een klap in je gezicht

[Miesje 0]

Heb jij ook wel eens een klap gekregen in je gezicht van God ?

Iets dat je overkomt, waar je totaal niet mee bezig was, wat je totaal niet had verwacht of aan had gedacht. Je weet dat het bestaat, maar ineens staat het voor je neus en krijg je die klap.

B.v

- De huisarts verteld je ineens dat je kanker hebt, je hele leven ineens op zijn kop. De achtertuin waar je normaal in zat, is geen normale achtertuin meer. De zon die schijnt die licht gaf op mooie zomerdagen hangt er ineens somber bij. Het hele leven, alles, lijkt ineens zo troosteloos.

- Je krijgt te horen dat je verlamd bent. Dat je niet meer kunt doen wat je altijd graag deed.

Wat dan ook. Mensen kunnen zoveel klappen krijgen. Een klap van God ? Nee, allemaal gevolg van deze zondige nog niet volmaakte wereld. De 'klap' van God komt erna. (klap in de zin van keuze, niet van slaan )

Hoe je die klap oppakt, kan het belangrijkste gedeelte zijn van je hele leven. In het woord van God staat geschreven dat God de mens nooit boven zijn krachten beproeft. Dat wil niet perse zeggen dat je de kanker overleefd. De dood kan net zo goed een redding zijn. En is niet altijd zo triest als het lijkt. Het hoort bij het leven. Iedereen weet dat men ooit zal sterven, maar als je er teveel bij nadenkt kun je niet normaal meer functioneren. Want tja, wat doe je hier dan nog. Alles opbouwen om vervolgens te sterven. Als ik mijn geloof niet had, zou alles zinloos zijn. Ik heb God nodig.

Mensen roepen wel eens dat hoog opgeleide niet geloven door hun kennis. Dat geloof voor de zwakkere is die geen verstand hebben. Enigsins klopt het. Maar niet om de reden wat ze vermelden. Hoogopgeleiden zijn misschien juist teveel bezig met het wereldse. Terwijl de zwakkere, arme dichter bij het oorspronkelijke staat.

Als je een klap krijgt in je leven, probeer het te gebruiken. Zie God als voorbeeld, God gebruikt het kwaad ook om het ten goede te leiden.

Ik ervaar veel van God in mijn leven, wat niet wil zeggen dat ik alle dagen gelukkig ben. Of dat mijn omstandigheden om van te juichen zijn. Maar daar gaat het niet om.

Het gaat om de innerlijke rust, een gerust geweten terwijl bij wijze van spreke heel de wereld op zijn kop staat. Als je dat in je leven kunt bereiken, ben je al een heel eind. Wetend dat God zal helpen en ingrijpen als het nodig is.

Samen met God kun je ALLES maar dan ook ALLES overwinnen wat er in je leven maar overkomt. Dat geloof ik.

overwinning hoeft dan niet altijd te zijn wat jij er van verwachte, maar overwinning zal er zeker zijn.

Prijs Hem.

Dank U God.

[alexs 0]

mooi als je zo'n groot geloof hebt. helaas mis ik dat. maar ik noem het ook geen slag van god, eerder een klap van realiteit.

[Miesje 0]

dat is inderdaad wat ik bedoel te zeggen, God slaat niet. Maar op die momenten kom je soms voor hele zware keuzes te staan. En dan gaat het er om of je voor God kiest de ja of de nee.

En uh.. ik denk niet dat ik zo groot geloof heb hoor Was het maar waar.

[Eulogía 0]

Geloof zo groot als een mosterdzaad is voldoende, omdat het kan uitgroeien tot een enorme grootte.

[Miesje 0]

tja, maar dan heb je ook altijd nog de brede en de smalle weg he..

maar ik snap wat je bedoeld hoor

[Enola Gay 0]

Heb jij ook wel eens een klap gekregen in je gezicht van God ?

Iets dat je overkomt, waar je totaal niet mee bezig was, wat je totaal niet had verwacht of aan had gedacht. Je weet dat het bestaat, maar ineens staat het voor je neus en krijg je die klap.

hoe bepaal je wanneer het klappen van God zijn?

zo lezende is elke tegenslag een klap van God

[Miesje 0]

niets wat kwaad of slecht of negatief is komt van God, maar wat je ermee doet en hoe je ermee om gaat heeft veel met je geloof te maken.

Kies je dan voor God, of verlaat je Hem, omdat dat misschien gemakkelijk lijkt.

[Thorgrem 430]

niets wat kwaad of slecht of negatief is komt van God,

In de Bijbel kan ik echter wel een voorbeeldje noemen van kwaad van God jegens de mens, de zondevloed bijvoorbeeld of het vernietigen van Sodom en Gomorra. Voor inwoners van die steden bepaald geen pretje.

Daarnaast geeft het boek Job goed aan dat God het kwaad wel degelijk toestaat.

maar wat je ermee doet en hoe je ermee om gaat heeft veel met je geloof te maken.

Dat klopt zeker, maar is ook wel een heel universeel antwoord wat verdere uitdieping behoeft.

Dus een klap van God in je gezicht? Jazeker, als Hij je wil beproeven zal hij het zeker doen.

[@lfred 0]

Miesje, ik denk dat in dit leven twee soorten ‘klap in je gezicht’ bestaan. Het eerste is het gevolg van onze eigen wandel en verkeerde keuzes. Het tweede is buiten ‘onze schuld’.

In beide gevallen laat God soms dingen toe in ons leven die we eigenlijk niet willen en als lijden ervaren. Toch is God daar altijd bij aanwezig. Ik heb zelf ook het nodige meegemaakt en ben in het verleden wel eens heel kwaad geweest op God. Dat was mijn domme reactie omdat ik het vanuit mijn eigen menselijke standpunt bekeek en het daarom niet eerlijk vond.

Met veel vallen en opstaan leerde ik om lijden te gaan zien als iets wat God toeliet omdat Hij er een doel mee heeft (ik zeg niet dat ik het nu wel altijd goed doe hoor..). Dit is niet altijd gemakkelijk maar ik ontdekte dat als ik God ging danken voor de tegenslag die over me heen kwam, dat ik Zijn aanwezigheid dan ook ging ervaren. Dat danken was voor mij eerst heel moeilijk, later werd dat wat gemakkelijker want op zo’n moment was God blijkbaar met mij persoonlijk bezig, wat bijzonder!

God kan (zoals je al schreef), dingen die als kwaad bedoeld zijn in ons leven tot een zegen uitwerken. Zodra je lijden krijgt en het ‘teruggeeft’ aan God door jezelf en de situatie helemaal over te geven aan Hem, dan gaan dingen heel anders ervaren. Het geeft ahw een zelfversterkend effect, omdat je dan merkt dat het lijden samengaat met een zegen en Zijn aanwezigheid. Daardoor komt er dankbaarheid in je hart midden in het lijden, je kan het dan dragen en er komt ook weer een uitkomst. Als het voltooid is kijk je er op terug als een periode waar je heel dicht met God hebt geleefd waar je dan nog heel lang op kan ‘teren’ (ik weet geen beter woord).

Het klinkt tegen-menselijk maar het heeft echt ook een heel mooie kant.

[Dave 0]

niets wat kwaad of slecht of negatief is komt van God,

In de Bijbel kan ik echter wel een voorbeeldje noemen van kwaad van God jegens de mens, de zondevloed bijvoorbeeld of het vernietigen van Sodom en Gomorra. Voor inwoners van die steden bepaald geen pretje.

Daarnaast geeft het boek Job goed aan dat God het kwaad wel degelijk toestaat.

maar wat je ermee doet en hoe je ermee om gaat heeft veel met je geloof te maken.

Dat klopt zeker, maar is ook wel een heel universeel antwoord wat verdere uitdieping behoeft.

Dus een klap van God in je gezicht? Jazeker, als Hij je wil beproeven zal hij het zeker doen.

Allemaal oude testament, voor de verzoening van Jezus. In het OT moest God rechtspreken over zonden. In het NT heeft Jezus deze straf gedragen. Voor gelovigen is er geen kwaad meer van God, dat zou namelijk lijnrecht ingaan op het werk van Jezus. God beproeft ook geen mensen, er kunnen beproevingen op je pad komen, maar deze zijn niet van God, wel zal Hij je uitleiden uit deze beproevingen.

Wij zijn nu zijn kinderen, geef jij je kinderen beproevingen door ze ziek te maken, in het ongeluk te laten storten omdat je ze een lesje wilt leren? In Nederland worden kinderen bij dit soort ouders weggehaald.

[Robert Frans 1.653]

Maar je zult je kind hopelijk toch wel toestaan om bij tijd en wijle iets stoms te doen en eens wat schrammen op te lopen. Als je je kind al zovaak hebt gewaarschuwd voorzichtig te zijn op het klimrek, dan is het ook de tijd om je kind maar te laten begaan als het tóch onvoorzichtig doet en daardoor ten val komt. Eigen-schuld-pijn noemt een naaste van mij dat, als diens kind toch iets wil doen wat gevaarlijk is en dus ook niet mag. Pijnlijk, maar zo leert je kind wel wat er kan gebeuren als het niet luistert. God staat dan ook niet zulke zware beproevingen toe, net zoals jij met je kind ook niet zult doen. Hetgeen hij toestaat is enkel hetgeen jij met Hem kunt dragen en waarvan je uiteindelijk sterker en geloviger wordt. Kun je het niet dragen met Hem en breekt het alleen maar af, dan staat Hij het ook niet toe. Daar moet je op durven vertrouwen.

[Eulogía 0]

'Eigen-schuld-pijn' bestaat inderdaad.

Laatst gebruikte ik het volgende voorbeeld. Als een vader een kind vaak waarschuwt om niet op de weg te spelen waar auto's voorbij komen, stapt de vader niet na de zoveelste tevergeefse waarschuwing in de auto om tegen het kind aan te knallen om te laten zien: 'Kijk, dat komt er nu van als je op de weg speelt.' Wel kan het kind geraakt worden door een andere auto als het niet luistert. Toch zal de vader blijven waarschuwen en het kind voortdurend in de gaten houden en er naartoe rennen als het kind toch dreigt naar de weg te lopen. Ãls het kind een keer geraakt wordt, zal de vader het onmiddelijk naar het ziekenhuis brengen en er alles aan doen waardoor het kind weer herstelt. De vader zou dan het liefst zelf de pijn van het kind dragen en in de plaats van het kind in het ziekenhuis liggen, als dat mogelijk was. (En bij God is dat mogelijk. Hij heeft de pijn gedragen van Zijn kinderen, zodat gelovigen nu niet meer hoeven te lijden. Alleen blijven de meeste mensen zelf hun pijn dragen.)

[Dave 0]

Maar je zult je kind hopelijk toch wel toestaan om bij tijd en wijle iets stoms te doen en eens wat schrammen op te lopen. Als je je kind al zovaak hebt gewaarschuwd voorzichtig te zijn op het klimrek, dan is het ook de tijd om je kind maar te laten begaan als het tóch onvoorzichtig doet en daardoor ten val komt. Eigen-schuld-pijn noemt een naaste van mij dat, als diens kind toch iets wil doen wat gevaarlijk is en dus ook niet mag. Pijnlijk, maar zo leert je kind wel wat er kan gebeuren als het niet luistert. God staat dan ook niet zulke zware beproevingen toe, net zoals jij met je kind ook niet zult doen. Hetgeen hij toestaat is enkel hetgeen jij met Hem kunt dragen en waarvan je uiteindelijk sterker en geloviger wordt. Kun je het niet dragen met Hem en breekt het alleen maar af, dan staat Hij het ook niet toe. Daar moet je op durven vertrouwen.

Eens, maar ik had het over het feit dat deze beproevingen niet van God komen. Wij kunnen kiezen om eigenwijs te zijn en tegen Gods wil in te gaan of om Hem te volgen. Veel van onze beproevingen komen voort doordat wij niet luisteren naar God maar onze eigen weg kiezen, waardoor we van het rechtvaardige pad afwijken. God helpt ons gelukkig altijd weer terug, maar dat kan gepaard gaan met de nodige beproevingen.

[@lfred 0]

Dave schreef:

God beproeft ook geen mensen, er kunnen beproevingen op je pad komen, maar deze zijn niet van God, wel zal Hij je uitleiden uit deze beproevingen.

Ik ben het hier niet mee eens.

God beproeft (lijden) wel degelijk wie Hij lief heeft.

Het grootste voorbeeld is Jezus zelf toen hij in deze wereld was, maar ook Job waarvan gezegd was dat hij geen schuld/fouten had. Denk ook aan Paulus, zijn lijden kwam pas nadat hij een kind van God werd. Ook voor de discipelen ging de weg door loutering en lijden.

Zo ook onze wandel met God. Dit doet Hij niet om te pesten maar om te louteren. Hij zorgt ook altijd voor een uitkomst. Zonder beproeving/lijden zouden we (althans in ieder geval ik), hoogmoedig en opgeblazen worden.

[Eulogía 0]

Dave schreef:

God beproeft ook geen mensen, er kunnen beproevingen op je pad komen, maar deze zijn niet van God, wel zal Hij je uitleiden uit deze beproevingen.

Ik ben het hier niet mee eens.

God beproeft (lijden) wel degelijk wie Hij lief heeft.

Het grootste voorbeeld is Jezus zelf toen hij in deze wereld was, maar ook Job waarvan gezegd was dat hij geen schuld/fouten had. Denk ook aan Paulus, zijn lijden kwam pas nadat hij een kind van God werd. Ook voor de discipelen ging de weg door loutering en lijden.

Zo ook onze wandel met God. Dit doet Hij niet om te pesten maar om te louteren. Hij zorgt ook altijd voor een uitkomst. Zonder beproeving/lijden zouden we (althans in ieder geval ik), hoogmoedig en opgeblazen worden.

Het lijden van Jezus was plaatsvervangend. Doordat Hij gebonden werd, werden gelovigen vrij, omdat Hij de zonden, ziekten en pijn droeg, zijn gelovigen vrij van zonde, ziekte en pijn. Hij werd arm, zodat gelovigen rijk werden. Job leefde in de tijd voordat Jezus dat offer had gebracht.

Het enige waar gelovigen mee te maken hoeven te krijgen, is lijden in de vorm van verdrukking, vervolging, benauwdheid als gevolg van het brengen van het evangelie zonder compromis.

[@lfred 0]

Ik weet niet in hoeverre we nu hetzelfde bedoelen. Ja het lijden van Christus was plaatsvervangend.

Zal dan maar even alleen van mijzelf uitgaan.

Ik ben (achteraf) blij dat ik ook deelgenoot in een ‘beetje’ lijden mocht zijn. Waarschijnlijk was ik anders nadat ik tot geloof kwam een trouwe kerkganger geworden en na enige jaren weer afgehaakt vanwege alles zien vanuit mijn eigen rationele (wetenschappelijk) denken. De trots en hoogmoed hadden me dan waarschijnlijk afgesneden van het leven met Jezus.

Dus ik blijf erbij dat God wel louteringen en lijden geeft, tot groei van ons. Dit is iets anders dan overgeleverd worden aan de machten van de duisternis, wat Jezus voor ons gedragen heeft. Gods aanwezigheid in lijden maakte me afhankelijk van Hem en heeft mijn hart gevormd.

[Eulogía 0]

Ik weet niet in hoeverre we nu hetzelfde bedoelen. Ja het lijden van Christus was plaatsvervangend.

Zal dan maar even alleen van mijzelf uitgaan.

Ik ben (achteraf) blij dat ik ook deelgenoot in een ‘beetje’ lijden mocht zijn. Waarschijnlijk was ik anders nadat ik tot geloof kwam een trouwe kerkganger geworden en na enige jaren weer afgehaakt vanwege alles zien vanuit mijn eigen rationele (wetenschappelijk) denken. De trots en hoogmoed hadden me dan waarschijnlijk afgesneden van het leven met Jezus.

Dus ik blijf erbij dat God wel louteringen en lijden geeft, tot groei van ons. Dit is iets anders dan overgeleverd worden aan de machten van de duisternis, wat Jezus voor ons gedragen heeft. Gods aanwezigheid in lijden maakte me afhankelijk van Hem en heeft mijn hart gevormd.

Misschien kunnen we elkaar inderdaad in zekere zin vinden wat betreft standpunt. Ik geloof inderdaad dat God het karakter van een gelovige vormt en sterk maakt, zodat Hij Zijn plan manifest kan maken in gelovigen, om een grotere zegen voor anderen te worden. Jezus werd beproeft door satan en Jozef ging door allerlei beproevingen. Later werden Jezus en Jozef daarom verhoogd en werden tot heil van de wereld. God stuurde niet satan naar Jezus, maar Zijn Geest stuurde Hem wel in de woestijn. Het was satan die de leugens vertelde. God gooide Jozef ook niet in de put, maar zijn broers deden dat uit jaloezie (zonde). God gebruikte echter die situatie om Jozef een sterk gelovig karakter te geven.

De beproevingen zijn er om te overwinnen en niet om erdoor overwonnen te worden.

[Miesje 0]

hoe ik het zie is: God beproeft mensen, maar in de volgende zin:

Er komen inderdaad zoals dave zegt; beproevingen op je pad. Er gebeurt iets in je leven. God zou DIRECT in kunnen grijpen en zorgen dat het DIRECT in orde is. Maar soms doet Hij dat niet en wacht jou keuzes af (om je die vrijheid te geven). Dat 'uitstellen' wat God doet kan je als de beproeving zien.

Ben het dus inderdaad met dave eens dat God OPZICH niet beproeft, want Hij zou immers nooit het kwaad sturen. Maar soms laat Hij het kwaad zijn gang gaan en grijpt (nog) niet in. Dat is dan de beproeving.

Zo zie ik het.

[@lfred 0]

Zo zag ik het vroeger ook.

Totdat ik ook ‘deelgenoot’ mocht worden van de hemelse strijd tussen God en de duisternis, die boven onze hoofden elk moment van de dag speelt en waarbij soms (vaak) ook mensen deelgenoot uit zijn (met Gods vangnet er onder!) Ja, soms ontstaan door mijn eigen stomme fouten. Toch wordt dit tot Gods eer en onze groei in Christus. Zie ook het voorbeeld van Job. (Begrijp me niet verkeerd, ik zou me daar absoluut niet mee durven te vergelijken, maar het laat wel een principe zien). Begrijp ook dat dit niet een strijd is van mens tegen duisternis, maar van God tegen duisternis waarbij de mens soms een ‘object’ van Gods inzet is. Geloof me, ieder mens gaat het nodige meemaken in zijn/haar leven. Ik weet dat ik me wat banaal uitdruk, maar weet even niet hoe ik dit beter moet omschrijven.

Dit leven hier is in mijn beleving niet iets van ‘ik ben eenmaal gered door Jezus’ en nu gaat alles voor de wind en wacht ik in rust mijn tijd af. God heeft een ongelofelijk perfect plan voor een ieder van ons, en daar is lijden een deel van tot vorming van ons. We zijn een schouwspel voor hemelse overheden. Dus het is niet alleen maar rust op het ‘podium’. Natuurlijk is dit per persoon sterk verschillend, maar je kunt het niet bagatelliseren tot ‘God geeft geen lijden’. Ik durf wel te zeggen dat ik hier heel dankbaar voor ben en me dichter bij God gebracht heeft als alledaagse realiteit.

Hier wil ik het bij laten en zal inhoudelijk niet meer verder ingaan op hoe ik dit persoonlijk ervaar en hoe dit mij vervult.

[Miesje 0]

Zo zag ik het vroeger ook.

Totdat ik ook ‘deelgenoot’ mocht worden van de hemelse strijd tussen God en de duisternis, die boven onze hoofden elk moment van de dag speelt en waarbij soms (vaak) ook mensen deelgenoot uit zijn (met Gods vangnet er onder!) Ja, soms ontstaan door mijn eigen stomme fouten. Toch wordt dit tot Gods eer en onze groei in Christus. Zie ook het voorbeeld van Job. (Begrijp me niet verkeerd, ik zou me daar absoluut niet mee durven te vergelijken, maar het laat wel een principe zien). Begrijp ook dat dit niet een strijd is van mens tegen duisternis, maar van God tegen duisternis waarbij de mens soms een ‘object’ van Gods inzet is. Geloof me, ieder mens gaat het nodige meemaken in zijn/haar leven. Ik weet dat ik me wat banaal uitdruk, maar weet even niet hoe ik dit beter moet omschrijven.

Dit leven hier is in mijn beleving niet iets van ‘ik ben eenmaal gered door Jezus’ en nu gaat alles voor de wind en wacht ik in rust mijn tijd af. God heeft een ongelofelijk perfect plan voor een ieder van ons, en daar is lijden een deel van tot vorming van ons. We zijn een schouwspel voor hemelse overheden. Dus het is niet alleen maar rust op het ‘podium’. Natuurlijk is dit per persoon sterk verschillend, maar je kunt het niet bagatelliseren tot ‘God geeft geen lijden’. Ik durf wel te zeggen dat ik hier heel dankbaar voor ben en me dichter bij God gebracht heeft als alledaagse realiteit.

Hier wil ik het bij laten en zal inhoudelijk niet meer verder ingaan op hoe ik dit persoonlijk ervaar en hoe dit mij vervult.

ik begrijp wel wat je bedoeld te zeggen denk ik.

Maar ik ben nog steeds van mening dat God ZELF geen lijden geeft. Maar het lijden GEBRUIKT om o.a. de mensen te laten zien wat het oorspronkelijke plan was, en wat gevolgen zijn van het kwaad te kiezen.

het lijden is in de wereld gekomen door adam en eva. Door de zonde. God geeft ons het niet, maar zij kozen dat toen en wij dragen gevolgen van de onvolmaakte wereld.

[Enola Gay 0]

niets wat kwaad of slecht of negatief is komt van God, maar wat je ermee doet en hoe je ermee om gaat heeft veel met je geloof te maken.

Kies je dan voor God, of verlaat je Hem, omdat dat misschien gemakkelijk lijkt.

toch vraag ik me af waar je als christen of kleingelovige de grens trekt.

een echtpaar in de buurt heeft gebroken met de Kerk, om onbekende redenen, daar het met de man erg slecht gaat.

wat heb je nodig om te besluiten dat je niks meer aan het geloof hebt?

moet je alle ellende die je meemaakt maar accepteren, of mag je ook kwaad worden op God?

Maar soms laat Hij het kwaad zijn gang gaan en grijpt (nog) niet in. Dat is dan de beproeving.

Zo zie ik het.

wanneer grijpt hij wel in?

hoeveel gebed is er nodig voordat jezus je helpt?

[Shevan 0]

niets wat kwaad of slecht of negatief is komt van God, maar wat je ermee doet en hoe je ermee om gaat heeft veel met je geloof te maken.

Kies je dan voor God, of verlaat je Hem, omdat dat misschien gemakkelijk lijkt.

Ik begrijp dit deze uitspraak nooit erg goed. Hoe zit dat met de hel? De hel is gemaakt door god, maar niks kwaads of slecht of negatiefs komt van god. Hoe pas de hel in dit plaatje?

[Robert Frans 1.653]

De hel is niet gemaakt door God.

[Shevan 0]

De hel is niet gemaakt door God.

Door wie dan wel?

[Robert Frans 1.653]

Door niemand. Het is een plaats van niets, van afbraak, waar Gods scheppende kracht en dus Gods liefde nooit is geweest en ook nooit zal komen. De hel ontstond zodra een aantal engelen zich tegen God keerden en daarom alles verlieten waar Hij aanwezig is en waar Hij geschapen heeft.