Ethiek in de medische wereld

[Gast Anon_phpbb]

Hersendood lijkt me duidelijk, maar wat als de persoon niet hersendood is, maar zonder apparatuur geen kans tot leven heeft?

Niemand van ons heeft een serieuze overlevingskans zonder externe hulp, zonder hulp van enige vorm van werktuigen. Nogmaals naar katholiek verstaan: waar je kan moet je mensen in leven houden, maar dat mag niet verworden tot therapeutische koppigheid. Soms moet je de dood gewoon accepteren als die onafwendbaar is geworden.

[Gast Anon_phpbb]

Wat het lastig maakt is dat er altijd wel zaken te bedenken zijn wanneer het wel in een heel schemerig gebied is wanneer het nog palliatieve zorg is en wanneer euthanasie. En de praktijk praktisch het zelfde is, maar dan omslachtiger. Maar kan me voorstellen dat het voor de patiënt en/of arts ook dan nog steeds dat verschil wel fundamenteel is.

Eigenlijk is dat moraaltheologisch helemaal niet zo lastig. Het "lastige" is dat mensen in dergelijke situaties wel wat anders aan hun hoofd hebben dan zich exact uitdrukken. En dat allerlei mensen (in onze Kerk niet in het minst de priester die vervolgens de uitvaart mag vieren) achteraf graag een mening hebben.

Wie de dood zoekt voor zichzelf of voor een ander: mag niet.

Wie verlichting van pijn zoekt en de dood accepteert: mag wel.

Simple, n'est pas?

Precies dáárom is een rechte rug in de leer van belang, evenzeer als een warm en begripvol pastoraat. Het ene kan niet zonder het andere.

[Olorin 155]

Ok

Hoe kijkt de RKK eigenlijk tegen het uitzetten van de apparatuur bij mensen die in coma liggen, waar artsen er wel vrij zeker van zijn dat die nooit meer kunnen ontwaken (bijvoorbeeld door nogal ernstige hersenschade)? Is het dan geoorloofd de sondevoeding te stoppen?

Want pijn is enerzijds niet echt in het geding, maar anderzijds zou ik me kunnen voorstellen dat het onder 'therapeutische koppigheid' zou vallen.

[Hendrik-NG 220]

Hendrik ik noem die voorbeelden geklerd en extreem niet omdat ze niet vaak voorkomen maar omsat je onze discussie compleet onterecht zo verkleurt. Jij probeerde aanvankelijk vol tw houden dat de medische wereld haar beleid niet aaanpast aan wat de samenleving wilt en dat is gewoon niet waar.

En het spreken in superlatieven kleurt een discussie niet?? Laten we maar gewoon ophouden... Dat lijkt me beter...

(En volgens mij hapert je toetsenbord...)

[Gast Anon_phpbb]

Ok

Hoe kijkt de RKK eigenlijk tegen het uitzetten van de apparatuur bij mensen die in coma liggen, waar artsen er wel vrij zeker van zijn dat die nooit meer kunnen ontwaken (bijvoorbeeld door nogal ernstige hersenschade)? Is het dan geoorloofd de sondevoeding te stoppen?

Want pijn is enerzijds niet echt in het geding, maar anderzijds zou ik me kunnen voorstellen dat het onder 'therapeutische koppigheid' zou vallen.

Ik denk dat dat op een case by case basis beoordeeld moet worden, waarbij de basis is dat leven hoe dan ook beschermwaardig is, maar de dood niet iets is om al te bang voor te zijn.

[MysticNetherlands 298]

Hendrik ik noem die voorbeelden geklerd en extreem niet omdat ze niet vaak voorkomen maar omsat je onze discussie compleet onterecht zo verkleurt. Jij probeerde aanvankelijk vol tw houden dat de medische wereld haar beleid niet aaanpast aan wat de samenleving wilt en dat is gewoon niet waar.

En het spreken in superlatieven kleurt een discussie niet??

Ja, dat kleurt ook ja. Zo je wilt: in reactie op jouw voorbeelden die niet zo veel met het punt te maken hadden. Snap je nu dat dat wat de samenleving wenst wel degelijk invloed heeft op beroepsrichtlijnen etc? En dat dit los van allerlei voorbeelden over dwang etc gewoon gebeurt op een relatief normale wijze via overleg en als reactie op wat er leeft in de samenleving?