Long time no see

[brabbeldasje 0]

Long time no see.

Ik ben een rottijd weg geweest. En niet zonder reden.

of dit nou echt bij getuigenissen hoord geen idee.

Ik ben ik denk pak em beet 4 maanden geleden misschien meer... Gestopt met posten. Niet dat van te voren nou zo actief was maar ik deed toch mijn best wat op de hoogte te blijven.

Maar in eens draaide mijn leven om.

Ik was klaar met het geloof. de lichte twijfel die al wel even aanwezig was,

Had zich in eens verandert in een dikke vette nee.

Nou veel gebeurd, op vakantie geweest en alles allemaal erg gezellig en zo vergat ik eigelijk zelfs mijn keuze.

Waardoor ik er ook niet meer verder over nadacht.

Nou weet ik niet of ik dit al verteld had maar mijn vader is best ernstig ziek. COPD.

Hier kunnen we inmiddels prima mee leven maar toen hij nog geen 2 maanden terug plotseling opgenomen werd,

in het ziekenhuis, met een hartinfarct.

Bracht dat erg veel nare herinneringen met zich mee van vroeger.

De nasleep van dat hartinfarct was een bypass operatie.

Goed verlopen, dat wel.

Tegelijkertijd! Echter besloot een van mijn broers.... Vreemd te gaan met een of andere bimbo.

Dat huwelijk ligt nu dus ook al een maand en nog wat in een break... Die de ene dag wel goed komt... De andere dag niet.

Dit hele gebeuren liet mij toch eens kijken naar mijn eigen relatie... Die ook al een week of wat op een redelijk laag pitje stond.

Toen ik dit aansneed bij mijn ...ex...nu kwam er nog... Een probleem bij.

Hij wilde eigelijk niet meer met me verder. Jammer natuurlijk en al helemaal omdat hij niet wilde vertellen waarom.

Na een dikke vette ruzie kwam het hoge woord er uit.

Zijn ex had het uitgemaakt met haar nieuwe vriend... En hij was al bijna een week bij haar terug...

Auw...

Ik heb, na hem uitgescholden te hebben voor alles wat mooi en lelijk is, een mail gestuurd naar zijn ex met de vraag of zij wist dat hij een relatie met mij had...

Niet dus... Terwijl hij mij had verteld dat hij het haar had verteld... Toen ging ik verder vragen.

Waar werkte Hij? ...ander antwoord.

Wie had het uitgemaakt?... ander antwoord.

Had hij echt een band?... Nee

Enz... De ene na de andere leugen kwam boven water drijven.

Ik was... Ben heel eerlijk.. Er kapot van.

En die dag... Knapte ik.

Onder alle druk.... Knapte ik.

Ik heb de eerste beste trein naar spijkenissen gepakt...

En ben terug gevallen in mijn huidige verslaving...

Het was...te veel.

En nu voel ik me vies... En zwak ...

En ik weet niet... Hoe ik weer terug kan... En ...ik moest het gewoon even kwijt.

Sorry voor deze verschikkelijk egoistisch post...

Maar mag ik na al die tijd ... Misschien toch nog wat van jullie bemoediging lenen?...

brabbeltje.

[Henriëtte 0]

Je mag een bemoediging lenen, en een schop onder je bips om aan de bel te trekken hier en daar. (Nee niet per se professioneel, maar bij vrienden, familie?)

[brabbeldasje 0]

nou ik loop nu ook wel... Professioneel. Ivm mijn add. Maar... Het zeggen... Is soms... Zo moeilijk...

Maar je hebt gelijk... Wat had een beetje kletsen me veel problen kunnen besparen...

[Eulogía 0]

Long time no see.

Ik ben een rottijd weg geweest. En niet zonder reden.

of dit nou echt bij getuigenissen hoord geen idee.

Ik ben ik denk pak em beet 4 maanden geleden misschien meer... Gestopt met posten. Niet dat van te voren nou zo actief was maar ik deed toch mijn best wat op de hoogte te blijven.

Maar in eens draaide mijn leven om.

Ik was klaar met het geloof. de lichte twijfel die al wel even aanwezig was,

Had zich in eens verandert in een dikke vette nee.

Nou veel gebeurd, op vakantie geweest en alles allemaal erg gezellig en zo vergat ik eigelijk zelfs mijn keuze.

Waardoor ik er ook niet meer verder over nadacht.

Nou weet ik niet of ik dit al verteld had maar mijn vader is best ernstig ziek. COPD.

Hier kunnen we inmiddels prima mee leven maar toen hij nog geen 2 maanden terug plotseling opgenomen werd,

in het ziekenhuis, met een hartinfarct.

Bracht dat erg veel nare herinneringen met zich mee van vroeger.

De nasleep van dat hartinfarct was een bypass operatie.

Goed verlopen, dat wel.

Tegelijkertijd! Echter besloot een van mijn broers.... Vreemd te gaan met een of andere bimbo.

Dat huwelijk ligt nu dus ook al een maand en nog wat in een break... Die de ene dag wel goed komt... De andere dag niet.

Dit hele gebeuren liet mij toch eens kijken naar mijn eigen relatie... Die ook al een week of wat op een redelijk laag pitje stond.

Toen ik dit aansneed bij mijn ...ex...nu kwam er nog... Een probleem bij.

Hij wilde eigelijk niet meer met me verder. Jammer natuurlijk en al helemaal omdat hij niet wilde vertellen waarom.

Na een dikke vette ruzie kwam het hoge woord er uit.

Zijn ex had het uitgemaakt met haar nieuwe vriend... En hij was al bijna een week bij haar terug...

Auw...

Ik heb, na hem uitgescholden te hebben voor alles wat mooi en lelijk is, een mail gestuurd naar zijn ex met de vraag of zij wist dat hij een relatie met mij had...

Niet dus... Terwijl hij mij had verteld dat hij het haar had verteld... Toen ging ik verder vragen.

Waar werkte Hij? ...ander antwoord.

Wie had het uitgemaakt?... ander antwoord.

Had hij echt een band?... Nee

Enz... De ene na de andere leugen kwam boven water drijven.

Ik was... Ben heel eerlijk.. Er kapot van.

En die dag... Knapte ik.

Onder alle druk.... Knapte ik.

Ik heb de eerste beste trein naar spijkenissen gepakt...

En ben terug gevallen in mijn huidige verslaving...

Het was...te veel.

En nu voel ik me vies... En zwak ...

En ik weet niet... Hoe ik weer terug kan... En ...ik moest het gewoon even kwijt.

Sorry voor deze verschikkelijk egoistisch post...

Maar mag ik na al die tijd ... Misschien toch nog wat van jullie bemoediging lenen?...

brabbeltje.

Natuurlijk mag je deze dingen schrijven.

En God heeft altijd een uitweg voor je.

[Henriëtte 0]

En God heeft altijd een uitweg voor je.

Dat moet je nou net niet zeggen, denk ik. Brabbeldasje gaf juist aan dat het een grote dikke nee is geworden richting het geloof.

[dingo 166]

Ook zonder dat je in God gelooft kun je in een verslaving terugvallen. Kan de wereld om je heen k**** zijn, je vriend een leugenaar en nog veel meer. Maar waar een wil is, is een weg en dat geldt ook voor dasje. Je weet wat je wilt, je weet dat je met een verslaving te maken hebt en dat een terugval zomaar kan gebeuren. Maar dat is geen reden om het niet weer te proberen want je wilt verder.

[joon 0]

En God heeft altijd een uitweg voor je.

Dat moet je nou net niet zeggen, denk ik. Brabbeldasje gaf juist aan dat het een grote dikke nee is geworden richting het geloof.

Ik kan jullie beiden volgen.. maar toen ik haar besluit las (dikke nee) en dan alles waar ze doorheen gaat, denk ik dat God van zich aan het laten horen is..

[joon 0]

@ Brabbeldasje, heel heel heeeeeeeeel veel sterkte... Dit forum dient om jouw hart uit te storten, dus doe maar gerust (en wil je het niet altijd openbaar doen, je mag me steeds pm'en)

[brabbeldasje 0]

dank jullie wel.

Dit helpt echt wel even...

En stiekem... Weet ik wel dat God er is maar ik ben gewoon....boos

Op Hem... Op mezelf.

Ik denk niet dat ik k Hem nog onder ogen kan komen...

Ik ben echt flink gehavend van buiten... En vanbinnen.

[joon 0]

Ken je het verhaal van de verloren Zoon??

Ongeacht wat je gedaan hebt, of hoe je eruit ziet, Hij wilt jou ontvangen met opengesperde armen

Wat was jouw verslaving als ik vragen mag?

[Boterbloem 0]

Ik denk niet dat ik k Hem nog onder ogen kan komen...

Waarom heb je het gevoel? Je bent in zekere zin al onder zijn ogen punt is alleen: wil je contact of niet.

Je hoeft GOd niet alleen maar alles te vertellen als je je goed voelt, nu je kwaad bent, op jezelf en op Hem, mag je dat gerust vertellen hoor.

God verwacht geen vroom praatje van je, Hij verwacht je hart, wat je er echt op het liggen. En als je Hem eerlijk verteld waarom je boos bent op Hem, of het nou terecht of onterecht is en of het nou terecht of onterecht voelt, geef je Hem de kans terug te praten.

Wil je geen contact dan zal Hij zich niet opdringen. Maar als je op zich die behoefte wel hebt dan mag je altijd met Hem praten.

Het moment van mijn bekering is het moment geweest toen ik het aller aller meest boos was op God en ik eigenlijk net vertelde dat het dan allemaal van mij niet hoefde. Dat is het moment dat hij mijn hart heeft geraakt na een zoektocht van jaren.

Boosheid is niet erg, ook in boosheid mag je God zoeken.

Sterkte met alles! En soms is het heel goed even een heerlijke ego post te doen. Want het is niet niks wat je allemaal te verwerken hebt gekregen.

[brabbeldasje 0]

Ik... Ik heb eerder wel eens gepost over bepaalde neigingen waar in ik andere mij pijn liet doen. Pijn kalmeerd me.

Maar inmiddels ben ik zo afhankelijk geworden van die pijn dat dat niet zonder "tekens" gaat.

Blauwe plekken...enz.

En ik ben gewoon bang... Dat God me helemaal niet wil zien...

Ik ben dit keer... Nog al ver gegaan en best... Toegetakeld.

Ik vind jullie berichtjes heel... Fijn en heel lief. En misschien ben ik wel te vergelijken met de verloren zoon...

Maar hoe...

Doe ik dit dan, ik kan toch moeilijk gewoon weer gaan bidden als of er niks gebeurd is.

[Assepoester 0]

Hoi Brabbeldasje,

Wat een heftig verhaal.

Misschien kun je beginnen met alles bij God te brengen.. Je kunt Hem om vergeving vragen en vragen of hij je wil helpen om op het juiste pad te wandelen. Dit zal met vallen en opstaan gaan, maar het is belangrijk te beseffen dat Hij altijd bij jou is.

Ik heb ook een periode gehad dat ik God niet echt onder ogen durfde te komen. Maar wat een opluchting als je het toch doet..

Sterkte!

[Boterbloem 0]

Ik had het net nog. Het idee: ja zeg, dat wat ik net heb gedaan heb ik doelgewust gedaan terwijl ik weet dat het niet goed was en dan zal ik nu zeker weer bij God komen?

(gister net een goeie preek gehad over kwaadspreken, gebeuren er vandaag een paar dingen waar ik zo kwaad over was dat ik het vertelde aan anderen terwijl het totaal niet opbouwend werkt, en ik voelde op een gegeven moment dat het niet juist was maar in mijn woede ben ik daar overheen gewalst)

Maar dat gevoel komt niet van God af dat is puur de duivel die mij bij God vandaag wil houden, die een kloof wil maken tussen mij en God. En dat lukt behoorlijk goed op het moment dat je daar naar luisterd.

En dan is de vraag: naar wie van de beide ga je luisteren? Degene die die kloof wil? Of Degene die geen kloof wil maar wel graag wil dat je zelf komt met je boosheid, vragen en verdriet.

Als je geen spijt hebt vraag dan ook nog geen vergeving. Vertel dan gewoon je boosheid. Hij hoeft geen vrome woorden. Net bad ik ook nog: ik weet dat ik bewust tegen U ben ingegaan, maar hoe kunt U van mij verwachten dat ik niet iets kwaads zeg over de ander als die zo met mij omgaat? Ik snap daar niets van. En hoe verder ik kwam in gebed hoe meer berouw ik kreeg... En toch kwam de vergevingsvraag uiteindelijk.

En nu? Ik ben nog steeds boos, zou het liefst nog steeds boos willen praten, maar laat maar. Het werkt niet opbouwend. Ik had God moeten zoeken maar heb dat vanmorgen niet gedaan. Maar dat betekend nie dat ik Hem nu niet alsnog kan gaan zoeken en het beter kan proberen te doen met hulp van zijn heilige Geest.

En gezien het feit dat voor God iedere zonde gelijk is maakt het jezelf pijnigen of jezelf laten pijnigen voor God niet meer uit als mijn kwaadspreken denk ik

Het gaat er niet om dat je het perfect doet, Hij vraagt alleen maar of je bij Hem blijft komen.

En dan zal alles echt niet zo ineens voorbij zijn. Dat zal vast een weg zijn. Maar zonder Hem zul je er minder makkelijk/ goed uitkomen dan met Hem, dat is waar ik van overtuigd ben.

Dus geen schijnheiligheid naar God toe, maar eerlijkheid. En dat is niet oneerbiedig, oneerlijk of wat dan ook, dat is een relatie hebben met God.

Kijk naar andere relaties, kijk ik naar de relatie met mijn man dan praat ik neit alleen met hem als ik blij ben, maar ook als ik boos ben op hem, of teleurgesteld. En daarvan groeit onze relatie enorm. Zo is het met God ook. Hij kan je pas wat leren/ laten zien als jij je boosheid/ frustratie/ verdriet enzovoort bij Hem brengt in alle eerlijkheid.

Succes joh!

[joon 0]

Ik... Ik heb eerder wel eens gepost over bepaalde neigingen waar in ik andere mij pijn liet doen. Pijn kalmeerd me.

Maar inmiddels ben ik zo afhankelijk geworden van die pijn dat dat niet zonder "tekens" gaat.

Blauwe plekken...enz.

Ik heb dat ook jaren gedaan (zelfverminking dan).. Ik heb er nog steeds zeer zichtbare littekens van. Ik schaam me er niet voor, maar wel als ik naast mijn ouders loop en ik kan merken dat ze naar de littekens kijken.

Maar God kijkt naar jouw hart. Ik heb daar zelfs niet aangedacht dat God die littekens kon zien. De Hemel is uitbundig als er een zieltje gered wordt, of dat nu een zieltje met littekens is of niet, dat maakt hen niet uit.

[brabbeldasje 0]

Ik... Vermink mezelf... Niet... Dat werkt niet...

Maar ja in een vorm... Is je in elkaar laten trappen door iemand... Anders ook een vorm van zelf verminking.

Ik... Moet gewoon.... Tot rust k oi men maar het voelt zo. .fout

[Jeast 0]

Hi Brabbel, welcome back! Vroeg me al wel eens af waar je uithing omdat je niet meer postte.

Misschien moet je de volgorde die je in je hoofd hebt eens aan de kant zetten. Niet denken en handelen naar het idee dat je eerst afgerekend moet hebben met je verslaving voordat God je ziet staan en je naar Hem toe mag. Je bent er gelukkig al achter dat, of je nou MET of ZONDER God leeft, je niet gelukkig wordt op het pad waar je nu op loopt. Dat is al heel wat en dat komt door God. De duivel zal je dat gevoel nooit geven. God wil dat naar Hem toe komt en daarvoor hoef je niet eerst je verslaving los te laten. Waarom niet? Omdat je dat simpelweg gewoon niet alleen kan. Daar heb je God voor nodig. Dat komt vanzelf wel. Ga gewoon eerst eens even bij Hem uithuilen. Hij is een veel betere trooster dan mensen op een forum

Ook weet ik zeker dat Hij je wil helpen met je verslaving. Je moet zeker niet verwachten dat je er in 1 klap vanaf bent en er nooit meer last van gaat krijgen. Er zijn misschien voorbeelden te noemen waar dit wel gebeurt, maar er zijn ook genoeg voorbeelden te noemen waar een mens alsnog z'n hele leven met zijn/haar verslaving worstelt. Paulus heeft het bijvoorbeeld over een "doorn" waar hij last van heeft. Dit kan een ziekte o.i.d. zijn maar het zou net zo goed een zonde kunnen zijn waar je steeds opnieuw mee moet afrekenen.

Ga gewoon naar God zoals je bent (met verslaving) en zoek daar troost. Laat Hem je er gewoon mee helpen en misschien duurt het nog een tijdje, dat geeft niet wanneer je steeds bij Hem aan blijft kloppen.

[Archillion 0]

Sterkte Brabbeltje.

Ik heb weinig toe te voegen aan de andere posters. Ik herinner me nog toen je hier voor het eerst poste en vroeg me ook al af waar je was gebleven. Dit is niet iets dat ik graag lees nu je weer terug bent, maar laten we hopen dat het weer beter wordt en je van je verslaving af komt.

[brabbeldasje 0]

Dank jullie wel... Zouden jullie... Misschien wat rust in mijn kop... Mee kunnen nemen in gebed?

Het word zo vol... Zo veel!

[Gast Anon_phpbb]

brabbeldasje,

ik weet nog dat je hier kwam... ik las je posts

en toen was je weg en ik miste je!!! dus WELKOM TERUG

maar God weet wat er met je is! Hij zorgt voor je ook nu je het misschien niet ziet en niet naar Hem toe durft te gaan... maar Hij wil je vergeven geloof me! Hij wacht op je en zal je verder helpen!

en je hart luchten mag altijd, hier op het forum en anders pb of mail je maar even!

liefs,

wees een licht

[Gast Anon_phpbb]

en ja, ik zal je meenemen in mn gebed!

[Boterbloem 0]

en ja, ik zal je meenemen in mn gebed!

me 2

[Annatar 0]

Het is alleen maar logisch dat je op een moment waarin je gekwetst bent en het moeilijk hebt terugvalt in een verslaving. Dit is natuurlijk ontzettend rottig maar ik denk dat je het jezelf niet te zwaar aan moet rekenen.

Het feit dat je van jezelf weet dat die verslaving geen uiteindelijke oplossing kan bieden is op zichzelf al een opening voor een nieuw begin. Het is denk ik belangrijk om je daar steeds opnieuw van bewust te worden.

[Eulogía 0]

En God heeft altijd een uitweg voor je.

Dat moet je nou net niet zeggen, denk ik. Brabbeldasje gaf juist aan dat het een grote dikke nee is geworden richting het geloof.

Ik kan jullie beiden volgen.. maar toen ik haar besluit las (dikke nee) en dan alles waar ze doorheen gaat, denk ik dat God van zich aan het laten horen is..

Ik snap Henriëtte ook wel, maar op het moment van haar post geloofde ik gewoon niet dat Brabbeldasje de deur naar God had dichtgegooid. Ik geloof dat God een groot plan met haar heeft en dat het goed zal komen als ze opnieuw naar God komt en zich aan Hem vastklampt, zoals je doet als er een tsunami is en je stevig een boom vasthoudt, zodat je niet wegstroomt. Na deze tsunami zal God een groot werk door haar heen doen, als ze aan Hem blijft vasthouden en ze zal uiteindelijk velen kunnen bereiken met het evangelie, waardoor velen tot geloof kunnen komen. Een oogst ontstaat als de graankorrel sterft en Brabbeldasje is geweest als een graankorrel die stierf, maar ze zal opnieuw opkomen en zeer veel vrucht dragen als ze blijft vasthouden aan Degene Die haar heel erg liefheeft.

[Eulogía 0]

Dank jullie wel... Zouden jullie... Misschien wat rust in mijn kop... Mee kunnen nemen in gebed?

Het word zo vol... Zo veel!

Lieve Brabbeldasje,

Ik weet dat je Vader je intens liefheeft en ik zou graag met je in contact komen (, maar je bent er vrij in om daarop in te gaan of niet. Jezus kwam op aarde om vrijheid geven.). Hij heeft hele grote en goede plannen met je en wil je graag in dat plan inzetten. Ik ervaar/voel Zijn liefde voor je.

Juist als je verkeerd bezig bent geweest heb je Hem des te meer nodig en moet je nog sterker tegen het negatieve gevoel ingaan om naar Hem toe te rennen en juist als je verkeerd bezig bent geweest, is je Vader nog meer met ontferming over je bewogen om je Zijn liefde te tonen en je opnieuw met grote kracht te sterken om een nieuwe, betere periode in te gaan, waarin je tot eer van Hem zal zijn in deze wereld.

Gods zegen.