Alles opgeven

[Skippy 0]

houd het dan in dat je als christen niet van mooie spullen mag genieten? Zoals Lamborghini of kunst van Dali? Of bijv, het concert van Richard Straus met Also sprach Zarathustra?

Moet alles wat je doet en mooi vind Christus centraal staan?

Het liefst wel ja. En het beste is dan ook om van schoonheid te genieten, zonder het zelf te hoeven bezitten, of misschien zelfs zonder het te bezitten. In Christus is het hoogste geluk en de diepste vrede te vinden. Wie Christus heeft en zich totaal aan Hem overgeeft, heeft verder niet méér nodig aan materie dan hetgeen nu eenmaal nodig is om zichzelf te onderhouden en om zijn naasten te helpen.

Dat hoor ik vaak, maar ik vind het zo moeilijk te begrijpen. Wat is die vrede van Christus dan? Waarom zou ik me vrediger en gelukkiger voelen met Hem, dan met iets anders dat ik heel graag wil? God vind ik vaak zo vaag. Ik kan Hem niet voelen, horen, zien zoals ik dat bij dingen en mensen wel kan. Dus kan ik ook minder van Hem 'genieten'. Kun je concreet maken wat dan die vrede en dat geluk is die je wel bij Hem kunt vinden, en dat beter is dan de vrede en het geluk die de niet-vage dingen in het leven je kunnen geven?

[Robert Frans 1.542]

Vind dat zelf ook moeilijk hoor, Skippy. De meest concrete handreikingen daartoe zijn gebed, Schrift, kerk en naastenliefde, maar soms lijkt dat ook niet altijd soelaas te bieden. Toch moet je deze "instrumenten" niet onderschatten, ze helpen wel degelijk om God en om de christelijke vrede concreet te maken. Ze vormen de basis, de grond, van waaruit het geloof kan groeien. Die grond moet je dus denk ik niet verwaarlozen.

De christelijke vrede houdt in dat het je niet meer uitmaakt wat je overkomt, omdat je weet dat je leeft, dat het leven mooi is en dat God niets toelaat wat niet uiteindelijk ten goede zal worden gekeerd. Alles wat je overkomt, maakt je uiteindelijk sterker als je daarop durft te vertrouwen. En dat is niet gemakkelijk, dat vergt oefening en gebed. Dat vergt vooral een diep vertrouwen in God, een vertrouwen dat er niet zomaar is.

Tyler leefde zelf ook vanuit het principe dat hoe minder je hebt, hoe minder je te verliezen hebt. Dus woonde hij in een vervallen kraakpand op een verlaten industrieterrein met nauwelijks electriciteit en veel lekkage. Franciscus van Assisi paste dit principe weer op heel andere wijze toe: hij ging als dakloze de wereld rond, omhelsde melaatsen zonder zich zorgen te maken over de eigen gezondheid en deed radicaal afstand van al zijn rijkdommen en bezittingen. Als er iemand totaal vrij heeft geleeft en Christus' vrede uiteindelijk wist te vinden, was hij het wel.

Maar ook hij besefde zich dat niet iedereen een dergelijke roeping had en dat veel mensen gewoon in hun eigen huizen toch Franciscus wilden navolgen (en daarin verschilde hij hemelsbreed van Tyler!). Dus richtte hij zijn Derde Orde op, waarin deze mensen konden leren om op eigen wijze toch eenvoudig, sober en vol liefde en mededogen voor hun naasten te leven. Zo kan iedereen van hem leren en zo kan iedereen in zijn eigen roeping toch die vrijheid en die vrede vinden.

God is misschien weinig concreet, omdat Hij vooral bovennatuurlijk is. Daarom is het dus goed om naast het natuurlijke, ook het bovennatuurlijke te zoeken. Het bovennatuurlijke kun je niet direct voelen of zien, maar de uitwerking daarvan soms wel. Als je steeds een stap verder gaat in het onvoorwaardelijk liefhebben van wie dan ook, als je gerechtvaardigde woede over onrecht uitsluitend uit mededogen voortkomt, als je steeds minder behoefte voelt om voor jezelf op te komen en steeds meer om voor de ánder op te komen, als je geen behoefte meer hebt aan de nieuwste mobiel, als je besluit om sterk te matigen in je luxe leefwijze en ook eenvoudiger te eten, als je liever getreiterd wordt dan dat je ook maar één roddel over iemand vertelt, dan zul je Christus steeds meer gaan zien in de mensen om je heen en ook in je eigen geest.

Want je overstijgt dan je natuurlijke behoeftes en heiligt ze door ze onvoorwaardelijk dienstbaar te maken aan het goede, je beseft dat er iets is dat veel groter is dan jijzelf en je eigen visie en opinies over geloof, mens en samenleving en dat de zonde echt is, dat het evenwicht tussen natuur en bovennatuur, dat de band tussen jou en God echt niet vanzelfsprekend meer is. Maar ook dat God van je houd, dat Hij liefdevol en barmhartig is en je alle tijd en genade geeft om met vallen en opstaan langzaam in het geestelijk leven te groeien. Om langzaam vrij te raken van alles wat je bindt.

[Olorin 154]

Dus richtte hij zijn Derde Orde op, waarin deze mensen konden leren om op eigen wijze toch eenvoudig, sober en vol liefde en mededogen voor hun naasten te leven.

Of hij de derde orde daadwerkelijk zelf oprichtte of dat men dat later in zijn naam deed valt nog wel over te discussiëren.

Wel aardig offtopic nutteloos feitje: De derde orde van Fransiscus is een zeer belangrijke tak geworden binnen de Moderne Devotie. Deze tak (of iig een kapittel) is tevens in die periode gewoon monastiek geworden (incl. de drie kloostergeloften).

[Robert Frans 1.542]

Historici. Je kunt niet met ze, je kunt niet zonder ze.