Assepoester

Ik, meerdere keren. Zo langdradig is het niet toch? Nu: Stieg Larsson - Gerechtigheid Harry Mulisch - Het Stenen Bruidsbed

Ja, maar toch is het geen optie. Omdat we allebei oprecht geloven wat onze religie voorschrijft is het voor beide onmogelijk om te bekeren.

Ik had al zo'n vermoeden No problem!

Ja maar dan nog, geen goede reden om christen te worden. Edit: en dus voor mij ook geen goede reden om moslim te worden. Dan zou ik zowel een slechte christen zijn (ik verlogen Jezus) als een slechte moslim (ik belijd iets waar ik niet in geloof).

Daar heb je geen krachtige geest voor nodig. Bij normale ontwikkeling kan men prima fictie van non-fictie onderscheiden. Ik zeg, je hebt een krachtige geest nodig om je van elke invloed af te kunnen sluiten, jij zegt, daar heb je geen krachtige geest voor nodig.

Jij zegt zelf dat je geen krachtige geest nodig hebt om je van elke invloed af te kunnen sluiten. Misschien moet je je eigen reactie dan nog maar een keertje lezen. Ik denk dat je die bewuste post van mij gewoon niet goed hebt gelezen en daarom hebt gereageerd op iets dat ik helemaal niet zei.

Ja, ik ben ook benieuwd!

Daar heb je geen krachtige geest voor nodig. Bij normale ontwikkeling kan men prima fictie van non-fictie onderscheiden. Nou Thorgrem, dan nog maar een keertje. Als jij bovenstaande quote nou eens hééél goed leest, dan zul je zien dat ik zeg dat het besef van het verschil tussen fictie en non-fictie IETS ANDERS IS dan niet beïnvloed worden door fictie.. Ik stel dan ook dat je een sterke geest nodig hebt om HELEMAAL niet beïnvloed te worden. Ik zeg niet dat je een sterke geest nodig hebt om het verschil tussen fictie en non-fictie te zien.

Nee, want het lijkt me onjuist en egoïstisch om hem tot het Christendom te brengen voor mijn gewin. Ik hoop van harte dat hij Jezus als redder vindt, maar niet omdat wij dan gezellig onze kindertjes samen op kunnen voeden. Als ik zou moeten kiezen tussen: a) hij en ik samen tot de dood ons scheidt en hij wordt christen omdat het makkelijk is in ons huwelijk of hij wordt christen omdat hij Jezus aanneemt als redder en wij gaan uit elkaar, dan kies ik voor het tweede, hoe pijnlijk dat ook zou zijn.

Dank voor je reactie, Anastasia. Hij heeft mijn zijn vader een niet al te beste band, of in ieder geval niet op 't niveau dat hij dit soort dingen met hem kan/wil bespreken. Maar ik snap je punt. Soms hebben we juist ook heel erg periodes dat het prima samen gaat, en dat we ons, zoals jij het zegt, samen kunnen verheugen in ons geloof. Ik ga bijvoorbeeld zometeen voor het eerst weer naar een kerk sinds hele lange tijd, ben om verscheidene redenen al heel lang niet meer geweest, bang om teleurgesteld te worden, maar ga nu dus iets 'nieuws' uitproberen. Wel heel spannend, maar hij steunt mij

Ooh en aan het einde van 't filmpje: 'Binnen de wetenschap zijn we er wel over uit dat het spelen van gewelddadige videogames wel effecten heeft op een toename in aggressief gedrag. Aggressief gedrag is natuurlijk je broertje een klap verkopen of je zusje in de houdgreep nemen, dat is mijlenver verwijderd van zo'n verschrikkelijke daad van Tristan.' Ja, dus daarom maakt het natuurlijk ook niks uit, geef je broertje maar een stomp!

Dat lijkt me een denkfout. Als je mijn post goed had gelezen had je geweten dat ik het juist had over mensen die fictie van non-fictie kunnen scheiden, en dat dit m.i. niet betekent dat fictie daarom maar totaal invloedloos is. --- Grappig dat je dat voorbeeld geeft, want ik kijk namelijk geen horror (meer). Niet omdat ik bang ben ik dat m'n buren achterna ga zitten met een kettingzaag, maar omdat ik ontzettende last kreeg van nachtmerries. Ik was me dus bewust van de invloed die dergelijke films op mij hebben, terwijl ik ook heel goed op de hoogte ben van het fictiegehalte (en dus nie

Dat iets fictie is betekent niet dat je denken er niet door beïnvloed kan worden. Ik vind het redelijk naïef als je denkt dat fictie een autonoom iets is dat je kunt consumeren zonder gevolgen. Natuurlijk, sommige dingen zullen je totaal niet beïnvloeden, maar andere zaken wel. Het besef dat er een verschil Bestaat tussen fictie en werkelijkheid is iets anders dan zo'n krachtige geest hebben dat je je van elke invloed af kunt sluiten.

Wooh Floes, ik herken wel echt heel veel in jouw relatie. Eerst al omdat jouw vriend net zo druk is als de mijne, en nu ook dat wantrouwen door vervelende ervaringen in het verleden.. Ik heb echt precies hetzelfde.

Hoe wordt in een spel waar je punten krijgt voor het neerschieten van zoveel mogelijk burgers het negatieve niet aangeprezen? Of is het neerknallen van random people iets positiefs dat vooral beloond moet worden? xD

Haha nou wie weet, misschien zo'n hippe met een vlecht erin.. Die qua kleur matcht met mijn kleding en make-up.

Thnx voor de link, Ursa. Er worden hier telkens vergelijkingen gemaakt tussen gewelddadige boeken/films en games. Maar ik vind dit zeker niet hetzelfde. Er zit m.i. namelijk een verschil tussen lezen/zien dat 't ene personage het andere afmaakt en spelen dat jij ZELF degene bent die iemand (of hele volksstammen) neerschiet. Zeker omdat je tegenwoordig dingen hebt als de Nintendo Wii, waar je gewoon even een 'wapen' om je controller heen klikt en vervolgens met een 'geweer' op je tv-scherm staat in te schieten.

Hij heeft de beste avatar van 't ganze forum. Zijn reacties zijn altijd leuk om te lezen. Verder weet ik niet zoveel van Olorin, want ik ben nog zo groen als een spruit. xD

Dat is nog een punt van discussie. Dank Ohh, maar de uitkomst kan ik je al wel verklappen. (als je doorgaat met die relatie natuurlijk?) Ook zal hij dan beginnen dat als je van hem houd je ook een hoofddoek gaat dragen. En je houd immers van hem? Dit natuurlijk weer onder voorbehoud dat hij steeds orthodoxer wordt. Nou sorry, maar dit gaat echt niet gebeuren en dat weet hij zelf ook. Ik ben niet bepaald op m'n mondje gevallen en laat niet zo makkelijk over me heen lopen.

Ik kan het nergens vinden, dus misschien heb je een linkje ofzo. Wel interessant namelijk!

Prima. Niet mijn genre overigens. Duidelijk. En onderzoek waaruit blijkt dat gewelddadige games juist gewelddadig gedrag kan voorkomen... Bron?

En niet te vergeten: onderzoeken die uitwijzen dat gewelddadige games kunnen lijden tot gewelddadig gedrag..?

En occulte zaken? Horrorfilms bijvoorbeeld? Als het fictie is?

Dus geweld is voor jou okee zolang het fictie is?

Ik weet niet of dit onderwerp hier al besproken is en heb eerlijk gezegd niet zo heel veel zin om 't hele topic door te spitten, maar: ik lees heel vaak berichtjes op Credible over redelijk gewelddadige games. Hoe combineren jullie dit met jullie christen-zijn? (Overigens: totaal niet aanvallend bedoeld. Ben gewoon geïnteresseerd.)