor rente (een heel raar principe is dat, ook totaal niet in je handen te houden, vast te houden) dan ben je, mijns inziens, de economie (de huidige "ruilhandel") aan het dwarsbomen (net alsof je je ruilmiddel granen (bijvoorbeeld) op een zolder laat verrotten), het wordt niet meer waard, ookal denkt men van wel, de inflatie groeit dus heb je geen zak aan je opgebouwde rente. Beter investeer je je geld in waren waar je wat aan hebt en dat past ook beter bij je visie op het leven denk ik. Degelijke meubels en degelijk voedsel. Ook daarin draag je verantwoordelijkheid naar je partner, gezond voedsel doet jou langer leven. Een buffertje op de bank of in een potje is wel altijd een goed idee voor als er iets kapot gaat ofzoiets. Maar ook kan je vertrouwen op voorzienigheid.

Je kunt getrouwd best antikraak wonen, als jullie beide overweg kunnen met het vrijheidsprincipe hiervan. Middenwegen zijn bijna overal in mogelijk, dat houdt wel in dat je misschien wat moet ingeven en zij ook. Maar dat weet je van tevoren als je een relatie aangaat met iemand.

Maar zo ver is het nog niet, leer haar eerst maar beter kennen. Laat je handelen en gedachten en je omgang met geld en andere wereldse zaken door het goede en liefde geïnspireerd zijn, dan zal je zien dat je een vrij en waardig bestaan kunt opbouwen.

Edit: als geld iets van de satan is dan kan je als kerk ook geen collecte houden en een gebouw huren/kopen. Oh dan is de katholieke kerk satan zelf.

Ja dat is wel mogelijk ja.

Ik heb alleen moeite met de "standaard" christelijke kerken en wat ze uitdragen. Ik voel me nog steeds gesteund door God in mijn visie ookal ga ik mijn eigenwijze weg.

Maar als blijkt dat ik het niet bij het juiste eind heb, wat natuurlijk kan, dan zal God dat laten merken aan mij en dan ben ik welwillend om de boel bij te stellen.

Ik leef dichtbij God en dan heb ik het idee dat God en/of de Heilige Geest me dat wel laat doorschemeren. Ik sta open voor ontwikkeling.

Bedoel je dat? Want ik kan je berichtje op meerdere manieren interpreteren. Ik kan je berichtje ook als een insinuatie zien dat je vindt dat ik een visie heb die aangepast moet worden. Als dat zo is mag je dat ook letterlijk zeggen.

Ik werk aan mijn spirituele gesteldheid buiten de gevestigde religie die er heerst. Ik ga niet naar een kerk. Maar geloof wel in God en Christus.

Ik onderwerp mijn visie altijd aan kritiek. Een echte waarheid kan namelijk wat cynisme, kritiek, humor en schoppen verdragen, die blijft wel overeind. Wat ik wegschop met mijn kritische houding is mijns inziens onwaar. Een rots schop je niet om namelijk.

Ik heb zelf veel moeite met kerken en ben enorm teleurgesteld daarin. Er was totaal geen ruimte voor mijn eigenwijze eigenheid. Ik ben van mening dat je mag worden wie je in wezen echt bent en als een groep je daarvan weerhoudt is het direct inpakken en gaan, wegwezen.

Ichtus van Christus staat voor mij ook voor het Ik(het woord klinkt al een beetje zo), Jezus was een complete Ik (de voorbeeld Ik) en naar mijn idee gaat het erom dat we ook complete Ikken worden om het zo maar te zeggen. En dus vol van eigenheid en verscheidenheid. Maar in kerken, van wat ik gezien heb, wordt je Ik ondermijnd. Wat dogmatisch en indoctrinatie achtig. Jezus liet zien dat je je eigenheid juist mag hebben en niet een kuddedier hoeft te worden (ookal insinueert het verhaal van het verloren schaapje dat wel, ik lees hem anders, zie daar ook dat topic over).

Is dit een beetje wat je qua mening wilt weten of bedoel je wat anders?

Soms denk ik wel eens (niet boos worden hoor) dat met het schaapje bedoeld wordt: een mens die zijn eigen weg durft te gaan, daar is Christus bij aanwezig. Iedereen die kuddegedrag vertoont en niet zijn eigenheid toont heeft weinig ontwikkelingskansen en is dus minder interessant. Die zijn wel gered, maar die hebben niet wat extra kracht nodig voor verdere ontplooing, want de gemeenschap geeft die kracht wel.

Maar goed, dit is een mogelijke interpretatie.

Dienen vind ik een lastig verschijnsel, want dat maakt je kleiner dan wie je werkelijk bent (vind ik dan).

Je zou er een minderwaardigheidscomplex van kunnen krijgen.

Ik vind in sommige kerken dat je dat ook aangepraat wordt, zodat je vervolgens de verlossing makkelijker kunt accepteren omdat je je al zo'n slechterik voelt.

De ware reden voor het geloof is hopelijk toch het zoeken naar waarheid en hopelijk deze gevonden te hebben en daar mee te leven.

En bovendien in Mattheus 20:28 Gelijk de Zoon des mensen niet is gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen (statenvertaling).

Bij mij duurde het 3 maanden, maar ik had achteraf liever iets langer de tijd gehad. Maar goed, het dopen is gebeurd en daar sta ik nog steeds achter, maar ik zou nu een ander liedje gekozen hebben.

Wel goed hoor dat er wat tijd aan vooraf zit, maar dat je er wel mee bezig bent tot de doop, dat vind ik mooi.

Evolutie in een soort is dus te vinden op aarde en kan je in een mensenleven makkelijk waarnemen. Grote evolutie (dus dezelfde voorvader als de aap), daar heb ik nog geen pap van gegeten en kan ik me nog niet over uitlaten omdat ik daar nog niks zinnigs over te zeggen heb, daar heb ik nog geen visie op.

Je beschrijft best aardig evolutie. Wat je moet realiseren is dat er vanuit het perspectief van DNA niet zoiets is als een "soort". De "soort" is een concept bedacht door mensen om de natuur en het dierenrijk te kunnen ordenen. Daarom irriteert dat hele micro/macro evolutie standpunt mij zo erg, dat zou namelijk betekenen dat er ergens in het DNA een grens is getrokken van "hier en niet verder", maar zo werkt het gelukkig niet. Variatie binnen de soort kan heel snel gaan, soort vorming duurt logischerwijs een stuk langer. Maar, en dat zullen alle creationisten zonder argumenten bestrijden, we zien het prachtig terug in het fossielenbestand.

Kan je een beetje Engels? De evolutie van het paard is één van de best gedocumenteerde evolutionaire trajecten;

http://en.wikipedia.org/wiki/Evolution_of_the_horse

Interessant, kijk dat wist ik dus niet, fijn dat er variatie is he? Maakt het ook wel interessanter om naar te kijken. Ik kan een aardig woordje Engels lezen, dus ik ga je link zeker even bekijken, dank je.

Als ik wil schreeuwen maar niet mijn stem kwijt wil raken laat ik de muziek voor me schreeuwen. Denk dan aan black metal, progressive metal en power metal.