De bruid van Christus

[Hermanos2 549]

In Openbaring 21:9 lees ik (verkort): Come, I will show you the bride, the wife of the Lamb. And he showed me the holy city Jerusalem, coming out of heaven. 
Het gaat om de stad niet om de inwoners want verderop in vers 22 lezen we: I saw no temple in the city, for its temple is the Lord God and the lamb.

Veel gelijkenissen in de evangeliën vertellen over het huwelijk en over de bruiloftsgasten. Die gelijkenissen kennen we denk ik wel. Maar hier wordt daadwerkelijk de bruid geïdentificeerd.

De kerk is dus niet de bruid.

 

5 mei 2023 bewerkt door Hermanos2

[Robert Frans 1.653]

Sta mij toe iets meer uit het betreffende bijbelgedeelte te citeren:

En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; de eerste hemel en de eerste aarde waren verdwenen en de zee bestond niet meer.
[...]
Toen kwam een van de engelen met de zeven schalen die gevuld waren met de zeven laatste plagen, naar mij toe en zei: “Kom! Ik zal u de bruid, de vrouw van het Lam tonen.”
En hij bracht mij in de geest op een zeer hoge berg en toonde mij de heilige stad, Jeruzalem, terwijl zij van God uit de hemel neerdaalde,
stralend van de heerlijkheid Gods: zij schitterde als het kostbaarste gesteente, als kristalklare jaspis.
De stad was omringd door een grote hoge muur met twaalf poorten en aan de poorten stonden twaalf engelen; namen waren daarop gegrift, de namen van de twaalf stammen van Israël.
[...]
En de twaalf poorten waren twaalf parels: elke poort bestond uit een enkele parel. En de straten van de stad waren van zuiver goud, doorzichtig als glas.
Maar een tempel zag ik er niet, want God, de Heer, de Albeheerser, is haar tempel, evenals het Lam.
En de stad heeft het licht van zon en maan niet nodig, want de luister van God verlicht haar en haar lamp is het Lam.
En de volken wandelen bij haar licht, en de koningen der aarde brengen haar hun rijkdom.  
Haar poorten zullen overdag nooit worden gesloten, en er zal geen nacht meer zijn,
en zij zullen daar de pracht en de schatten der volken brengen.
Niets onreins zal er binnenkomen, en niemand die plichtig is aan de onnoembare leugen, maar alleen zij wier namen geschreven staan in het boek des levens van het Lam.
-Uit Openbaringen 21, WV75

Ik zie niet in waarom ik hier niet de zegevierende Kerk in de hemel zou kunnen zien. De zegevierende Kerk die één wordt met de strijdende Kerk op aarde, net zoals hemel en aarde één worden. De twaalf poorten staande voor de twaalf apostelen, ofwel de twaalf stammen, ofwel het hele Godsvolk dat door het lijden tot God is gebracht, gesymboliseerd door de parels. Het goud staande voor de vele geestelijke rijkdommen die de Kerk ook vandaag de dag schenkt en waar vele volkeren in Gods Licht wandelen, dat ook op aarde nooit ondergaat. Nu alreeds mogen wij door het gebed, de sacramenten en de naastenliefde een voorproef smaken van de hemelse heerlijkheid, maar straks zal de Kerk eindelijk in volle luister getoond worden, als wat zij al die tijd was, maar door haar strijd tegen de zonde grotendeels verborgen bleef.

Ik zie niet in waarom de Kerk niet de Bruid van Christus zou kunnen zijn, waar wij als gelovigen volop in mogen delen en zo ook door Hem geliefd mogen worden zoals Hij Christus liefheeft. Er zijn verschillende beelden van de Kerk in de Schrift te vinden: de hemelse Bruid, het Lichaam van Christus, de verborgen Vrouwe, Gods Rijk, het nieuwe/hemelse Jeruzalem, de nieuwe Eva ofwel de maagd Maria, de ark der redding, de nieuwe/hemelse tempel, etc. Maar wat nu slechts in mystieke beelden wordt geschouwd, zal straks zo helder en klaar zijn als de zon. Christus houdt van ons als zijn geliefde vrouw en heel het Offer, heel zijn zelfgave is zijn huwelijksaanzoek aan ons, aan jou. En Hij nodigt jou uit daarop 'ja' te zeggen door zijn zelfgave te aanvaarden als een offer voor jóú en jezelf geheel weer aan Hem te geven.

[Hermanos2 549]

Jezus vertelt een aantal vergelijkingen waarin bruiloftsgasten een rol spelen. Bijvoorbeeld in Mattheus 22 waar zelfs gasten naar buiten geknikkerd worden. En natuurlijk de wijze maagden. De gemeenschap van gelovigen wordt beschreven in verschillende bewoordingen maar nergens anders in het NT als bruid van Christus.

In Jesaja 62:4 lees ik hints zoals: your land shall be married. In Jeremiah 3:14: turn, o backsliding children for I am married unto you. God is reeds getrouwd met Israël. Er bestond nog geen kerk.

Ik vind het idee ook meer in de lijn met het bijbelse verhaal dat we bij een aardse opstanding veilig mogen wonen in een beschermde stad en in een veilig land. 
Maar ik kan ook meedenken met jou @Robert Frans

[Hetairos 420]

Op 5-5-2023 om 11:03 zei Robert Frans:

Ik zie niet in waarom ik hier niet de zegevierende Kerk in de hemel zou kunnen zien. De zegevierende Kerk die één wordt met de strijdende Kerk op aarde, net zoals hemel en aarde één worden. De twaalf poorten staande voor de twaalf apostelen, ofwel de twaalf stammen, ofwel het hele Godsvolk dat door het lijden tot God is gebracht, gesymboliseerd door de parels. Het goud staande voor de vele geestelijke rijkdommen die de Kerk ook vandaag de dag schenkt en waar vele volkeren in Gods Licht wandelen, dat ook op aarde nooit ondergaat. Nu alreeds mogen wij door het gebed, de sacramenten en de naastenliefde een voorproef smaken van de hemelse heerlijkheid, maar straks zal de Kerk eindelijk in volle luister getoond worden, als wat zij al die tijd was, maar door haar strijd tegen de zonde grotendeels verborgen bleef.

Ik zie niet in waarom de Kerk niet de Bruid van Christus zou kunnen zijn, waar wij als gelovigen volop in mogen delen en zo ook door Hem geliefd mogen worden zoals Hij Christus liefheeft. Er zijn verschillende beelden van de Kerk in de Schrift te vinden: de hemelse Bruid, het Lichaam van Christus, de verborgen Vrouwe, Gods Rijk, het nieuwe/hemelse Jeruzalem, de nieuwe Eva ofwel de maagd Maria, de ark der redding, de nieuwe/hemelse tempel, etc. Maar wat nu slechts in mystieke beelden wordt geschouwd, zal straks zo helder en klaar zijn als de zon. Christus houdt van ons als zijn geliefde vrouw en heel het Offer, heel zijn zelfgave is zijn huwelijksaanzoek aan ons, aan jou. En Hij nodigt jou uit daarop 'ja' te zeggen door zijn zelfgave te aanvaarden als een offer voor jóú en jezelf geheel weer aan Hem te geven.

Ik zie dat ook . Wat ik echter met geen mogelijkheid  zie is de overeenkomst tussen de zichtbare kerk ( = op aarde), door mensen voortgebracht en de onzienlijke Kerk ( = in de hemel, voor de troon van God), die door Christus gestalte krijgt en dus 'nederdalende IS'. Zie Openbaring 21:2+10.

[Robert Frans 1.653]

4 uur geleden zei Hetairos:

Ik zie dat ook . Wat ik echter met geen mogelijkheid  zie is de overeenkomst tussen de zichtbare kerk ( = op aarde), door mensen voortgebracht en de onzienlijke Kerk ( = in de hemel, voor de troon van God), die door Christus gestalte krijgt en dus 'nederdalende IS'. Zie Openbaring 21:2+10.

Maar tóch zijn ze beide dezelfde kerk. En is dat eigenlijk niet iets heel troostrijks, dat God dwars door al onze zonde, al ons vuil ons als zijn geliefde kinderen blijft zien? Dat Hij in ons Christus blijft zien en ons arme zondaars voor zijn machtige heilswerken inzet? De strijd aan het front is inderdaad nooit fraai om te zien en kent vele vermijdbare slachtoffers. Maar als wij werkelijk zouden beseffen wat die strijd is, dan zouden wij zien hoe de duivels sidderen voor het schrikwekkende leger dat de kerk ook op aarde is. Elk doopsel is een klinkende overwinning, elke eucharistieviering een machtige dreun die in alle hoeken van de hel doorklinkt en elk gebed is een extra pantser tegen de pijlen van het kwaad. De duivel vlucht als wij tot God vluchten, ook en juist in al onze zonde en onreinheid. Zelfs in dat kleine, grijze dorpskerkje. Misschien wel júíst in dat kleine, grijze dorpskerkje.

De kunst is om, zoals in de prachtige fim 'Prince of Egypt' wordt gezongen, alles 'through heavens eye's' te zien, dus door de ogen van de hemel. Zie niet de kerk met enkel menselijke, natuurlijke ogen, maar zie haar hoe zij in de Schrift omschreven wordt en zie haar met hetzelfde mededogen en dezelfde barmhartigheid als God doet. Want ondanks alle duisternis, alle kwaad, alle zonde, alle schandalen, is zij er nog steeds. En weet zij vele mensen tot Christus te brengen. Zo mag je zelfs naar jezelf kijken, als stralend kind van God. Ook al ervaar je misschien in je leven dat je soms zo ver weg van Hem lijkt, dat je er zo'n puinhoop van maakt. Maar God houdt van jou en ziet in jou Christus. God is goed, voor jou en ook voor zijn kerk, en heeft alles in zijn hand. En wanneer je je dat beseft, wanneer je daarop durft te vertrouwen, dan zul je met liefde deel willen uitmaken van die kerk, al biddend en werkend. En soms vertrouwvol mopperend uiteraard op al die schandalen...

Bedenk wel dat er maar één iemand is die er alle belang bij heeft dat wij de kerk niet op Gods manier zullen zien en die er alles aan doet om ons zo van de kerk af te houden en ons zicht op haar te versluieren.

[Hetairos 420]

@Robert Frans

Ik lees jouw bijdragen altijd met belangstelling. Je hebt een duidelijke pen en je schrijft met respect voor jouw lezers. Ook ervaar ik een grote liefde voor de gemeenschap waartoe je behoort en weet ik dat je de autoriteit van jouw kerkgenootschap niet in twijfel trekt. Je stelt zelfs het gezag van jouw kerk boven dat van de Schrift, omdat je alléén haar uitleg maar accepteert; Dat is jouw geloofsovertuiging. Dat geldt overigens voor meer schrijvers hier op het forum, misschien wel voor alle.

Echter heeft jouw bijdrage aan dit topic mijn algemene mening bevestigd, dat niemand in staat is een geloofsovertuiging op een ander over te brengen. En uit de inhoud van jouw bijdragen, meen ik te herleiden, dat jij er precies zo over denkt. Het enige dat je mag hopen, is dat jouw woorden een verlangen in die ander wakker maken om meer woorden uit jouw mond te horen. Woorden, die heilzaam en verkwikkend zijn in een wereld waarin de liefde tot elkaar meer en meer verkilt.

Het heeft mij doen besluiten op dit forum geen moeite meer te doen om mijn geloofsovertuiging in woorden over te brengen, maar gewoonweg alleen maar te trachten dát verlangen naar stichting bij de lezers van 'mijn' bijdrage(n) op te wekken. Elders heb ik al uitvoerig uitgelegd waarom ik die mening ben toegedaan.

Zoals ik al eens heb laten weten, bezit ik een eigen website die mij de gelegenheid geeft om al mijn gedachten, die ik in de loop van ruim 55 jaar heb ontwikkeld, als een soort ‘laatste woord’ te noteren. Ik ben echter enkele maanden geleden, helemaal opnieuw begonnen, dus veel (statische) tekst is nog niet aanwezig. Credible is vluchtig en ook statisch van karakter; net als een boek en eigenlijk alles dat op papier staat.

Ik tracht echter de dynamiek van mijn gedachten op mijn website vast te houden door mijn artikelen tot het laatst toe, wijzigbaar te houden. Vanochtend heb ik overigens een nieuwe ‘gedachte’ gelanceerd onder de titel „Woord & Verlangen“. Wanneer het artikel uiteindelijk zal worden geschreven is nog niet bekend, maar het feit dat ik de aanzet al heb neergezet, betekent voor mij een stok achter de deur.

Terug naar wat ik eigenlijk wil zeggen: Als ik jouw bijdragen lees, dan herken ik het verlangen om de liefde die je jouw geloofsovertuiging in jou opwekt, over te dragen. Ik denk echter dat een geschreven medium daarvoor altijd te beperkt is; er blijft een afstand tussen schrijver en lezer. Die afstand is per definitie onoverbrugbaar. Als uitgangsquote voor mijn overdenking op mijn website heb ik gekozen: „Lukas 24:32 (HSV) En zij zeiden tegen elkaar: Was ons hart niet brandend in ons, toen Hij onderweg tot ons sprak en voor ons de Schriften opende?“ Je weet wel waar dit bijbelgedeelte over handelt, dus daar maak ik verder maar geen woorden aan vuil.

Ik zal je echter niet het vuur nader aan de schenen leggen en mijn inhoudelijke reactie op jouw bijdrage aan "De bruid van Christus" hier onder de pet houden.

Ik wens je verder de zegen van onze God toe, Robert Frans, moge de Geest jouw gedachten en hart verlichten, zodat je inzicht voor het aangezicht van de Vader toe mag nemen. We spreken elkaar wel weer op deze plaats.

[Tomega 311]

8 uur geleden zei Hetairos:

niemand in staat een geloofsovertuiging op een ander over te brengen.

Wat je gelooft, is wat je denkt dat waar is, en wie wars is van waarheid als kenpunt, formuleert zijn omgeving en zijn bevinding iets anders, en noemt dat waardevol of zinvol. Een overtuiging rust dus op waarheid c.q. waardevolheid. Relatieve waar(devol)heid, want immers, het geldt voor die persoon. Niet iedereen heeft of zoekt of begrijpt wat waarheid is. Zo iemand kan toch overtuigd worden, doordat aan iets of iemand gezag wordt toegekend. En soms is er zelfs geen behoefte of zoektocht naar waarheid als basis voor een overtuiging. Dan wordt de overtuiging gevoeld of ervaren, en dan krijgt de emotie meer ruimte dan rationele overwegingen en waarnemingen.

Als je dan in dat veld staat en je bent echt overtuigd dat je begrip en zicht hebt voor wat waardevol is, dan weet je dat je die overtuiging kunt willen overbrengen. Maar aangezien het waardevolle over het proces gaat, is dat vooral iets van herders, goeroes, leraars, therapeuten, quakers, en gesprekstechneuten.. Maar als je daar oprecht niet die of een dergelijke overtuiging wilt overdragen of hooghouden, maar slechts een doorgever en belever van andere waardevolheden, waarom zou je dan dat proces zo nadrukkelijk onder de aandacht houden? In een vrije wereld in hide park en op een gewone marktplaats van overtuigingen en influencers, is elk sinaasappelkistje gelijk van aanzien, hoogte, en overtuigingskracht. Het verschil is alleen wie er waar blijft hangen, en wat voor publiek dat dan is, dat zich aangesproken voelt, of zich anderszins in het strijdperk begeeft van sinaasappelkistjeswijsheden en sinaasappelkistjesfutiliteiten. Beetje jammer zou zijn, als je eerst een sinaasappelkistjescertificaat moet halen, of een sinaasappelkistjesballotageconfrontatie moet doorstaan.

13 mei 2023 bewerkt door Tomega