Hebt uw vijanden lief

[HJW 183]

Is het de bedoeling je vijanden lief te hebben ?

Vanuit de Tenach komt naar voren dat dit geenszins de bedoeling is. Er is woede als niet een volledig volk is uitgeroeid (Numeri). Er wordt ook gesteld dat je je vijand moet haten.

En dan komt Jezus.

In Mattheus 5 in het begin van de bergrede komt meerdere malen naar voren: er staat geschreven......maar ik zeg u.

Hij gaat dus in op teksten die bekend zijn in de joodse traditie en hij past het aan.

Zo ook met het haten van de vijand.

Hij is heel stellig:

Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben, en uw vijand zult gij haten.

Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel dengenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen

Dat is geen gemakkelijke opgave, maar volgens mij glashelder.

Het is wel tegenstrijdig met teksten uit de Tenach en dus moeten we een keuze maken:

blijven we hangen in het oude vijandbeeld, of gaan we mee in de nieuwe kijk van Jezus.

Mijn keuze is dat laatste.

Maar wat betekent dit in de praktijk:

Alles maar goed vinden, de Jihad liefhebben ?

Lijkt me niet.

Vanuit een gelovig oogpunt zou ik me daarbij het volgende kunnen bedenken:

Kijk voorbij de daden van de ander. Ga niet mee in het negatieve.

Laten zien dat er een andere mogelijkheid is, laten zien dat het anders kan.

Doe eens positief tegen iemand die je negatief benadert.

Klein voorbeeldje (het gaat ook regelmatig fout hoor, ik ben bepaald geen heilige):

ik kom bij mijn auto op de parkeerplaats en wil instappen. Op dat moment komt er ook een dame bij de passagierskant bij de auto naast mij met een gezicht op onweer. Haar blik gaf duidelijk aan dat verwacht werd dat ik maar even moest wachten en zij toch echt het recht had eerder te gaan.

Toen haar man de deur van de vergrendelng deed, heb ik haar deur opengedaan en voor haar open gehouden. En bij het dichtdoen een prettige dag toegewenst.

Haar gezicht bleef op onweer staan, maar dat raakte mij niet.

Of:

het is beter een licht te ontsteken dan de duisternis te vervloeken.

Je vijand haten is de duisternis vervloeken. Het heeft geen zin en leidt niet tot een oplossing.

En dan de Jihad:

ik heb oprecht medelijden met de mensen die daarin geloven. En dan heb ik het over de militaire strijd en al het geweld. Er is namelijk ook een uitleg dat de Jihad een interne strijd dient te zijn tegen je eigen negatieve krachten en gedachten.

Mijn reactie hierop (het militaire deel) is tweeledig:

aan de ene kant wens ik deze mensen toe dat ze zich van dit pad afkeren. Ik heb ze lief in die zin dat ik besef dat ze uit dezelfde Bron komen als ik. Ik ben als mens in wezen niet beter. Wel doe ik minder stomme dingen.

Aan de andere kant is geweld soms nodig. Om onschuldigen te beschermen.

Niet uit haat jegens de jihadisten (nogmaals: ik ben geen heilige, dus dit lukt me lang niet altijd).

Maar dit is wel de insteek die ik voor wil staan.

Dus ja, hebt uw vijanden lief.

[TTC 1.526]

Maar wat betekent dit in de praktijk: Alles maar goed vinden, de Jihad liefhebben? Lijkt me niet.

Je geeft een prachtig voorbeeld HJW, inderdaad raadzaam om een beter begrip te vormen over wat Jihad betekent. Het verwijst naar een universeel dynamisme, het zou veel te oppervlakkig zijn om Jihad eenzijdig te koppelen aan vijandelijkheden. Dit wel doen zet ons al onmiddellijk op een dwaalspoor, met alle gevolgen van dien. Dank voor deze topic, zeer interessant.

[Willempie 1.405]

Overwin het kwade door het goede. Een redelijk alternatief is er niet eens. Met de kanttekening dat overheden de plicht hebben om de maatschappij leefbaar te houden en te beschermen tegen kwaadwilligen. Het moet dan niet gaan over bestraffen of wraak nemen. We weten tenslotte niet wat de ander ten diepste beweegt en wat de omstandigheden zijn die iemand ertoe beweegt kwaad te doen. Maar heel vaak kunnen we het kwaad inderdaad uitschakelen door er het goede tegenover te plaatsen. Daar zijn al heel wat kwade mensen door omgegaan.