Zalig op de manier van Paulus en David

[Julian Brasser 0]

Veel amerikaanse (op Youtube) en nederlandse christenen hoor ik zeggen dat je moet bekennen dat je zonden hebt gedaan, en vervolgens Jezus als je Verlosser, Heer en Heiland moet aannemen, daarna moet groeien in het geloof, je positie in Jezus Christus weten, en van daaruit de boze machten te lijf gaan, en niet bang zijn om iets in Jezus' Naam te ondernemen, gewoon doen.

Maar volgens mij kun je een nog intenser geestelijk leven krijgen als je zalig bent op de manier van Paulus en David:

Paulus en David zeiden:

Geef speciale aandacht aan geloof, hoop en liefde (in het OT Gods wet) in een hartelijk toestemmen dat je vaak het omgekeerde doet dan waar je speciale aandacht aan geeft, en het beste middel om de vaderlijke straffen die daarop volgen, gedeeltelijk te voorkomen, is berouw.

"Geef speciale aandacht aan geloof, hoop en liefde (in het OT Gods wet)":

Psalm 1:

1 Welzalig de man

die niet wandelt in de raad van de goddelozen,

die niet staat op de weg van de zondaars,

die niet zit op de zetel van de spotters,

2 maar die zijn vreugde vindt in de wet van de HEERE

en Zijn wet dag en nacht overdenkt.

en 1 Korinthe 13:

13 En nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie,

maar de meeste van deze is de liefde.

"in een hartelijk toestemmen dat je vaak het omgekeerde doet dan waar je speciale aandacht aan geeft":

Romeinen 7:

14 Want wij weten dat de wet geestelijk is, maar ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde.

15 Wat ik namelijk teweegbreng, doorzie ik niet, want niet wat ik wil, dat doe ik, maar wat ik haat, dat doe ik.

16 En als ik dat doe wat ik niet wil, val ik de wet bij dat zij goed is.

17 Nu ben ik het echter niet meer die dit teweegbreng, maar de zonde die in mij woont.

18 Want ik weet dat in mij, dat is in mijn vlees, niets goeds woont. Immers, het willen is er bij mij wel, maar het goede teweegbrengen, dat vind ik niet.

19 Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.

20 Als ik nu dat doe wat ik niet wil, breng ík dat niet meer teweeg, maar de zonde die in mij woont.

21 Ik ontdek dus deze wet in mij: als ik het goede wil doen, is het kwade dicht bij mij.

22 Want naar de innerlijke mens verheug ik mij in de wet van God.

23 Maar in mijn leden zie ik een andere wet, die tegen de wet van mijn verstand strijd voert en mij tot gevangene maakt van de wet van de zonde, die in mijn leden is.

24 Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?

25 Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere.

26 Zo dien ik dan zelf wel met het verstand de wet van God, maar met het vlees de wet van de zonde.

"en het beste middel om de vaderlijke straffen die daarop volgen, gedeeltelijk te voorkomen, is berouw."

Psalm 6:

1 Een psalm van David, voor de koorleider, bij snarenspel, op ‘De achtste’.

2 HEERE, straf mij niet in Uw toorn,

bestraf mij niet in Uw grimmigheid!

3 Wees mij genadig, HEERE, want ik ben verzwakt,

genees mij, HEERE, want mijn beenderen zijn verschrikt.

4 Ja, mijn ziel is zeer door schrik overmand.

En U, HEERE, hoelang nog?

5 Keer terug, HEERE, red mijn ziel,

verlos mij, omwille van Uw goedertierenheid.

6 Want in de dood is er geen gedachtenis aan U,

wie zal U loven in het graf?

7 Ik ben moe van mijn zuchten,

heel de nacht maak ik mijn bed nat,

doorweek ik mijn rustbank met mijn tranen.

8 Mijn ogen zijn verzwakt van verdriet,

ze zijn oud geworden vanwege al mijn tegenstanders.

9 Ga weg van mij, u allen die onrecht bedrijft,

want de HEERE heeft mijn luide geween gehoord.

10 De HEERE heeft mijn smeken gehoord,

de HEERE zal mijn gebed aannemen.

11 Al mijn vijanden worden zeer beschaamd en door schrik overmand;

zij deinzen terug, zij worden in een ogenblik beschaamd.

Geeft de Bijbel deze richtlijn?

[Maria K. 51]

Ik zie geen richtlijnen.

Wat ik zie zijn stukken uit een persoonlijk dagboek.

Dichterlijk proza van een mens in gewetensnood.

Je kunt het herkennen en er je voordeel mee doen.

Of het herkennen en voelen, dat deze woorden op jezelf van toepassing zijn, en dat je niet alleen op deze wereld bent met deze gevoelens.

Dat je een feilbaar mens bent, zoals alle mensen dat zijn met zelfinzicht.

Dat, als je dat erkent en het beste probeert, je elkaar en jezelf niet hoeft te veroordelen, omdat niemand van ons meer speciaal is dan de ander.

Deze teksten zijn geen richtlijnen en geen wetten, maar bedoeld om te herkennen en ook jezelf te vergeven, als je geen volmaakt mens bent.

[henkjan37 0]

Wellicht zijn het niet persé harde eisen, maar het is duidelijk wel een richtlijn van wat je moet doen.

Jabocus zij het al: geloven doen ook demomen, je bent christen om wat je met je geloof doet.

[Rutgerza 0]

Hier kan ik dan niet zoveel mee (Psalm 1 en 1 Corinte 13 zijn mooi, maar de rest...). Als ik deze teksten lees komen ze van iemand die erg depressief is en een slecht zelf-/mensbeeld heeft. Dat kan toch niet gezond zijn? Ik zou hem/haar eerder adviseren er even lekker tussenuit te gaan of anders met een psycholoog te gaan praten.

Of ben ik nu te nuchter?

[Julian Brasser 0]

Wat ik in de openingspost heb getypt vind ik nu veel te vaag. Tegenwoordig denk ik er zo over: Het beste voor de mens is: biddend in je gemoed uitsluitend Jezus volgen, daarin volharden, daaruit alles laten voortvloeien, daarop terugvallen.

Heeft iemand anders nog een oneliner die te maken heeft met het 'zalig zijn'?

[PetrusV 0]

Ik vond je openingspost juist mooi. Je vat goed samen, hoe het leven in elkaar steekt. En er zit ook iets in (hoewel ik het niet "hartelijk" zou noemen) van mildheid naar jezelf. Te vaak stellen mensen hoge eisen aan zichzelf. Die eisen zijn goed, maar "zalig worden" is denk ik net als opvoeden: je gaat aan een kind van vijf ook niet vragen of die boodschappen doet met de auto en op zichzelf gaat wonen in een flatje. Die dingen zijn goed, en horen bij het volwassen zijn, maar volwassen worden gaat stap voor stap. Als je te snel perfectie eist van jezelf, maak je jezelf kapot. Zalig worden is dus ook: weten dat je niet het onmogelijke van jezelf kunt vragen, en dus leren accepteren dat sommige "minder zalige" delen van jezelf voorlopig nog zullen blijven bestaan. Leef je in die wijsheid, dan ben je al een stuk op de goede weg richting zaligheid, denk ik.