HippieWeds

Niet echt op zoek, wel soms in de hoop een leuke groep zelfdenkende christenen te vinden, of dat in de vorm van een échte kerk is maakt me niet uit.

Ben teleurgesteld in kerken, vooral evangelische.

Dus op het moment ga ik naar geen kerk.

Ik ga een paar keer per jaar, meestal zijn het bezoeken van verschillende kerken om te zien of ik me er prettig voel (ben veel verhuisd de laatste tijd). Maar ook wanneer ik bij mijn schoonouders ben ga ik wel eens mee naar een evangelische kerk.

Tot dusver heb ik niet het soort gemeente gevonden waar ik me fijn voel. Er wordt nog steeds te veel geoordeeld over mensen in gemeenten is mijn idee. Dat heb ik zelf ervaren ook toen ik een langere periode bij een kerk zat.

Ik ging denken als de rest, mijn eigen denken leek wel uitgeschakeld, groepsdenken kwam ervoor in de plaats. Toen ik eens ziek (een paar weken niet naar de kerk kon gaan) was merkte ik dat ik mijn eigenheid kwijt aan het raken was (omdat ik net zo was geworden als de rest). Terwijl Christus juist zo van die eigenheid houdt naar mijn idee. Dus ik ben gaan matigen met kerkbezoeken en meer zelf gaan studeren en vorm geven van geloof in mijn leven.

Ik geloof nog steeds in God en Christus en dat is wat telt naar mijn idee.

Oja en je hebt met een voetbalteam en professionele coach misschien minder kans op blessures, maar juist van die blessures leer je en kán je sterker worden.

Van vallen leer je opstaan. Als je dus steeds overeind wordt gehouden dan val je nooit en groei je vrij weinig. Je moet ruimte krijgen voor je eigen individualiteit dus.

(dit is mijn visie, hoeft niet de jouwe te zijn dus, ik bedoel het niet dogmatisch)

Wat mij betreft houdt deze tekst:

“en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis, om een heilig priesterschap te vormen, tot het brengen van geestelijke offers, die Gode welgevallig zijn door Jezus Christus.â€(1 Petrus 2:5)

Het volgende in:

Jouw lichaam is je huis, dat zijn die levende stenen. Daarin bouw je aan je ziel en geest. Als je zelf contact zoekt met God en dit goed onderhoudt ontstaat in elk mens het heilig priesterschap. Dat gaat niet per sé over meerdere mensen die het vormen maar kan ook op 1 mens geïnterpreteerd worden. Om deze ontwikkeling te gaan zijn offers nodig, bijvoorbeeld het laten vallen van bepaalde driften. Wanneer je je dus richt op God en Christus dan wordt in jou het heilig priesterschap beschikbaar. Maar daar moet je wel wat voor doen.

Ik vind juist dat wanneer er gezegd wordt: "dit kan je niet alleen doen, daar heb je meerdere mensen voor nodig", dat je eigenlijk de individuele kracht van een persoon ontkent. Terwijl je juist met die uitspraak jezelf (en anderen) dus klein kunt houden, waarom zou je klein blijven of worden wanneer je ook groot kunt zijn?

Mijns inziens hoeft dat ontwikkelingsproces ook niet in een kerk. Kijk waar je behoeften liggen.

Oja en voetballen was eerst ook een hobby zonder uitgebreide regels, waar nog een mouw aan te passen viel. Door deze of gene is bepaald hoe voetbal écht moet. Zo zie ik dat bij de kerk ook. Eerst werd er prima gevoetbald maar nu er regeltjes zijn ontstaan moet het zus en zo en anders overtreed je de boel. waanzin. Doe zoals jij wilt, als je een bal wilt trappen in de tuin kom je misschien wel tot creatiever voetballen dan wanneer je je aan die vaste regeltjes houdt die ooit eens zijn vastgelegd.

Je wijst me niet alleen op een uitgangspunt (die ik al gelezen had) maar je wijst me er ook op dat mijn visie niet hier past in combinatie met dat uitgangspunt. Je kent me niet en weet dus niet dat ik het uitgangspunt prima vind, ik vind dat het in combinatie kan met wat ik voor visie heb, jij vindt van niet misschien, maar wie bepaalt hierin wat goed en fout is? Ik ben gedoopt, geloof in God, Jezus Christus als heler van de mensheid.

Misschien ben ik hier wel niet op de juiste plaats om dingen te leren, als in jullie visie niet passende visies (naar jullie idee dan, want naar mijn idee kan het best samen)niet horen hier. Maar zo kwam het niet over toen ik me hier inschreef.

Ik vind wat ik schrijf juist wel christelijk, dat ik de dominee niet napraat kan toch?

Ik ben hier om te leren en zo afgekapt worden voelt heel vreemd.

Dit is gewoon de motivatie van mijn keuze van de afbeelding, dat is wat gevraagd wordt.

Michiel, ik vind niet dat ik buiten een christelijke visie val, ik onderschrijf het alleen anders dan de Bijbel het omschrijft, ik vind het raar om in het hokje gnostisch geplaatst te worden omdat ik helemaal niet een hokje aan mijzelf toe eigen, alleen het hokje Christen.

Ik ben hier om te leren, niet om in de hoek gezet te worden/buitengesloten te worden, zo voelt dit een beetje. Dat gedrag vind ik niet christelijk.

9, een soort jongheid nog over zich met een ernstige uitstraling die toch ook liefde erin heeft. Ik denk altijd dat Christus uit zijn ogen heeft gestraald, warmte en openheid, dat men hem daardoor hoe dan ook mooi vindt, omdat het van binnen naar buiten straalt. Misschien was zijn uiterlijk wel lelijk maar vond men hem toch mooi.

Maar ik kan me ook vinden in de licht verschijning of hoe je het noemen wilt zoals Selahrocks omschrijft.

Ik geloof namelijk dat in de mens Jezus het hoge Geestelijke wezen Christus is gaan wonen bij de doop in de Jordaan. Het Joodse volk was ook nodig om deze mens Jezus geboren te laten worden (de zoon van God in je dragen is niet iets wat iedereen zo maar even kon). Christus als zoon is deze mens Jezus gaan (ver)vullen en beetje bij beetje meer is dat aan de buitenkant ook zichtbaar geworden.

De duif bij de doop is voor mij het beeld van dat Christus in Jezus kwam. Christus zonder menselijk lichaam is een lichtende verschijning. God is zelf niet mens, dan zijn Enige zoon ook niet, ik denk dus inderdaad dat Christus een groot (lichtend voor wie kon zien, onzichtbaar voor anderen) wezen was, maar vanaf het moment dat hij in een mens ging zichtbaar kon worden omdat hij zich met het aardse/aarde/menselijke verbond. Daardoor kon Christus die aardse banden, die de mensheid zo kwelden, breken, omdat hij zich tot in het menselijke met de mensheid verbond.

Na de eerste christelijke pasen was Christus weer dat lichtende wezen, niet iedereen herkende hem ook meteen.

Zo zie ik het nu.

God=Liefde

Van daaruit bezien denk ik dat God samen met de engelen de wereld en alle wezens heeft gemaakt. De "hoogste" zichtbare aarde wezens, mensen, mogen proberen om in hun leven ook liefde te oefenen. Het huwelijk is een verbond tussen twee mensen die elkaar lief hebben.

Ik ben van mening dat het het doel van de mensheid is om liefde te worden (niet God te worden, maar doortrokken van liefde te worden). Deze groei is een strijd vol tegenwerking. Een verbond, een besluit in de liefdesrelatie is een uiting van de liefde, je geeft aan aan andere mensen dat je al gekozen hebt en gekozen bent, ook aan de geestelijke wereld geef je te kennen als het ware: met deze persoon ga ik liefde oefenen, om optimaal te kunnen oefenen (diepgaand) doe ik dat met deze ene persoon, zodat we in allerlei mogelijke situaties trachten de liefde het hoogst te laten zijn.

Om doortrokken te raken van liefde heeft de mens meerdere vormen van liefde.

De eerste is die van de liefdesrelatie, level 1 als het ware, hierin kan je met die ene persoon de liefde oefenen.

De tweede is het gezin, vergt veel geduld en liefde. Je kijkt naar het proces van je kind en wat nodig is om hem/haar verder te laten ontwikkelen, als dat betekent dat je het kind dingen moet ontzeggen doe je dat met liefde, dat vergt ook veel kracht. (als je overigens geen kinderen wilt/kunt krijgen, dan kan je dit ook natuurlijk in andere vormen oefenen)

De derde is liefde voor de medemens, dat je echt met liefde de mensen om je heen tegemoet treedt, open en warm, zonder oordeel.

De vierde is liefde voor de wereld, dus alle mensen, alle groei die uit drama kan ontstaan, de natuur (hoe wreed soms ook).

Dus van dichtbij naar groot en geheelomvattend.

Veel mensen lopen bij 1 al vast, zie ik, maar ik denk dat wanneer we onderhevig zijn aan "kwade" machten het heel handig is om als een soort ruggensteun je relatie te laten vast leggen, misschien dat het nog meer van kracht getuigt als je dat met elkaar niet nodig hebt, maar daar ben ik niet over uit.

Ik ben ook bang dat het woord huwelijk op meerdere manieren te interpreteren is. Ik denk dat zodra je samenleeft met iemand in de liefdesrelatie zin, je eigenlijk al een huwelijk bent aangegaan, op het moment dat je in je hart kiest voor deze persoon. God ziet in je hart dus eigenlijk heb je die bruiloften niet eens nodig, samen kan je een zegen uitspreken over elkaar, dat kan ook zonder kerk.

Tot zover voor dit bericht even mijn visie van dit moment.

Ik vind het mooi als iemand zelf kiest, en echt zélf kiezen kan een mens pas na de pubertijd.

Ik zie de babydoop meer als een teken van de ouders naar de kerk en God om het kind in deze lijn op te voeden. Als kind heb je er vrij weinig aan denk ik, maar door belijdenis te doen bevestig je de doop (wat natuurlijk ook mooi is) en hoef je niet nog een keer.

Maar kinder/babydoop is vaak alleen met het hoofdje met water bedruppeld, Johannes doopte Jezus volledig onder water toch? De beleving daarvan is ook heel anders, hoewel dat voor een baby niet uitmaakt denk ik wel dat het uiteindelijk een mooie ervaring is om onderdompeling te hebben meegemaakt, net als Jezus.

Maar ik vind wel dat belijdenissen en "volwassendoop" al echt te vroeg gebeuren. Je moet eerst die pubertijd door en dan ben je volwassen en kan je een echte keuze maken. Dus als ik het voor het kiezen had: voor 20plussers.

In Matteus 17:9 en verder staat:

9 Toen ze van de berg afdaalden, gebood Jezus hun: ‘Praat met niemand over wat jullie hebben gezien voordat de Mensenzoon uit de dood is opgewekt.’ 10 De leerlingen vroegen hem: ‘Waarom zeggen de schriftgeleerden toch dat Elia eerst moet komen?’ 11 Hij antwoordde: ‘Elia zou inderdaad komen en alles herstellen. 12 Maar ik zeg jullie dat Elia al gekomen is, ze hebben hem alleen niet herkend, en ze hebben met hem gedaan wat ze wilden. Zo zal ook de Mensenzoon door hun toedoen moeten lijden.’ 13 Toen begrepen de leerlingen dat hij op Johannes de Doper doelde.

Dus Johannes de doper was Elia, dus reïncarnatie kan volgens de Bijbel wel, ookal wordt het woord niet letterlijk gebruikt en is het misschien een ander soort reïncarnatie dan je gewend bent (van bijvoorbeeld Indiase geloven, reïncarnatie hoeft volgens de Bijbel niet met dieren per sé te maken te hebben).

Gnostische stromingen in de eerste jaren van het christendom beleden reïncarnatie wel, maar de komst van de kerk (Jezus heeft dat niet bedacht) heeft daar een stokje voor gestoken.