Theologie van het lichaam-topic

[PetrusV 0]

Ik kon zo gauw geen topic vinden over de theologie van het lichaam van Johannes Paulus II. Ik wil me daar graag in verdiepen en een topic op dit forum leek me een leuke plek om in gesprek te gaan. Eerste vraag die ik heb is eigenlijk: weet iemand waar ik bronnen, liefst van Johannes Paulus zelf, kan vinden? Ik wil graag aan de hand van studie naar de TvhL hier vragen/ discussie-onderwerpen neerzetten. Diversiteit aan meningen helpt altijd, om iets beter te doorgronden, merk ik. Dus ik hoop dat dit topic daar een fgoed middel voor is.

[Olorin 154]

Wat je eerste vraag betreft:

Misschien heb je hier iets aan? http://rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=650&dos=122

[PetrusV 0]

Dankje. Daar kom ik vast een heel eind mee.

[PetrusV 0]

Klein begin gemaakt. Eerste preek gelezen (http://rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=556) waarin vooral de onverbrekelijkheid van het huwelijk centraal staat. Jezus zegt dat het niet de oorspronkelijke bedoeling is dat mensen scheiden en dat de scheidingsbrief van Mozes er was, om tegemoet te komen aan de "hardheid" van de harten van de Farizeeen. Boeiende sneer natuurlijk. Maar wat hier ook staat, denk ik, is dat God rekening houdt met de imperfectie van de mensheid die in zonde gevallen is. Toch leert de kerk dat scheiden niet mag - niet KAN zelfs. Is dan die scheidingsbrief komen te vervallen? Het lijkt erop. Of zie ik iets over het hoofd.

Verder lees ik het boekje "Menselijke liefde in het plan van God", een inleiding over de TvhL. Dat begint met een benadrukking van het feit, in het christendom, dat lichaam en lichamelijkheid erg belangrijk is. Toch zien we liefde vooral geestelijk. En als ik me niet vergis, is veel christelijke devotie ook gericht op het verzaken van het aardse en lichamelijke. Zit daar geen tegenstrijdigheid in? Ik vraag me ook af hoe je in de liefde tussen mensen, bv binnen het huwelijk, die lichamelijkheid een goede plek kunt geven.

Maar goed, ik lees rustig verder. Deel gerust gedachten, als jullie die hebben.

[Olorin 154]

Het is sowieso een leuke uitspraak van Jezus, voor mensen die de wetten van Mozes als onveranderlijke eeuwige wetten zien die door God zijn geciteerd. Wat Jezus in feite zegt is dat Mozes een kniebuiging daar maakt voor die incompetente mensen die maar niet aan Gods ideaal kunnen houden.

Terechte vraag idd. In de Kerkelijke praktijk mogen mensen wel scheiden (van tafel en bed) maar niet hertrouwen. Dat is, wanneer het huwelijk sacramenteel is. Dus het geldt niet wanneer je niet voor de Katholieke (en wellicht Orthodoxe) kerk getrouwd bent. Katholieken houden er trouwens graag van om regels te buigen als ze onbreekbaar zijn. Zo zijn er toch best wel wat huwelijken die na de scheiding ongeldig zijn verklaard. En tja, als een huwelijk niet geldig is, is het kerkelijk gezien geen scheiden.

Wat betreft het lichamelijke: Vroeger wat men denk ik nog wel een stapje verder in het lichamelijke teveel in het verdoemhoekje te stoppen. Maar naar ik weet is tenminste sinds Vaticanum II het lichamelijke ook wel heel belangrijk voor binnen het huwelijk. Seks is niet vies, maar fundamenteel element binnen het huwelijk. Het huwelijk ‘consumeren’ (dus geslachtsgemeenschap hebben) is zelfs een voorwaarde voor een geldig huwelijk. Katholiek gezien zouden Jozef en Maria geen sacramenteel huwelijk hebben gehad.

[PetrusV 0]

In zo'n topic als dit kan je denk ik een grote diversiteit aan onderwerpen bespreken. Misschien wordt het daardoor wat chaotisch, ik weet het niet. De rode draad is dat alles gerelateerd is aan de TvhL, dat wil ik vasthouden.

Het is sowieso een leuke uitspraak van Jezus, voor mensen die de wetten van Mozes als onveranderlijke eeuwige wetten zien die door God zijn geciteerd. Wat Jezus in feite zegt is dat Mozes een kniebuiging daar maakt voor die incompetente mensen die maar niet aan Gods ideaal kunnen houden.

Terechte vraag idd. In de Kerkelijke praktijk mogen mensen wel scheiden (van tafel en bed) maar niet hertrouwen. Dat is, wanneer het huwelijk sacramenteel is. Dus het geldt niet wanneer je niet voor de Katholieke (en wellicht Orthodoxe) kerk getrouwd bent. Katholieken houden er trouwens graag van om regels te buigen als ze onbreekbaar zijn. Zo zijn er toch best wel wat huwelijken die na de scheiding ongeldig zijn verklaard. En tja, als een huwelijk niet geldig is, is het kerkelijk gezien geen scheiden.

Maar was je met zo'n scheidingsbrief dan werkelijk gescheiden, waarna je mocht hertrouwen, of was je net als bij de latere katholieke regel alleen gescheiden van tafel en bed? En in dat eerste geval: waarom heeft Jezus de regel van Mozes strenger gemaakt? Ik hoor trouwens dat protestanten dit idee van Mozes nog steeds geldig achten, dat zij dus, onder bepaalde omstandigheden, wel mogen scheiden. De katholieke foefjes vind ik uitermate charmant trouwens.

Wat betreft het lichamelijke: Vroeger wat men denk ik nog wel een stapje verder in het lichamelijke teveel in het verdoemhoekje te stoppen. Maar naar ik weet is tenminste sinds Vaticanum II het lichamelijke ook wel heel belangrijk voor binnen het huwelijk. Seks is niet vies, maar fundamenteel element binnen het huwelijk. Het huwelijk ‘consumeren’ (dus geslachtsgemeenschap hebben) is zelfs een voorwaarde voor een geldig huwelijk. Katholiek gezien zouden Jozef en Maria geen sacramenteel huwelijk hebben gehad.

Wel opvallend dat deze ontwikkeling gelijke tred houdt met de bredere maatschappelijke ontwikkelingen. Want lichamelijkheid is enorm belangrijk geworden. En als ik jouw uitleg zo zie, is de grotere waardering voor seks tegelijk opgekomen met de seksuele revolutie.

In de genoemde inleiding over de TvhL stond dat de geslachtsgemeenschap zelfs de daadwerkelijke sluiting van het huwelijk is. Bijzonder. Dan ben ik al vele malen getrouwd.

[Gast]

Kan de TS voortaan uitleg geven bij alle volgende posts? ????

[henkjan37 0]

In de genoemde inleiding over de TvhL stond dat de geslachtsgemeenschap zelfs de daadwerkelijke sluiting van het huwelijk is. Bijzonder. Dan ben ik al vele malen getrouwd

opschepper

XD

Nee, maar als je die tekst van Jezus letterlijk leest dan is scheiden dus een grote zonde, in bijna alle gevallen, terwijl hertrouwen dat altijd is, tenzij een der echtlieden is overleden. Dat is hard: protestanten negeren dit Bijbelse gebod meestal, terwijl katholieken het oplossen door het ongeldig verklaren van huwelijken.

Overigens zit het pijnpunt hem niet eens in het scheiden enzo. Immers: God wil alles vergeven. Hij wil ook hertrouwen best vergeven. Alleen wil hij wel dat je je ná het vragen om vergeving wel afkeert van de zonde, dus van het valselijk gesloten tweede huwlijk. Dat is natuurlijk menselijk gezien amper te vragen.

[Robert Frans 1.537]

Maar was je met zo'n scheidingsbrief dan werkelijk gescheiden, waarna je mocht hertrouwen, of was je net als bij de latere katholieke regel alleen gescheiden van tafel en bed? En in dat eerste geval: waarom heeft Jezus de regel van Mozes strenger gemaakt? Ik hoor trouwens dat protestanten dit idee van Mozes nog steeds geldig achten, dat zij dus, onder bepaalde omstandigheden, wel mogen scheiden. De katholieke foefjes vind ik uitermate charmant trouwens.

Ook in de oosters-orthodoxe Kerk, zo had ik begrepen, zijn er bepaalde omstandigheden waarin men kan scheiden.

Mozes schrijft echter in Deuteronomium 24 dit:

Wanneer iemand die een vrouw gehuwd heeft niet meer van haar houdt omdat hij iets onbehoorlijks bij haar heeft ontdekt, zodat hij een scheidingsbrief voor haar schrijft, haar die ter hand stelt en haar zijn huis uit stuurt, [2] en als die vrouw, nadat zij zijn huis verlaten heeft, met een ander is gehuwd, [3] en ook die tweede man houdt niet meer van haar, zodat hij voor haar een scheidingsbrief schrijft, haar die ter hand stelt en haar zijn huis uit stuurt, of de tweede man met wie zij gehuwd is komt te sterven, [4] dan kan de eerste man die haar verstoten heeft, niet opnieuw met haar trouwen, aangezien zij voor hem onrein is geworden. Daar heeft de heer een afschuw van en u mag geen zonde brengen over het land dat de heer uw God u schenkt.

De scheidingsbrief is dus echt een scheidingsbrief volgens dit voorschrift; de vrouw kan daarna gewoon trouwen met een andere man. Ze kan echter niet meer trouwen met de eerste man. Eenmaal verstoten, altijd verstoten.

(Merk overigens op dat Mozes hier eigenlijk helemaal geen scheidingsbrief instelt, maar het enkel als een vaststaand gegeven ziet en daarvoor aanvullende voorschriften geeft)

Wel opvallend dat deze ontwikkeling gelijke tred houdt met de bredere maatschappelijke ontwikkelingen. Want lichamelijkheid is enorm belangrijk geworden. En als ik jouw uitleg zo zie, is de grotere waardering voor seks tegelijk opgekomen met de seksuele revolutie.

De kerk is zowel conservatief als progressief. Ze houdt vast aan de traditie, maar hervormt ook voortdurend.

Zo kunnen zij die menen dat zij wel erg met de tijd meegaat zich aan haar ergeren en kunnen zij die menen dat zij wel erg star is zich ook aan haar ergeren.

Extra service van de zaak dus.

In de genoemde inleiding over de TvhL stond dat de geslachtsgemeenschap zelfs de daadwerkelijke sluiting van het huwelijk is. Bijzonder. Dan ben ik al vele malen getrouwd.

Het huwelijk wordt in de kerk gesloten en in de huwelijksnacht bevestigd. Zo had ik het altijd begrepen. Dus helaas, je bent en blijft vrijgezel zonder kerk.