Vragen en gedachten: mijn worsteling met het christendom

MasterJapie · 23 februari 2012

Ik het dit vandaag ook al op een paar andere plekken gevraagd, maar meer antwoorden zijn altijd mooi meegenomen. Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging. Daarom vraag ik het nu maar hier, aan jullie:

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan. God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?

Ik heb erg lang geprobeerd om in God te blijven geloven. Elke gedachte die mij van andere dingen probeerde te overtuigen wierp ik van me af. En ik vroeg me een hele lange tijd af waarom dat zo was. Maar nu begrijp ik het. Ik was (ben) bang voor mijn sterfelijkheid. De gedachte dat er na dit leven op aarde niks meer is. En in plaats van deze gedachten simpelweg te verwerpen vroeg ik mij af waarom ik bang ben voor de dood. Het is omdat ik nog jong ben. Ik heb nog zoveel dingen die ik wil doen in het leven, zoveel dingen die ik nog wil ontdekken, dat de dood mij een soort oerangst inboezemt. Maar ik denk dat als ik oud en moe ben dat ik de dood veel beter zal kunnen accepteren. Zolang ik maar alles heb bereikt wat ik wilde bereiken, en een positieve invloed heb gehad op anderen zodat ik voort zal leven in hun herinneringen. Het feit dat het leven uiteindelijk zal eindigen bemoedigt mij juist om het leven tot het uiterste te leven. Als het leven oneindig zou zijn zou het alle waarde verliezen.

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken. Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.

Admod note:
Titel aangepast voor meer duidelijkheid over de inhoud van het topic.

Thorgrem · 23 februari 2012

Wie dan wel of niet in de hel zal belanden dat weet God. Ik geloof dat er niet christenen naar de hemel kunnen gaan en dat er christenen naar de hel kunnen gaan.

Spijtig dat er in je ouderlijk huis niet over te praten valt.

Michiel · 23 februari 2012

Je geeft aan niet in God te geloven en waarom zou je dan wel in een hel of hemel geloven?

MasterJapie · 23 februari 2012

Je geeft aan niet in God te geloven en waarom zou je dan wel in een hel of hemel geloven?

Zoals ik al zei, lees het alsjeblieft even door voordat je reageert. Ik hoop niet dat je de Bijbel ook op deze manier leest...

Wie dan wel of niet in de hel zal belanden dat weet God. Ik geloof dat er niet christenen naar de hemel kunnen gaan en dat er christenen naar de hel kunnen gaan.

Zit je dat dan niet dwars..? Mij namelijk wel. Ik zou naar de hel gaan, ook al zou ik mijn hele leven wijden aan het helpen van anderen. Ik kan namelijk nu niet in God geloven. Maar als ik wel in God zou geloven, en ik zou mensen vermoorden en verkrachten, dan zou ik om vergeving kunnen vragen, en alsnog naar de Hemel gaan. Ik kan niet begrijpen waarom mensen hier OK mee zijn...

EulogÃa · 23 februari 2012

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer.

Dat klopt.

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Genezingsdiensten zijn er voor genezingen. Ze zijn er niet voor 'speciale gevallen'. God wil iedereen genezen.

Dus ook geen genot en blijheid.

In de hemel zijn juist wel genot en blijheid.

Thorgrem · 23 februari 2012

Zit je dat dan niet dwars..? Mij namelijk wel.

Nee, dat zit me eigenlijk helemaal niet dwars. Het is uiteindelijk aan God en daar heb ik niets tegenin te brengen.

Ik zou naar de hel gaan, ook al zou ik mijn hele leven wijden aan het helpen van anderen. Ik kan namelijk nu niet in God geloven.

Dan is het maar de vraag of je wel naar de hel zal gaan. Dat je ouders daarvan overtuigd zijn wil niet zeggen dat dat ook Gods oordeel zal zijn. Daarnaast kun je er weinig aan doen of je wel of niet geloofd. Ik kan morgen niet uit bed stappen met het idee om maar te stoppen met geloven, evengoed kun jij dat niet andersom neem ik aan.

Maar als ik wel in God zou geloven, en ik zou mensen vermoorden en verkrachten, dan zou ik om vergeving kunnen vragen, en alsnog naar de Hemel gaan. Ik kan niet begrijpen waarom mensen hier OK mee zijn...

Het is maar de vraag of je vraag om vergiffenis dan oprecht is.

Kortom, het idee van je ouders is niet het enige christelijke standpunt. Er zijn verschillende visies.

MasterJapie · 23 februari 2012

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer.

Dat klopt.

En dat zit je niet dwars? "Het maakt me niet uit wat er met anderen gebeurd, ik geloof in God, ik ga naar de hemel, en ik kijk er niet meer naar om?"

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?
Genezingsdiensten zijn er voor genezingen. Ze zijn er niet voor 'speciale gevallen'. God wil iedereen genezen.

Volgens mij heb je of niet alles gelezen, of je begrijpt het punt dat ik probeer te maken niet helemaal...

Dus ook geen genot en blijheid.
In de hemel zijn juist wel genot en blijheid.

Hoe weet je dat het genot en blijheid is, als er geen pijn en verdriet is om je genot en blijheid een context te geven? Het is hetzelfde probleem als met Goed en Kwaad. Zonder Goed kan er geen Kwaad zijn, en andersom. We begrijpen wat "goed" is, omdat we begrijpen wat "kwaad" is, en andersom. Als er alleen "goed" is, en alleen blijheid en genot, hoe weten we dan Ã¼berhaupt wat die dingen voor ons betekenen?

Ursa · 23 februari 2012

Ik het dit vandaag ook al op een paar andere plekken gevraagd, maar meer antwoorden zijn altijd mooi meegenomen. Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Na je verhaal gelezen te hebben kan ik me goed voorstellen dat je er mee komt. Het lijkt me moeilijk deze teleurstelling te verkroppen. Aan de andere kant: wat had je verwacht? Wat hoopte je?

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging.

Het lijkt me nogal een stap om te nemen, om je ouders te vertellen dat je niet meer gelooft. Sterker, dat je eigenlijk nooit geloofd hebt. Wisten ze er eigenlijk al van of kwam het als een donderslag bij heldere hemel? De reactie van je moeder vind ik als christen echt compleet verkeerd. Dreigen met de hel, poging tot manipulatie ('ik heb gefaald als moeder als jij niet gelovig blijft'), je het huis uitgooien... Het lijkt me dat je als ouders klaar blijft staan voor je zoon, juist omdat er de kans is dat je je nog bekeert en dat willen ze toch graag? Wat vindt je vader er eigenlijk van?

Wat me opvalt is dat je er zelf erg kalm over bent. Je komt hier met een vragenlijst, alsof je ouders een enquÃªte niet willen invullen en wij het dus maar moeten doen. Raakt het je niet dat je ouders je er uit gooien?

Daarom vraag ik het nu maar hier, aan jullie:
Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.

Het gaat om je houding. David was een rechtvaardig man voor God, niet omdat hij niet in de fout ging - hij ging behoorlijk in de fout. Maar hij bekeerde zich ook en had berouw. En God vergaf hem. Makkelijk? Misschien lijkt dat zo. Maar weet je hoe moeilijk het voor de mens is om zijn ego aan de kant te zetten en op de knietjes te gaan? Het oordeel is aan God. Ikzelf denk wel dat er ruimte is voor de mensen die een rechtvaardig leven hebben geleid. Lees maar eens MattheÃ¼s 25. Daar zeggen de mensen: 'Heer, wanneer hebben we U geholpen, gekleed, onderdak gegeven, opgezocht in de gevangenis?' En Hij die op de troon zit reageert: 'In het dienen van de minste broeder hebben jullie Mij geholpen.' (vrij vertaald)

Dat neemt niet weg dat als je Jezus afwijst, zonder God wilt leven, jezelf moet afvragen: wil ik dan wel na dit leven bij God zijn? Als je het goede met de mens voorhebt, waarom dan niet de God dienen die datzelfde voor ogen heeft? Dat snap ik nooit zo.

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Ik vind dat dan ook een wat simplistische benadering. Misschien is die je aangeleerd? God is niet tegen onderzoek, Hij promoot het juist: Machtig zijn de werken van de HEER,

wie ze liefheeft, onderzoekt ze. (Ps. 111:2 NBV). God heeft allerlei typen mensen geschapen. Jij mag zijn wie je bent, en Zijn werken onderzoeken.

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Een centrale tekst (tenminste, als je wat met teksten hebt) hierbij is m.i.:

Als een van u het moeilijk heeft, laat hij bidden; is hij vrolijk, laat hij een loflied zingen. Laat iemand die ziek is de oudsten van de gemeente bij zich roepen; laten ze voor hem bidden en hem met olie zalven in de naam van de Heer. Het gelovige gebed zal de zieke redden, en de Heer zal hem laten opstaan. Wanneer hij gezondigd heeft, zal het hem vergeven worden. (Jakobus 5:13-15 NBV).

Het gebed van een gebedsdienst is zeker niet mÃ©Ã©r waard dan het gebed van een eenling. God beloont gebed wel, van de kinderen die Hij liefheeft, en dus kan het zeker geen kwaad het op z'n minst te proberen. Ga je alleen naar God toe als het op de 'aardse' manier niet meer kan? Waarom? Hij ziet je graag.

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan. God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?

Dit is een probleem wat vaker geopperd wordt. Stel, je bent getrouwd. Je vrouw weet dat je van haar houdt. Dus jij hebt zoiets van: dan hoef ik het ook niet te zeggen, ze weet het wel. Maar denk je niet dat ze het graag zou horen? Dat ze graag blijken van liefde wil zien? Zo is het ook met God. Hij wil graag dat we bij Hem komen, dat we bij Hem neerleggen wat ons dwarszit, onze zorgen, onze vreugde.

Daarnaast zul je ook in de Bijbel gezien hebben dat God wel degelijk soms zijn plannen wijzigt op basis van gebed. Denk aan Mozes op de berg (Exodus 35 als ik het wel heb). Misschien lag het in Zijn plan Zich te laten verbidden. Feit is dat het menselijk gebed niet zonder uitwerking is.

Alsnog is het aan God te beslissen over leven en dood. We kunnen Hem vertellen wat wij graag willen, maar Hij maakt soms andere plannen.

Ik heb erg lang geprobeerd om in God te blijven geloven. Elke gedachte die mij van andere dingen probeerde te overtuigen wierp ik van me af. En ik vroeg me een hele lange tijd af waarom dat zo was. Maar nu begrijp ik het. Ik was (ben) bang voor mijn sterfelijkheid. De gedachte dat er na dit leven op aarde niks meer is. En in plaats van deze gedachten simpelweg te verwerpen vroeg ik mij af waarom ik bang ben voor de dood. Het is omdat ik nog jong ben. Ik heb nog zoveel dingen die ik wil doen in het leven, zoveel dingen die ik nog wil ontdekken, dat de dood mij een soort oerangst inboezemt. Maar ik denk dat als ik oud en moe ben dat ik de dood veel beter zal kunnen accepteren. Zolang ik maar alles heb bereikt wat ik wilde bereiken, en een positieve invloed heb gehad op anderen zodat ik voort zal leven in hun herinneringen. Het feit dat het leven uiteindelijk zal eindigen bemoedigt mij juist om het leven tot het uiterste te leven. Als het leven oneindig zou zijn zou het alle waarde verliezen.

Als je daar je troost in vindt moet je dat doen. Er is geen verplichting in God te geloven. Wel denk ik dat het ongezond is je twijfels onder de tafel te houden en te doen alsof je een goede christen bent. God prikt daar zo doorheen. Hij waardeert het denk ik meer dat je met je twijfels naar Hem toe gaat en Hem om antwoorden vraagt dan dat je je vroom voordoet. Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is als iedereen om je heen een nette, heilige christen is. Dat is meestal verre van waar. De kerk is geen verzameling van de vrome zielenclub maar een ziekenhuis waar de zieken en gebrekkigen komen om heling te vinden. De mensen om je heen hebben evengoed hun worstelingen, daar ben ik van overtuigd.

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

Het voert wat ver, maar ik sta er wel anders in. Zie ook een ander recent topic over de hemel. Sowieso hebben we dan onze herinneringen nog, dus ook als we enkel vreugde kennen hebben we nog wel de herinnering van leed. In Openbaringen (hfst. 20, 21) staat dat de tranen van ons gezicht geveegd worden, niet dat we geen verdriet meer (mogen) kennen. Cru gezegd: uithuilen bij God. Ook zullen we Hem dan kennen zoals Hij ons gekend heeft (1 Kor. 13:12). Dat lijkt me echt fantastisch! Dat we God mogen leren kennen zoals Hij echt is, in alle oneindigheid. Daarnaast valt er vast een hoop te doen op de nieuwe aarde! En denk aan alle mensen die je kunt ontmoeten! Daar zijn we wel een eeuwigheid mee bezig denk ik...

Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken. Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.

Dat is erg jammer, dat je familie dat zegt. Eigenlijk een soort dooddoener. Ik weet niet of God je geen antwoorden heeft laten zien. Soms liggen ze duidelijk voor je neus. M.i. hoef je niet bang te zijn vragen te stellen. Je geloof moet niet gebaseerd zijn op angst. Stel de vragen aan de mensen om je heen, aan God, aan ons. Maar wat voor antwoorden wil je hebben? Wat wil je bereiken met je vragen? Dat lijken me goede vragen om voor jezelf over na te denken. Ik wens je het allerbeste toe.

Ursa

MasterJapie · 24 februari 2012

Ik het dit vandaag ook al op een paar andere plekken gevraagd, maar meer antwoorden zijn altijd mooi meegenomen. Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Na je verhaal gelezen te hebben kan ik me goed voorstellen dat je er mee komt. Het lijkt me moeilijk deze teleurstelling te verkroppen. Aan de andere kant: wat had je verwacht? Wat hoopte je?

Ik hoopte dat ze er begrip voor konden tonen. Ik hoopte dat ze het misschien zelfs zouden waarderen dat ik hier zo veel over heb nagedacht, en mijn eigen mening heb kunnen vormen. Maarja, dat ging dus even anders dan gepland.

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging.

Het lijkt me nogal een stap om te nemen, om je ouders te vertellen dat je niet meer gelooft. Sterker, dat je eigenlijk nooit geloofd hebt. Wisten ze er eigenlijk al van of kwam het als een donderslag bij heldere hemel? De reactie van je moeder vind ik als christen echt compleet verkeerd. Dreigen met de hel, poging tot manipulatie ('ik heb gefaald als moeder als jij niet gelovig blijft'), je het huis uitgooien... Het lijkt me dat je als ouders klaar blijft staan voor je zoon, juist omdat er de kans is dat je je nog bekeert en dat willen ze toch graag? Wat vindt je vader er eigenlijk van?

Ik heb mij altijd als een keurig christelijk jongetje gedragen, dus waarschijnlijk dachten ze dat ik inderdaad al die tijd gewoon in God geloofd heb. Ik probeer mij op dit moment voor te stellen wat ze allemaal zouden hebben geprobeerd om mij te bekeren als ik hier jaren eerder mee gekomen zou zijn...ik moet er niet aan denken. Maar dit nieuws kwam dus inderdaad geheel onverwachts voor ze. Mijn vader is meer het stille type, maar die zat op de achtergrond boos mee te knikken en stemde met alles in wat mijn moeder naar m'n hoofd slingerde.

Wat me opvalt is dat je er zelf erg kalm over bent. Je komt hier met een vragenlijst, alsof je ouders een enquÃªte niet willen invullen en wij het dus maar moeten doen. Raakt het je niet dat je ouders je er uit gooien?

Ik woon al 2 jaar op mezelf in mijn eigen apartement. Ik betaal hier zelf voor, net als mijn studie, met 2 bijbanen, en ik kom prima rond met zelfs nog geld over voor op de spaarrekening, dus op dat gebied zal ik mijn ouders niet missen. Aan het begin van de 2 jaar die ik op mezelf woon ging ik nog regelmatig op bezoek. En dat werd nog vaker toen mijn vader een herseninfarct kreeg en hij op het randje van de dood balanceerde. Ik had het gevoel dat ik in die periode dichter bij mijn ouders ben gekomen dan ooit tevoren. Het afgelopen jaar ging ik eigenlijk nog maar 2 keer per maand op bezoek. Ik heb nu mijn eigen leven, en zij accepteerden dat. Maar om de 1 of andere reden vond ik het noodzakelijk om mijn ouders eindelijk te vertellen hoe ik zelf daadwerkelijk in het leven sta. Maar dat schoot dus bij ze in het verkeerde keelgat..

Daarom vraag ik het nu maar hier, aan jullie:
Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.

Het gaat om je houding. David was een rechtvaardig man voor God, niet omdat hij niet in de fout ging - hij ging behoorlijk in de fout. Maar hij bekeerde zich ook en had berouw. En God vergaf hem. Makkelijk? Misschien lijkt dat zo. Maar weet je hoe moeilijk het voor de mens is om zijn ego aan de kant te zetten en op de knietjes te gaan? Het oordeel is aan God. Ikzelf denk wel dat er ruimte is voor de mensen die een rechtvaardig leven hebben geleid. Lees maar eens MattheÃ¼s 25. Daar zeggen de mensen: 'Heer, wanneer hebben we U geholpen, gekleed, onderdak gegeven, opgezocht in de gevangenis?' En Hij die op de troon zit reageert: 'In het dienen van de minste broeder hebben jullie Mij geholpen.' (vrij vertaald)

Dat neemt niet weg dat als je Jezus afwijst, zonder God wilt leven, jezelf moet afvragen: wil ik dan wel na dit leven bij God zijn? Als je het goede met de mens voorhebt, waarom dan niet de God dienen die datzelfde voor ogen heeft? Dat snap ik nooit zo.

Maar als het meer ging om je daden dan om je geloof, zou er dan niet in de Bijbel moeten staan: "Niemand komt tot de vader dan door hem, tenzij je goede dingen doet en anderen helpt, in dat geval knijpen we een oogje dicht omdat je dan onbewust al Jezus hebt geaccepteerd"? Als dat er had gestaan had ik me bij je beredenering kunnen aansluiten, maar ik lees het niet zo..

En inderdaad, als ik in God zou geloven zou het voor mij erg makkelijk zijn om Jezus te accepteren. We hebben immers hetzelfde met de mensen om ons heen voor. Maar dat is het probleem, ik geloof het niet. En aan de hand van wat ik lees in de Bijbel word er geoordeeld naar die ene maatstaf: "geloof je in God en accepteer je Jezus, of niet?".

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Ik vind dat dan ook een wat simplistische benadering. Misschien is die je aangeleerd? God is niet tegen onderzoek, Hij promoot het juist: Machtig zijn de werken van de HEER,

wie ze liefheeft, onderzoekt ze. (Ps. 111:2 NBV). God heeft allerlei typen mensen geschapen. Jij mag zijn wie je bent, en Zijn werken onderzoeken.

Ja dat begrijp ik, maar ik hoor vaak christenen zeggen "Het is een wonder!", en dat slaat dan vaak op een onverklaarbare medische genezing. Deze mensen zoeken er verder niks achter. Ze vinden het een wonder van God en laten het daarbij. Ik kan daar niet zo goed tegen..

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Een centrale tekst (tenminste, als je wat met teksten hebt) hierbij is m.i.:

Als een van u het moeilijk heeft, laat hij bidden; is hij vrolijk, laat hij een loflied zingen. Laat iemand die ziek is de oudsten van de gemeente bij zich roepen; laten ze voor hem bidden en hem met olie zalven in de naam van de Heer. Het gelovige gebed zal de zieke redden, en de Heer zal hem laten opstaan. Wanneer hij gezondigd heeft, zal het hem vergeven worden. (Jakobus 5:13-15 NBV).

Het gebed van een gebedsdienst is zeker niet mÃ©Ã©r waard dan het gebed van een eenling. God beloont gebed wel, van de kinderen die Hij liefheeft, en dus kan het zeker geen kwaad het op z'n minst te proberen. Ga je alleen naar God toe als het op de 'aardse' manier niet meer kan? Waarom? Hij ziet je graag.

Maar God weet toch al of men gaat bidden of niet? Wacht hij in die gevallen dan af tot er gebeden wordt voordat Hij actie onderneemt?

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan. God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?

Dit is een probleem wat vaker geopperd wordt. Stel, je bent getrouwd. Je vrouw weet dat je van haar houdt. Dus jij hebt zoiets van: dan hoef ik het ook niet te zeggen, ze weet het wel. Maar denk je niet dat ze het graag zou horen? Dat ze graag blijken van liefde wil zien? Zo is het ook met God. Hij wil graag dat we bij Hem komen, dat we bij Hem neerleggen wat ons dwarszit, onze zorgen, onze vreugde.

Daarnaast zul je ook in de Bijbel gezien hebben dat God wel degelijk soms zijn plannen wijzigt op basis van gebed. Denk aan Mozes op de berg (Exodus 35 als ik het wel heb). Misschien lag het in Zijn plan Zich te laten verbidden. Feit is dat het menselijk gebed niet zonder uitwerking is.

Alsnog is het aan God te beslissen over leven en dood. We kunnen Hem vertellen wat wij graag willen, maar Hij maakt soms andere plannen.

Wat ik heb begrepen van het concept van "bidden", is dat het niet zozeer is om God zijn plan te laten veranderen, maar om God te laten zien wat jij hoopt dat zijn plan zal zijn. Om "jouw wil op dezelfde lijn te krijgen als die van God", en op die manier dichter bij God komen. Maar dan begrijp ik niet dat er nog zo veel christenen zijn die dit op een andere manier beoefenen. Als ze bijvoorbeeld bidden om genezing, en er gebeurt ook daadwerkelijk een genezing, dan doen ze alsof die genezing een directe aanleiding was van hun gebed. "Ik had pijn, ik bad om genezing, ik ben nu genezen, dus bidden werkt!". Maar zo werkt het niet. Als ze die redenering aanhouden, zou het tegengestelde ook waar zijn: "Ik had pijn, ik bad om genezing, ik werd niet genezen, God laat mij deze pijn houden". En dat lijkt mij ook niet het geval. Als je bid is het beste wat je kan doen hopen dat jouw wil een deel van God's plan is. En het is om deze reden dat ik het niet kan uitstaan als ik iemand vraag: "Wat heb jij voor het goede doel gedaan?", en die persoon dan antwoord met "Ik heb voor zieken gebeden". Want in dat geval help je de zieken niet, maar jezelf. Hij voelt zichzelf dan voldaan en dichter bij God omdat hij gebeden heeft, maar die zieken zijn nog steeds gebonden aan God's plan voor ze.

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

Het voert wat ver, maar ik sta er wel anders in. Zie ook een ander recent topic over de hemel. Sowieso hebben we dan onze herinneringen nog, dus ook als we enkel vreugde kennen hebben we nog wel de herinnering van leed. In Openbaringen (hfst. 20, 21) staat dat de tranen van ons gezicht geveegd worden, niet dat we geen verdriet meer (mogen) kennen. Cru gezegd: uithuilen bij God. Ook zullen we Hem dan kennen zoals Hij ons gekend heeft (1 Kor. 13:12). Dat lijkt me echt fantastisch! Dat we God mogen leren kennen zoals Hij echt is, in alle oneindigheid. Daarnaast valt er vast een hoop te doen op de nieuwe aarde! En denk aan alle mensen die je kunt ontmoeten! Daar zijn we wel een eeuwigheid mee bezig denk ik...

Ik denk dat ik moet stoppen om het concept van een Hemel te rationaliseren met aardse gedachten... Want ook al zijn er ontelbare mensen die je kan ontmoeten, een eeuwigheid duurt langer dan de tijd die het je kost om ze 1 voor 1 te leren kennen. Een eeuwig leven lijkt me saai...zelfs al zou dit samen met God zijn...

Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken. Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.

Dat is erg jammer, dat je familie dat zegt. Eigenlijk een soort dooddoener. Ik weet niet of God je geen antwoorden heeft laten zien. Soms liggen ze duidelijk voor je neus. M.i. hoef je niet bang te zijn vragen te stellen. Je geloof moet niet gebaseerd zijn op angst. Stel de vragen aan de mensen om je heen, aan God, aan ons. Maar wat voor antwoorden wil je hebben? Wat wil je bereiken met je vragen? Dat lijken me goede vragen om voor jezelf over na te denken. Ik wens je het allerbeste toe.

Ursa

Dankjewel, en bedankt dat je de tijd hebt genomen om uitgebreid te antwoorden, ik waardeer het echt!

Michiel · 24 februari 2012

Je geeft aan niet in God te geloven en waarom zou je dan wel in een hel of hemel geloven?

Zoals ik al zei, lees het alsjeblieft even door voordat je reageert.

Waaruit maak je op dat ik het niet gelezen zou hebben?

Ik hoop niet dat je de Bijbel ook op deze manier leest...

Ah we gaan gelijk suggestief doen, het is weer duidelijk...

Olorin · 24 februari 2012

Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Nou vooruit, het is de 40 dagen tijd.

Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien.

Hopelijk trekt ze bij en komt ze tot rust en beseft ze dat ze hier enorm fout aan doet. Echt jammer dat het zo moet lopen.

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden? Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen. Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij. Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen van mensen in arme gebieden, ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer. Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.

Wie er dan niet en wel naar de hel gaan is al een paar duizend jaar discussie over, heel; begrijpelijk dat je die vraag hebt. Wat je hier schetst kom je wel tegen, maar een groot deel van het christendom zal het toch wat genuanceerder zien. Als eerst dat wat die vergeving betreft: je zult wel berouw moeten hebben. Als het iemand voor opgezette plan is het zo te doen klinkt dat niet echt berouwvol eerlijk gezegd, eerder sluw.

Wat die redding door Christus betreft: Daar is al een paar duizend jaar discussie over. Een grote stroming binnen het Christendom zal stellen dat je alleen door Christus tot de Vader kunt komen en ze zullen ook geloven in de hel. Maar, dat betekent niet dat ieder mens die nog nooit over het evangelie gehoord heeft verloren is. Mensen worden geoordeeld naar hun geweten. En Jezus zei dat wat je voor je naaste doet, je voor Hem doet. Dus het zou maar zou kunnen dat als je voor Gods troon staat je te horen krijgt dat je Hem eigenlijk gevolgd hebt zonder dat je er volledig van bewust was. En andersom kan ook net zo goed opgaan. Best kans dat er een hoop in de hemel zijn die je niet verwacht en andersom een hoop vrome christenen in de hel zitten. Waar het christendom m.i. helder over is, is dat als je Christus willens en wetens verwerpt, je in het hiernamaals je zin zult krijgen in een plaats waar God afwezig is, de hel.

Maar uiteindelijk is het God die oordeelt en ik geloof dat God genadig is.

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren. Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Ik ben enorm nieuwsgierig, maar ik geloof nog steeds hoor. Het leven is in zichzelf al een wonder en het heelal zit vol mysteries. Ik geloof dat God het geschapen heeft, maar dat sluit helemaal niet uit de vraag van hoe Hij dat gedaan heeft en ook niet dat je zoekt naar een fysische verklaring. Juist onze de wetenschap heeft een christelijke oorsprong: De eerste universiteiten werden in de middeleeuwen gesticht en men deed onderzoek om Gods schepping te begrijpen. Probeer ze vooral te ontrafelen zou ik zeggen! Ik ben christen, maar heb een grote interesse in de wetenschap. Ik ervaar dat het elkaar eerder aanvult dan tegenspreekt.

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten? Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden? Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Nee.

Maar ik heb dan ook niks met massale genezingsdiensten en ik geloof al helemaal niet in dat iemands genezing in verband staat met het aantal dat voor zoâ€™n iemand bidt.

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats? Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend. Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan. God weet al of mijn vader zal genezen of niet. Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden. Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word. Zo niet dan ben je op jezelf aangewezen, en het medische team dat voor je zorgt. Als je zegt dat iemand geneest dankzij gebed, dan kan je niet ontkennen dat iemand zal sterven als er juist een gebrek aan gebed is. Dus waarom bidden mensen nog steeds voor fysiek herstel als God alwetend is?

Precies. God weet dat iemand ziek is en kan die persoon ook genezen zonder gebed.

Ik zou zeggen, dus niet zozeer dat je God er op moet attenderen dat iemand ziek is. Gebed is veel meer stichtend voor je zelf en de gemeenschap. Je praat met God, deelt je zorgen met Hem, je toont betrokkenheid en je biedt zorg voor elkaar als individu en ook vooral als gemeenschap. Een belangrijk deel van het christelijk geloof is dat de gemeente betrokken wordt in het heilsplan van God. Niet omdat God ons nodig heeft, want dat is niet zo. Maar veel meer voor ons zelf. In die zin is gebed ook veel eerder stichtelijk voor ons zelf en de gemeenschap.

En daarnaast zou het maar zo kunnen zijn dat God luistert om de gemeenschap door een wonder kracht te geven. Dat de genezing dan eerder een teken is voor de verhoring van de gemeenschap.

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek. Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

De bijbel spreekt in metaforen over het hiernamaals omdat het een werkelijkheid is waar we nog nooit geweest zijn en maar slecht voor te stellen zijn. Zoiets als je naar binnen zou lopen in Platoâ€™s grot en dan beschrijft wat er buiten is. Je komt een eindje met metaforen op basis van de schaduwen, maar je blijft beperkt. Of, dat je zou beschrijven wat er â€˜buitenâ€™ dit universum zou zijn. Een ander universum met misschien andere natuurwetten, of geen? Onze ervaringen zijn immers op basis van de wereld om ons heen.

Ik weet niet of er wel ruimte-tijd is in de hemel zoals hier in ons universum. Ik vermoed zelfs van niet. En dan krijgt eeuwigheid al een andere betekenis. De bijbel geeft slechts metaforen van de hemel, zoals een paradijselijke tuin, of een stad met gouden straten.

De boodschap is vooral dat het anders is dan waar we nu zijn, dat het volmaakt is zoals het bedoeld is en wij dat ook zullen zijn en dat we er gelukkig zijn.

Hoe het dan allemaal praktisch zit, dat weten we niet.

Dubito · 24 februari 2012

Als eerst dat wat die vergeving betreft: je zult wel berouw moeten hebben. Als het iemand voor opgezette plan is het zo te doen klinkt dat niet echt berouwvol eerlijk gezegd, eerder sluw.

Maar wat nu als iemand op zijn sterfbed echt oprecht berouw heeft dat hij zijn hele leven dit sluwe plannetje heeft gehad

Olorin · 24 februari 2012

Maar wat nu als iemand op zijn sterfbed echt oprecht berouw heeft dat hij zijn hele leven dit sluwe plannetje heeft gehad

Dan is die, als hij daar oprecht berouw van heeft en van de andere dingen waarvan hij weet dat fout waren, gered.

MasterJapie · 24 februari 2012

Je geeft aan niet in God te geloven en waarom zou je dan wel in een hel of hemel geloven?

Zoals ik al zei, lees het alsjeblieft even door voordat je reageert.

Waaruit maak je op dat ik het niet gelezen zou hebben?

Omdat ik niet vraag of jullie mij in God, de hel of hemel willen doen laten geloven. Ik vraag hoe jullie tegen deze dingen aankijken.

Ik hoop niet dat je de Bijbel ook op deze manier leest...
Ah we gaan gelijk suggestief doen, het is weer duidelijk...

Als je het helemaal gelezen had zou je zelf tot die conclusie zijn gekomen. Maar waarschijnlijk las je alleen de eerste zin waarin ik uitleg dat ik eigenlijk nooit in God geloofd heb, pik je er een paar vraagjes uit, en trek je de conclusie dat ik geen vragen zou mogen hebben over het geloof als ik zelf niet geloof.

siilvia1 · 29 februari 2012

Vind het echt heel naar voor je dat het op deze manier met je ouders moet gaan.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik mij zelf ook vaak heb afgevraagd of God wel bestaat of niet. Tijden ook heel erg er tegen aan gekeken van: misschien willen de mensen het hier wel zo graag dat ze het zelf gaan geloven. Ik geloof er geen barst van.

Intussen ben ik wel van mening veranderd. Ik geloof dat God echt bestaat. Er zijn ook heel veel opmerkelijke dingen in de bijbel waarvan ik denk: hoe konden ze dat weten. Zo moest de besnijdenis op de achtste dag na de geboorte, sabbat of niet. Uit onderzoek is nu gebleken dat het dan het snelst geneest en minst naar is voor het kind. Daarnaast is nog de bouw van de ark, de maten die God opgaf blijken zo stevig te zijn dat ze nu nog worden gebruikt! En zo zijn er meer dingen.

En daarnaast natuurlijk nog heel veel andere vragen, zoals inderdaad waarom gaan goede eerlijke mensen naar de hel, ik had hier ook altijd heel erg moeite mee. Mijn beste vriendinnen die er altijd voor me zijn, waarom verdienen zij het niet?

Maar ons idee van goed en slecht is zo vertekend. De theorie is in principe zo. God heeft ons gemaakt, daarom moeten wij hem dankbaar zijn. God is daarnaast een jaloers God. God keurt goede daden dus ook zeker goed, maar dat is niet het doel van ons leven. Die goede daden kan God zelf ook in een handomdraai doen, daar heeft hij ons niet voor nodig.

Ik heb voor mezelf maar de volgende vergelijking gemaakt. Als ik 10 cavia's koop en ze bijten me allemaal kunnen ze nog wel lief voor elkaar zijn, maar wat heb ik dan aan ze? Ik heb ze toch gekocht voor mezelf? Als ze bijten kan ik ze beter weg doen. Het nut van de cavia's is weg. Terwijl het in principe lieve cavia's zijn!

En waarom laat God zich niet duidelijker zien in ons leven. Waarom blijft hij ver weg en abstract.

Ik heb hier antwoord op gekregen in een preek. Ik heb deze opgeschreven in het kort en lees hem regelmatig door want ik heb er veel aan. Hieronder zal ik het kort proberen samen te vatten.

In Johannes staat het Woord is vlees geworden. Dat Jezus niet ver weg is gebleven maar naar ons toe is gekomen. Hier staat in de oorspronkelijke taal het woordje Sarks. Dit betekend vergankelijkheid. Met tegenslag ziekte en pijn.

Lijkt een relatie met God moeilijk? God is niet ver weg gebleven maar gekomen om het contact aan te gaan. Niet in een paleis maar tussen de mensen. Je kon zo naar hem toe lopen, gedag zeggen of vragen hoe het ging. Een relatie met God is absoluut niet makkelijk maar er zijn 3 dingen die je goed moet onthouden

- Vergeet niet dat God kwam om het contact met ons aan te gaan

- Vergeet niet dat anno 2012 contact met God heel reÃ«el kan zijn

- Vergeet niet dat God ergens naar toe werkt. Hij zal opnieuw komen om bij ons te zijn. Voorgoed!

Als je graag wil weten wie God is lees dan de evangeliÃ«n. Het zijn er niet voor niets 4 stuks. Jezus verklaard hier God aan ons. Want Jezus is de enige die God heeft gezien.

Niemand van ons kan God zien omdat hij hier te heilig voor is. Jesaja zag een deel van God zijn heerlijkheid in een visioen en riep: wee ik verga!. Mensen in de Bijbel zagen altijd een aftreksel van God. Wij kunnen God met menselijke zintuigen niet waarnemen.

Waarom ziet niet iedereen de waarheid van God? Jezus vermenigvuldigde ook vissen en broden en er waren mensen die het niet geloofden. Terwijl het voor hun neus gebeurde. Sluit je er niet voor af maar sta er open voor.

Dit was zo ongeveer het stuk wat mij wel veel antwoord gaf op waarom God niet zijn 'gezicht' laat zien als wij dat graag willen. Dat zou het er makkelijker op maken.

Zelf herken ik jouw verhaal wel een beetje. Ik ben nogal nuchter aangelegd en kan/kon m'n oren ook niet geloven.

Maar als ik kijk naar mensen om mij heen, en dingen die er om me heen gebeuren moet ik zeggen dat ik altijd erop uitkom dat God wel moet bestaan. Ik heb het gevoel ook gewoon.

En veel dingen zijn voor mij ook een vraag, en daar krijg je geen antwoord op. Maar wij als mensen kunnen ook niet beseffen wat God is, waarom God dingen doet. De oplossing daarvoor is veel vragen, lezen en bidden. Dominee helpt mij vaak wel goed.

Zelf ook van oorsprong Gereformeerde Gemeente maar heb meer met de KPN. Je hoeft het ook niet te doen zoals je ouders zeggen, zoals je geleerd is of als je gewend bent. Bij mij zijn ook veel dingen zo anders geworden.

Hoop dat je hier wat aan hebt, zelf heb ik ook niet het antwoord op alles. En heb nog nooit echt kunnen bidden, dus daar ben ik nog naar op zoek. Maar hoop dat dit je in elk geval al helpt!

Belangrijk · 5 maart 2012

Ik het dit vandaag ook al op een paar andere plekken gevraagd, maar meer antwoorden zijn altijd mooi meegenomen. Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Het was me een waar genoegen dit te lezen, en dat meen ik oprecht!

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging.

Je zegt dat je vier keer de Bijbel geheel hebt gelezen, dat wijst erop dat je aan het zoeken bent geweest, maar blijkbaar toch over bepaalde stukken bent heengegaan zonder daar de betekenis van te kennen. Als je nu naar het gedrag van je moeder kijkt, wat zegt dat dan tegenover de Schrift? Laten we ervan uitgaan dat je moeder gelooft, ja? Dus je moeder zou dan de Heilige Geest moeten hebben? Ja toch? Wat staat er dan in Galaten 5:22? In hoeverre kun je dat overeenstemmen met het gedrag van je moeder?

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?

Ja, denk maar aan wat de Here Jezus zei toen Hij Zijn wonden toonde aan Thomas. Wat zei Hij perecies? Dan weet je ook het antwoord op je vraag!

Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen.

Ja prachtig is dat, zo leer je de Bijbel alsmaar grondiger kennen, ik ben met de negende keer bezig..

Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij.

Nou dan weet je toch dat het volstaat Hem aan te nemen, en voor het geval je niet weet hoe of je dat moet doen.. zal ik je eerst wat voorgeschiedis geven wat je wellicht zelf wel gelezen hebt, maar zie het maar als een reminder: Zoals je wellicht weet ging de hogepriester Ã©Ã©n keer per jaar met bloed de tempel in en besprengde een weg voor hem uit - hij was spreekwoordelijk een weg aan het asfalteren, maar dan van bloed - en dan neem ik je nu even gezellig mee naar de steden van de Levieten, de zogenaamde vrijsteden. Wanneer iemand aan het houthakken was, en het ijzer vloog van de steel en zou op iemand hoofd geraken waardoor deze stierf, dan moest hij vluchten voor de bloedwreker, en dat kon hij door naar zo'n vristad te gaan. Maarrr.. wanneer de hogepriester zou sterven, dan mag de bloedwreker weer achter zijn prooi aan. Knoop dat effe in je oren!

De Hogepriester naar de ordening van Melchisedek is de Here Jezus uit de stam Juda, De Here Jezus was het lam wat werd geslacht, eender als het lam wat vier dagen tevoren in huis werd genomen waarvan de pootjes niet mochten worden gebroken, en die op de avond van voor de Exodus geheel diende te worden opgegeten. Wat werd er aan de posten gesmeerd? Juist! Bloed.. bloed aan de deur, weet je al Wie of de deur is? Niemand komt tot de Vader dan door de Deur, dus als de Hogepriester van het Nieuwe Verbond sterft en op de derde dag van tussen de doden opstaat, dan hoeft niemand meer te vluchten voor de bloedwreker. Bovendien staat geschreven dat toen Hij zei aan het kruis: het is volbracht! Toen scheurde het voorhangsel tussen het Heilige en het Heilige der Heilige, waardoor de toegang vrij was om tot God te gaan, immers de weg was tevoren gemaakt, Die de Weh, de Waarheid en het Leven is.. dus je hebt geen pastor, dominee, priester of whatever nodig om tot geloof te komen, daartoe mag je rechtstreeks naar het verzoendeksel en de Heer vragen opdat Hij in je hart komt wonen en of Hij je wijsheid wil geven. Doe dat maar, of heb je dat al gedaan? Ik heb zomaar de indruk van niet gezien de uiting van je moeder..

Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen.

Maar niet oprecht beleden.

Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen

Stop! Wie zegt jou dat je weet ik veel wie moet helpen? Jij voldoet helemaal aan de wensen van God! Daarom dat ik ook zo verheugd was dit stuk te lezen! Jij beantwoord helemaal Zijn wens, en dat is Hem te kennen!!

van mensen in arme gebieden,

Wie legt je dat op?

ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer.

Ik denk dat je dat terdege al hebt gedaan.. maar wellicht nog niet alles begrijpt, want hoe had je anders vier keer helemaal het Woord kunnen lezen? Een ongelovige krijgt na een klein stukje al een grondige afkeer van het Woord, en daar is geen sprake van bij jou!

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren.

Krek, als ik dit stuk van jou aan een tal van zusters zou toesturen, krijgen ze tranen van blijdschap in hun ogen, juist omdat je oprecht bent!!

Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Mensen worden ziek niet door God maar juist door Zijn tegenstander, van hem is immers de dood, maar Christus heeft de dood overwonnen, en juist hen die zich op Christus richten, daar is Hij.

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten?

Omdat ongelovige mensen wonderen en tekenen willen zien!

Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden?

Nee, want we leven in de Genadetijd en dat wil zeggen dat iedereen zonder moeite tot geloof kan komen, daarom dat er geschreven staat dat je beter je hand afhakt en/of je oog uitrukt.. want hoezeer je de wet wilt doen, dat zal je niet gelukken, dat proclameerde Petrus al dat onze voorvaderen, zo sprak hij, die wet ook niet konden doen. Wie ben je dan dat je denkt dat je de wet wel kunt doen. Bovendien is het niet de wet die leven geeft maar juist de dood, want wet doet je namelijk meer zondigen. Voorbeeld: Je mag niet aan een bruine beer denken! Waar denk je nu aan? wat doet het ertoe als je genezen wordt en dan de hemel niet beÃ«rft? Heb je dan het lek boven?

Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Dat meisje maakt meer kans.. denk maar aan die farizeeÃ«r en die tollenaar, waar de tollenaar zich op de borst slaat en zei: 'God wees mij zondaar genadig!" En wat zei de farizeeÃ©r?

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats?

Waarom niet? Ziekte is onbehagelijk en als God Zelf door Zijn Woord zegt dat je Hem om genezing mag vragen, waarom zou je het dan niet doen, maar dank Hem er gelijk voor alsof Hij het ook daadwerkelijk zal doen! Dan ga je staan op het Woord! Dan geloof je met hart en ziel dat Hij het ook daadwerkelijk zal doen, in welke mate dit dan ook zou zijn.. hoe je het ook wendt of keert: Hij doet alles, ja alles! medewerken ten goede! Vaak begrijpen wij God niet, maar eenmaal bij Hem of misschien eerder zul je het allemaal begrijpen hoe of Hij het allemaal geleidt heeft.

Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend.

Klopt, maar het behaagt Hem als je er Hem om vraagt!

Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan.

het was niet Zijn plan dat hij ziek zou worden.

God weet al of mijn vader zal genezen of niet.

Dat is correct, en misschien heeft God deze ziekte wel toegelaten dat hij het zou krijgen.

Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden.

Dat kan nog steeds..

Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word.

Zo werkt het niet.

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek.

Niet alleen jou, maar mij ook! hahaha Maar omdat je een bepaalde voorstelling hebt, lijkt het alles zo schrikaanjagend.. ik zou dit alles wel kunnen opschrijven, maar dan zou ik hier herschrijven wat elders is geschreven, daartoe kan ik je een link geven, maar mijn luikjes beginnen dicht te vallen en het is al twee uur in de nacht.

Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

Ik heb daarvoor alle antwoorden, maar niet nu, althans niet nu op dit moment.. ik heb je al de nodige stof gegeven om over na te denken, en dat moet voorlopig even genoeg te zijn om dat even in je te laten bezinken.

Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken.

Dat verbaast me niks.

Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.

De rest komt later.. even geduld dus, ik rol nou mijn bedje in!

Belangrijk · 5 maart 2012

Ik het dit vandaag ook al op een paar andere plekken gevraagd, maar meer antwoorden zijn altijd mooi meegenomen. Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Het was me een waar genoegen dit te lezen, en dat meen ik oprecht!

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging.

Je zegt dat je vier keer de Bijbel geheel hebt gelezen, dat wijst erop dat je aan het zoeken bent geweest, maar blijkbaar toch over bepaalde stukken bent heengegaan zonder daar de betekenis van te kennen. Als je nu naar het gedrag van je moeder kijkt, wat zegt dat dan tegenover de Schrift? Laten we ervan uitgaan dat je moeder gelooft, ja? Dus je moeder zou dan de Heilige Geest moeten hebben? Ja toch? Wat staat er dan in Galaten 5:22? In hoeverre kun je dat overeenstemmen met het gedrag van je moeder?

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?

Ja, denk maar aan wat de Here Jezus zei toen Hij Zijn wonden toonde aan Thomas. Wat zei Hij perecies? Dan weet je ook het antwoord op je vraag!

Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen.

Ja prachtig is dat, zo leer je de Bijbel alsmaar grondiger kennen, ik ben met de negende keer bezig..

Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij.

Nou dan weet je toch dat het volstaat Hem aan te nemen, en voor het geval je niet weet hoe of je dat moet doen.. zal ik je eerst wat voorgeschiedis geven wat je wellicht zelf wel gelezen hebt, maar zie het maar als een reminder: Zoals je wellicht weet ging de hogepriester Ã©Ã©n keer per jaar met bloed de tempel in en besprengde een weg voor hem uit - hij was spreekwoordelijk een weg aan het asfalteren, maar dan van bloed - en dan neem ik je nu even gezellig mee naar de steden van de Levieten, de zogenaamde vrijsteden. Wanneer iemand aan het houthakken was, en het ijzer vloog van de steel en zou op iemand hoofd geraken waardoor deze stierf, dan moest hij vluchten voor de bloedwreker, en dat kon hij door naar zo'n vristad te gaan. Maarrr.. wanneer de hogepriester zou sterven, dan mag de bloedwreker weer achter zijn prooi aan. Knoop dat effe in je oren!

De Hogepriester naar de ordening van Melchisedek is de Here Jezus uit de stam Juda, De Here Jezus was het lam wat werd geslacht, eender als het lam wat vier dagen tevoren in huis werd genomen waarvan de pootjes niet mochten worden gebroken, en die op de avond van voor de Exodus geheel diende te worden opgegeten. Wat werd er aan de posten gesmeerd? Juist! Bloed.. bloed aan de deur, weet je al Wie of de deur is? Niemand komt tot de Vader dan door de Deur, dus als de Hogepriester van het Nieuwe Verbond sterft en op de derde dag van tussen de doden opstaat, dan hoeft niemand meer te vluchten voor de bloedwreker. Bovendien staat geschreven dat toen Hij zei aan het kruis: het is volbracht! Toen scheurde het voorhangsel tussen het Heilige en het Heilige der Heilige, waardoor de toegang vrij was om tot God te gaan, immers de weg was tevoren gemaakt, Die de Weh, de Waarheid en het Leven is.. dus je hebt geen pastor, dominee, priester of whatever nodig om tot geloof te komen, daartoe mag je rechtstreeks naar het verzoendeksel en de Heer vragen opdat Hij in je hart komt wonen en of Hij je wijsheid wil geven. Doe dat maar, of heb je dat al gedaan? Ik heb zomaar de indruk van niet gezien de uiting van je moeder..

Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen.

Maar niet oprecht beleden.

Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen

Stop! Wie zegt jou dat je weet ik veel wie moet helpen? Jij voldoet helemaal aan de wensen van God! Daarom dat ik ook zo verheugd was dit stuk te lezen! Jij beantwoord helemaal Zijn wens, en dat is Hem te kennen!!

van mensen in arme gebieden,

Wie legt je dat op?

ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer.

Ik denk dat je dat terdege al hebt gedaan.. maar wellicht nog niet alles begrijpt, want hoe had je anders vier keer helemaal het Woord kunnen lezen? Een ongelovige krijgt na een klein stukje al een grondige afkeer van het Woord, en daar is geen sprake van bij jou!

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren.

Krek, als ik dit stuk van jou aan een tal van zusters zou toesturen, krijgen ze tranen van blijdschap in hun ogen, juist omdat je oprecht bent!!

Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Mensen worden ziek niet door God maar juist door Zijn tegenstander, van hem is immers de dood, maar Christus heeft de dood overwonnen, en juist hen die zich op Christus richten, daar is Hij.

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten?

Omdat ongelovige mensen wonderen en tekenen willen zien!

Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden?

Nee, want we leven in de Genadetijd en dat wil zeggen dat iedereen zonder moeite tot geloof kan komen, daarom dat er geschreven staat dat je beter je hand afhakt en/of je oog uitrukt.. want hoezeer je de wet wilt doen, dat zal je niet gelukken, dat proclameerde Petrus al dat onze voorvaderen, zo sprak hij, die wet ook niet konden doen. Wie ben je dan dat je denkt dat je de wet wel kunt doen. Bovendien is het niet de wet die leven geeft maar juist de dood, want wet doet je namelijk meer zondigen. Voorbeeld: Je mag niet aan een bruine beer denken! Waar denk je nu aan? wat doet het ertoe als je genezen wordt en dan de hemel niet beÃ«rft? Heb je dan het lek boven?

Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Dat meisje maakt meer kans.. denk maar aan die farizeeÃ«r en die tollenaar, waar de tollenaar zich op de borst slaat en zei: 'God wees mij zondaar genadig!" En wat zei de farizeeÃ©r?

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats?

Waarom niet? Ziekte is onbehagelijk en als God Zelf door Zijn Woord zegt dat je Hem om genezing mag vragen, waarom zou je het dan niet doen, maar dank Hem er gelijk voor alsof Hij het ook daadwerkelijk zal doen! Dan ga je staan op het Woord! Dan geloof je met hart en ziel dat Hij het ook daadwerkelijk zal doen, in welke mate dit dan ook zou zijn.. hoe je het ook wendt of keert: Hij doet alles, ja alles! medewerken ten goede! Vaak begrijpen wij God niet, maar eenmaal bij Hem of misschien eerder zul je het allemaal begrijpen hoe of Hij het allemaal geleidt heeft.

Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend.

Klopt, maar het behaagt Hem als je er Hem om vraagt!

Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan.

het was niet Zijn plan dat hij ziek zou worden.

God weet al of mijn vader zal genezen of niet.

Dat is correct, en misschien heeft God deze ziekte wel toegelaten dat hij het zou krijgen.

Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden.

Dat kan nog steeds..

Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word.

Zo werkt het niet.

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek.

Niet alleen jou, maar mij ook! hahaha Maar omdat je een bepaalde voorstelling hebt, lijkt het alles zo schrikaanjagend.. ik zou dit alles wel kunnen opschrijven, maar dan zou ik hier herschrijven wat elders is geschreven, daartoe kan ik je een link geven, maar mijn luikjes beginnen dicht te vallen en het is al twee uur in de nacht.

Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

Ik heb daarvoor alle antwoorden, maar niet nu, althans niet nu op dit moment.. ik heb je al de nodige stof gegeven om over na te denken, en dat moet voorlopig even genoeg te zijn om dat even in je te laten bezinken.

Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken.

Dat verbaast me niks.

Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.

De rest komt later.. even geduld dus, ik rol nou mijn bedje in!

Belangrijk · 5 maart 2012

Ik het dit vandaag ook al op een paar andere plekken gevraagd, maar meer antwoorden zijn altijd mooi meegenomen. Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Het was me een waar genoegen dit te lezen, en dat meen ik oprecht!

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging.

Je zegt dat je vier keer de Bijbel geheel hebt gelezen, dat wijst erop dat je aan het zoeken bent geweest, maar blijkbaar toch over bepaalde stukken bent heengegaan zonder daar de betekenis van te kennen. Als je nu naar het gedrag van je moeder kijkt, wat zegt dat dan tegenover de Schrift? Laten we ervan uitgaan dat je moeder gelooft, ja? Dus je moeder zou dan de Heilige Geest moeten hebben? Ja toch? Wat staat er dan in Galaten 5:22? In hoeverre kun je dat overeenstemmen met het gedrag van je moeder?

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?

Ja, denk maar aan wat de Here Jezus zei toen Hij Zijn wonden toonde aan Thomas. Wat zei Hij perecies? Dan weet je ook het antwoord op je vraag!

Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen.

Ja prachtig is dat, zo leer je de Bijbel alsmaar grondiger kennen, ik ben met de negende keer bezig..

Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij.

Nou dan weet je toch dat het volstaat Hem aan te nemen, en voor het geval je niet weet hoe of je dat moet doen.. zal ik je eerst wat voorgeschiedis geven wat je wellicht zelf wel gelezen hebt, maar zie het maar als een reminder: Zoals je wellicht weet ging de hogepriester Ã©Ã©n keer per jaar met bloed de tempel in en besprengde een weg voor hem uit - hij was spreekwoordelijk een weg aan het asfalteren, maar dan van bloed - en dan neem ik je nu even gezellig mee naar de steden van de Levieten, de zogenaamde vrijsteden. Wanneer iemand aan het houthakken was, en het ijzer vloog van de steel en zou op iemand hoofd geraken waardoor deze stierf, dan moest hij vluchten voor de bloedwreker, en dat kon hij door naar zo'n vristad te gaan. Maarrr.. wanneer de hogepriester zou sterven, dan mag de bloedwreker weer achter zijn prooi aan. Knoop dat effe in je oren!

De Hogepriester naar de ordening van Melchisedek is de Here Jezus uit de stam Juda, De Here Jezus was het lam wat werd geslacht, eender als het lam wat vier dagen tevoren in huis werd genomen waarvan de pootjes niet mochten worden gebroken, en die op de avond van voor de Exodus geheel diende te worden opgegeten. Wat werd er aan de posten gesmeerd? Juist! Bloed.. bloed aan de deur, weet je al Wie of de deur is? Niemand komt tot de Vader dan door de Deur, dus als de Hogepriester van het Nieuwe Verbond sterft en op de derde dag van tussen de doden opstaat, dan hoeft niemand meer te vluchten voor de bloedwreker. Bovendien staat geschreven dat toen Hij zei aan het kruis: het is volbracht! Toen scheurde het voorhangsel tussen het Heilige en het Heilige der Heilige, waardoor de toegang vrij was om tot God te gaan, immers de weg was tevoren gemaakt, Die de Weh, de Waarheid en het Leven is.. dus je hebt geen pastor, dominee, priester of whatever nodig om tot geloof te komen, daartoe mag je rechtstreeks naar het verzoendeksel en de Heer vragen opdat Hij in je hart komt wonen en of Hij je wijsheid wil geven. Doe dat maar, of heb je dat al gedaan? Ik heb zomaar de indruk van niet gezien de uiting van je moeder..

Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen.

Maar niet oprecht beleden.

Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen

Stop! Wie zegt jou dat je weet ik veel wie moet helpen? Jij voldoet helemaal aan de wensen van God! Daarom dat ik ook zo verheugd was dit stuk te lezen! Jij beantwoord helemaal Zijn wens, en dat is Hem te kennen!!

van mensen in arme gebieden,

Wie legt je dat op?

ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer.

Ik denk dat je dat terdege al hebt gedaan.. maar wellicht nog niet alles begrijpt, want hoe had je anders vier keer helemaal het Woord kunnen lezen? Een ongelovige krijgt na een klein stukje al een grondige afkeer van het Woord, en daar is geen sprake van bij jou!

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren.

Krek, als ik dit stuk van jou aan een tal van zusters zou toesturen, krijgen ze tranen van blijdschap in hun ogen, juist omdat je oprecht bent!!

Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Mensen worden ziek niet door God maar juist door Zijn tegenstander, van hem is immers de dood, maar Christus heeft de dood overwonnen, en juist hen die zich op Christus richten, daar is Hij.

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten?

Omdat ongelovige mensen wonderen en tekenen willen zien!

Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden?

Nee, want we leven in de Genadetijd en dat wil zeggen dat iedereen zonder moeite tot geloof kan komen, daarom dat er geschreven staat dat je beter je hand afhakt en/of je oog uitrukt.. want hoezeer je de wet wilt doen, dat zal je niet gelukken, dat proclameerde Petrus al dat onze voorvaderen, zo sprak hij, die wet ook niet konden doen. Wie ben je dan dat je denkt dat je de wet wel kunt doen. Bovendien is het niet de wet die leven geeft maar juist de dood, want wet doet je namelijk meer zondigen. Voorbeeld: Je mag niet aan een bruine beer denken! Waar denk je nu aan? wat doet het ertoe als je genezen wordt en dan de hemel niet beÃ«rft? Heb je dan het lek boven?

Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Dat meisje maakt meer kans.. denk maar aan die farizeeÃ«r en die tollenaar, waar de tollenaar zich op de borst slaat en zei: 'God wees mij zondaar genadig!" En wat zei de farizeeÃ©r?

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats?

Waarom niet? Ziekte is onbehagelijk en als God Zelf door Zijn Woord zegt dat je Hem om genezing mag vragen, waarom zou je het dan niet doen, maar dank Hem er gelijk voor alsof Hij het ook daadwerkelijk zal doen! Dan ga je staan op het Woord! Dan geloof je met hart en ziel dat Hij het ook daadwerkelijk zal doen, in welke mate dit dan ook zou zijn.. hoe je het ook wendt of keert: Hij doet alles, ja alles! medewerken ten goede! Vaak begrijpen wij God niet, maar eenmaal bij Hem of misschien eerder zul je het allemaal begrijpen hoe of Hij het allemaal geleidt heeft.

Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend.

Klopt, maar het behaagt Hem als je er Hem om vraagt!

Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan.

het was niet Zijn plan dat hij ziek zou worden.

God weet al of mijn vader zal genezen of niet.

Dat is correct, en misschien heeft God deze ziekte wel toegelaten dat hij het zou krijgen.

Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden.

Dat kan nog steeds..

Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word.

Zo werkt het niet.

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek.

Niet alleen jou, maar mij ook! hahaha Maar omdat je een bepaalde voorstelling hebt, lijkt het alles zo schrikaanjagend.. ik zou dit alles wel kunnen opschrijven, maar dan zou ik hier herschrijven wat elders is geschreven, daartoe kan ik je een link geven, maar mijn luikjes beginnen dicht te vallen en het is al twee uur in de nacht.

Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

Ik heb daarvoor alle antwoorden, maar niet nu, althans niet nu op dit moment.. ik heb je al de nodige stof gegeven om over na te denken, en dat moet voorlopig even genoeg te zijn om dat even in je te laten bezinken.

Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken.

Dat verbaast me niks.

Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.

De rest komt later.. even geduld dus, ik rol nou mijn bedje in!

Belangrijk · 5 maart 2012

Ik het dit vandaag ook al op een paar andere plekken gevraagd, maar meer antwoorden zijn altijd mooi meegenomen. Lees dit alsjeblieft eventjes door voordat je antwoord geeft. Als je de tijd er niet voor hebt, doe het dan een ander keertje. Alvast bedankt

Het was me een waar genoegen dit te lezen, en dat meen ik oprecht!

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik weet niet of ik ooit echt in God heb geloofd. Ik denk het niet. Ik denk dat het mij met de paplepel werd ingegoten en dat ik er nooit reden voor zag om er iets tegenin te brengen. Maar ik werd steeds sceptischer over het geloof sinds m'n 12e, en sinds m'n 16e kan ik mij er niet meer toe brengen om in God te geloven. Ik ben nu 20 jaar en in het 2e jaar van m'n studie geneeskunde. Ik durfde het nooit eerder tegen m'n ouders te vertellen, maar gisteren ging ik ervoor. Ik sta nu immers op mijn eigen benen en ik woon al een tijd op mezelf, maar ik vond het voor mij persoonlijk belangrijk om mijn ouders te vertellen hoe ik echt in het leven sta. Na een korte stilte leek het alsof m'n moeder ging ontploffen. Waar het op neer komt is dat ik dus uiteindelijk zal branden in de hel en dat ze heeft gefaald als een moeder en dat ik bij hen thuis nooit meer welkom ben tot ik "het licht van God" heb gezien. Het was onmogelijk om met haar te praten over hoe ik erover denk, om te zien of ik haar kon kalmeren, maar ze bleef schreeuwen waardoor ik het maar opgaf en naar huis ging.

Je zegt dat je vier keer de Bijbel geheel hebt gelezen, dat wijst erop dat je aan het zoeken bent geweest, maar blijkbaar toch over bepaalde stukken bent heengegaan zonder daar de betekenis van te kennen. Als je nu naar het gedrag van je moeder kijkt, wat zegt dat dan tegenover de Schrift? Laten we ervan uitgaan dat je moeder gelooft, ja? Dus je moeder zou dan de Heilige Geest moeten hebben? Ja toch? Wat staat er dan in Galaten 5:22? In hoeverre kun je dat overeenstemmen met het gedrag van je moeder?

Belangrijk · 5 maart 2012

Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?

Ja, denk maar aan wat de Here Jezus zei toen Hij Zijn wonden toonde aan Thomas. Wat zei Hij perecies? Dan weet je ook het antwoord op je vraag!

Ik heb de bijbel 4x van kaft tot kaft gelezen. Ik ben nu aan mijn 5e keer en elke keer kom ik weer nieuwe dingen tegen.

Ja prachtig is dat, zo leer je de Bijbel alsmaar grondiger kennen, ik ben met de negende keer bezig..

Maar 1 ding is steeds weer duidelijk: Niemand komt tot de vader dan door Mij.

Nou dan weet je toch dat het volstaat Hem aan te nemen, en voor het geval je niet weet hoe of je dat moet doen.. zal ik je eerst wat voorgeschiedis geven wat je wellicht zelf wel gelezen hebt, maar zie het maar als een reminder: Zoals je wellicht weet ging de hogepriester Ã©Ã©n keer per jaar met bloed de tempel in en besprengde een weg voor hem uit - hij was spreekwoordelijk een weg aan het asfalteren, maar dan van bloed - en dan neem ik je nu even gezellig mee naar de steden van de Levieten, de zogenaamde vrijsteden. Wanneer iemand aan het houthakken was, en het ijzer vloog van de steel en zou op iemand hoofd geraken waardoor deze stierf, dan moest hij vluchten voor de bloedwreker, en dat kon hij door naar zo'n vristad te gaan. Maarrr.. wanneer de hogepriester zou sterven, dan mag de bloedwreker weer achter zijn prooi aan. Knoop dat effe in je oren!

De Hogepriester naar de ordening van Melchisedek is de Here Jezus uit de stam Juda, De Here Jezus was het lam wat werd geslacht, eender als het lam wat vier dagen tevoren in huis werd genomen waarvan de pootjes niet mochten worden gebroken, en die op de avond van voor de Exodus geheel diende te worden opgegeten. Wat werd er aan de posten gesmeerd? Juist! Bloed.. bloed aan de deur, weet je al Wie of de deur is? Niemand komt tot de Vader dan door de Deur, dus als de Hogepriester van het Nieuwe Verbond sterft en op de derde dag van tussen de doden opstaat, dan hoeft niemand meer te vluchten voor de bloedwreker. Bovendien staat geschreven dat toen Hij zei aan het kruis: het is volbracht! Toen scheurde het voorhangsel tussen het Heilige en het Heilige der Heilige, waardoor de toegang vrij was om tot God te gaan, immers de weg was tevoren gemaakt, Die de Weh, de Waarheid en het Leven is.. dus je hebt geen pastor, dominee, priester of whatever nodig om tot geloof te komen, daartoe mag je rechtstreeks naar het verzoendeksel en de Heer vragen opdat Hij in je hart komt wonen en of Hij je wijsheid wil geven. Doe dat maar, of heb je dat al gedaan? Ik heb zomaar de indruk van niet gezien de uiting van je moeder..

Belangrijk · 5 maart 2012

Hier werd bijna elke week in de kerk over gezongen.

Maar niet oprecht beleden.

Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de vader dan door Hem". Dit zou betekenen dat als ik mijn hele leven zou wijden aan het helpen

Stop! Wie zegt jou dat je weet ik veel wie moet helpen? Jij voldoet helemaal aan de wensen van God! Daarom dat ik ook zo verheugd was dit stuk te lezen! Jij beantwoord helemaal Zijn wens, en dat is Hem te kennen!!

van mensen in arme gebieden,

Wie legt je dat op?

ik uiteindelijk in de hel beland omdat ik niet geloof in God, en dus ook Jezus niet accepteer als mijn verlosser en heer.

Ik denk dat je dat terdege al hebt gedaan.. maar wellicht nog niet alles begrijpt, want hoe had je anders vier keer helemaal het Woord kunnen lezen? Een ongelovige krijgt na een klein stukje al een grondige afkeer van het Woord, en daar is geen sprake van bij jou!

Als God bestaat heeft Hij mij een gedachtegang gegeven die veel te nieuwsgierig is om religie te accepteren.

Krek, als ik dit stuk van jou aan een tal van zusters zou toesturen, krijgen ze tranen van blijdschap in hun ogen, juist omdat je oprecht bent!!

Ik kan de mysteries van het leven simpelweg niet bestempelen als "God heeft het gedaan". Als mensen beweren dat ze medische wonderen hebben ervaren, dan wil ik die "wonderen" ontrafelen om te zien wat er daadwerkelijk is gebeurd, zodat ik met die kennis andere mensen kan helpen die met dezelfde ziekte zitten. Als ik het zou bestempelen als "daad van God" en er niet meer naar zou omkijken, dan zou ik nooit verder in het leven komen.

Mensen worden ziek niet door God maar juist door Zijn tegenstander, van hem is immers de dood, maar Christus heeft de dood overwonnen, en juist hen die zich op Christus richten, daar is Hij.

Belangrijk · 5 maart 2012

Twee weken geleden was er darmkanker geconstateerd bij mijn vader. Ze zijn er nog maar net op tijd bij geweest en het is volgens de dokters nog te genezen. Maar afgelopen zondag gingen mijn ouders naar een genezingsdienst. Ik vroeg waarom ze daarheen gingen als pap nog gewoon genezen kan worden. Ze zeiden dat er zo een grotere kans was dat hij geneest. Dit lijkt me sterk, dus vraag ik het maar aan jullie: Waarom zijn er genezingsdiensten?

Omdat ongelovige mensen wonderen en tekenen willen zien!

Geeft God voorrang aan zieken waar massaal voor word gebeden?

Nee, want we leven in de Genadetijd en dat wil zeggen dat iedereen zonder moeite tot geloof kan komen, daarom dat er geschreven staat dat je beter je hand afhakt en/of je oog uitrukt.. want hoezeer je de wet wilt doen, dat zal je niet gelukken, dat proclameerde Petrus al dat onze voorvaderen, zo sprak hij, die wet ook niet konden doen. Wie ben je dan dat je denkt dat je de wet wel kunt doen. Bovendien is het niet de wet die leven geeft maar juist de dood, want wet doet je namelijk meer zondigen. Voorbeeld: Je mag niet aan een bruine beer denken! Waar denk je nu aan? wat doet het ertoe als je genezen wordt en dan de hemel niet beÃ«rft? Heb je dan het lek boven?

Heeft mijn vader meer kans op een plotselinge, miraculeuze genezing als er voor hem word gebeden door honderden mensen tegelijk, dan een klein, terminaal ziek meisje die stilletjes voor zichzelf bid in haar kamer van het ziekenhuis?

Dat meisje maakt meer kans.. denk maar aan die farizeeÃ«r en die tollenaar, waar de tollenaar zich op de borst slaat en zei: 'God wees mij zondaar genadig!" En wat zei de farizeeÃ©r?

Belangrijk · 5 maart 2012

Waarom bidden mensen eigenlijk om genezing in de eerste plaats?

Waarom niet? Ziekte is onbehagelijk en als God Zelf door Zijn Woord zegt dat je Hem om genezing mag vragen, waarom zou je het dan niet doen, maar dank Hem er gelijk voor alsof Hij het ook daadwerkelijk zal doen! Dan ga je staan op het Woord! Dan geloof je met hart en ziel dat Hij het ook daadwerkelijk zal doen, in welke mate dit dan ook zou zijn.. hoe je het ook wendt of keert: Hij doet alles, ja alles! medewerken ten goede! Vaak begrijpen wij God niet, maar eenmaal bij Hem of misschien eerder zul je het allemaal begrijpen hoe of Hij het allemaal geleidt heeft.

Ik kan begrijpen dat het op een emotioneel en spiritueel niveau behulpzaam is. Zo is het ook behulpzaam om je problemen met anderen te delen en niet alles op te kroppen. Daar is het hele beroep van een psychiater op gebaseerd. Maar waarom denken mensen dat bidden zou helpen met de fysieke aspecten van het leven? God is almachtig en alwetend.

Klopt, maar het behaagt Hem als je er Hem om vraagt!

Als mijn vader zou genezen van kanker, dan was dat al die tijd deel van God's plan.

het was niet Zijn plan dat hij ziek zou worden.

God weet al of mijn vader zal genezen of niet.

Dat is correct, en misschien heeft God deze ziekte wel toegelaten dat hij het zou krijgen.

Zo weet Hij van alle mensen al of hun ziekte geneest of dat ze eronder zullen bezwijken. Dus waarom denken mensen dat hierom bidden helpt? Als mijn vader geneest en men zou denken dat het door bidden kwam, dan betekent dat dus dat ze ook denken dat als ze niet hadden gebeden, dat hij zou zijn overleden.

Dat kan nog steeds..

Dat zou betekenen dat God in een kamer zit, vol met touwtjes die het leven van alle zieke mensen op aarde voorstellen. Elk touwtje heeft een schaar dat langzaamaan dichtklapt. En God houd die schaar pas tegen als er voor je gebeden word.

Zo werkt het niet.

Belangrijk · 5 maart 2012

Het idee van een eeuwig leven na de dood vind ik nu dus beangstigender dan de dood zelf. Op aarde begrijp ik het verschil tussen blijheid en verdriet, omdat beiden aanwezig zijn. In de hemel zou men verdriet niet eens kennen. Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen? Waarom zou ik een eeuwigheid in de hemel willen doorbrengen waar iedereen altijd een glimlach op zijn of haar gezicht heeft, en iedereen altijd blij en vrolijk is. De gedachte alleen al maakt me gek.

Niet alleen jou, maar mij ook! hahaha Maar omdat je een bepaalde voorstelling hebt, lijkt het alles zo schrikaanjagend.. ik zou dit alles wel kunnen opschrijven, maar dan zou ik hier herschrijven wat elders is geschreven, daartoe kan ik je een link geven, maar mijn luikjes beginnen dicht te vallen en het is al twee uur in de nacht.

Ik zou mijn opa en oma weer terug zien. Maar ik weet dat zij een gelukkig en vol leven geleid hebben hier op aarde. Ik wist dat ze uiteindelijk moe waren, en vonden dat hun tijd erop zat. Maar nu zouden ze dus voor eeuwig in de hemel zijn...voor eeuwig... Eeuwig is erg moeilijk om te bevatten, dus ik heb mezelf een gedachte experiment aangeleerd om een klein deel ervan te bevatten. Stel dat er in de hemel een groot blok ijzer zweeft van 1 bij 1 meter. Elke aardse dag zweeft er een veertje langs, die een onmerkbaar kleine corrosie aanricht. Pas als dit blok ijzer tot stof is gecorrodeerd zal de eerste dag van de eeuwigheid voorbij zijn. En zo gaan jaren van eeuwigheid voorbij, en mensen in de hemel zijn er omdat ze er zijn. Geen pijn en verdriet meer. Dus ook geen genot en blijheid. Ze bestaan alleen maar... Hoe zien jullie een eeuwig leven in de hemel voor je?

Ik heb daarvoor alle antwoorden, maar niet nu, althans niet nu op dit moment.. ik heb je al de nodige stof gegeven om over na te denken, en dat moet voorlopig even genoeg te zijn om dat even in je te laten bezinken.

Belangrijk · 5 maart 2012

Ik heb heel lang met deze vragen gezeten, omdat ik het nooit met mijn familie heb kunnen bespreken.

Dat verbaast me niks.

Als ik het erover probeerde te hebben dan moest ik maar gaan bidden voor antwoorden. Ik hoop dat ik hier wat meer antwoorden kan krijgen dan van boven, want daar bleef het stil.

De rest komt later.. even geduld dus, ik rol nou mijn bedje in!

PS = Ik kon deze lap tekst niet als 1 stuk versturen omdat de server iedere keer moeilijk deed! Dus SVP haal dit niet weg, want ik kon er niks aan doen!!

Aanmelden

Vragen en gedachten: mijn worsteling met het christendom

Aanbevolen berichten

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Link naar bericht

Deel via andere websites

Belangrijke informatie