Nieuw begin

[Mariel van der Hoek 0]

Dit voelt voor mij weer als een nieuwe start. De zomervakantie is voorbij en de schelle stemmetjes van fietsende schoolkinderen klinken door de straat. Ik zit momenteel op mijn kamer, achter mijn laptop. Ik staar naar buiten en bekijk met een glimlach de natuur. Groene achtertuinen, gezinnen in het zonlicht, huisdieren en de wind die met de bomen speelt. Ik geniet ervan.

Dan komt opeens de vraag in mijn hoofd: 'hoe zal de nieuwe aarde eruit zien?' Mijn gedachten gaan naar de toekomst. Ik denk na over de terugkomst van Jezus en de hemel. Het nieuwe Jeruzalem. Ik kan niet bevatten hoe alles zal zijn. Maar de gedachte dat het in eeuwigheid is, kan niet bij mij landen. De eeuwigheid. Het stopt dus nooit. Nooit! 

Hoe gek het ook klinkt: ik kreeg het benauwd. Het menselijk leven en de tijd zit zo in mij vastgebakken. Je ziet dagelijks dat mensen geboren worden of sterven. Je ziet duidelijk het begin en einde. Maar later zal er dus geen einde zijn. Het is namelijk voor eeuwig. 

Wat zijn jouw gedachtes over de toekomst en over de eeuwigheid? 

Terug naar blog

[Archillion 0]

Goede vraag.

Ik zie enorm op tegen de eeuwigheid. Vooral omdat het hier op aarde natuurlijk niet altijd even leuk is, zou eeuwig leven meer een straf dan een cadeau zijn.

Dan kan je natuurlijk zeggen dat de hemel perfect is, dat er geen pijn en dood is. Maar voor een mens is eeuwigheid moeilijk te begrijpen.

Gelukkig hebben we genoeg tijd om eraan te wennen, als we in de hemel zijn.

[Michiel 14]

Onbevattelijk hoe eeuwig het eeuwige zal zijn en hoe het leven daar zal wezen.

[Ursa 1]

Er zullen talloze mensen zijn. En eindelijk kunnen we spreken van geest tot geest. Elkaar echt begrijpen, zonder alle ruis, bijbedoelingen, zondigheid en miscommunicatie. Misschien komen we wel die ene persoon tegen die we altijd links lieten liggen of waar je ruzie mee had en die je niet begreep. Ik denk dat ik wel een eeuwigheid kan gebruiken om met iedereen te spreken. Gelukkig kunnen we dan alle tijd nemen...

Wie zou jij willen spreken?

[bernard 3 30]

Dit voelt voor mij weer als een nieuwe start. De zomervakantie is voorbij en de schelle stemmetjes van fietsende schoolkinderen klinken door de straat. Ik zit momenteel op mijn kamer, achter mijn laptop. Ik staar naar buiten en bekijk met een glimlach de natuur. Groene achtertuinen, gezinnen in het zonlicht, huisdieren en de wind die met de bomen speelt. Ik geniet ervan. Dan komt opeens de vraag in mijn hoofd: 'hoe zal de nieuwe aarde eruit zien?' Mijn gedachten gaan naar de toekomst. Ik denk na over de terugkomst van Jezus en de hemel. Het nieuwe Jeruzalem. Ik kan niet bevatten hoe alles zal zijn. Maar de gedachte dat het in eeuwigheid is, kan niet bij mij landen. De eeuwigheid. Het stopt dus nooit. Nooit!  Hoe gek het ook klinkt: ik kreeg het benauwd. Het menselijk leven en de tijd zit zo in mij vastgebakken. Je ziet dagelijks dat mensen geboren worden of sterven. Je ziet duidelijk het begin en einde. Maar later zal er dus geen einde zijn. Het is namelijk voor eeuwig.  Wat zijn jouw gedachtes over de toekomst en over de eeuwigheid? Terug naar blog

Mijn gedachten en ideeën voor de toekomst berusten op wat ik in Gods woord vind betreffende hetgeen was vóór de zondeval en hetgeen God ons heeft beloofd voor de toekomst.

Te leven in een totaal nieuw systeem waar vrede en dienstbaarheid heerst onder ALLE schepselen en alle pijn en verdriet onbestaand is .

Waar wij samen met alle denkende wezens de schoonheid van ons en de andere universa zullen kunnen delen en bewonderen.

Waar we ook samen met hen steeds verder en verder zullen kunnen doordringen in de diepten van Gods wetmatigheden en deze steeds meer en meer kunnen onderzoeken en vaststellen hoe groots zijn werken zijn.

En bovenal te kunnen verkeren in de aanwezigheid van Hem die eens voor elk van ons persoonlijk een enorm risico heeft genomen en zijn leven heeft gegeven.

1 Corinthe 2:9 Maar, gelijk geschreven staat: Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen, die Hem liefhebben.

1 Corinthe 13:12 Want nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen, doch straks van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik onvolkomen, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben.

1 ¶ En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; want de eerste hemel, en de eerste aarde was voorbijgegaan, en de zee was niet meer.

2 En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is.

3 En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn,

4 en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.

5 En Hij, die op de troon gezeten is, zeide: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zeide: Schrijf, want deze woorden zijn getrouw en waarachtig.6 En Hij sprak tot mij: Zij zijn geschied. Ik ben de alfa en de omega, het begin en het einde. Ik zal de dorstige geven uit de bron van het water des levens, om niet.

7 Wie overwint, zal deze dingen beërven, en Ik zal hem een God zijn, en hij zal Mij een zoon zijn.( Openbaring 21: 1-7)

Hoe wij dat "eeuwig" leven zullen ervaren is nu voor ons onvoorstelbaar , maar ik persoonlijk verlang ernaar met geheel mijn wezen.

En hoe ouder ik wordt, ervaar ik meer en meer, net als zij die besproken worden in Hebreeën 11 , mijn vreemdelingen- en bijwonerschap op deze wereld en hoe sterker dit verlangen wordt naar “dat vaderlandâ€

Hebreeën 11

1 ¶ Het geloof nu is de zekerheid der dingen, die men hoopt, en het bewijs der dingen, die men niet ziet.

2 Want door dit geloof is aan de ouden een getuigenis gegeven.

13 In dat geloof zijn deze allen gestorven, zonder de beloften verkregen te hebben; slechts uit de verte hebben zij die gezien en begroet, en zij hebben beleden, dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde.14 Want wie zulke dingen zeggen, geven te kennen, dat zij een vaderland zoeken.

15 En als zij gedachtig geweest waren aan het vaderland, dat zij verlaten hadden, zouden zij gelegenheid gehad hebben terug te keren;

16 maar nu verlangen zij naar een beter, dat is een hemels, vaderland

[Lobke 467]

De gedachte aan een Eeuwigheid is niet te bevatten. Ik verlang er niet naar, gouden straten zeggen me niets, zingende engelenkoren ook niet. En of je iemand zal herkennen daar weten we ook niets van. Lijkt me ook moeilijk, stel dat je 2x weduwe geworden bent, wie herken je als man.

Een nieuwe aarde spreekt me wel aan, maar het belangrijkste wat me troost geeft is dat er staat in Openbaring: en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn..

[Sanne69 28]

Goede vraag.

Ik zie enorm op tegen de eeuwigheid. Vooral omdat het hier op aarde natuurlijk niet altijd even leuk is, zou eeuwig leven meer een straf dan een cadeau zijn.

Ik denk dat ik onder de omstandigheden zoals ze nu zijn ook niet voor eeuwig zou willen leven. Alhoewel, als ik me zorgen maak over mijn gezondheid dan ga ik toch naar de dokter, omdat ik morgen ook nog leven wil en de dag erna toch ook.

Zelf hoop ik voor eeuwig op de nieuwe aarde te mogen leven. En dan geloof ik zeker dat als de omstandigheden op aarde volmaakt zullen worden, eeuwig leven beslist niet saai zal zijn. We zullen niet meer gefrustreerd raken door onze onvolmaaktheid, door ziekte, tegenslag, oorlog, rampen en mensen die in het wilde weg kinderen neerschieten. Er zal dan werk zijn dat heel veel voldoening zal geven. In Jesaja 65:21 staat: "En zij zullen stellig huizen bouwen en bewonen en zij zullen stellig wijngaarden planten en hun vrucht eten". Verder staat er in het hoofdstuk ook dat er vrede zal zijn tussen mensen en dieren.

Nu heb ik vaak te weinig tijd en/of geld om mij bezig te houden met dingen die ik eigenlijk wel zou willen leren of ondernemen. Zoals muziek maken, kunst of reizen. Ik was ooit wel in de gelukkige omstandigheden om te kunnen reizen. Ik heb best wat van de wereld gezien. Maar dan nog heb ik een heel groot deel van onze planeet niet gezien. En wat ik gezien heb, zou ik best nog wel een keer willen zien. Er is zoveel om te ontdekken en er zijn zoveel vaardigheden en interessante studie-objecten om te leren. Dus eeuwig leven onder volmaakte omstandigheden, lijkt mij echt niet saai. Het is een schitterend cadeau!

[Robert Frans 1.653]

Er is zoveel om te ontdekken en er zijn zoveel vaardigheden en interessante studie-objecten om te leren. Dus eeuwig leven onder volmaakte omstandigheden, lijkt mij echt niet saai. Het is een schitterend cadeau!

Het aardige is dan natuurlijk wel dat als je eenmaal echt alles ontelbare malen hebt bestudeerd, alle vaardigheden tot in perfectie hebt geleerd en ontelbare malen de wereld hebt berezen en thuis bent in alle culturen, en zelfs als je echt letterlijk alle mensen diepgaand hebt leren kennen en zelfs beminnen, er dan nog geen minuutje verstreken is. En dan moet je nog een paar miljard jaar! Want eeuwig is dan natuurlijk wel écht eeuwig.

Het probleem is eigenlijk dat we nu eenmaal vergroeid zijn met het besef van tijd. Dus als we dan over eeuwigheid spreken, dan kunnen we ons niets anders voorstellen dan een tijdslijn die nooit ophoudt. Sommigen menen dan ook dat het letterlijk om een nimmer eindigende tijdslijn gaat en dan zelfs nog enkel hier op aarde. Ik geloof echter dat er in de hemel en dus straks ook op de nieuwe hemel en aarde er überhaupt geen tijdslijn zal zijn. Er is gewoon geen tijd, net zoals in de "periode" vóór de oerknal. Dus is er ook geen sprake van dat we ons er zouden vervelen, want dat kan enkel in zo'n eeuwigheid.

Uiteraard kunnen we ons zoiets al helemáál niet voorstellen. Maar misschien toch ook een beetje wel. Want voor God kan duizend jaren dan wel als één dag zijn, voor de mens kan dat net zo goed. Soms kun je zo opgaan in een prachtig muziekstuk of in een razend spannend boek, dat je de tijd domweg vergeet. Je bent dan enkel en alleen nog maar in het "nu" bezig, in het moment waarin je je bevindt. En welke gamer kent niet het fenomeen dat je nog een paar minuutjes gaat spelen en pas na een paar uur midden in de nacht toch maar eens ermee stopt? Hier op aarde zijn we dus ons al niet eens altijd bewust van de tijd, kunnen we daar soms als het ware even uit ontsnappen.

Zelf geloof ik daarom niet dat we alleen maar op aarde eeuwig zullen leven. Ik geloof dat hemel en aarde één zullen worden, nog véél meer en diepgaander dan voorheen, net zoals ziel en lichaam van de verrezen mens weer één en volmaakt worden. En dat we daardoor ook het Aangezicht van God kunnen aanschouwen en in zijn goddelijke natuur mogen delen. Bij zo een absolute vereniging met het bovennatuurlijke past geen eeuwigheidsgedachte meer en ook geen besef meer van wat voor tijd ook. Laat staan dat er verveling zou zijn. Laat het vervelen maar over aan de doden hier op aarde, die nog in de tijd leven en nauwelijks nog een glimp van de echte werkelijkheid kunnen verdragen.

[Sanne69 28]

Het aardige is dan natuurlijk wel dat als je eenmaal echt alles ontelbare malen hebt bestudeerd, alle vaardigheden tot in perfectie hebt geleerd en ontelbare malen de wereld hebt berezen en thuis bent in alle culturen, en zelfs als je echt letterlijk alle mensen diepgaand hebt leren kennen en zelfs beminnen, er dan nog geen minuutje verstreken is. En dan moet je nog een paar miljard jaar! Want eeuwig is dan natuurlijk wel écht eeuwig.

Sommige dingen vervelen gelukkig nooit, tenminste ik geniet elke keer opnieuw van een mooie zonsondergang. Nooit gedacht: "dit heb ik al tig keer gezien". Ik blijf toch kijken en mij verwonderen. Ik vind het ook nooit vervelend om gezellig met vrienden samen te zijn en van mooie muziek te genieten. En nog zoveel meer.

Gelukkig staat er in de Bijbel nog een mooie verzekering: "Alles heeft hij fraai gemaakt op zijn tijd. Zelfs onbepaalde tijd heeft hij in hun hart gelegd, opdat de mensheid het werk dat de ware God heeft gemaakt, nooit van het begin tot het einde kan doorgronden". - Prediker 3:11. Er blijft dus altijd iets over om te leren.

Zelf geloof ik dat we nog steeds in Gods rustdag leven. Zie Genesis 2:2,3 en Hebreeën 4:1-10. God ging rusten van zijn scheppingswerken. Wie weet wat hij na zijn rustdag nog voor ons in petto heeft!

[Ken Yehuwdiy 0]

De gedachte aan een Eeuwigheid is niet te bevatten. Ik verlang er niet naar, gouden straten zeggen me niets, zingende engelenkoren ook niet. En of je iemand zal herkennen daar weten we ook niets van. Lijkt me ook moeilijk, stel dat je 2x weduwe geworden bent, wie herken je als man.

Deze probleemstelling was een van de voornaamste argumenten van de Sadduceeën tegen de opstanding en daarom wil ik de betreffende passage graag even met je delen:

De Sadduceeën en de opstanding (Mat 22)

23 Op die dag kwamen er Sadduceeën naar Hem toe, die zeggen dat er geen opstanding is, en zij vroegen Hem:

24 Meester, Mozes heeft gezegd: Als er iemand sterft die geen kinderen heeft, dan moet zijn broer diens vrouw trouwen en voor zijn broer nageslacht verwekken.

25 Nu waren er bij ons zeven broers; en de eerste trouwde en stierf; en omdat hij geen nageslacht had, liet hij zijn vrouw na aan zijn broer.

26 Zo ook de tweede en de derde, tot de zevende toe.

27 Ten slotte stierf na allen ook de vrouw.

28 In de opstanding dan, van wie van die zeven zal zij de vrouw zijn? Want zij hebben haar allen als vrouw gehad.

29 Maar Jezus antwoordde en zei tegen hen: U dwaalt, omdat u de Schriften niet kent en ook niet de kracht van God.

30 Want in de opstanding nemen ze niet ten huwelijk en worden ze niet ten huwelijk gegeven, maar ze zijn als engelen van God in de hemel.

31 En wat de opstanding van de doden betreft, hebt u niet gelezen wat door God tot u gesproken is, toen Hij zei:

32 Ik ben de God van Abraham en de God van Izak en de God van Jakob? God is niet een God van doden, maar van levenden.

33 En toen de menigte dit hoorde, stonden ze versteld van Zijn onderricht.

[Lobke 467]

Bedankt Ken!