eenvoudige_katholiek

Misschien dan een wat dwaze en clichématige vraag, en misschien begrijp ik jullie wel helemaal verkeerd, maar als elke godsdienst even waar is in de eigen context, als het dan niet veel uit zou maken welke godsdienst of overtuiging je aanhangt (en ik weet dus niet of ik jullie hier juist versta), waarom worden we dan opgeroepen om te evangeliseren, om apostolaat te bedrijven, om mensen in ontmoeting te brengen met Jezus? En wat is dan in feite het verschil tussen deze kijk op de zaak en het seculiere relativisme?

Het probleem zit 'm erin of er sprake is van verschillende contexten.

RK diaken zei:

"Natuurlijk kan ik niet zeggen "Mohamed had gelijk", omdat ik dat zeg vanuit katholieke context. Maar ik kan moeiteloos erkennen dat de moslim die dat zegt, een ware uitspraak doet binnen zijn eigen context."

Als je deze aanpak volgt, loop je dan niet het risico te vervallen in ofwel incommensurabiliteit ofwel impliciet modernisme?

Immers, of de Islam is geen zelfstandig paradigma, maar een variatie op het katholiek geloof (ketterij klinkt zo naar he? ) en dient dus ook vanuit dat perspectief behandeld te worden en dat levert dan op dat de moslim wellicht een eerlijke, maar geen ware uitspraak doet.

Of de Islam is een zelfstandig paradigma en we hebben dus geen gemeenschappelijk taalveld om uberhaupt uitspraken te doen over het waarheidsgehalte van de uitspraak van de Moslim.

Maar ik kan een denkfout maken uiteraard.

Wetenschappers: Atheïsme over hoogtepunt heen

In Nederland timmeren seculieren flink aan de weg, maar wereldwijd is het atheïsme allang over zijn hoogtepunt heen. Sterker nog: een seculiere eeuw heeft nooit bestaan. Religies hebben de toekomst.

De Amerikaanse wetenschappers Todd M. Johnson en Brian J. Grim houden zich al jaren bezig met cijfers over de ontwikkeling van wereldgodsdiensten. De twee onderzoekers van het Center for the Study of Global Christianity (Boston) en The Pew Forum for Religion and Public Life (Washington) hebben de handen ineengeslagen en hun gegevens over religieuze trends samengebracht in één boek: â€The World’s Religions in Figures†(uitg. John Wiley & Sons; 2013).

Dat de mens een religieus wezen is, staat als een paal boven water. Wereldwijd bestaan er zo’n 10.000 verschillende godsdiensten. De meeste mensen noemen zich christen, moslim, hindoeïst, boeddhist, of ze geloven dat er geen God bestaat (atheïsten) of menen daar geen uitspraken over te kunnen doen (agnosten).

De religieuze wereldkaart is de afgelopen honderd jaar sterk veranderd, meer dan in welke eeuw daarvoor. Johnson en Grim laten zien dat tussen 1910 en 2010 –hun peildata– het aandeel christenen van de wereldbevolking licht is teruggelopen: van 34,8 procent naar 32,8 procent. Toch noemt een derde van alle mensen zich nog christen.

Een tweede trend is de sterke opkomst van de islam. Aan het begin van de vorige eeuw noemde 12,6 procent van de wereldbevolking zich moslim, nu is dat 22,5 procent. Ook het atheïsme en het agnosticisme maakten in deze periode een spectaculaire groei door: van minder dan 1 procent tot ruim een tiende van de wereldbevolking.

Bij het boeddhisme en de Chinese volksreligies was de ontwikkeling precies andersom. In 1910 hing bijna een derde van de wereldbevolking een van deze godsdiensten aan; nu is dat nog slechts 13,5 procent.

De veranderingen in het religieuze landschap worden nog duidelijker wanneer de cijfers worden afgezet tegen de groei van de wereldbevolking. Die nam in de periode 1910-2010 gemiddeld met 1,38 procent per jaar toe. Het aantal atheïsten en agnosten groeide ruim vier keer sneller.

Het plaatje zag er de afgelopen tien jaar echter weer heel anders uit. De wereldbevolking nam in die periode toe met gemiddeld 1,2 procent per jaar, maar de groei van het aantal atheïsten en agnosten bleef daarbij ver achter: respectievelijk 0,05 procent en 0,32 procent. De oorzaak ligt grotendeels in de herleving van religie in China, met name van het christendom.

Geografisch zwaartepunt

De afgelopen honderd jaar rekende steeds ongeveer een derde van de wereldbevolking zich tot het christendom. De belangrijkste ontwikkeling was de verschuiving van het geografisch zwaartepunt van het christendom van het noorden naar het zuiden. In 1910 woonde meer dan 80 procent van alle christenen in Europa en Noord-Amerika; nu is dat minder dan 40 procent. De gemiddelde christen is allang geen reformatorische Nederlander of lutherse Duitser meer, maar een charismatische latino, een anglicaanse Afrikaan of een gereformeerde Aziaat.

Deze veranderingen in het wereldwijde christendom beginnen langzaam door te dringen tot westerse christenen. De Rooms-Katholieke Kerk koos vorige maand voor het eerst in haar geschiedenis een paus uit Zuid-Amerika. Tekenend is ook dat conservatieve episcopale gemeenten in de Verenigde Staten (zoals Falls Church in Virginia, waar ooit president George Washington naar de kerk ging) zich onder toezicht stellen van behoudende anglicaanse bisschoppen uit Afrika.

Ondanks de enorme toename van evangelische en met name charismatische kerken, vooral in Zuid-Amerika, groeide het aantal rooms-katholieken wereldwijd sneller dan het aantal protestanten. Op dit moment is 51,5 procent van de in totaal 2,26 miljard christenen lid van de Rooms-Katholieke Kerk. In 1910 was dat nog 47,7 procent. In zending waren de rooms-katholieken misschien wat minder succesvol dan de protestanten, ze kregen wel meer kinderen en daardoor groeiden ze toch even wat harder.

Ook de tijd dat de meeste christenen Engels, Duits of Frans spraken, is voorbij. Sinds 1970 staat het Spaans op nummer één: voor bijna 370 miljoen christenen is dat de moedertaal. Met de snelle groei van het christendom in China is het Mandarijn inmiddels de vijfde ‘christelijke’ taal geworden, nog voor het Frans en het Duits. Het Engels staat nog op de tweede plaats (252 miljoen sprekers), het Nederlands op de 22e.

Islam

Bleef het percentage christenen in honderd jaar tijd nagenoeg gelijk, de islam beleefde een gouden eeuw. Het aantal aanhangers van deze godsdienst, in de zevende eeuw gesticht door Mohammed op het Arabisch schiereiland, nam toe van 12,6 procent tot 22,5 procent van de wereldbevolking. Daarmee groeide de islam bijna anderhalf keer zo snel als de wereldbevolking. In sommige delen van de wereld, met name in Afrika, kan deze groei worden toegeschreven aan zendingsactiviteiten, maar meestal was een hoog geboortecijfer de oorzaak.

De islam telt in totaal bijna 1,6 miljard aanhangers. De meeste moslims wonen in Indonesië, gevolgd door India, Pakistan, Bangladesh en Iran. Met andere woorden: het centrum van de islam ligt niet in de Arabische wereld, maar ten oosten daarvan.

Ook in Noord-Europa maakte de islam een flinke groei door. In 1910 moesten moslims daar met een vergootglas worden gezocht: er waren er maar 600. Nu zijn dat er 2,8 miljoen. West-Europa laat hetzelfde beeld zien: het aantal moslims nam in honderd jaar tijd toe van 51.000 naar 11,5 miljoen – 6,1 procent van de bevolking.

Politici zijn vaak zeer geïnteresseerd in dit soort cijfers. De westerse wereld werd het afgelopen decennium verschillende keren opgeschrikt door aanslagen van moslimradicalen en dat maakt de vraag actueel of de islam, en dan vooral de extremistische hoek, in de toekomst zal groeien. De cijfers van Johnson en Grim kunnen hen misschien wat geruststellen. De islamitische bevolking in Europa zal naar verwachting groeien van 5,6 procent nu naar 6,9 procent in 2050. Dat is een behoorlijke groei, maar de toename is ook weer niet zo groot als anti-islamisten ons willen doen geloven.

Agnosticisme

Johnson en Grim maken in hun studie een duidelijk onderscheid tussen agnosten en atheïsten. Onder â€agnosticisme†vallen alle mensen die geloven dat het onmogelijk is om uitspraken te doen over het bestaan van God, maar ook andere niet-religieuzen zoals secularisten, materialisten en humanisten. Atheïsten daarentegen maken expliciet duidelijk dat ze niet in een god of God geloven.

Hoewel agnosten officieel geen godsdienst aanhangen, zijn ze toch vaak religieus actief, zo blijkt uit recent onderzoek van The Pew Forum. Zo’n 42 procent van de agnosten in de Verenigde Staten bidt ten minst één keer per maand en 41 procent van hen geeft aan dat godsdienst op zijn minst „enigszins belangrijk†is in hun leven.

Het agnosticisme maakte in de twintigste eeuw een spectaculaire groei door. Honderd jaar geleden waren er nauwelijks agnosten: 0,2 procent van de wereldbevolking. De decennia daarna groeide hun aantal echter enorm, mede door de opkomst van het communisme, het wetenschappelijk denken en de teleurstelling over twee wereldoorlogen. In de tien dichtstbevolkte landen ter wereld noemt tegenwoordig meer dan een kwart van de mensen zich agnost.

Wereldwijd is bijna 10 procent van de mensen agnost. Noord-Korea is het land met het hoogste percentage: 56,1. Nederland staat op de zevende plaats, net als in 1910. Maar er is een groot verschil: toen was 1,3 procent van de bevolking agnost, nu 26,4 procent. Dat zijn ruim 4 miljoen mensen, meer dan alle inwoners van Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht bij elkaar.

MEER...

Dit is trouwens de desbetreffende online database: http://www.worldreligiondatabase.org/wrd_default.asp

Ik denk trouwens niet dat dit perse goed of slecht nieuws is voor Christenen. Een religieuze vorm die fijn aansluit bij de wensen van de mens i.p.v. wat ze nodig heeft, lijkt me altijd gevaarlijker dan atheisme.

Hoe kan je claimen dat iets niet bestaat als het bestaan ervan nooit is geclaimd?

Daar gaat het hier toch niet over?

Een atheïst claimt helemaal niets dus hoeft die ook niks te bewijzen.

De atheist komt met een nieuwe these die een compleet ander paradigma impliceerd.

'Ik geloof niet in God' is een these?

...En alles wat daar aan vast hangt.

Dat ether niet bestond was ooit ook een these: http://en.wikipedia.org/wiki/Aether_(classical_element)

Het verschil is ook dat bij BIID het gaat om een verminking van een gezond lichaam. Bij een geslachtsveranderende operatie niet.

Daar zou men veertig jaar geleden nog anders over gedacht hebben.

Sterker nog, als een man zich in een vrouw laat veranderen is dat alleen maar een verbetering...

Een atheïst claimt helemaal niets dus hoeft die ook niks te bewijzen.

De atheist komt met een nieuwe these die een compleet ander paradigma impliceerd.

Sorry, maar je oude paradigma is nog steeds niet bewezen.

Sure it is. Het ligt er alleen aan wat je als 'bewijs' beschouwd. Buiten de wiskunde is dat al gauw iets wat 'in the eye of the beholder' is.

Daar kun je heel aardige, genuanceerde, discussies over houden, maar dit soort ongein, kom op zeg, dat is toch van het niveau Richard Dawkins/jonge-aarde-creationisme/vliegend-spaghetti-monster?

Als men al de meest basale wetenschapsfilosofische basis omzeild, heeft discussie ook weinig zin.

Ten eerste claimen atheïsten niets, ze ontkennen enkel de claim dat er een God is.

Die claim staat niet op zich maar hangt samen met een heel paradigma. Het gaat dus om een paradigma-shift waar het oude paradigma voor het andere ingewisseld dient te worden. Het is wel heel basala wetenschapsfilosofie om dan in te zien dat degene die een nieuw paradigma in willen voeren, de bewijslast daarvoor moeten leveren.

Zie hoe ik het later verwoordde.

( Jij beweert in een eenhoorn te kunnen veranderen. Je kunt dat niet aantonen, daarom verwerp (ontken is niet het juiste woord zie ik nu) ik jouw claim. Ik claim niet te weten dat jij niet in een eenhoorn kan veranderen (ik maak dus geen claim).

Als je dat niet snapt zijn we snel klaar, je mag wel een topic aanmaken maarja, da's tegen beter weten in, ben ik bang.)

De atheist komt met een nieuw paradigma waardoor het oude, gevestigde, en voor zover een praradigma valt te bewijzen ook een bewezen, paradigma op de schop zou moeten danwel verdwijnen, dan ligt de bewijslast duidelijk bij de atheist, wat is daar zo moeilijk aan?

Ten eerste claimen atheïsten niets, ze ontkennen enkel de claim dat er een God is.

Die claim staat niet op zich maar hangt samen met een heel paradigma. Het gaat dus om een paradigma-shift waar het oude paradigma voor het andere ingewisseld dient te worden. Het is wel heel basala wetenschapsfilosofie om dan in te zien dat degene die een nieuw paradigma in willen voeren, de bewijslast daarvoor moeten leveren.

En om je te antwoorden: je vraagt naar de mening over deze relatief onbekende ziekte, en contrasteert die met een typisch onderwerp waar naar mijn bescheiden mening vooral gelovigen een andere mening over hebben dan niet-gelovigen.

Ik denk niet dat je die scheidslijn zo kan trekken. Eerder tussen progressieven en, nou ja, zo ongeveer de rest van de wereldbevolking?

Dus vandaar dat ik er naar vroeg. Ik ging en ga er van uit dat ik dat kon vragen zonder je te beledigen of je te beschuldigen.

Vragen kan altijd. Ik vond de vraag alleen niet zo voor de hand liggend, vandaar de verbazing.

Dat zou heel goed kunnen. Is het erg om niet consequent te zijn?

Dat ligt eraan. Er zijn ook een hoop gedachtegoeden waarbij je blij bent dat de aanhangers ervan hun uitgangspunten niet tot in ultimo doordenken. Ik vind bijvoorbeeld Protestanten die of atheist, of ietsist, of Jood, of aanhanger worden van de katholieke-Kerk-is-de-hoer-van-Babylon best consequent, maar ik heb toch liever dat ze dat niet doen.

In dit geval ligt het anders; als deze twee stoornissen meer overeenkomen dan verschillen, dan wordt of de ene of de andere groep niet juist behandeld.

Wat nou als men (bijv de meerderheid in een democratie) zou vinden dat het een wel 'oke' is en het ander 'niet oke'? Is dat erg? En is het wel niet consequent?

Waarheidsvinding op basis van 'de meeste stemmen gelden' lijkt me niet zo handig nee.

...en grijpt men daarom vaak terug op wat de intuitie aangeeft? En is dat per definitie slecht?

Niet als de intuitie 'zuiver' is. Maar het hele idee van het Christendom is nu net dat deze nogal besmeurd is geraakt in de loop der tijd.

Maar mijn punt is dus eerder dat ik er niet zoveel mee kan, het levert, als ik die intuitie niet deel, of liever gezegd, vanuit een ander intuitief vertrekpunt kom, geen antwoord op.

Daarin staan termen als 'disorder', 'intense envy', 'try to injure themselves', 'desire to become paralyzed, blind, deaf' en als ik dat dan combineer is mijn voorlopige conclusie dat het een heel anders iets is, veel destructiever.

Maar wat weten we nu helemaal, in die paar jaar dat het gepraktiseerd wordt, van 'geslachtsveranderende' operaties?

Tja, ik ga er nog altijd vanuit dat bij degene die iets claimt, de bewijslast ligt.

Dan ligt de bewijslast bij de atheist. Als men van de een op de andere dag in een wereld waarin tot dan toe iedereen op de een of andere manier in God gelooft, zegt dat God niet bestaat, dan ligt de bewijslast bij hen, zij komen immers met een nieuwe claim.

Het KN gaf in een reactie aan dat de regeltjes pas onlangs veranderd waren? zoiets?

Het verschil weet jij ook wel.

Het verschil wat ik meteen zie, is dat het ene geaccepteerd is en het andere duidelijk niet. 40 jaar geleden zouden 'we' het allebei bizar gevonden hebben.

De ene persoon wil een ander geslacht (en wil dus in principe een normaal lichaam, maar dan van een ander geslacht), terwijl de ander persoon geen normaal lichaam wil en zich wil laten verminken.

Beide personen zitten voor hun gevoel in het 'verkeerde' lichaam, en dat gevoel gaat erg diep. Verder zijn zij fysiek gezien niet ongezond. Dat is de overeenkomst. Het enige verschil wat ik tot nu toe zie, is dat het mutileren (als in: veranderen) van de een sinds een aantal jaren als een redelijk normale oplossing van het probleem gezien wordt, omdat men sympathie voor deze problematiek heeft, of liever gezegd, voor deze oplossing, en voor de andere groep geldt dat niet

Zeg ik daarmee dat ze in ultimo te vergelijken zijn? Nee, want dat weet ik nog niet. Ik zie overeenkomsten, maar ik hoor graag daadwerkelijke verschillen

Maar ik vind wel dat als iemand er daadwerkelijk baat bij heeft om zijn geslacht te laten veranderen, ik niet het recht heb om te zeggen dat hij/zij dat niet mag doen.

Ik kan me vaag herinneren dat ik die documentaire waar humanist het over heeft, ook gezien heb, en nog vager staat me bij dat er ook daadwerkelijk iemand was die het gelukt is om voor elkaar te krijgen om ook echt een arm (dacht ik) te laten amputeren en die persoon die voelde zich er volkomen gelukkig bij.

Maar stel dat we dat als feit zouden aannemen, dat een dergelijke persoon daadwerkelijk gelukkiger zegt te zijn, is dat dan doorslaggevend?

Het is al eens ergens in een topic ter sprake gekomen, maar 'moeten' voorstanders van een 'geslachtsveranderende' operatie bij iemand die het gevoel heeft in een verkeerd lichaam is geboren, niet ook, consequent redenerend, voor operaties zijn bij dit syndroom?

http://en.wikipedia.org/wiki/Body_integ ... y_disorder

Is dit om een 'punt te scoren' tegen hen die voor geslachtsveranderende operaties zijn? Serieuze vraag.

Nee? De meest voor de hand liggende tegenvraag; waarom denk je dat? Wat zegt dat over jouw motieven? Denk jij, in een zoektocht naar de waarheid, in 'punten scoren'? Soms lijkt het zo dat je in andere posten ook erg veel in 'smaak' denkt.

Tweede, eveneens serieuze, vraag aan TS: wat zegt je eigen gezonde boerenverstand?

Dat men in het 'progressieve' denken, zoals zo vaak, weer eens wat al te snel conclusies heeft getrokken zonder bepaalde zaken consequent door te denken.

En wat denk je dat de gemiddelde deelnemer hier zijn gezonde boerenverstand zal zeggen?

Eerlijk gezegd; ik verwacht veel smaakoordelen, misschien wat verontwaardiging hier en daar en uiteindelijk een uitblijven van een serieus antwoord.

Want daar zoek ik dus naar; wat is nu het grote verschil tussen deze twee zaken?

Die verhalen zijn wat makkelijker uit te beelden dan een de abstracte, mystieke (grieks)-filosofische leer waar het christendom uit voort gekomen is.

Is dat zo? Het Christendom heeft elementen uit dat taalveld gebruikt om haar leer te verwoorden, maar evenzogoed pastte het greco-romaanse denken bepaald niet naadloos bij het Christendom. De belangrijkste leerstukken zijn dan ook juist verwoord door een soort dialectische strijd tussen de meer 'Joodse' Anthiocheense school en de meer 'Griekse' Alexandrijnse school.

Ik heb het idee dat ik weer eens niet duidelijk kan overbrengen wat ik bedoel. Ik ga nog eens op een duidelijker antwoord broeden, ik ben niet echt een 'talig' denker

Het zijn denk ik twee heel verschillende aandoeningen die je los van elkaar moet zien.

Hoe moet ik dat dan los van elkaar zien? Wat is het verschil?

Ja duidelijk, ik begrijp dat het de R-KK visie is maar mag ik er anders over denken

Je moet doen wat je niet laten kunt.

en niet begrijpen dat er aan de ene kant zo veel vrijheid is voor vrijzinnige visies en zoveel ruimte is voor eigen interpretaties en aan de andere kant zo middeleeuws gedacht wordt over huwelijk etc.

Of iets uit een andere tijd stamt of niet, maakt het niet meer of minder waar. Bovendien is hier sprake van een interpretatieverschil. De hele katholieke ethiek zou je kunnen zien als een extrapolering van de Bergrede. Alles steeds vanuit het ideaal bezien. Dat ideaal dat zullen we niet halen. In het ene tijdperk lukt het ene gedeelte niet en in een andere tijdperk zullen we wel weer moeite hebben met andere aspecten. Dan heb je grofweg twee opties; of je laat de spanning tussen leer en leven bestaan, of je past het ideaal zelf aan.

Lobke;

Dat was het inderdaad,lang geleden; men werd niet oud, veel kindersterfte, de aarde moest bevolkt worden. Maar huwt men tegenwoordig alleen om kinderen te krijgen? Arme mensen die inderdaad zaadbalkanker hebben gehad of voor wie andere redenen te noemen zijn van hun vrijwillige of onvrijwillige kinderloosheid, waar heel veel liefde is romantisch gezegd.

M.a.w. als men niet getrouwd is, is er dus geen liefde? Als je die twee zaken teveel gelijkstelt, dan dient er ook gescheiden te worden als de 'romantische' liefde voorbij is. Grensgevallen zul je altijd hebben en zoals gezegd, daar moet je pastoraal tegen aan kijken. Als iemand de Bergrede niet haalt, dan is dat geen reden om iemand daar met het geheven vingertje op attent te maken, maar ook geen reden om de Bergrede dan maar aan te passen.

Serieusm? Kerkelijk?

Nee, want dat kan niet. Maar mensen van het zelfde geslacht kan dat eveneens niet.

Maar burgerlijk huwelijk kan dat prima. Dat is maar een kwestie van wat me als land afspreken.

Waarom niet gewoon het hele burgelijk huwelijk afschaffen en het huwelijk teruggeven aan de levensbeschouwingen?

Regelzuchterij.

Het is al eens ergens in een topic ter sprake gekomen, maar 'moeten' voorstanders van een 'geslachtsveranderende' operatie bij iemand die het gevoel heeft in een verkeerd lichaam is geboren, niet ook, consequent redenerend, voor operaties zijn bij dit syndroom?

http://en.wikipedia.org/wiki/Body_integ ... y_disorder

Mogen? Het KAN simpelweg niet. Sorry.

Tenzij je dus de hele betekenis van het huwelijk herdefinieert als een verband waarbinnen twee (of meer) mensen legitiem seks kunnen hebben o.i.d. en daar zit dus de werkelijke angel. Dat het hier om twee verschillende visies op wat een huwelijk is, gaat. Die protesten in Frankrijk bijvoorbeeld, hebben niet zoveel met homofobie te maken, maar alles met de herdefiniering van het huwelijk.

Ja maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd, maar daar velen niet weten *of* het waar is, leven velen dus in knagende onzekerheid.

Maar laat dat dan de vraag zijn. Er zijn zoveel dingen in het leven die ik voor waar houdt, maar waar ik evengoed moeilijkheden mee heb.

Das een goede ja. Als je kijkt naar bijv. wat evolutionair voordelig is, zou je op het eerste voorbeeld ja zeggen (en dat word dan ook min of meer gedoogd in de Bijbel) en op het tweede voorbeeld nee.

Het tweede hoeft geen evolutionair nadeel te zijn bij b.v. vrijwillige sterilisatie.

Ik denk dat van jouw 2 voorbeelden de eerste (polygaam) compleet salonfahig is. Die tweede niet, maar dat is denk ik prima te verdedigen door bijv. weer naar de genetische factor te kijken.

Ik denk het niet, tenminste niet op dit moment. Maar smaken kunnen erg snel veranderen, zoals RKdiaken al aangaf.

Hoe/wie bedoel je?

Ik realiseer me dat het een beetje scholastisch gedacht is, in de lijn van 'wat nou als een paus ontucht pleegt op een altaar', maar er zijn zo veel seksuele 'voorkeuren', pedoseksualiteit, necrofilie, zoofilie, seksueel getint kannibalisme enz. enz.

Als je dus de min of meer objectieve criteria van de Kerk verlaat, waarbij seksuele voorkeuren er gewoon minder toe doen, en de 'Romantische' visie op het huwelijk gaat aanhangen, dan belandt je uiteindelijk in een strijd waarbij eenieder zijn stukje van de koek wil en waarbij men uiteindelijk steeds weer nieuwe seksuele voorkeuren ontdekt die dan weer tot identiteit verheven worden en erkent moeten worden.

I hear what you're saying, maar toch, waarom ZOU je elkaar gelukkig maken zonder sex? Sex is toch integraal biologisch, psychologisch en spiritueel onderdeel van een relatie?

Het vergeestelijken van de eros houdt geen ontkenning van de lichamelijkheid in, integendeel. Het houdt eerder een opstijgen, beteugeling en richtinggeving in.

Eigenlijk is het hele onderscheid tussen religieus en niet-religieus vrij kunstmatig.

Het schijnt dat het percentage christelijke hoogleraren fysica in ieder geval extreem klein is.

Het percentage hoogleraren fysica die uberhaupt enige voeling heeft met filosofie welke wat verder gaat dan neo/logisch positivisme is eveneens verwaarloosbaar, daar hebben de postmodernisten best een punt. Stephen Hawking? Zeer intelligente man, maar laat 'm alsjeblieft z'n mond houden over Plato. Dawkins zegt zulke domme dingen over 'ruhliegie' dat je haast vergeet dat het eigenlijk best een intelligente bioloog is.

Maar ook dat is niet nieuw. In de zaak Galileo waren het de 'zwevers', de theologen, die op zijn hand waren en juist de 'beta-wetenschappers' die tegen waren. Deels terecht, want hij had nog niets bewezen. Alleen was Galileo dan ook weer bijzonder lomp en daar houden 'zwevers' dan weer niet van. 'Toon', 'muziek' enzo. Dat lijstje valt verder eindeloos aan te vullen.

Een heel ander beeld dan aan het einde van de bijbel, waar we lezen over de Logos van Johannes. Door de ontwikkelingen in de filosofie had men toen al een veel abstracter beeld van God gekregen.

En tegelijk ook weer niet, want het is nu net de Logos die veel concreter is, tastbaar en immanent.

Voor jou misschien, als ontwikkelde moderne mens, maar ik geloof niet dat je dat kunt beweren voor het gros van de mensheid door de geschiedenis, die geen of nauwelijks educatie hebben gehad.

De Incarnatie was net zo'n grote schok voor de Joden met hun Sinterklaasgodsgeloof als dat het was voor de Griekse Logos die ergens veilig ver weg verheven op een wolk onbewogen zat te bewegen.