Lijden

[Chealder 1]

‘Een mens lijdt nog het meest door het lijden dat hij vreest’, luidt een spreekwoord. Ik weet niet of dat zo is, het zou goed kunnen kloppen. Ik vond het in elk geval een mooie openingszin voor mijn blog.

Lijden dus. Een groot onderwerp in deze wereld, want als we zelf niet lijden, zien we het wel om ons heen. Een onderwerp dat in elke religie, levensbeschouwing of geloofsvorm wel ergens terugkomt. Sommige mensen weigeren in (een goede) God te geloven vanwege het lijden in de wereld, sommigen vinden juist de meeste steun bij God als ze lijden.

Ondanks het lijden ben ik ervan overtuigd dat God er is. Misschien wel juist door het lijden. Als God er niet zou zijn, zou het lijden geen enkele betekenis hebben, er zou geen enkele erkenning voor zijn.
Alles wat ik tot noch toe over het lijden van andere mensen heb gehoord (zowel christen als niet-christen), gaat gepaard met een gevoel of idee dat mensen niet zouden moeten lijden. Maar als God er niet zou zijn, waarom dan niet? Dan zou dood, geweld en lijden toch gewoon bij deze wereld horen? Waar komt überhaupt het idee vandaan dat een mens niet zou moeten lijden? Als dit rare bolletje grond dat een beetje rond een vuurbal slingert het enige is wat er is, waar vergelijken wij dan mee?

Lijden kan zeker een functie hebben. Je kan er ongelooflijk veel uit leren. Vaak zijn juist de periodes van het lijden periodes waar je het meeste leert, groeit en tot inzicht komt. Mensen zijn vrijwel nooit blij met de gebeurtenissen op zich, maar de lessen eruit zijn vaak onvervangbaar. Men realiseert zich vaak niet tijdens de periode van het lijden zelf, maar wel als erop teruggekeken wordt.
Door mijn lijden heen heb ik op God leren vertrouwen. Hij heeft oude delen in mij weggehaald, mij afgebroken, en dat deed pijn. Maar voor elk stukje dat God afbreekt, geeft Hij er iets nieuws, iets beters voor terug. Hij breekt af om te kunnen herstellen. En Hij is erbij, Hij voorziet. Dat zie je ook bij de Israëlieten die door de woestijn trekken, waar God ze wil beproeven. (Deuteronomium 8.) Ik denk dat God best wist wat er in de Israëlieten omging, maar een beproeving kan ook vooral dienen om jou zelf inzicht te geven in wat er in je om gaat. Daar kun je van leren en geestelijk en persoonlijk van groeien.

Er is lijden in de wereld. Daarom heb ik mij er de laatste tijd wat meer in verdiept en wat meer inzicht in gekregen. In sommige gevallen kan het dus zeker een functie hebben en als dat voor die gevallen zo is, waarom zou dat, vanuit Gods perspectief, dan niet voor alle andere gevallen ook kunnen zijn?
En nee, ik heb dus ook geen exact antwoord waarom het lijden in de wereld is. Er zijn veel dingen die ik op dit vlak ook niet of nauwelijks begrijp.

Gods zegen,
Chealder

Terug naar blog

[Michiel 14]

Lijden is wel een van de moeilijkere onderwerpen binnen het Christendom. Het waarom er lijden in de wereld is dat weten we niet, maar we in de Schrift staat wel dat het niet God is die deze wereld regeert op het moment. Is het lijden ook niet de aanzet om vooruit te kijken naar de komst van Christus?

[MysticNetherlands 298]

Sorry maar ik vind de logica ver te zoeken in dit stukje.

"Maar als God er niet zou zijn, waarom dan niet?" Waarom zou lijden geen betekenis hebben als God niet zou bestaan? Lijden is wat het is: iets wat je jezelf en de ander niet toewenst, of je nou gelovig bent of niet.

En het is prima als je lering trekt uit lijden en r een functie aan toedicht en zelfs filosofeert of dit niet bij al t leed zou kunnen gelden, maar dit lijkt me bij veel leed onmogelijk.

Wel deel ik de mening dat als God er niet zou zijn er geen erkenning van zou zijn, althans, geen Goddelijke erkenning. En geen hiernamaals of nieuwe aarde zonder leed. En dat zou verschrikkelijk zijn voor hen wiens leed met geen pen te beschrijven is en voor hen wiens hele leven pijn us.

[Chealder 1]

@Michiel: Daarom vind ik het juist ook wel een interessant onderwerp, omdat het een moeilijker onderwerp is. Ik heb ook eens een Bijbelstudie in elkaar gezet over het lijden. En lijden herinnert ons er ook aan wat Christus voor ons heeft ondergaan en we mogen inderdaad uitzien naar Zijn komst.

@MysticNetherlands: Dat 'waarom dan niet?' wat je aanhaalt gaat vooral over waarom iemand niet zou moeten lijden als God niet zou bestaan (of enige andere vorm van een hogere macht). In dat geval heb je namelijk niets om op te wijzen hoe het wel zou moeten zijn.

De enige reden die ik dan zou kunnen bedenken voor het lijden is dat het voortkomt uit 'survival of the fittest'.

Heb ik mij zo wat verduidelijkt?

[MysticNetherlands 298]

Dat 'waarom dan niet?' wat je aanhaalt gaat vooral over waarom iemand niet zou moeten lijden als God niet zou bestaan (of enige andere vorm van een hogere macht). In dat geval heb je namelijk niets om op te wijzen hoe het wel zou moeten zijn.

De enige reden die ik dan zou kunnen bedenken voor het lijden is dat het voortkomt uit 'survival of the fittest'.

Heb ik mij zo wat verduidelijkt?

Hoi bedankt voor je uitleg Ik bemerk jouw mening vaker bij broeders en zusters, en je mag het deels als een compliment beschouwen, de notie dat zonder het bestaan van God alles dan geen betekenis heeft. Alleen is dat natuurlijk slechts een mening, geen logisch of absoluut iets. Stel dat God er niet zou zijn, dan zou er zeer waarschijnlijk nog steeds een moraal zijn. Of dat nou een evolutionair product is, of iets dat simpelweg is, doet er niet toe. Feit is dat we een zenuwstelsel hebben dat ons signalen als pijn, eenzaamheid, kou, honger etc doet ervaren, en dat dit iets is dat we willen vermijden, en dat we doorgaans een ander levend wezen ook niet toewensen. Hoe het wel zou moeten zijn weten atheisten hedendaags grotendeels ook, en uitspraken doen over hoe we zouden weten hoe het wel zou moeten zijn als God er niet zou zijn zijn speculatief. Maar om te zeggen dat alles dan betekenisloos zou zijn.... er van uitgaande dat we fysiek en geestelijk hetzelfde zouden zijn als nu, het leed zou er niet minder om zijn.

[Henriëtte 0]

Ondanks het lijdem ben ik ervan overtuigd dat God er is. Misschien wel juist door het lijden. Als God er niet zou zijn, zou het lijden geen enkele betekenis hebben, er zou geen enkele erkenning voor zijn.

Bij immens veel lijden lijkt het me juist alleen maar lastiger om te geloven dat er een God is. Beter gezegd: ik zie om mij heen dat bij immens veel lijden niet meer te geloven is dat God bestaat.

[MysticNetherlands 298]

Ik vraag me af of men zich wel goed realiseert hoe erg het leed van sommige mensen en dieren is...

[Henriëtte 0]

Ik vraag me af of men zich wel goed realiseert hoe erg het leed van sommige mensen en dieren is...

Is dat een reactie op mij?

[MysticNetherlands 298]

Nee. Meer in t algemeen, aan iedereen (en misschien wel in t bijzonder naar Christenen).

[Gast Anon_phpbb]

De enige reden die ik dan zou kunnen bedenken voor het lijden is dat het voortkomt uit 'survival of the fittest'.

Heb ik mij zo wat verduidelijkt?

Hangt er erg vanaf wat je hiermee bedoelt. Lijden is niet het gevolg van "survival of the fittest" maar je kan wel betogen dat het vermogen tot lijden kennelijk evolutionair voordeel biedt.

[Maria K. 51]

Door mijn lijden heen heb ik op God leren vertrouwen. Hij heeft oude delen in mij weggehaald, mij afgebroken, en dat deed pijn. Maar voor elk stukje dat God afbreekt, geeft Hij er iets nieuws, iets beters voor terug. Hij breekt af om te kunnen herstellen.

Ik geloof heel zeker dat dit voor jou zo geldt.

Je getuigt er immers zelf van.

En ik ben blij voor jou.

Maar geldt dit in algemeen zo voor iedereen?

Is dit zo voor iedere gelovige?

Zelf heb ik de ervaring, dat lijden mensen eerdere misvormt dan vormt.

Alleen mensen, die geleerd hebben lijden te accepteren als deel van hun leven, krijgen vaak grotere draagkracht om naast de ellende waarmee ze moeten leren omgaan, ook de prachtige dingen van het leven niet vergeten.

Dat groot maken in hun leven en in hun manier van denken.

Ik zie dat zowel bij gelovigen als bij ongelovigen gebeuren.

Dat geldt voor veel lichamelijk en ook geestelijk lijden.

Wat geestelijk lijden betreft.

Wat ik zie gebeuren is dat vaak valse waarden, waarop mensen hun geluk gebouwd hebben, zeker als dat buiten zichzelf gezocht was, afgebroken worden.

Vaak zijn dat aangeleerde waarden, van oorsprong bepaald door waarde, die gehecht wordt aan de normen van de omgeving.

Vaak overgenomen van anderen tijdens de periode van groei en opvoeding, waar de bron ligt van de eerste leermomenten.

Als alleen het gemis van goede gevoelens en gedachten steeds benadrukt wordt, blijft er steeds een stuk missen.

Zo geven mensen het ook vaak aan.

Ik mis de zin in en van mijn leven. Ik mis vrolijkheid en geluk. Ik mis saamhorigheid en ik mis liefde enz.....

Maar vooral vaak naar buiten toe gericht.

De oorzaak wordt in de (buiten)wereld gezocht, de maatschappij en de ander.

Als mensen zelf andere waarden vinden, waarmee ze zich helemaal kunnen vereenzelvigen ontstaat er een nieuwe ik, alsof men opnieuw blank als een pasgeborenen wordt en verder gaat op de andere waarden, die men heeft gevonden.

Dan kan men vanuit een nieuw (zelf)beeld naar buiten kijken, naar de ander en naar de wereld en gaan de ogen en oren opnieuw open.

Dit psychologische mechanisme en effect leer je al uit de Bijbel.

In naam van en via de woorden van Jezus is dat exact beschreven.

Hoe dat verder ingevuld wordt is voor ieder een persoonlijk verhaal.

Met of zonder geloof.

[Gast Anon_phpbb]

Interessant genoeg is er een hele zwik religies die als antwoord op lijden heeft:

- het zal je in een later leven gecompenseerd worden

- het is goed je lijden te aanvaarden en het betekenis te geven

- iemand anders heeft nog veel meer geleden, dus jouw lijden valt nog best mee

- je lijden is je eigen schuld, dus doe maar boete, breng offers, etc, en hoop maar dat het over gaat

- sluit je aan bij ons, en als je dat maar goed doet, is je lijden wonderlijk voorbij

Ik ken vrij weinig religies die het lijden benoemen, analyseren en een oplossing bieden. Gek genoeg is de religie die daar volledig in gespecialiseerd is een god-loze religie.

[MysticNetherlands 298]

Sterker nog, een religie die zegt dat de goden je niet kunnen helpen, en zelf ook lijden.

[Henriëtte 0]

Nee. Meer in t algemeen, aan iedereen (en misschien wel in t bijzonder naar Christenen).

Ik vraag mij ook af of mensen wel door hebben hoe veel lijden er is, maar meer in je naaste omgeving dan 'ver weg' (waar ik jou bijvoorbeeld wat meer over zie posten). Mensen hebben m.i. te veel de neiging om te benoemen wat er allemaal verkeerd gaat aan de andere kant van de wereld en hebben niet zo goed door dat het in de eigen omgeving geen haar beter is. En dan heb ik het niet over fysiek lijden, maar m.i. wordt psychisch lijden een beetje vergeten.

[Gast Anon_phpbb]

Het is overigens een religie die ook westerse varianten kent, zoals het stoicisme en de spritualiteit van Ignatius.

[MysticNetherlands 298]

Ik heb ook heel erg veel oog voor t leed in mijn eigen omgeving hoor. Alleen vind ik er, ondanks zeer schrijnende gevallen, toch wel een degelijk verschil tussen iemand die hier bijv aan een erg ziekte lijdt en zorg krijgt en iemand die geboren is in een Noord-Koreaans kamp, dagelijks verkracht wordt, zijn ouders gemarteld ziet worden en dan diezelfde ziekte krijgt en gewoon dood wordt laten gegaan. Er is imho wel erger leed in sommige delen van de wereld, erger en meer. Ik denk dat het hier wel een haar beter is, een hele haardos zelf. Waarbij ik NIET het leed van mensen hier wil bagataliseren, helemaal niet zelfs.

[MysticNetherlands 298]

Het is overigens een religie die ook westerse varianten kent, zoals het stoicisme en de spritualiteit van Ignatius.

Of pik-uit-de-glossy-magazine-wat-je-wilt-en-focus-jezelf-op-jezelf-en-op-jezef-alleen.

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb ook heel erg veel oog voor t leed in mijn eigen omgeving hoor. Alleen vind ik er, ondanks zeer schrijnende gevallen, toch wel een degelijk verschil tussen iemand die hier bijv aan een erg ziekte lijdt en zorg krijgt en iemand die geboren is in een Noord-Koreaans kamp, dagelijks verkracht wordt, zijn ouders gemarteld ziet worden en dan diezelfde ziekte krijgt en gewoon dood wordt laten gegaan. Er is imho wel erger leed in sommige delen van de wereld, erger en meer. Ik denk dat het hier wel een haar beter is, een hele haardos zelf. Waarbij ik NIET het leed van mensen hier wil bagataliseren, helemaal niet zelfs.

Wat wil je hier precies mee zeggen?

[Gast Anon_phpbb]

Het is overigens een religie die ook westerse varianten kent, zoals het stoicisme en de spritualiteit van Ignatius.

Of pik-uit-de-glossy-magazine-wat-je-wilt-en-focus-jezelf-op-jezelf-en-op-jezef-alleen.

Is dit een serieuze reactie?

[Henriëtte 0]

Ik heb ook heel erg veel oog voor t leed in mijn eigen omgeving hoor. Alleen vind ik er, ondanks zeer schrijnende gevallen, toch wel een degelijk verschil tussen iemand die hier bijv aan een erg ziekte lijdt en zorg krijgt en iemand die geboren is in een Noord-Koreaans kamp, dagelijks verkracht wordt, zijn ouders gemarteld ziet worden en dan diezelfde ziekte krijgt en gewoon dood wordt laten gegaan.

Uiteraard is dit vreselijk, maar wie zegt dat dit soort dingen hier niet gebeuren? De media? Mensen die één keer in hun leven zijn afgereisd naar dit soort gebieden? Daarnaast is het fantastisch dat hier in Nederland goede zorg is, maar dat neemt niet weg dat er heel veel andersoortig leed voor in de plaats is gekomen.

Er is imho wel erger leed in sommige delen van de wereld, erger en meer. Ik denk dat het hier wel een haar beter is, een hele haardos zelf.

Mwah. Hier is andersoortig leed, is niet te vergelijken met andere delen in de wereld waar fysiek leed wellicht meer aan de orde is.

Waarbij ik NIET het leed van mensen hier wil bagataliseren, helemaal niet zelfs.

Ik geloof je, maar het lijkt er wel een beetje op.

[Quest 90]

De functie van lijden kan zijn, het kweken van mededogen, begrip en liefde. Zonder zelf leed te ervaren kun je het leed van een ander ook niet begrijpen.

Overigens lijden veel mensen door hun eigen stommiteiten, ik zie het dagelijks om me heen, het is vooral het niet begrijpen van oorzaak en gevolg. Hiermee wil ik niet ziekte, handicaps etc.. bagatelliseren.

[Lobke 467]

Het lijden in de wereld, ons persoonlijk "lijden" is iets waar iedere weer anders op reageerd. Sommigen verharden, worden cynisch, anderen gaan er meer liefde door voelen, meer mededogen zoals Quest ook schrijft.

Lijden is afschuwelijk maar tegelijkertijd kan ik me een leven zonder verdriet of lijden niet voorstellen. Eigenlijk maf maar als alles gladjes verloopt, er een Hemel op aarde is, ik kan me er niets bij voorstellen.

Toch denk ik wel vaak: zou het een beetje minder kunnen; het leed in de wereld zowel lichamelijk als psychisch.

Voor ons gelovigen komt daar ook de Waarom? vraag bij.

Zelf boeide me het boek van rabbijn Harold Kushner over dit onderwerp; Als 't kwaad goede mensen treft. Zijn conclusie is: God kan het niet veranderen, want een God die er niets aan doet maar dit wel kan was voor hem onverdraaglijk. En dat is het voor mij ook.

http://recensies.infonu.nl/kunst-en-cul ... shner.html

[Gast Anon_phpbb]

Wat is lijden?

[Lobke 467]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijden

[Gast Anon_phpbb]

dat is geen antwoord, lees maar na.