Hoe sterk is je geloof

[WdG 235]

Een Derde Weg ?!

De rechterkant van de brede weg

Ik droomde eens over twee Wegen. Die wegen bevonden zich op de Aarde. Ze verbonden de eeuwigheid die achter lag met de eeuwigheid die komen zou.

De ene Weg was breed en makkelijk begaanbaar, de andere Weg daarentegen smal en moeilijk te bewandelen. Op beide Wegen bevonden zich mensen, heel veel mensen, hoewel er zich op de Brede Weg veel meer bevonden dan op de Smalle Weg.

Ik zag dat beide Wegen bewandeld werden door allerlei soorten mensen: blanke en bruine, jonge en oude, begaafde en minder begaafde, rijke en arme. Al deze mensen vormden tezamen een ontelbare menigte, die zich allen voorwaarts spoedden.

Maar waarheen? vroeg ik me af. Wat is hun bestemming?

Toen ik de Wegen wat beter bekeek, verbleekte ik, want ineens zag ik waar die Brede Weg eindigde. O, daar zag ik een Poel, die brandde van vuur en sulfer. Ik hoorde daar geween en het knersen van tanden. Ook zag ik daar rook, afkomstig van gepijnigde mensen, die opging tot in de eeuwigheid. Ik zag de Eeuwige Verdoemenis.

Ik keek weer naar al die mensen die op de afschuwelijke, doodlopende Weg liepen. Zagen zij dan niet wáár ze zich heen spoedden? Lang hoefde ik daar niet over te peinzen, want aan velen van hen was te zien dat ze inderdaad niet wisten waar deze Weg eindigde. De meesten bekommerden zich daarover ook totaal niet over. Ze genoten zo van al datgene wat aan weerszijden van de Brede Weg naar hun lonkte: rijkdom, plezier, macht, muziek, seks, drank en allerlei andere soorten van vermaak. Ik merkte dat verreweg de meeste van deze mensen maar één doel voor ogen hadden: laat ons eten, drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij!

Wanhopig vroeg ik me af of er dan niemand was die zich bekommerde om deze menigte, die onherroepelijk verloren zou gaan.

Toen zag ik ineens iets tussen de Brede en de Smalle Weg staan. Het was een houten Kruis. En aan dat Kruis hing een Man. Een Man van smarten. Zijn handen waren doorboord. Zijn Bloed vloeide. Zijn gelaat was getekend door smartelijk lijden. Maar o, dat gelaat straalde tegelijkertijd zóveel bewogenheid uit, dat het me diep, ja zeer diep ontroerde. Zijn blik ging over de zich naar het Verderf voortspoedende mensen. Toen hoorde ik dat deze Man iets naar hen riep, met luide stem: "Wendt u naar Mij toe en wordt behouden, alle gij einden der aarde, want Ik ben God en niemand meer"

Toen begreep ik dat er wel Iemand was Die Zich bekommerde om verloren mensen. Het was het Lam Gods Zelf, Dat de zonden der wereld wegnam. Door het Bloed dat vloeide uit de doorboorde handen van die Man was er dus wel een Weg ter ontkoming.

Mijn blik werd getrokken naar die Weg, die Smalle Weg. Ik vroeg me af waar de mensen die op deze Weg liepen naar toe zouden gaan. Toch niet naar dezelfde Bestemming als die anderen? Maar neen, wat ik daar, aan het eind van die Weg zag, was zo anders, zo onnoemelijk anders. Ik zag daar een Gouden Stad. En iets in deze Stad gaf Licht, een Licht zo groot en zo wonderlijk schoon. Ook hoorde ik er gezang, wat zo vreugdevol en zo heilig klonk, ja zo geheel anders dan die wanhopige kreten uit die afschuwelijke Poel. Ik zag daar aanbidding, vreugde en geluk. Er was daar geen traan, geen droefheid, geen berouw en geen pijn te bespeuren. Ik zag daar de Eeuwige Gelukzaligheid.

Haastig wendde ik me weer tot de menigte op de Brede Weg. De meesten zagen het Kruis niet. Ook hoorden ze de Stem van de Man der Smarten niet. Ze liepen maar door en door. Geschokt, maar ook met een van blijdschap trillende stem riep ik hen toe: "Het Lam Gods heeft geen lust in uw dood, die u weliswaar verdient, maar daarin dat u zich bekeert en leve! O mensen, een ieder die in Hem gelooft tot vergeving van zonden zal niet verderven, maar eeuwig leven! Haast u en spoed u toch naar het Kruis. Die Man der smarten heeft gezorgd voor een Weg ter ontkoming. Haast u om uws levens wil."

Maar helaas, ook mijn stem ging grotendeels verloren in het rumoer en gedruis van de menigte. O jawel, een enkeling keek vluchtig op, stond een ogenblik stil, maar werd al snel weer meegevoerd met de stroom van mensen. Anderen stonden wat langer stil, bewogen zich naar het Kruis, maar werden er toch weer vanaf gehouden door de verleidingen langs de Weg. En zo bleven de meesten zich voortspoeden, regelrecht naar het Verderf, regelrecht naar hun eeuwige ondergang.

Ineens zag ik dat er aan de rechterkant van de Brede Weg een soort afgebakend Paadje liep. Op dat Paadje liepen ook mensen. Deze mensen gedroegen zich echter zo geheel anders dan die anderen op de Weg. Hun gezichten stonden ernstig. Ze deden niet mee met al die genietingen van de anderen, van de wereld. Kennelijk wisten zij wel waar deze Weg eindigde. En kennelijk wisten zij ook van het Kruis en die Smalle Weg ter ontkoming, want velen van hen bleven er stilstaan en keken er van een afstand naar. Terwijl ze daar stonden praatten ze druk met elkaar. Maar waarover spraken zij dan? vroeg ik me af. En waarom bleven er zovelen op een afstand? De eeuwigheid komt toch ook voor hen steeds dichterbij?

Ik kwam naderbij en ging luisteren naar hun gesprekken. Ze spraken met elkaar over een weg, een weg naar het Kruis dat voor hen stond. Ze legden elkaar uit wat er eerst moest gebeuren voordat ze naar dat Kruis mochten gaan. Ze konden ook precies uitleggen hoe die Weg liep en hoe moeilijk begaanbaar die was. Ze spraken zo vol overtuiging dat het net leek alsof ze er zelf geweest waren. Maar, hoorde ik ze eerlijk zeggen, dat was niet zo. Ze hadden dat gehoord en gelezen. Ze discussieerden verder over allerlei zaken, zoals geopenbaarde en verborgen Wil van God en aanbod van genade.

Ik liep naar een andere groep mensen die ook voor het Kruis stonden en er over spraken. Er waren, zo merkte ik, hele wijze mensen bij. Ze hadden allerlei dikke boeken bestudeerd en konden daaruit heel veel citeren. Zij wisten zodoende precies hoe God werkte. Daardoor konden ze aangeven wie wel en wie niet naar het Kruis mochten gaan. Ze vroegen de mensen die hun zondelast bij het Kruis wilden neerwerpen of ze die last wel echt voelden en of zij er wel diep genoeg onder gebukt gingen. Het ging zomaar niet, zeiden ze.

En vele mensen die naar hen luisterden liepen door, want ja, dat hadden ze nog niet beleefd. Weer schrok ik want zo hechtten ze meer waarde aan wat die mannen zeiden dan aan wat die Man aan het Kruis sprak. Anderen vroegen zich af tot wie het Lam Gods nu eigenlijk sprak, daar aan het Kruis. Ze voegden er nog heel nadrukkelijk aan toe dat dat Gods werk is. Toen zag ik dat ook velen die naar hen luisterden doorliepen, mismoedig. Ze begrepen dat niet echt, zo hoorde ik enkelen zeggen, want ze baden wel drie keer per dag om een Nieuw Hart en dat was hun nog steeds niet gegeven. En zo liepen ze verder, geen acht slaande op de Stem die hun toeriep: Mijn zoon, geef Mij uw hart! Zij konden dat immers niet zelf?

Anderen zeiden dat de Boodschap maar voor enkelen op deze Weg was. Natuurlijk niet voor allemaal, dat leren de Lichten, zo hoorde ik, de mensen die zich zo graag laten bedriegen en die met een Ingebeelde Hemel naar de Hel zullen gaan. Nee, zeiden ze, laten wij maar veilig hier blijven, laten wij onszelf niet bedriegen met een aangepraat geloof. En ze vervolgden ook hun weg, hun weg naar het Verderf.

Ik bemerkte dat al deze ernstige mensen zich ook met veel andere godsdienstige zaken bezig hielden, terwijl de Rampzaligheid met elke stap dichterbij kwam. Ze discussieerden over de schrijfwijze van een van de namen van de Zaligmaker, Here of Heere, over het wel of niet ritmisch zingen van Psalmen en over vele andere zaken die de Vorm en het Uiterlijk betroffen. Ook werd er zeer afkeurend gesproken over die goddeloze wereld, die mensen die zich alleen maar bezig hielden met vermaak en over zogenaamde christenen, die Juichende Christenen, mensen die Het zelf grepen en Het altijd bezaten. Zijzelf waren zo heel anders, zij waren tenminste Eerlijk Onbekeerd. En zo zag ik tot mijn grote ontsteltenis ook velen van deze mensen zich voortspoeden op de Brede Weg, weliswaar aan de rechterkant ervan, maar toch op weg naar dezelfde Bestemming, op weg naar een nimmer eindigende Eeuwigheid.

Geschokt riep ik hen toe: Laat u toch met God verzoenen! Heden indien gij Zijn Stem hoort, verhardt u niet, maar laat u leiden! O mensen, hoe zult gij ontvlieden indien ge op zo?n grote Zaligheid geen acht geeft? De meeste mensen keken daar echter niet van op. Ze kenden deze woorden zo goed, want ze bezaten het Woord van God. Ze hadden dat al vaak gelezen. Enkelen kwamen echter naar me toe en zeiden: "Meneer, die Uitnodiging is niet voor ons allemaal, die is alleen voor de Uitverkorenen en als we daarbij horen, dan zal God ons zelf wel trekken. Anders heeft het echt geen zin als we ons tot God wenden", en vervolgens liepen ze verder.

Dit had ik al eerder gehoord, toen ik luisterde naar hun gesprekken. Maar ik kon niet begrijpen dat dit er zo koud en zakelijk uitkwam. Wisten ze dan toch niet waar deze Weg eindigde? Ik riep ze achterna: "Maar mensen, in de Bijbel staat dat God met vlammend vuur wraak zal doen over degenen die het Evangelie van de Heere Jezus Christus ongehoorzaam zijn. En er staat ook dat Hij zal lachen en spotten in uw verderf, omdat u geweigerd hebt u zich tot Hem te keren! Zal God dan lachen, spotten en zich op u wreken terwijl Hij zelf heeft bepaald dat u zou weigeren om op de uitnodiging in te gaan? Zou God zo onrechtvaardig zijn?"

Een draaide zich nog om en zei: "U moet niet denken dat u het weet. Onze dominee zegt dit en ik voel gewoon dat dat de zuivere waarheid is". Ook hij liep verder, het Verderf tegemoet. Anderen zeiden: "Wat wij aan het Kruis horen is de uitwendige roeping. Zodra Hij ons inwendig roept, ja, dan kunnen we ons laten leiden. En weet u niet dat wij onszelf niet kunnen bekeren, dat God dat moet doen??". Ik antwoordde: "Ja dat is waar, maar God wil het toch ook doen? Ziet toch af van uzelf en uw ellendige bestaan en vertrouw geheel op Hem, dan zal u niet beschaamd uitkomen! O wendt u toch naar Hem, Die alles in u wil werken wat uzelf niet kunt!".

"Meneer", zo zeiden ze, "dat kan alleen door de werking van de Heilige Geest en als Die gaat werken, nou, dan komt het allemaal vanzelf, want Die werkt onwederstandelijk!". Ik antwoordde: "U heeft gelijk dat het de Heilige Geest is die harten wederbaart, maar dat ontslaat u toch niet van uw verantwoordelijkheid om u geheel aan de Heere Jezus over te geven? U kunt God toch straks niet verwijten dat u er niets aan kon doen dat u niet bekeerd bent, omdat de Heilige Geest het bij u niet wilde werken. Trouwens, weet u wel dat u het vermogen heeft om de Heilige Geest te weerstaan .. ?!". Doch ook zij draaiden zich om en vervolgden hun weg, hun weg richting de Eeuwige Rampzaligheid, zichzelf staande houdend met de gedachte dat ze het immers zelf niet konden.

Weer iemand anders riep me toe: "Zeg, dat gaat zomaar niet. Wat moet ik bij het Kruis doen? Ik moet eerst mijn zonde en onmacht echt beseffen, pas dan mag ik bij het Lam Gods komen. Onze dominee waarschuwt altijd voor mensen die zomaar naar de Heere Jezus gaan. Nee, eerst ellende, dan pas verlossing!". En ook hij vervolgde zijn weg. Ik riep hem nog achterna: "Maar meneer, het Woord van God geeft aan dat u ellendig bent, of u het beseft of niet! U zult uw onwaardigheid vanuit uzelf nooit volledig beseffen! Spoed u toch naar het Kruis. Daar is Iemand die u uw ogen voor uw ellendigheid wil openen, maar Die u ook wil laten zien Wie Hijzelf is! Werp toch een blik op de Verlosser? het is nog Genadetijd!". Hij keerde zich nog een keer om en riep: "U dringt de mensen maar iets op? Een Jezus van vijf letters", waarna ook hij zich verder voortspoedde, langs het Kruis, langs de Zaligmaker, op weg naar de Hel.

Keer op keer riep ik de mensen toe dat buiten de Heere Jezus geen leven is, maar een eeuwig zielsverderf en dat ze zich op weg naar de Eeuwige Rampzaligheid bevonden. Maar de meesten hadden hun argumenten om op de Brede Weg te blijven. En die argumenten klonken zo vroom, zo rechtzinnig. Ze gelóófden er echt in.

En zo merkte ik tot mijn grote ontsteltenis dat ook de meesten van déze mensen op dat Paadje aan de rechterzijde van de Brede Weg bléven lopen, langs het Kruis en de Smalle Weg, waar ze zo dicht bij waren. Samen met die Anderen. Samen het Kruis voorbij. Samen geen acht slaand op die Stem. Samen naar het Verderf. Aan het eind zag ik de Brede Weg en en het smalle Paadje aan de rechterkant ervan weer bij elkaar komen. O, daar zag ik al die mensen verenigd. De serieuze èn de goddeloze Goddelozen. Samen verenigd in die Poel die brandde van vuur en sulfer. Toen bleek dat er in wezen toch geen verschil was tussen al die mensen. Of toch wel?? vroeg ik me af.

Toen ik wat beter naar de Poel keek, merkte ik dat de wroeging voor die serieuze Goddelozen onverdraaglijker was dan voor die wereldse Goddelozen, en ik begreep waarom. Die ernstige Goddelozen wisten van de Smalle Weg, maar hadden die niet bewandeld. Hoe dan ook, nu was het voor hen allen te laat, voor eeuwig te laat? Al die mensen moesten voor eeuwig op die afgrijselijke Plaats blijven. Ja, al degenen die niet gewild hadden dat het Lam Gods Koning over hen zou zijn en Hem verworpen hadden. Jawel, sommigen op een vrome manier, anderen op een goddeloze manier. Maar toch, beiden niet gewild verworpen?

Ik zag ook dat op die Plaats inderdaad géén Weg ter ontkoming meer was. Er was daar geen Man, geen Man van Smarten meer, die riep: "Wend u naar Mij toe en wordt behouden". Er klonken wel andere stemmen, wanhopige stemmen: Had ik maar .., had ik maar ..

Maar het was voor hen te laat, voor eeuwig te laat.

De Genadetijd was over.

Toen ontwaakte ik.

[Kwispel 1]

Ach, ik ben blij dat ik wandel door het geloof, en niet door aanschouwen.

Daartoe worden we ook opgeroepen.

"Zoek de dingen die Boven zijn, waar Christus Jezus is".

Een mens wordt alleen gerechtvaardigd door geloof in de Here Jezus Christus.

Niet op grond van je leefwijze en ook niet door de wetten, normen en waarden waarnaar je leeft.

Maar op grond van je vertrouwen in en op de HEERE Jezus Crhistus en als wij de genadetroon naderen hoeven wij ons van geen zonden bewust te zijn. Want daar danken wij God voor de genade, de vergeving en de verlossing, die wij van Hem in de Heere Jezus Christus al ontvangen hebben. Daar zouden wij in de praktijk van alle dag dan ook uit leven en dat onderscheidt een gelovige die wandelt in geloof van iemand die gefocust is op wat hij ziet, of meent te zien.

De natuurlijke mens gaat wel af op wat hij 'ziet' en een gelovige moet nooit datgene weer opbouwen, wat door zijn wedergeboorte is afgebroken.

Het bijna dwangmatige gericht zijn op vermeende wonderen en krachten is eigenlijk een bevrediging van de natuurlijke mens die wil zien. Onder het motto : Eerst zien en dan geloven.

Maar wat gestorven is en tot ontbinding is overgegaan moet je niet meer 'levend' willen maken. Je moet dat voor 'dood' houden of voor 'gestorven' rekenen.

Omdat onze 'oude mens' gestorven is, maar de nieuwe mens is in Christus opgewekt.

En dat is die geestelijke mens die de dingen zoekt die Boven zijn en die dingen zijn onzienlijk. En zo staat die letterlijke wet tegenover de geestelijke genade.

Zo staat de tastelijke ( zichtbare) berg Sion, tegenover de ontastelijk ( onzichtbare) berg n.l. het Sion dat Boven is.

[Kwispel 1]

door Gelooft.com » 11 jun 2016 19:24

Het is dus niet jouw droom en dat is het gevaarlijke van suggesties t.a.v. de onzienlijke dingen, je kunt iets 'verkopen' als jouw ervaring, maar het is van iemand anders.

Een Derde Weg ?!

De rechterkant van de brede weg

Bron: http://mijnvriendenenik.com/site/forum/topic/127?page=2

[WdG 235]

De derde weg.... staat al jaren op onze site (zeker 10 jaar, waarschijnlijk langer):

http://185.10.98.6/~dirk01/derde.htm

Nu verder met de inhoud!

Het artikel behandelt mensen die alles beter weten, mensen die Bijbelstudies doen, maar HEM niet zien. Mensen die HEM als iets theoretisch benaderen, of HEM wegbedelen middels leer, zoals de bedelingenleer dat doet. Is het te laat? Nee, zeker niet! Want HIJ roept ons! Bekeer je van de dwaasheden, zoals de bedelingenleer.

Hoe sterk is je geloof? Hang je aan leer, of hang je aan HEM?

[ineke-kitty 56]

Van de Korinthiers wordt ook ronduit gezegd dat zij vleselijk waren, en gericht waren op "zienlijke" dingen, gericht op het uitwendige. Zij "bezaten" alle gaven, maar bleven zuigelingen die geen vast voedsel konden verdragen.

Waar een gelovige georienteerd is op zienlijke dingen, namelijk op de uitwendige mens, komt men met de meest vreemde tegenargumenten, en is het niet God, maar de tegenstander die de zinnen verblindt.

[ineke-kitty 56]

Wel, EEN ding kan ik zeggen, dat ik vasthoud aan het getrouwe woord, dat.... naar de leer is.... opdat ik machtig ben, beide om te vermanen door de gezonde leer, en om de tegensprekers te wederleggen. [Titus 1:9].

Psalm 78:1 zegt dan ook: "O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

Johannes 18:19 "De hogepriester dan vraagde Jezus van Zijn discipelen, en van Zijn leer".

Ik volg dus de leer van Christus , inclusief de leer der bedelingen.

Handelingen 2:42 "En zij waren volhardende in.... de leer... der apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden".

[Kwispel 1]

Hoe sterk is je geloof? Hang je aan leer, of hang je aan HEM?

Nergens staat (behalve in Psalm 119) dat je een leer of de Heer moet aanhangen maar dan gaat het om de leer en niet om de Heer.

Ik stel de vraag bij door te stellen of het om de Heer gaat of om de leer?

Voor de hand ligt om bij de vraag: "Gaat het om de Heer of om de leer", te antwoorden dat het erom gaat dat we de Heer zouden leren kennen en dat het niet primair om de leer gaat en dat is ook zo, maar meestal worden zulke uitspraken gebuikt om de leer aan de kant te schuiven.

Men predikt de Heer en zegt in gemeenschap met Hem te leven, maar dikwijls gaat het dan om een heer, die men zelf bedacht heeft.

Natuurlijk slaat men de Bijbel open maar meestal worden slechts een paar verzen gebruikt om een hele filosofie te onderbouwen.

Velen in evangelische kring groeien op met de gewoonte vóór iedere maaltijd te bidden, en na afloop daarvan te lezen en te danken. Op zichzelf zeer nuttig, maar nergens in de Bijbel staat dat het ook moet. Eventueel zou men Daniël 6 vers 11 kunnen citeren. Maar om daaraan de conclusie te verbinden dat wij dit daarom ook moeten doen gaat wel erg ver.

Men is principieel en dus christelijk.

Met de vraag: Wat is de toepassing voor mijn dagelijks leven, ik meen dat TTC die vraag ook stelde. Het gaat dus meestal om de mens zelf.

Wij vragen ons op school bij wat we LEREN toch ook niet af hoe je die stof kunt toepassen in je dagelijks leven?

De Bijbel is geen handleiding voor ons praktisch leven.

Men maakt zichzelf een god en duidt die aan met de God van de Bijbel, maar de overeenkomst met de naam zegt natuurlijk niets.

Pas nadat wij Christus hebben leren kennen vanuit de Schriften kennen wij Hem ook in de praktijk van ons leven. Zonder Zijn Woord valt Hij helemaal niet te kennen. Het gaat dus niet primair om het kennen van de Heer, maar om het kennen van de leer, om dàt wat onderwezen wordt en daar vloeit al het andere uit voort en dàt versterkt ons geloof.

Het is immers 'de leer van Jezus'

Joh. 7 vers 17 :"Zo iemand wil Deszelfs wil doen, die zal van deze LEER bekennen, of zij uit God is., dan of Ik van Mijzelven spreek".

Mattheus 7 vers 28 : "En het is geschied, als Jezus deze woorden geëindigd had, dat de scharen zich ontzetten over Zijn LEER".

Zij konden Zijn leer niet plaatsen in het kader van hun eigen filosofie en leer.

De Heer was er eerder dan de leer, maar als we Hem niet konden LEREN kennen door Zijn Woord dan zouden we er niets aan hebben.

De laatste keer dat 'leer' in Mattheus voorkomt is in Matt. 22 vers 33:

En de scharen, dit horende werden verslagen over Zijn LEER".

En wat is die leer?

Dat gaat niet over pijn in je grote teen of over gebedsgenezing of hoe God je op een andere manier behulpzaam kan zijn.

Dood ga je toch.

Wat heb je er dan aan als je nu genezen wordt? Wat valt er nu te beleven onder de zon?

Natuurlijk zal God mensen genezen, maar dat hangt HIJ niet aan de grote klok. En als gebedsgenezing uit de mode is, verzint men wel weer iets anders.

Ik denk onze financiën 'genezen'. Want als je zoveel afstaat voor het werk van de Heer dan zorgt Hij ervoor dat Hij het met dikke rente terugbetaalt.

De Bijbel gaat niet over ons heden, maar over Christus en over dood en opstanding van Hem Die als vertegenwoordiger van de mens de straf gedragen heeft en in Zijn opstanding iets nieuws heeft voortgebracht en dat is "LEER" en Hij is mijn Heer.

Bij elke discussie zei HIJ; "Er staat geschreven".

De Heer bracht juist verdeeldheid door de LEER, die Hij verkondigde. Een verdeeldheid tussen oude en nieuwe schepping.

Hij predikte niet Zichzelf, maar een LEER en je kunt nooit zeggen dat Hij Zichzelf zo belangrijk vond. Hij maakte Zich volledig ondergeschikt aan Zijn Vader. Paulus deed dat ook.

Psalm 119 zegt dat het Woord een "LEER" is die wij zouden aanhangen.

In het Bijbels kader is de LEER belangrijker dan de Heer want het gaat niet om de conclusie, maar om argumenten.

De apostelen en de profeten leerden Christus niet kennen omdat ze dagelijks "Hem aanschouwden", maar uit de LEER van de Schriften.

De Heer predikte wat de Schriften LEERDEN. Via die LEER kom je tot de Heer. Wij geloven in HEM van Wie wij gehoord hebben. En daarna zal Hij ons leiden in de LEER.

Marcus 8 vers 31

En Hij begon hun te LEREN....

Marcus 11 vers 17

En Hij LEERDE hen...

Marcus 11 vers 18

de ganse schare was ontzet over Zijn leer

Joh. 7 vers 15

Hoe weet Deze de Schriften, daar Hij ze niet GELEERD heeft?

Joh. 7 vers 15

Mijn leer is de Mijne niet, maar Desgenen Die MIJ gezonden heeft

Joh. 7 vers 17

Zo iemand wil Deszelfs wil doen die zal van deze LEER bekennen

Joh. 18 vers 19

De hogepriester vroeg Jezus naar Zijn discipelen en naar Zijn LEER

Dan staat Handelingen vol met "volharden in de LEER".

1 Tim 4 vers 6

beveel deze dingen en LEER ze

En Titus spreekt zelfs over de gezonde LEER.

Via de LEER zul je ook versterkt worden in je geloof. Ik zou geen andere methode kennen.

[ineke-kitty 56]

@Kwispel

Duidelijk, en niet te weerleggen, dat wij in deze bedeling de Heer uitsluitend leren kennen door Zijn Woord, EN Zijn leer, waartoe ook de leer der bedelingen behoort.

Daarvan blijf ik overtuigd, wat een ander daar ook tegenin wil brengen.

ZO sterk is nu mijn geloof, en niets of niemand kan mij daarvan weerhouden.

[Kwispel 1]

Ja ik moest ook nog denken aan 'de leer der dopen' of de instelling van brood en beker.

Toch algemene 'leerstelligheden' die vanaf de tijd van de apostelen heel essentieel waren ten behoeve van de groei van de jonge gelovigen en dus ook van de jonge Gemeente ( Kerk zo je wilt).

Ik vrees dat je anders een kerk of gemeente krijgt die bol staat van menselijke emoties en waar gevoel de basis is van het geloof en dat zakt ook als een kaartenhuis in elkaar en dat zie je ook gebeuren. Daar waar geen 'leer' of onderwijs wordt gebracht daar blijft men zich richten op zichtbare manifestaties wat alles met emoties te maken heeft

2 Tim 4 vers 3: "Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde LEER niet zullen verdragen, maar kittelachtig zijnde van gehoor zullen zij zichzelven leraars opgaderen naar hun eigen begeerlijkheden en zulen hun gehoor van de waarheid afwenden en zullen zich keren tot fabelen."

[ineke-kitty 56]

@Kwispel

Ik geloof dat "deze tijd" inderdaad nu aangebroken is. En met "eigen begeerlijkheden" versta ik dan dat men gericht zal zijn op uiterlijke dingen, waaronder inderdaad menselijke emoties de boventoon voeren en niet het geloof centraal staat, maar gevoel.

Als men zich niet "goed voelt" zakt het geloof inderdaad als een kaartenhuis in elkaar .

Ik vergelijk het altijd met mensen die hun 'geloof' op zand hebben gebouwd, i.p.v. op de Rots. Als er dan stormen komen in het leven, wordt dat huis meegesleurd en zakt in elkaar.

Daartentegen als dat huis gebouwd is op de Rots, blijft het staan, want geen enkele storm [in het leven] kan dat huis omver werpen.

[TTC 1.560]

Ik geloof dat "deze tijd" inderdaad nu aangebroken is. En met "eigen begeerlijkheden" versta ik dan dat men gericht zal zijn op uiterlijke dingen, waaronder inderdaad menselijke emoties de boventoon voeren en niet het geloof centraal staat, maar gevoel. Als men zich niet "goed voelt" zakt het geloof inderdaad als een kaartenhuis in elkaar. Ik vergelijk het altijd met mensen die hun 'geloof' op zand hebben gebouwd, i.p.v. op de Rots. Als er dan stormen komen in het leven, wordt dat huis meegesleurd en zakt in elkaar. Daartentegen als dat huis gebouwd is op de Rots, blijft het staan, want geen enkele storm [in het leven] kan dat huis omver werpen.

Straks stort het huis weer in elkaar, het is inderdaad gekende materie.

[ineke-kitty 56]

TTC

Het gaat hier om een metafoor, en niet om een letterlijk huis.

Het gaat dus niet over materie.

Een gelovige bouwt zijn huis [geloof] op De Rots [= Christus Jezus].

DIE Rots is niet omver te werpen, en wie zijn geloof bouwt op Hem, is sterk in het geloof, en niets of niemand kan dat geloof aan het wankelen brengen.

[TTC 1.560]

TTC

Het gaat hier om een metafoor, en niet om een letterlijk huis.

Het gaat dus niet over materie.

Een gelovige bouwt zijn huis [geloof] op De Rots [= Christus Jezus].

DIE Rots is niet omver te werpen, en wie zijn geloof bouwt op Hem, is sterk in het geloof, en niets of niemand kan dat geloof aan het wankelen brengen.

Een metafoor inderdaad, straks misschien letterlijk alweer.

[ineke-kitty 56]

Wat er hier letterlijk bedoeld wordt, is dat ieder mens tot geloof zal moeten komen in Christus Jezus, Die De Rots is waarop gebouwd kan worden.

In Jesaja 45:22 staat o.m. : "Wendt U naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde! Want Ik ben God en niemand meer".

Dit vers houdt in dat slechts degenen die zich tot de HEERE wenden, behouden zullen worden.

Wie zich tot iets/iemand anders wendt [= zijn huis op zand bouwt] wordt niet behouden.

Deze "oproep" tot bekering wordt zelfs gezegd tot de "einden der aarde" , namelijk tot alle volkeren.

Romeinen 10:9 zegt dan ook: "Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden".

HIJ is de Behouder [ Heiland of Zaligmaker] van het leven.

De zaligheid, de behoudenis, is er alleen door geloof in de Here Jezus Christus.

Dat staat ook in Handelingen 4:12 " En de zaligheid is in geen Anderen, want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden".

[TTC 1.560]

Wat er hier letterlijk bedoeld wordt, is dat ieder mens tot geloof zal moeten komen in Christus Jezus, Die De Rots is waarop gebouwd kan worden. In Jesaja 45:22 staat o.m. : "Wendt U naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde! Want Ik ben God en niemand meer". Dit vers houdt in dat slechts degenen die zich tot de HEERE wenden, behouden zullen worden. Wie zich tot iets/iemand anders wendt [= zijn huis op zand bouwt] wordt niet behouden. Deze "oproep" tot bekering wordt zelfs gezegd tot de "einden der aarde" , namelijk tot alle volkeren. Romeinen 10:9 zegt dan ook: "Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden". HIJ is de Behouder [ Heiland of Zaligmaker] van het leven. De zaligheid, de behoudenis, is er alleen door geloof in de Here Jezus Christus. Dat staat ook in Handelingen 4:12 " En de zaligheid is in geen Anderen, want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden".

Ja, die zaligheid is met geen woorden te omschrijven, het is aan iedereen gegund. Hoe heb jij dat ervaren?

De term piekervaring wordt gebruikt om een bepaalde bewustzijnsstoestand te beschrijven die kan optreden tijdens een transpersoonlijke of extatische belevenis waarbij vooral gevoelens van eenheid, harmonie en verbondenheid aanwezig zijn. Mensen die dit overkomt geven aan dat zij de mystieke aard van deze ervaringen niet onder woorden kunnen brengen. Veel van de kenmerken die men nu aan deze term toeschrijft werden beschreven door de psycholoog Abraham Maslow. Maslow probeerde deze ervaringen, die meestal als religieus beschouwd worden en daardoor oorspronkelijk als bovennatuurlijk werden gezien, tot een natuurlijk verschijnsel te herleiden. Hij nam aan dat oorsprong, kern en essentie van alle bekende "hogere religies" teruggevoerd kan worden op de zelfverwerkelijking van een uitzonderlijk gevoelige profeet of ziener.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Piekervaring

[ineke-kitty 56]

Het heeft niets te maken met een bepaalde bewustzijnstoestand of een of andere extatische belevenis, maar met de wil. Behoudenis "overkomt" je niet, je maakt een bewuste keuze met je WIL om tot geloof te komen in de Here Jezus Christus.

Persoonlijk heb ik die keuze 40 jaar geleden gemaakt.

Het is geen gevoelskwestie, of een of andere mystieke ervaring, dan wel een "religieus" gevoel, maar een belijdenis met de mond en geloven met het hart, Zijn Naam aanroepen, geloven dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, je leven aan Hem toevertrouwen.

Ik GELOOF , en niet ik VOEL, dat wat de Bijbel zegt dat een ieder die de Naam des HEEREN zal aanroepen, behouden wordt en eeuwig leven heeft ontvangen.

Niks " piekervaring" .

[TTC 1.560]

Het heeft niets te maken met een bepaalde bewustzijnstoestand of een of andere extatische belevenis, maar met de wil. Behoudenis "overkomt" je niet, je maakt een bewuste keuze met je WIL om tot geloof te komen in de Here Jezus Christus. Persoonlijk heb ik die keuze 40 jaar geleden gemaakt. Het is geen gevoelskwestie, of een of andere mystieke ervaring, dan wel een "religieus" gevoel, maar een belijdenis met de mond en geloven met het hart, Zijn Naam aanroepen, geloven dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, je leven aan Hem toevertrouwen. Ik GELOOF, en niet ik VOEL, dat wat de Bijbel zegt dat een ieder die de Naam des HEEREN zal aanroepen, behouden wordt en eeuwig leven heeft ontvangen. Niks "piekervaring".

Heb je dat zelf nog niet ervaren dan?

[ineke-kitty 56]

TTC

Je blijft maar vragen stellen, terwijl je De Weg tot behoud voortdurend wordt voorgehouden, en je dient dus zelf de keuze te maken om te gaan geloven in de Here Jezus Christus, Die de Enige Weg is tot behoudenis.

Het is duidelijk dat je DIE "ervaring" nog niet hebt gehad.

Nogmaals, het heeft niets te maken met een of andere "piekervaring", maar met je nuchtere verstand Zijn Naam aan te roepen in geloof, en Hem aan te nemen als jouw persoonlijke Verlosser, met heel je hart.

[TTC 1.560]

Je blijft maar vragen stellen, terwijl je De Weg tot behoud voortdurend wordt voorgehouden, en je dient dus zelf de keuze te maken om te gaan geloven in de Here Jezus Christus, Die de Enige Weg is tot behoudenis. Het is duidelijk dat je DIE "ervaring" nog niet hebt gehad. Nogmaals, het heeft niets te maken met een of andere "piekervaring", maar met je nuchtere verstand Zijn Naam aan te roepen in geloof, en Hem aan te nemen als jouw persoonlijke Verlosser, met heel je hart.

Die ervaring is voor jou vreemd zoals je aangeeft, je kan er dan ook niets over zeggen Ineke.

[_Anja_ 0]

TTC

Je blijft maar vragen stellen, terwijl je De Weg tot behoud voortdurend wordt voorgehouden, en je dient dus zelf de keuze te maken om te gaan geloven in de Here Jezus Christus, Die de Enige Weg is tot behoudenis.

Het is duidelijk dat je DIE "ervaring" nog niet hebt gehad.

Nogmaals, het heeft niets te maken met een of andere "piekervaring", maar met je nuchtere verstand Zijn Naam aan te roepen in geloof, en Hem aan te nemen als jouw persoonlijke Verlosser, met heel je hart.

Het soort verlosser dat Ineke-Kitty voor ogen staat, die het motto "ikke, ikke, ikke, en de de rest kan stikken" hoog in het vaandel draagt, die kennen wij inderdaad niet en die willen wij ook niet kennen, want zijn motto is niet in het Hart van de Vader.

[TTC 1.560]

Het soort verlosser dat Ineke-Kitty voor ogen staat, die het motto "ikke, ikke, ikke, en de de rest kan stikken" hoog in het vaandel draagt, die kennen wij inderdaad niet en die willen wij ook niet kennen, want zijn motto is niet in het Hart van de Vader.

Zoiets, een Vader die z'n kinderen in een poel des vuur dumpt, is niet Onze Vader.

[ineke-kitty 56]

TTC

Nogmaals, de keuze is aan jou om Hem aan te nemen in geloof.

Het is een eenvoudige Bijbelse waarheid, en die kan je verwerpen, OF aannemen.

[TTC 1.560]

Nogmaals, de keuze is aan jou om Hem aan te nemen in geloof. Het is een eenvoudige Bijbelse waarheid, en die kan je verwerpen, OF aannemen.

Ja, hoeven het niet moeilijker te maken dan het is. Mensen kunnen in veel dingen geloven, ook dat geld en materieel bezit hen gelukkig zal maken. Daar gaat het natuurlijk niet om, middels een piekervaring besef je wel wat dat wil zeggen, niet in woorden te bevatten. Overgave is de boodschap, zoals je stelt.

[_Anja_ 0]

Het soort verlosser dat Ineke-Kitty voor ogen staat, die het motto "ikke, ikke, ikke, en de de rest kan stikken" hoog in het vaandel draagt, die kennen wij inderdaad niet en die willen wij ook niet kennen, want zijn motto is niet in het Hart van de Vader.

Zoiets, een Vader die z'n kinderen in een poel des vuur dumpt, is niet Onze Vader.

Inderdaad. Mensen kiezen zelf voor het kwade.

[Kwispel 1]

Vanochtend zongen we een lied over 'geloof' wat overgaat in 'aanschouwen'. Waarbij ik bevestigd werd in de gedachte dat we nu dus niet 'zien' maar nochtans 'geloven'.

"Laat mij zijn, waar de Zijnen verkeren

in de eenheid die Hij heeft beloofd

om ééndrachtig als één mond te eren

Hem Die is opgestaan als het Hoofd.

'k Zal er zijn als de zaligen zingen

bij de troon straks het gloednieuwe lied

als geloof over gaat in aanschouwen

elke zoon Hem in heerlijkheid ziet".