Zoekend klein meisje in de grote boze mensenwereld

[Ienieminie 0]

Hallo allemaal,

Ik weet niet zo goed waar ik heen moet met hetgeen ik wil zeggen, maar dit is leek me de beste plek.

Ik wil eigenlijk even mijn verhaal doen. Het is een vrij lang verhaal, maar ik zal het kort houden.

Ik ben inmiddels 23 jaar. Christelijk (gereformeerd vrijgemaakt) opgevoed. Goede jeugd. Goede school. Goede vrienden. Ik kan zeggen dat ik een gezegende jeugd heb gehad. Toch heb ik ooit besloten niet meer te willen geloven.

De voornaamste reden is waarschijnlijk mijn eigen (perfectionistisch, sceptisch/kritische) persoonlijkheid en wat mij jaren geleden is overkomen.

Het is allemaal begonnen ongeveer 5 jaar geleden op mijn 18e. Ik leidde bijna het perfecte leventje en ik was oprecht een gelukkig meisje. Eén dag kwam daar verandering toen ik bij mensen thuis was die ik beschouwde als mijn tweede familie. Zij hadden (en nog steeds) een belangrijke functie binnen onze kerkgemeenschap. Dat maakt mijn kwestie nog pijnlijker.

Ik heb de nare eigenschap in groepen alle aandacht op mij te richten (niet met opzet, overigens) en per ongeluk dingen te zeggen die op anderen beledigend overkomen (erg vervelend). Ik heb toen, voor mij een onschuldige en lief bedoelde, opmerking gemaakt. Deze viel bij de vrouw des huizes verkeerd en zij werd erg boos op mij. Ik was geschrokken, boos en ik vroeg me af wat ik haar had misdaan. Na gesprekken bleek dat ze me langer bestudeerd hadden en ze hadden conclusies getrokken over mijn leven. Ik zou psychisch niet goed zijn vanwege de slechte relatie van mijn ouders, de alcoholische verslaving van mijn vader, de onbegrip tussen mij en mijn zus en het feit dat ik en op de basisschool en op de middelbare school ben gepest. Ik heb daarvan voor die tijd nooit zo'n druk van ondervonden. Het was realiteit en ik had het een plekje gegeven. Ik was mezelf en ik leefde. Dat was voor mij belangrijk. Door dit alles zou ik om aandacht schreeuwen en daardoor zo "verknipt" zijn.

De letterlijke zin die werd gezegd was: "Jij bent niet zoals God jou heeft bedoeld"

Met die ene zin is mijn geloof compleet weggeslagen.

Dit deed erg zeer. Ik heb het met deze mensen uiteindelijk proberen uit te praten. Ze hadden spijt. Ik heb ze vergeven.

Ik ben niet lang daarna lichtelijk depressief geraakt. Ik kreeg problemen met mijn vervelende eigenschappen, wat ik daarvoor niet had. Ik begon te kijken naar alle "problemen" die ik opeens had. Het begon me te dagen dat ik helemaal niet zo'n fijne jeugd had. Alle kleine dingen die minder perfect waren aan mijn leven werden obstakels.

Ik heb deze mensen (gelukkig) vaarwel kunnen zeggen. Ik bleef ze alleen nog wel tegenkomen in de kerk, vooraan, op het podium. Hierdoor kon ik niet meer naar de kerk gaan. Ik heb het zeker nog een jaar geprobeerd. Geen enkel woord kwam meer binnen. Ik verachtte alles wat gezegd werd. Ik kon het niet meer geloven. Ik had ze vergeven met woorden, maar mijn hart (hoe graag die het ook wilde) had het ze nog niet vergeven.

Ik ben uit de kerk gestapt.

Na een tijdje begon ik te geloven dat God niet van me hield. Ik was niet goed genoeg voor hem. Ik ben erg perfectionistisch, maar geen hypocriet. Mijn gedachtegang ging als volgt: Als ik me toch niet kan houden aan alle regels van God, waarom ga ik dan nog naar de kerk? Maandag doe ik toch alles weer fout! Laat ik dan maar alle "hypocrisie" aan de kant zetten en stoppen met geloven. Sorry, God. Het spijt me, maar ik kan het niet.

Toch bleef ik wel geloven in het bestaan van God. Ik heb namelijk nooit God ontkend. Ik heb alleen bewust afstand van hem gedaan. Ik heb het uitgemaakt met God en altijd geweten dat Hij er was en me kon zien. Ik heb me vaak wel geschaamd als ik iets deed wat Hij niet goed vindt. Ik stak dan een denkbeeldige middelvinger op (pardon) en ging verder. Maar het knaagde wel.

Zo heb ik zeker 3 jaar geleefd. Ik had een prima studentenleven met veel alcohol en hier en daar een man. Ik deed wat de maatschappij van me vroeg. Niemand klaagde, behalve mijn ouders. Zij blijven benadrukken dat ik hulp moet zoeken.

Nu, 5 jaar later, afgestudeerd. Lieve (niet-christelijke) vriend. Er gebeurde opeens iets vreemds. Ik weet niet wat er is gebeurd. Ik ben gegrepen uit het niets. Ik kreeg de drang om een boek te lezen (ik lees graag) over het geloof. Ik zag het boek van dr. Ben Hobrink "wetenschap in de bijbel" liggen in de kast van mijn moeder. Ik heb het in twee dagen uitgelezen. (Gelukkig heb ik de slechte recensies op Bol.com pas nadien gelezen )Ik ben totaal niet wetenschappelijk en technisch onderlegd, maar het verhaal draaide mijn visie op het leven 180 graden. Ik heb gedacht, gehuild en nog meer gelezen. Ik kreeg het in me om alles uit te zoeken over de evolutietheorie en het creationisme. Uren in boeken en op Youtube verder (en ik ben nog lang niet klaar) weet ik dat dit niet de oplossing voor mijn geloof.

Maar ik geloof nu wel. Ik weet niet hoe en ik weet niet waarom. Ik weet dat het zo is. Ik hoop dat het dit keer blijft, dat het nooit meer weggaat. Ik bid weer en ik lees in de Bijbel. Ik wil echt christen zijn. Wat ik eerste verafschuwde, de vooraanstaande kerkelijke familie. Ik wil nu zijn zoals hen. Dit steekt me. Ik ben jaloers op hen, terwijl ik zo boos ben. Ik wil alles terugdraaien. Ze hadden me niet mijn jeugd mogen afpakken en al helemaal niet mijn geloof. Mijn onschuld. Mijn vertrouwen.

Ik geloof, maar er is zoveel dat ik nog mis.Ik merk nu hoe eenzaam ik ben. Het feit dat er niemand is met wie ik mijn geloof kan delen. Ik zit niet meer bij de kerk, maar ik weet ook niet welke kerk ik thuishoor. Alle christelijke vrienden die ik ooit had, zie ik niet meer en mijn huidige vrienden zijn niet gelovig. Mijn vriend, waarvan ik zielsveel houd, is ook geen christen en daarnaast een gehersenspoelde evolutionist, terwijl ik een fervent creationist ben. Zullen ze me nog accepteren? Zal ik in oude patronen terugvallen? Wat vind ik het belangrijkst? Hoeveel zeer zal dit pad der waarheid mij gaan doen?

Ik weet niet zo goed hoe ik dit relaas moet afsluiten. Ik weet namelijk niet in wat voor fase ik zit. Wat is mijn probleem? Is het de oorzaak van mijn ongeloof? De boosheid daarover? Mijn jeugd? Het feit dat ik alleen christen probeer te zijn?

Ik wil eigenlijk gewoon iemand die met me praat waarschijnlijk. Iemand die zegt: je zit op de goede weg, ga zo door. Een beetje steun. Ik durf het bij niemand te zoeken. Ik durf niet naar de kerk. Straks herkent iemand me. Straks ga ik huilen om de boodschap. Straks word ik teleurgesteld. En straks word ik zo'n irritante superchristen met vrome praatjes.

En al die stomme rot regeltjes in de kerk. Wil ik die wel? God mag toch alleen bepalen of ik wel of niet aan een avondmaal mag? Ik geloof vast niet meer of minder oprecht dan die meneer rechts van mij die al wel belijdenis heeft gedaan of al is gedoopt? Wie bepaalt eigenlijk al die stomme rot regeltjes? Wie controleert diegene die deze bepaalt? En wie controleert hem weer? De kerk is gewoon weer een organisatie door mensen gecreëerd. En je weet dat dat altijd fout gaat. Straks begint alles overnieuw?

Zoveel vragen, zoveel kritiek. Ik ben niet zo snel tevreden. Welzalig diegene die met een kritisch oog kan kijken naar het christendom en alles wat daar mee te maken heeft.

Dit is mijn verhaal. Ik hoop dat ik niemand heb beledigd..

Groetjes, Ienieminie

P.S. Tips voor boeken, documentaires (wel of niet op Youtube), kerkgenootschappen, programma's, mensen etc. zijn van harte welkom.

[nathaliek18 0]

heey meid

wat een verhaal, respect dat je dat hier neer durft te zetten, en ik kan niet voor de rest spreken maar mij heb je in ieder geval niet beledigd, en wat betreft je twijfel aan het feit of god wel van je houdt, ik denk dat iedereen dat wel eens heeft gehad, maar weet je wat? Jezus is ook voor jou aan het kruis gestorven, zodat ook jij bij god kunt komen, en wat betreft de kerk enz? meid ga praten met god, leg je twijfel en angst bij hem neer, ik heb ook twijfel gehad en zit nog maar een paar weken bij een gemeente, omdat ik ook een behoorlijke rare tijd achter de rug heb gehad, dus ook ik heb gebeden en toen kreeg ik ineens het advies van een niet christen nog wel hahaha, om naar city life church te gaan en daar ben ik toen blijven hangen, dus die twijfel en angst is heel bekend,

als je een keer wil praten stuur me dan maar een pb en voor de rest hoop ik dat je hier iets aan hebt,

groetjes nathalie

[MysticNetherlands 298]

Welkom terug zuster Iennieminie God houdt zoveel meer van je dan je ooit zult beseffen. Maak je niet te druk, leg je leven in Zijn handen en vertrouw op Hem.

[creyenn 0]

Wat MysticNetherlands zei en ik wil ook zeggen dat God een vader voor je wil zijn, lenieminie. Als je je indenkt hoe jij naar je kind zou kijken (als je die zou hebben), zo kijkt God naar jou, keer 100. Wees niet bang om naar een andere kerkgemeente te gaan, als je dat nodig hebt.

Je hebt 100 vragen gesteld, en ze komen allen recht uit je hart. Dat is waar God ook spreekt, dus wees niet bang maar vertrouw. Ik hoop ook dat je hier uit de aanwezigheid van medechristenen kracht zult krijgen.

[Eulogía 0]

Ik heb ook heftige periodes doorgemaakt. Voor elke christen die heftige periodes doormaakt, geldt: je houvast is Christus. Je hebt je houvast in Hem door naar een gemeente te blijven gaan, Zijn woord te blijven lezen, te blijven bidden enz. Je mag me altijd een persoonlijk bericht sturen.

[joon 0]

Welkom lief kind van God want dat ben je, wat anderen mogen beweren. Een heel timulent leven, maar je zoekt je hulp (en vind die ook) bij God. Hij is er telkens voor ons, elke dag opnieuw. Ik ben trots op je (ook al ken ik je niet) dat je terug je geloof het op gepikt ik herken je verhaal van weten dat God bestaat maar bewust hem de rug toekeren. Maar zoals het feest was voor de verloren zoon, zo is er ook feest voor jou.

( en die ene belangrijke familie hebben er zelf niks van begrepen anders doe je zoiets niet)

[gewoon Paul 8]

Hoi Ienieminie, allereerst welkom op Credible. Het eerste deel van je geestelijke zoektocht heeft zo zijn sporen nagelaten. Ik wil je in elk geval een steun in de rug geven: Ga ermee door! Als God je aangeeft wat je moet doen omtrent een van je vragen, raad ik je aan daar naar te luisteren.

Verder, ik weet niet hoe dicht je bij Amersfoort woont, ik ga zelf naar Life Connexion(www.lifecx.net). Kijk gerust een keer op de site rond, mocht je een keer willen komen kijken, dan ben je daar natuurlijk vrij in.

[Ienieminie 0]

Ik wil graag iedereen bedanken die heeft gereageerd. Ik ondervind hier heel veel steun aan. Ik ben allang blij dat ik niet meer alleen ben, maar dat God bij me is. Bedankt voor de tips! Ik ga hier zeker wat mee doen.

[Ursa 1]

Poeh Ieniminie, je hebt een hoop meegemaakt zie ik. Je schrijft dat je op je 18e ontdekte dat je jeugd toch niet zo rooskleurig was als je dacht. Heb je nog wel contact met je ouders? Ik kan me voorstellen dat alles dan opeens bedrog lijkt.

De waarheid kan hard zijn, maar werkt wel bevrijdend. Dan is het even slikken als je er mee geconfronteerd wordt. Die vrienden van je ouders probeerden misschien iets goeds te bereiken, ook al deden ze het op hun eigen gebrekkige manier. Ik ben blij dat je het hebt kunnen uitpraten en ze ook hebt kunnen vergeven. Dat vereist kracht!

Ik kan er natuurlijk niet compleet over oordelen, jij had je eigen 'coping', zij braken daar doorheen. Ik hoop dat het geholpen heeft uiteindelijk, om voor jezelf te ontdekken wat je nodig hebt. Ik begrijp volkomen dat je in je oude gemeente niet meer lekker zat.

Ik ben blij dat je God weer gevonden hebt (of Hij jou?). Er is altijd verschil tussen wat God is en doet en wat mensen doen. De kerk is eigenlijk een soort ziekenhuis: iedereen komt er om genezing te halen. Dat betekent ook dat iedereen ziek is, en die kwalen spelen soms op. Ook al zijn mensen er goed in aan de buitenkant te doen lijken dat ze 'gezond' zijn. Als je beseft dat je Gods genade nodig hebt, zul je ook milder zijn anderen toe. Ik vind het tof dat je eerlijk naar Hem toe wilt zijn. Inderdaad, als het hypocriet voelt, ga maar eens een poos niet naar de kerk!

En al die stomme rot regeltjes in de kerk. Wil ik die wel? God mag toch alleen bepalen of ik wel of niet aan een avondmaal mag? Ik geloof vast niet meer of minder oprecht dan die meneer rechts van mij die al wel belijdenis heeft gedaan of al is gedoopt? Wie bepaalt eigenlijk al die stomme rot regeltjes? Wie controleert diegene die deze bepaalt? En wie controleert hem weer? De kerk is gewoon weer een organisatie door mensen gecreëerd. En je weet dat dat altijd fout gaat. Straks begint alles overnieuw?

Ik wil je aanraden eerst energie te steken in je behoeftes als gelovige. Een gemeente zoeken, je geloof verder ontdekken. Als belijdend lid in diezelfde kerk weet ik hoe traag veranderingen gaan en hoeveel energie je kunt besteden iets te veranderen. De organisatie en inrichting van de kerk is inderdaad vaak mensenwerk, en wij vrijgemaakten zijn er goed in alles lekker dicht te timmeren etc. Deze onderwerpen kun je natuurlijk aankaarten en dan ga ik graag met je in discussie.

Ik wens je veel zegen en plezier in je reis met God. Hopelijk vind je ook een gemeente waar je steun en bemoediging kunt vinden. GKv of niet.

[Boermetkiespijn 0]

Laat de conclusies die anderen over je trekken nooit bepalend zijn voor je zelfbeeld...

Misschien een cliché, maar cliché's zijn meestal waar: God houdt van je zoals je bent, maar Hij houdt teveel van je om je zo te laten...

Baseer wie en wat je bent op wat God van je vindt, en op wat Hij over je zegt. Hij kent je tenslotte beter dan wie ook!

[DLG 0]

ff een kort bericht alvast. (dit is nu het eerste dat in me opkomt en het is nogal laat dus moet even goed nadenken over verder antwoorden )

in ieder geval: ik heb heel veel gehad aan de DVD's van Kent Hovind en Eric Hovind.

(de eerste is de vader van de tweede )

Hij legt héél goed uit waarom evolutie gewoonweg niet kán!

wetenschappelijk en verantwoord (Kent wordt ook wel Dr. Dino genoemd )

écht heel interessant

linkje: http://www.drdino.nl

(nederlands vertaald)

[DLG 0]

deze is de link naar de DVD's ....

http://www.drdino.nl/overzicht.php

(zie nu pas dat ik gewoon had kunnen toevoegen aan vorig bericht ... dacht dat het niet meer kon ... )

[DLG 0]

grrrrrrrrrr sorry .... ik maakte een fout(je) ik quote ipv bericht wijzigen en had het te laat door .... (tja erg laat )

[Eli7 0]

grrrrrrrrrr sorry .... ik maakte een fout(je) ik quote ipv bericht wijzigen en had het te laat door .... (tja erg laat )

Hoe later op de avond, hoe schoner het volk.

@Ieniemienie

Ik weet niet of je dit nog leest, maar mensen zullen je altijd blijven teleurstellen. Vooral als je van ze verwacht dat ze perfecte christenen oid zullen zijn. Dat komt gewoon omdat we allemaal mensen zijn en alle mensen maken fouten. Ons geloof draait er dan ook niet om dat we perfecte christenen kunnen worden, ons geloof gaat om God. En God is wel in staat om al het kwade om te buigen tot iets goeds.

[Humanist 0]

DLG, voordat ik weer naar de zoveelste creationistenwebsite ga, kun je misschien alvast even wat informatie verschaffen.

Geeft de website wetenschappelijke papers, die ook peer-reviewed (dwz door mede-wetenschappers gecontroleerd) zijn? Is er een experiment opgezet dat evolutie weerlegt?

De antwoorden weet ik eigenlijk al. Als de antwoorden 'nee' en 'nee' zijn, zal ik je alvast iets verklappen: evolutie is niet weerlegd.

[MysticNetherlands 298]

Humanist, je zou Jehova's Getuige moeten worden. Je zou t daar goed doen!

[Thorgrem 430]

Nou ja, Humanist heeft natuurlijk wel een punt. De pulp van dokter Dino dient geen podium te krijgen. Zelfs niet in een getuigenissen topic.

[Annatar 0]

Nou ja, Humanist heeft natuurlijk wel een punt. De pulp van dokter Dino dient geen podium te krijgen. Zelfs niet in een getuigenissen topic.

Maar anderzijds is het jammer dat De Humanist weinig interesse lijkt te hebben de individuele vragen en bedoelingen van christenen die hier komen, zoals bijvoorbeeld de starter van dit topic. Alles wordt omgebogen naar zijn eigen stokpaardjes en zo in feite doet hij niet veel anders dan wat JG-users hier vaak doen; topics overnemen en kapot maken.

[Thorgrem 430]

Dit is mijn verhaal. Ik hoop dat ik niemand heb beledigd..

Allereerst ontzettend fijn dat je hier zo openhartig je verhaal wil doen.

Ik zou mij aan willen sluiten bij het advies van je ouders wat ze je jaren geleden gegeven hebben. Zoek professionele hulp. Dat hoeft helemaal niet zo zwaar te zijn als het klinkt hoor. Maar zoek eens met behulp van je huisarts een goede psycholoog op. Plan daar 5 sessies mee (dat wordt vergoed door je zorgverzekering) en leer jezelf eerst eens goed kennen door middel van die gesprekken die je met de psycholoog hebt.

[Thorgrem 430]

Nou ja, Humanist heeft natuurlijk wel een punt. De pulp van dokter Dino dient geen podium te krijgen. Zelfs niet in een getuigenissen topic.

Maar anderzijds is het jammer dat De Humanist weinig interesse lijkt te hebben de individuele vragen en bedoelingen van christenen die hier komen, zoals bijvoorbeeld de starter van dit topic. Alles wordt omgebogen naar zijn eigen stokpaardjes en zo in feite niet veel anders doet als wat JG-users hier vaak doen; topics overnemen en kapot maken.

Daarin heb je natuurlijk ook gelijk.

[Eli7 0]

Nou ja, Humanist heeft natuurlijk wel een punt. De pulp van dokter Dino dient geen podium te krijgen. Zelfs niet in een getuigenissen topic.

Ik vind dat katholieken vaak grote onzin beginnen te spreken zodra ze over Maria beginnen. Ik kan er iedere keer bovenop springen zodra het weer over Maria gaat, maar dat heeft niet zoveel zin. Laten we elkaar als christenen vooral opbouwen en verder proberen te helpen en daarbij het doel van elk topic in het oog houden. Dr. Dino kan weer in een eigen topic besproken worden. Echter, waar Hobrink of Hovind mensen dichter tot God brengen, kan ik niets anders dan halleluja zeggen en me verbazen over de wonderlijke en onbegrijpelijke wegen des Heren.

[Thorgrem 430]

Nou ja, Humanist heeft natuurlijk wel een punt. De pulp van dokter Dino dient geen podium te krijgen. Zelfs niet in een getuigenissen topic.

Ik vind dat katholieken vaak grote onzin beginnen te spreken zodra ze over Maria beginnen. Ik kan er iedere keer bovenop springen zodra het weer over Maria gaat, maar dat heeft niet zoveel zin.

En toch kan de heilige maagd Maria, moeder van God niet besproken worden zonder dat er mensen bovenop springen. Dat is niet erg, dan kan die mensen gewoon nogmaals uitgelegd worden hoe het zit zodat zij zich kunnen bekeren tot de waarheid.

Laten we elkaar als christenen vooral opbouwen en verder proberen te helpen en daarbij het doel van elk topic in het oog houden. Dr. Dino kan weer in een eigen topic besproken worden. Echter, waar Hobrink of Hovind mensen dichter tot God brengen, kan ik niets anders dan halleluja zeggen en me verbazen over de wonderlijke en onbegrijpelijke wegen des Heren.

Voor wat betreft dat laatste sta ik daar heel anders in. Met het eerste kan ik volmondig instemmen.

[Credible 0]

Admod note:
Metadiscussie verwijderd, het is uitdrukkelijk niet de bedoeling om een discussie te beginnen in een Getuigenissentopic. Zeker niet over evolutie en creatie daar zijn ruim voldoende topics over.

[pain2hands 0]

het nadeel van psychische klachten is dan mensen denken dat het niet over kan gaan,terwijl dat heel goed mogelijk is.

Ze zullen je ervoor blijven straffen zelfs als je al jaren beter bent....

mijn hele familie rekent me erop af,terwijl ik in mijn ogen allang al weer beter ben.

Toch blijven mensen op dezelfde manier naar me kijken alsof ik niet goed in me hoofd ben.

ik keek vroegen naar gehandicapte mensen op de zelfde manier tot ik er zelf een werd,toen kwam ik e achter dat ik niet de enige ben maar dat bijna iedereen zo is.

al zal ik ook zeggen dat een hele boel van die mensen die denken dat ze geen psychische klachten hebben er een heleboel hebben,maar nooit hulp hebben gezocht.

Zo zijn ze nooit bij de ggz gekomen en is er nooit een diagnose over hun geestelijk gesteldheid geweest,maar over die van mij wel en dat is verschil.

het lijkt een beetje op wat jij met die vrouw meegemaakt hebt alleen is het in mijn geval me eigen familie.

negen van de tien keer nemen ze zelf geen hulp aan en raden ze het iemand anders aan,terwijl ze zelf hulp nodig hebben in velen gevallen.

me moeder wilt me al enige tijd laten opnemen ,maar me coach kan me niet onder cassatie stellen van wegen de wetgeving,me moeder daar in tegen kan gelijk onder cassatie gezet worden,terwijl ze mij dat wil laten zetten.

maar ik misbruik geen drank en betaal me rekeningen netjes dus is voor mij geen reden,ik ben ook niet agressief dus geen reden voor opnamen of cassatie.

in tegen stelling tot me moeder is zij al di dingen wel maar ik ben de genen met psychische klachten,terwijl zij drank misbruikt en haar rekeningen laat liggen op een grote stapel.

Zelfs als ik dan zal zeggen ik heb psychische problemen,dan zijn mijn problemen lang niet zo erg als die van hun omdat ze noot hulp zoeken komen ze er nooit vanaf.

en ik zou ook eerder zeggen dat hun die hulp nodig hebben dan ikzelf.

[efelien 0]

Hallo klein meisje,

Iedereen is zoekende in deze boze wereld. Mooi om te horen dat jij dat ook bent en God is met je.

Ik heb enorm veel gehad aan de blogs van jefferson bethke. En daarnaast vond ik het fijn om conferenties te bezoeken. Probeer zo dicht mogelijk bij God te leven, dan laat de Heilige Geest je zien wat waarheid is.

Eva!