Hopper 839 Geplaatst 17 uur geleden Rapport Share Geplaatst 17 uur geleden Nu de hongerdoden dadelijk in beeld komen en onschuldige Palestijnen dagelijks bij bosjes vermoord worden, wordt de kwestie 'Gaza' steeds meer politiek in Nederland. De politieke scheidslijnen zijn bekend. PvdA-GL en D66 zijn tegenstander van de genocide. Partijen als de VVD en PVV zijn pro-genocide. Maar de publieke opinie lijkt te verschuiven nu de IDF steeds bruter optreedt. Interessant is natuurlijk de opstelling van de zogenaamde 'christelijke' partijen in Nederland. Over de SGP wil ik het niet eens hebben, maar ook partijen als CU en CDA zijn pro-Israel. Natuurlijk veroordelen ze de genocide wel een beetje met meel in de mond, maar erg flink wordt het allemaal niet. Nu ik het er toch over heb, de hele christelijke wereld is wat stilletjes betreffende de genocide. Dat wil zeggen, je moet niet gaan protesteren tegen de genocide in bv Katwijk. Zeker niet als je maar met een paar man bent. P.S. Wanneer mogen we de genocide die gaande is holocaust noemen? Moeten er dan eerst 6 miljoen Palestijnen dood? De term holocaust komt uit het oud-Grieks en betekent 'brandoffer'. Al voor de Tweede Wereldoorlog werd het woord soms gebruikt om de dood van een grote groep mensen te omschrijven. Het is dus niet exclusief gebruikt voor de genocide van de nazi's. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Figulus 150 Geplaatst 16 uur geleden Rapport Share Geplaatst 16 uur geleden (bewerkt) Wie is hier eigenlijk aan het radicaliseren? Je opinie begint steeds radicalere termen te gebruiken, zoals het verschuiven van "oorlogsmisdaden" naar "genocide", en nu zelfs naar "holocaust", dat is een teken van escalatie in taalgebruik. Maar het gevaar is dat, als alles ‘de overtreffende trap’ wordt, het gesprek polariseert en elk constructief debat wegvalt. Wie het morele debat voert met woorden als holocaust en bloed aan je handen, verschuift het gesprek van politiek naar existentiële strijd. Wíe zijn nu eigenlijk de extremen? Het valt me op dat jij in je betoog precies doet wat je anderen verwijt: je schuift van harde kritiek naar morele veroordeling, en uiteindelijk naar een soort totale demonisering. Je noemt het genocide, en eindigt bij het woord ‘holocaust’ — niet als historisch vergelijkingspunt, maar als morele overtreffende trap. Daarmee zet je de tegenpartij niet alleen weg als dader, maar als ultiem kwaad. Wie dat doet, radicaliseert. Wat begint als politieke analyse, verandert bij jou in morele absolutering. En dat is precies het punt waarop nuance verdwijnt, tegenstanders worden gedehumaniseerd, en er alleen nog vijanden overblijven. Dat is niet kritisch denken, dat is ideologische escalatie. Als je werkelijk opkomt voor menselijkheid, dan begint dat ook bij hoe je over anderen spreekt — ook als ze fout zitten. Want wie het morele kompas verliest in zijn verontwaardiging, lijkt uiteindelijk op de vijand die hij zegt te bestrijden. 16 uur geleden bewerkt door Figulus Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Figulus 150 Geplaatst 15 uur geleden Rapport Share Geplaatst 15 uur geleden Wat wil Nederland? De vinger in de kont van links? En dan steeds meer van het volgende? Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Fundamenteel 1.029 Geplaatst 4 uur geleden Rapport Share Geplaatst 4 uur geleden Ziet die andere viezaard ermee lachen tijdens kindermoord op industriële schaal: De PVDA is dan weer een hartendief die mijn stem wel zou krijgen, als ik zou stemmen. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Figulus 150 Geplaatst 2 uur geleden Rapport Share Geplaatst 2 uur geleden (bewerkt) Wat me opvalt in dit debat is hoe snel mensen tegenwoordig overgaan tot het trekken van Holocaust- en uithongeringvergelijkingen, terwijl ze de eigen geschiedenis vaak niet goed kennen. Ik heb veel gelezen over de Tweede Wereldoorlog, maar ik ben nog nooit een serieuze verwijzing tegengekomen naar grootschalige voedselhulp van de Geallieerden aan Duitsland in de eerste jaren na 1945. Sterker nog: Duitsland was toen verwoest, de honger was groot — maar hulp bleef grotendeels uit. Niet uit onmacht, maar uit opzet. Duitsland werd als daderland gezien. Er was geen draagvlak voor het idee dat ‘onschuldige Duitsers’ direct geholpen moesten worden. Pas later, toen het geopolitiek gunstig werd (denk: Koude Oorlog, Marshallplan), veranderde dat. Dat geeft te denken: blijkbaar is het niet vanzelfsprekend dat de wereld direct in actie komt voor burgers aan de verkeerde kant van de bommen. Dus misschien moeten we iets minder snel oordelen over wie vandaag de dag ‘niets doet’ of ‘weigert partij te kiezen’. Het morele kompas is geen aan-uitknop. En wie met grote woorden schermt, heeft soms juist een blinde vlek voor het grotere plaatje. 1 uur geleden bewerkt door Figulus Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.