waar wonen?

[kikidee 0]

Een tijdje geleden heb ik een jongen leren kennen. Het klikt en we denken aan trouwen. We zijn niet van plan om te snel hierin te gaan want we willen elkaar wel eerst beter leren kennen. Het enige probleem is dat hij in Nederland woont en ik in België. We werken alle 2 en zowel hij als ik zien het niet echt zitten om ons werk op te geven en te verhuizen naar het buitenland. Met een week verschil, hebben we ook allebei veranderingen op het werk gekregen waardoor het er beter uitziet moesten we elkaar niet zijn tegengekomen.

We bidden nu voor wijsheid... Het maakt ons niet uit waar we gaan wonen, maar het werk is natuurlijk wel belangrijk.

In de bijbel staat dat de vrouw de man moet volgen. In hoeverre gaat dit? Is ons probleem dan direct opgelost en moet ik mijn werk opgeven en hem volgen? Of moet ik gewoon afwachten en zien wat God hierop antwoordt?

[dingo 166]

Tweeduizend jaar geleden was het redelijk normaal dat de vrouw de man volgde om de simpele reden dat ze geen tot weinig rechten had, dat ligt nu wel wat genuanceerder denk ik. De meest simpele oplossing is denk ik om in de grensstreek te gaan wonen bijvoorbeeld in de buurt van Maastricht of Antwerpen maar er zijn vast meer mogelijkheden. Maar bidden voor wijsheid is altijd goed.

[broer konijn 0]

Het maakt ons niet uit waar we gaan wonen, maar het werk is natuurlijk wel belangrijk.

Hoe belangrijk is het werk eigenlijk voor jou?

Waar is het werk concreet belangrijk voor?

En meer breed getrokken:

Wat zijn eigenlijk de belangrijkste dingen in je leven?

Zijn dat ook de dingen waar je hart naar uitgaat?

[Maria K. 51]

Ik denk, dat als de liefde overduidelijk is, dat je dan elkaar zult volgen, daar waar de toekomst je zal brengen.

Om met broer konijn te spreken:

Op het moment, dat je duidelijk en voor vast voor elkaar gekozen hebt, zul je jezelf (allebei) af moeten vragen, wat je belangrijker vindt.

Jullie relatie?

Of blijven werken bij dezelfde baas/werkkring als dat je nu doet?

Jullie leven is nog lang.

En je bent te jong om dat hele leven op te hangen aan het feit dat je bij deze baas wil blijven werken.

De economische crises gaat vast weer over binnen niet al te langen tijd en dan kun je kiezen waar je wil werken.

Even vooruitlopend op de zaak, maar ook nu al heel belangrijke kwestie.

Dat betekent dus jezelf afvragen, en niet het van elkaar vragen.

[Humanist 0]

Tweeduizend* jaar geleden was het redelijk normaal dat de vrouw de man volgde om de simpele reden dat ze geen tot weinig rechten had, dat ligt nu wel wat genuanceerder denk ik. De meest simpele oplossing is denk ik om in de grensstreek te gaan wonen bijvoorbeeld in de buurt van Maastricht of Antwerpen maar er zijn vast meer mogelijkheden. Maar bidden voor wijsheid is altijd goed.

100*

[Étoile 0]

als de afstand te groot is, zal één van jullie toch een andere baan moeten gaan zoeken als jullie bij elkaar willen wonen. Is niet het eind van de wereld toch? Ik zou verder mijn keus baseren op waar het leukste wonen is

[Lawrencelot 0]

Ik ken meerdere mensen persoonlijk, die begonnen met een lange-afstands relatie en uiteindelijk bij elkaar zijn gaan wonen. Soms gaat de vrouw iets anders zoeken om bij de man te kunnen zijn, soms is het andersom, en soms kiezen ze voor een tussenoplossing. Ik zou zeggen: kijk allebei wat voor opties je hebt om in de buurt van de ander te gaan werken, kijk ook naar opties om in ieder geval ietsje dichter bij de ander te gaan werken (dus ertussenin), en kies de handigste optie. Maar doe dit pas als je zeker weet dat je bij elkaar wil blijven natuurlijk.

Ik zeg dit nu even makkelijk maar dit is een heel proces waar veel wijsheid, vertrouwen en doorzettingsvermogen voor nodig is. Geef niet op!

[kikidee 0]

Bedankt voor jullie reacties!

Het lastige in dit alles is dat mijn vriend altijd van mening veranderd. Het ene moment zegt hij dat God hem geroepen heeft voor België. Die veranderingen op zijn werk zag hij dan als Zijn antwoord om in Nl te blijven. Een paar dagen geleden zei hij dan terug dat het toch kon dat hij naar België kwam.

Voor mij is het voor zo goed als 100 % zeker dat God wil dat ik blijf waar ik ben. Maar dat moet mijn vriend dan ook nog duidelijk worden.

[Étoile 0]

waarom denk je dat God wil dat je blijft waar je bent?

[Robert Frans 1.653]

Misschien wat minder gaan schermen met wat God zou willen en gewoon samen overleggen wat het beste is om te doen voor werk en gezin? Want met "godsopenbaringen" alleen kom je er blijkbaar niet uit.

[broer konijn 0]

Mee eens.

Maar wel met een appèl om tegelijk voortschrijdend inzicht te verkrijgen. Want alle beproeving is nuttig als de Heer erin wordt herkend en erkend.

Geliefden! Laat ons elkander liefhebben, want de liefde is uit God; en een ieder, die liefheeft, is uit God geboren, en kent God;

Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap met elkander, en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.

Geliefden, gelooft niet iedere geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zijn.

Onderzoekt alles en behoudt het goede.

Deze teksten slaan op de geesten die zich openbaren in andere mensen, maar zij slaan ook op onszelf. De mens heeft namelijk ook een eigen geest en die eigen geest kent ook emotie. En het is deze geest die God wil dienen die door de Geest aangeraakt wordt. Om deze geest te beproeven en om de Geest te beproeven, is het zaak om in gesprek te gaan met God en dingen te doen van volharding. Bijvoorbeeld (ik noem maar wat) door een nacht opblijven om te bidden en te lezen en te zingen. Dan komen er processen op gang van emotie, maar ook van volharding en van het zoeken van rust van het vlees, maar ook van het zoeken van rust van de geest.

Het nut van een dergelijk beproeven van jezelf is dat je leert onderscheid te maken tussen wat nuchter en wenselijk is en wat uit je eigen geest komt en wat uit de Geest van God komt. Dat is voor ieder steeds anders. Maar het is nuttig en noodzakelijk dat die geesten elkaar ontmoeten en elkaar leren kennen en zich van elkaar te onderscheiden. Zodat je te gelegener tijd herkent dat de praktijk vaak iest van beide heeft.

De Geest legt dingen in het hart, maar het hart zelf is ook emotioneel raakbaar en heeft ook eigen emotionele overwegingen en trekkingen en belemmeringen. Jezelf echt kennen valt niet mee. Een ander denken te kennen is makkelijker. Zelfs als je jezelf gaat beproeven kun je soms in verwarring zijn wat van God is en wat van jezelf. Daarom is het van belang om bij alles een richtsnoer en een lamp en een vaste lijn te vinden. Dat is de bijbel.

Maar wat heb je aan de bijbel als het gaat om iets in je hart? Immers in de bijbel vind je alle soorten van overwegingen en alle vormen van emotie en vele lessen van verschillende aard? Nou; dat is het verstandelijke. De nuchterheid en waakzaamheid en volharding en trouw. Het vaste in het leven waarop je bouwen kunt. En de werkingen op je hart zijn er bovendien.

En dit zeg ik allemaal om je te brengen op het begrip roeping. Als je voelt dat je iets op het hart hebt gelegd gekregen, dan is dat emotie en een aandrang. Die beproef je of die van God is. En in dat proces van beproeven daar zit die link naar de vaste lijn en naar het licht van waarheid en naar de wegwijzer voor je leven. Want de Geest zoekt de Geest. De Geest zoekt de Geest in andere mensen, maar de Geest zoekt bovenal de Geest in het woord van God en in de keuzes die jij voor God in je leven hebt gemaakt. De Geest zoekt dus bewust en gericht je roeping te ondersteunen en daarop te bouwen. De Geest zoekt dus bewust en gericht het Woord van God te volgen en daarop te bouwen.

Daarom is de conclusie dat je bij alle gevoelens van de beroeringen in je hart, dat niet alleen deelt met degene tot wie je je genegen voelt, maar ook deze test en uitdaagt om te zien wat ervan uit jezelf en wat ervan uit God is. En in dat proces zoekt de Geest te bouwen op je bijbel en op hetgeen je als roeping in je leven onderkent. Alles wat daartegen in gaat is niet uit God, maar uit de mens. En niet alleen het hart en het gevoel, maar ook het verstand, en je trouw en je volharding, en je fysieke krachten worden gevraagd.

Maar er is wel een waarschuwing: waar het gaat om de vaste kern van je leven, zoals het Woord van God en de roepingen in je leven, daar dien je steeds bij voorbaat jezelf de vraag te stellen: is dit waar ik mij verklaar aan te zullen geven. Vader in uw handen beveel ik mijn Geest, sprak Jezus. Maar ook sprak Hij: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij MIJ verlaten. Dus neem niet te snel het Woord van God of je roeping op, om deze blijmoedig te volgen. Maar maak een pas op de plaats, zoek God en zoek je eigen hart en besluit voor jezelf of je keuze en je volgen een zaak is van vruchtbare aarde, diepgeworteld in je leven en ziel, of dat het een emotie is van het moment, nog zonder wortels en in nog niet ontgonnen aarde. En het wordt diep als je dan kiest in geloof voor een mens. Want het kiezen in geloof voor een mens, geeft een binding met God. Dat gaat ver, en dat maakt bedachtzaam.

In het leven krijg je geen voorspelling of garanties dat je het goed zult hebben en dat je geen spijt zult voelen. Maar wanneer je bewust en gemotiveerd, en gedragen door Gods Woord en je roeping, in het heden kiest, dan heb je voor de toekomst een steun en een vast punt dat je in het verleden steeds het goede hebt nagestreefd.

Dit allemaal gezegd hebbende sluit ik mij weer achter Robert Frans aan: Wees nuchter en zoek met verstand het goede. Reken met het negatieve (je weet wat je wilt), maar maak je keuzes in geloof, met het doel om te volharden. Maak die keuzes niet alléén als je er een ander mens bij betrekt (ook al sta je als het eropaan komt uitsluitend voor je eigen keuzes). Maak die keuzes niet als je er niet achter staat. Maak die keuzes niet als de ander er ook niet van harte achter staat.

En al het andere komt vanzelf wel als dan de benauwdheden zich doen gelden.

Want waar jij van harte hebt gekozen in het geloof; daar komt God, die ook jou beproeft, in hoeverre jij dan ook uit God bent.

Je hoeft niet succesvol te zijn op aarde. Integendeel, daaraan wordt het heil en je geluk niet gemeten. Maar het is Gods heil aan jou en jouw omgeving en ook aan de engelen die getuige zijn, als je je leven inricht als marathon om datgene te doen wat jij als roeping van God hebt aangenomen, om je daaraan over te geven tot verheerlijking niet van jouw gevoel en geloof, maar tot verheerlijking van Zijn Grote Naam.

Maar dan herhaal ik nu eerst opnieuw: verlies jezelf nog niet in de diepten van het geloof, maar overleg in nuchtere beschouwing van jullie wensen en levens wat het beste is om te doen voor werk en gezin. Voor het verbinden van jezelf aan een ander mens is meer nodig, en dat heet een huwelijk. Kennelijk zijn jullie daar nog niet aan toe. Forceer dat dan ook niet via een achterdeur zoals werk en afstand. Het geloof kan ook zo'n achterdeur zijn. Niet per sé verkeerd, maar het is wel een achterdeur. Kies je in het geloof, doe dat dan samen door de voordeur. Dat is de enige manier waarop Gods Naam er ook specifiek in geheiligd en geëerd wordt.

[Gandalf 0]

@broer Konijn

Relatietherapeut bij de gratie Gods?

Ik weet niet hoe het komt maar ik mag jouw stukjes graag lezen.

Ze maken me vrolijk !