Vriend wil het trouwen anders dan ik

[Goldfish 0]

Hallo,

Tijd terug heb ik hier een topic geopend waarin ik twijfelde over mijn vriend , omdat hij niet gelooft. Dat was aan het begin van de relatie. Dat vind ik nu niet erg meer, want ik ben heel erg gek op hem. Zelf ben ik ook niet zo veel met het geloof bezig, maar wil het binnenkort wel weer oppakken door meer naar de kerk te gaan..maar ik heb hem geaccepteerd zoals hij is en het gaat goed tussen ons.

Wel is er een ander punt waar ik nu erg mee zit. Hij wilde eerst helemaal niet trouwen, maar heeft nu gezegd dat hij het wel wil als ik het heel graag wil.. hij wil dan ook wel voor mij in de kerk trouwen, want dat wil ik heel graag, maar hij wil dan niet dat er bijbelteksten worden opgelezen en dat er christelijke liedjes worden gezongen. Dat gaat hem te ver. Hij zegt dat zijn familie en vrienden dan vast gaan lachen, omdat niemand van zijn omgeving gelooft. Hij wil het dan voor zijn familie/vrienden ook leuk maken en voor zichzelf natuurlijk..

Ik vind het zingen van liederen en bijbelteksten wél heel belangrijk.. ik vraag me daarnaast ook af hoe het dan gaat met de huwelijksbelofte? Kan dat dan uberhaupt wel? Want dan zeg je 'ja' tegen God toch? Zonder liedjes etc, ben ik slechts in de kerk..maar echt inhoud heeft het dan niet voor mijn gevoel. En het lijkt me ook heel raar als we in de kerk trouwen en dat zijn kant van de familie er niets mee heeft..dan voel ik me wel bekeken door ze.. het liefst heb ik dat zijn omgeving er ook achter staat, maar dat zal nooit gebeuren

Soms ben ik bang dat ik over 5 jaar constateer dat we toch te verschillend zijn en dat het dan uitgaat.. ik wil hem nu niet kwijt, maar soms denk ik dat het beter is om het nu alvast uit te maken om zo pijn te besparen.. Het is echt heel vervelend. Ook omdat ik aan de ene kant niet naar de kerk ga, maar er blijkbaar toch sterke principes op blijk na te houden

Hoe denken jullie over het trouwen in de kerk tussen een gelovige en niet-gelovige? Is dat uberhaupt wel mogelijk? En dan ook nog zonder liederen en bijbelteksten?

[Michiel 14]

Je trouwt in de kerk en dat gaat niet zonder zang en het lezen van de Schrift. Je kan nu wel blij met je vriend zijn, maar blijft dat ook zo op de langere termijn. Je wil meer met het geloof weer gaan doen (waarom doe je er nu niets mee?), maar wordt daarin niet gestimuleerd en gesteund. De relatie is in mijn ogen niet gelijkwaardig, jij moet schikken naar je vriend en is dat wel de juiste weg?

[Goldfish 0]

Je trouwt in de kerk en dat gaat niet zonder zang en het lezen van de Schrift. Je kan nu wel blij met je vriend zijn, maar blijft dat ook zo op de langere termijn. Je wil meer met het geloof weer gaan doen (waarom doe je er nu niets mee?), maar wordt daarin niet gestimuleerd en gesteund. De relatie is in mijn ogen niet gelijkwaardig, jij moet schikken naar je vriend en is dat wel de juiste weg?

Ik doe er nu niets mee, omdat ik het moeilijk vind om weer de stap te zetten naar de kerk te gaan. Heb nare ervaringen met de mensen in de kerk.. je hoort vaak wat je niet goed doet en je wordt vaak gedwongen.. Heb afgelopen jaar ook een moeilijke tijd gehad, omdat mijn ouders mijn vriend niet accepteerden ( vanwege geloof ) wat me ook niet echt motiveerden..

Mijn vriend zal het nooit afkeuren als ik weer naar de kerk ga, vind dat leuk voor mij zeg maar..

Hoe bedoel je dat het niet gelijkwaardig is? Hij wil wel voor mij trouwen, terwijl hij eerst helemaal niet wilde trouwen..dus wat dat betreft doet hij dat voor mij.maar hij zegt dat hij niet alles kan doen zoals IK het graag wil..

[Jyoti 0]

De relatie is in mijn ogen niet gelijkwaardig, jij moet schikken naar je vriend en is dat wel de juiste weg?

Apart dat je dat zegt. Haar vriend is voor haar bereid te trouwen, zelfs in de kerk, iets dat hij eerst niet wou, alleen maar voor haar. Dat vind ik niet klinken alsof zij zich naar hem moet schikken. Ik vind het eerder klinken alsof hij degene is die zich in deze relatie inspant om zich aan te passen aan de wensen van zijn partner.

Dat gezegd zijnde lijkt een kerkelijk huwelijk waar geen zichtbare christelijke elementen in zitten me niet echt mogelijk dus als jullie samen verder willen zullen jullie toch iets moeten bedenken dat voor jullie allebei leefbaar is. Maar staar je nu ook niet blind op de huwelijksviering die je misschien ooit zult hebben, hoe je dagelijks samen leeft lijkt me een pak belangrijker dan hoe die ene dag er uit zal komen te zien. Als jullie een manier vinden om samen door het leven te gaan zonder dat die verschillen in geloof tussen jullie in komen te staan, zullen jullie vast ook wel een manier kunnen vinden om een huwelijksviering samen vorm te geven.

[Kurt 0]

Ik vind de relatie eerder andersom ongelijkwaardig, Michiel. Of je leest de openingspost niet goed óf je leest 'm erg selectief. Ik vind je opmerking ook alles behalve eerlijk richting haar vriend, die er blijkbaar wel moeite voor doet - zoals Iria al aangeeft.

[Eli7 0]

Als je voor je vriend kiest, zul je moeten accepteren dat je huwelijk een mix zal zijn van wat jullie allebei mooi en belangrijk vinden. Zo simpel is dat gewoon, de keuzes die je maakt hebben consequenties voor de verdere keuzevrijheid die je als gevolg daarvan nog hebt.

[Thorgrem 430]

Het probleem is tweeledig denk ik. Zowel jij als je vriend zijn niet bijzonder duidelijk.

Jij zegt te geloven, maar doet er niets mee. Heel leuk, maar waarom in de kerk trouwen/je huwelijk laten inzegenen als je er toch nooit komt?

Een huwelijk in de kerk zonder het over God te hebben is als een kroeg zonder bier, sla het dan gerust helemaal over.

Op ons verzoek is het in onze hele huwelijksviering in de kerk vrijwel helemaal niet over ons gegaan, maar vrijwel volledig over God, het huwelijk enz enz. Dat terwijl ik wist dat vrijwel al mijn vrienden en familieleden ongelovig zijn. Ze lachten overigens niet, dat had ik dan ook niet verwacht. Ik had verwacht dat volwassenen als volwassenen zouden reageren en dat deden ze. (Bewust heb ik wel een viering zonder eucharistie gekozen om problemen daarmee te voorkomen.) Dat je vriend dus denkt dat anderen zullen gaan lachen lijkt me een puberale gedachtengang. Wat overigens niet erg is, daar groei je wel overheen uiteindelijk.

[Aviator 0]

Tja dit is een situatie waarin het uiteindelijk aan jou de keus is. Klinkt misschien een beetje simpel, uiteindelijk moeten jullie hier samen uitkomen...

Mijn persoonlijke visie is dat het voor mij niet had gewerkt, met iemand die niet christelijk is... Ik vind het essentieel om mijn geloof te kunnen delen met iemand die juist dat van mijn leven begrijpt.

Ik merk ook dat de keuzes die in ons leven voorbij komen, juist vragen om dat stukje herkenning en erkenning op het gebied van geloof. Het geloof is een fundament voor mij, van waaruit ik de dingen bezie en waaruit ik uiteindelijk tot keuzes kom. Hierin zou ik niet alleen kunnen staan binnen een relatie/ huwelijk, het is dan ook het fundament voor ons beide daarin.

Verder vraag ik mij altijd af hoe je dit dan vorm wilt geven in de toekomst wanneer er wellicht kinderen komen. Die wil je beide het beste meegeven, van wat je vindt, denkt, ervaart enz... Ik denk dat wanneer ik op dat moment een fundamentele andere levensovertuiging zou hebben, het zou gaan botsen en niet zou werken...

Het is denk ik aan jezelf of je dit fundament van doorslaggevende waarde vindt of niet.

[Hongerige Wolf 0]

In de kerk trouwen zonder God-dingetjes lijkt mij niet kunnen. De dominee (of wat het ook zijn mag) zegt dan waarschijnlijk 'Dikke doei!'. Dus zet dat maar uit je hoofd. Ik begrijp eerlijk gezegd nooit zo goed waarom je als gelovige partner van je niet-gelovige partner vraagt in de kerk te trouwen, want hij of zij staat daar dan een poppenkast op te voeren. Ik zou dat echt nóóit doen. Overigens heb ik recentelijk bedacht dat ik misschien maar helemaal nooit moet trouwen, maar dat terzijde.

[Michiel 14]

In de kerk trouwen zonder God-dingetjes lijkt mij niet kunnen. De dominee (of wat het ook zegt) zegt dan waarschijnlijk 'Dikke doei!'. Dus zet dat maar uit je hoofd. Ik begrijp eerlijk gezegd nooit zo goed waarom je als gelovige partner van je niet-gelovige partner vraagt in de kerk te trouwen, want hij of zij staat daar dan een poppenkast op te voeren.

Inderdaad. Vandaar dat ik zeg dat er nogal een eenzijdigheid in de relatie zit. "Trouwen in de kerk", maar zonder enige Christelijke opmaak van zang en Schrift. Wie houdt je dan voor de gek?

[Sfkaatje 0]

Lastige kwestie..

Maar ik denk ook: wat heeft trouwen in de kerk voor zin als er geen bijbelteksten mogen worden gebruikt en geen christelijke liederen mogen worden gezongen? Dan is het in mijn ogen meer een huwelijk voor de wet, maar dan in een kerkgebouw..

Want het lijkt me dat je vriend dan ook niet wil dat er een zegen wordt gevraagd over jullie huwelijk.

Ik kan persoonlijk ook geen relatie hebben met een niet-christen. Ik dwaal zelf wel eens af en door mijn vriend word ik elke keer "teruggezet" naar God. Als ik dat niet zou hebben zou ik waarschijnlijk verder van Hem verwijderd raken..

[Hongerige Wolf 0]

Wat heeft trouwen in de kerk voor zin als één van beiden er voor spek en bonen bij staat?

[Kurt 0]

In de kerk trouwen zonder God-dingetjes lijkt mij niet kunnen. De dominee (of wat het ook zegt) zegt dan waarschijnlijk 'Dikke doei!'. Dus zet dat maar uit je hoofd. Ik begrijp eerlijk gezegd nooit zo goed waarom je als gelovige partner van je niet-gelovige partner vraagt in de kerk te trouwen, want hij of zij staat daar dan een poppenkast op te voeren.

Inderdaad. Vandaar dat ik zeg dat er nogal een eenzijdigheid in de relatie zit. "Trouwen in de kerk", maar zonder enige Christelijke opmaak van zang en Schrift. Wie houdt je dan voor de gek?

Waarom reageer je niet op de kritiek op je eerdere bericht?

[Michiel 14]

Waarom reageer je niet op de kritiek op je eerdere bericht?

Zou dat moeten dan? Als na een nacht er geschreven staat wat ik wil uitdrukken.

[Thorgrem 430]

Wat heeft trouwen in de kerk voor zin als één van beiden er voor spek en bonen bij staat?

Men trouwt binnen het protestantisme niet in de kerk heb ik me eens laten vertellen. Het huwelijk wordt ingezegend. Hoe dan ook, voor 1 partner en God kan dat wezenlijk van belang zijn.

[Kurt 0]

Doel je nu op het citaat van Hongerige Wolf waarop je reageert? Dat zij verwoordt wat jij bedoelde te zeggen? Want dat heb je dan wel érg goed verborgen gehouden.

Je doet wat aannames en roept dan dat de topicstartster zich schikt naar haar vriend en je vraagt of dat de juiste weg is. Nog los van eventuele praktische en theoretische bezwaren tegen de relatie c.q. het huwelijk van haar en haar vriend vind ik dat vrij laf. Zeker omdat uit haar bericht blijkt dat juist hij degene is die zich schikt naar haar in plaats van andersom.

[Michiel 14]

Doel je nu op het citaat van Hongerige Wolf waarop je reageert? Dat zij verwoordt wat jij bedoelde te zeggen? Want dat heb je dan wel érg goed verborgen gehouden.

Je doet wat aannames en roept dan dat de topicstartster zich schikt naar haar vriend en je vraagt of dat de juiste weg is. Nog los van eventuele praktische en theoretische bezwaren tegen de relatie c.q. het huwelijk van haar en haar vriend vind ik dat vrij laf. Zeker omdat uit haar bericht blijkt dat juist hij degene is die zich schikt naar haar in plaats van andersom.

Ach dat mag jij laf noemen hoor. Ik heb een christelijk perspectief en op dat vlak worden consessies gevraagd. Haar vriend wil trouwen in de kerk, maar zonder de kerk erbij te betrekken. Iets essentieels in haar leven, haar geloof, wordt gevraagd aan de kant te schuiven. Maar omdat jij het nodig vind mij te diskwalificeren in een gesprek, zal ik me verder onthouden om op jou te reageren.

[Kurt 0]

Stel je niet zo aan Michiel. Ik diskwalificeer je helemaal niet. Als ik zeg dat ik iets laf vind, zeg ik daarmee vrij weinig over jouw persoon of over je bijdragen in discussies in het algemeen, maar hooguit over deze specifieke bijdrage.

Ik heb in discussies zo vaak te horen gekregen dat mensen me laf vonden, dat ik onjuistheden verkondig, dat ik lieg, dat ik grof ben, dat ik seksistisch ben, dat ik flauw ben, et cetera. Als ik me dat allemaal moet gaan aantrekken...

Ik stel je een vraag en je geeft er geen antwoord op. Terwijl je wel bepaalde dingen zegt die ik niet vind getuigen van inlevingsvermogen, eerlijk gezegd.

Het cruciale punt is, dat jij vindt dat een niet-christen zich altijd maar moet schikken naar de christen - althans, dat lijk je te zeggen. Terwijl het, grappig genoeg, in dit geval inderdaad de niet-christen is die zich het meest lijkt te schikken. Laat ik je uit een droom helpen: in de samenleving zowel als binnen de beslotenheid van een relatie zul je altijd concessies moeten doen.

Dat er allerlei argumenten uit de kast getrokken kunnen worden om een relatie tussen een gelovige en een ongelovige af te keuren of te ontraden weet ik als de beste, geloof me. Maar daar gaat deze discussie niet om. De vraag is of de topicstartster gelukkig is binnen haar relatie en met haar vriend, of ze van hem houdt en met hem een leven wil delen c.q. opbouwen. Is het antwoord daarop ja, dan zul je allebei toe moeten geven en concessies moeten doen. Hij lijkt dat alreeds te doen - en wellicht kan hij daar uiteindelijk best nog wat verder in gaan (ik heb bijvoorbeeld geen idee hoe oud hij is en of bepaalde argumenten om geen al te kerkelijk huwelijk te willen af kunnen zwakken naarmate hij ouder wordt) -, maar zij een stuk minder.

Dat jij dan lijkt te concluderen dat zij totaal geen concessies moet doen en hij alleen maar, vind ik eerlijk gezegd een beetje opmerkelijk en als je dit inderdaad bedoelt zelfs wel meer dan dat.

[Hongerige Wolf 0]

Het cruciale punt is, dat jij vindt dat een niet-christen zich altijd maar moet schikken naar de christen - althans, dat lijk je te zeggen. T

Volgens mij bedoelt Michiel dat niet. Althans, zo had ik het in ieder geval niet begrepen.

[Hongerige Wolf 0]

Men trouwt binnen het protestantisme niet in de kerk heb ik me eens laten vertellen. Het huwelijk wordt ingezegend. Hoe dan ook, voor 1 partner en God kan dat wezenlijk van belang zijn.

Het huwelijk is bij 'ons' inderdaad geen sacrament, en men spreekt meestal van een huwelijksinzegening, dus het is wezenlijk anders. Maargoed, dan snap ik nog steeds niet wat het voor zin heeft een trouwbelofte uit te spreken voor God en de gemeente, terwijl je niet gelooft. Hoe gaat dat eigenlijk in de rkk? Belooft de niet-gelovige partner dan ook iets?

[Computoon 0]

Men trouwt binnen het protestantisme niet in de kerk heb ik me eens laten vertellen. Het huwelijk wordt ingezegend. Hoe dan ook, voor 1 partner en God kan dat wezenlijk van belang zijn.

Het huwelijk is bij 'ons' inderdaad geen sacrament, en men spreekt meestal van een huwelijksinzegening, dus het is wezenlijk anders. Maargoed, dan snap ik nog steeds niet wat het voor zin heeft een trouwbelofte uit te spreken voor God en de gemeente, terwijl je niet gelooft. Hoe gaat dat eigenlijk in de rkk? Belooft de niet-gelovige partner dan ook iets?

Ja, in ieder geval als gekozen wordt voor trouwen in de kerk. Beide partijen spreken immers wederzijds het ja-woord naar elkaar uit, waarin ze elkaar levenslange trouw beloven, wat er ook gebeurt. In het kerkelijk wetboek (de Codex Iuris Canonici, C.I.C.) is echter te lezen (can. 1118, par. 3): 'Het huwelijk tussen een katholieke partij en een niet-gedoopte partij kan in een kerk of op een andere passende plaats gevierd worden.'

"... of op een andere passende plaats:"

'Dispensatie in de vorm' is in zo'n situatie dus mogelijk. In canon 1127, par. 2 is te lezen: 'Indien ernstige moeilijkheden het in acht nemen van de canonieke vorm in de weg staan, heeft de plaatselijke Ordinaris van de katholieke partij het recht hiervan in afzonderlijke gevallen te dispenseren, na raadpleging echter van de Ordinaris van de plaats waar het huwelijk gevierd wordt en met behoud van een of andere publieke vorm van viering voor de geldigheid ervan; het komt aan de bisschoppenconferentie toe de normen vast te stellen, volgens welke voornoemde dispensatie op eenvormige wijze verleend wordt.' In zo'n situatie zou de Ordinaris (= de bisschop) dus het burgerlijk huwelijk ook als 'geldig' voor de kerk kunnen bestempelen.

Voor een kerkelijk huwelijk tussen een katholiek en een niet-gedoopte moet de bisschop dispensatie hebben verleend. (Dit geldt dus ook voor een huwelijk tussen een katholiek en een jood of een moslim). Dit verlof (zie c. 1125 van de C.I.C. ) 'kan de plaatselijke Ordinaris verlenen, indien een goede en verantwoorde reden aanwezig is, hij mag dit niet verlenen tenzij de voorwaarden vervuld zijn die volgen:

1. de katholieke partij dient te verklaren bereid te zijn gevaar voor geloofsafval te vermijden en zij dient een oprechte belofte af te leggen naar vermogen alles te zullen doen opdat alle kinderen in de katholieke Kerk gedoopt worden;

2. van deze door de katholieke partij af te leggen beloften dient de andere partij tijdig op de hoogte gebracht te worden, en wel zó dat het vaststaat dat zijzelf werkelijk bewust is van de belofte en verplichting van de katholieke partij;

3. beide partijen dienen onderricht te worden over de doeleinden en de wezenlijke eigenschappen van het huwelijk, die door geen van beide contractanten uitgesloten mogen worden."

Als dit huwelijk in de kerk plaatsvindt, is het 'trouwgedeelte' (ondervraging + sluiting) gelijk aan dat bij een sacramenteel huwelijk.

De ondervraging:

N. en N., jullie zijn hierheen gekomen

om met elkaar te trouwen.

Doet jullie dit uit vrije wil

en met de volle instemming van je hart?

Bruid en bruidegom: Ja (dat doen wij).*

Jullie gaan elkaar trouw beloven.

Zijn jullie bereid

elkaar lief te hebben en te waarderen

al de dagen van je leven?

Bruid en bruidegom: Ja (wij zijn daartoe bereid).*

Jullie gaan een gezin stichten.

Zijn jullie bereid

kinderen als geschenk uit Gods hand te aanvaarden,

hen in jullie liefde te laten delen

en hen in de geest van Christus en zijn kerk op te voeden?

Bruid en bruidegom: Ja (wij zijn daartoe bereid).*

N. wil je N. aanvaarden als je vrouw

en beloof je haar trouw te blijven

in goede en kwade dagen,

in armoede en rijkdom,

in ziekte en gezondheid?

Wil je haar liefhebben en waarderen

al de dagen van je leven?

De bruidegom antwoordt: Ja, ik wil.

mutatis mutandis wordt dezelfde vraag gesteld aan de vrouw.

Zoals uit het bovenstaande blijkt, wordt dus van de niet-gelovige partij trouw gevraagd en (in feite) het mogelijk te maken dat de gelovige partner de kinderen een katholieke opvoeding geeft, waaronder dus (ook) verstaan wordt dat men de kinderen laat dopen. Als men 'op voorhand' geen kinderen wil, kan men niet kerkelijk trouwen. Dat blijkt uit par. 3 van de geciteerde canon 1125.

Een huwelijk in de katholieke Kerk tussen een katholiek gedoopte en een niet-christen is geen sacrament. Een huwelijk tussen een katholiek gedoopte en een gedoopte niet-katholiek ('gemengd huwelijk') wel.

Bij een kerkelijk huwelijk tussen een katholiek en een niet-gedoopte vindt ook geen eucharistieviering plaats, het huwelijk wordt dan gesloten in een viering van Woord en gebed. Maar de lezingen komen ook dan (uiteraard) uit de H. Schrift, het betreft immers een kerkelijk huwelijk. Iedere viering in de kerk is ook een viering van de Kerk. Als hiertegen onoverkomelijke bezwaren bestaan vanuit de zijde van de niet-gelovige zal het aanstaande bruidspaar waarschijnlijk om een 'dispensatie in de vorm' vragen.

[Dunya 0]

Ik vind niet dat je dit van je niet-Christelijke partner kan vragen. Dit is zo ongeveer een belijdenis, want je belooft je kinderen Christelijk op te voeden en ze te zien als een geschenk van God. In mijn ogen kun je hier alleen ja op antwoorden als je zelf Christelijk bent. Dus ik zou denken... niet in de kerk trouwen wanneer je niet beiden tot het geloof behoort dat in die specifieke kerk gepredikt wordt. Een huwelijk moet beide partners passen en er moet geen dwang uitgaan van het geloof van één van hen. Vreselijk toch... Het gaat om de liefde tussen twee mensen, niet om een soort van bekering...creapy...

[Thorgrem 430]

Ik vind niet dat je dit van je niet-Christelijke partner kan vragen.

Een huwelijk bestaat uit geven en en nog meer geven en zo heel af en toe nemen. Soms moet je je eigen persoon aan de kant zetten voor het geluk van de ander.

Of je dit wel of niet kunt vragen aan je partner verschilt per stel.

[Sfkaatje 0]

Iemand bij mij uit de kerk (baptistengemeente) is op de trouwdag alleen voor de wet getrouwd met haar man. Echter, een paar weken later is er in een gewone zondagochtenddienst een zegen gevraagd. Toen kregen ze ook een trouwbijbel etc..

Lijkt me een mooie oplossing voor 't feit dat 1 persoon niet voor de kerk wil trouwen. Hij had zoiets: ik ga nooit naar de kerk, waarom dan wel op mijn trouwdag..

[Dunya 0]

Ik vind niet dat je dit van je niet-Christelijke partner kan vragen.

Een huwelijk bestaat uit geven en en nog meer geven en zo heel af en toe nemen. Soms moet je je eigen persoon aan de kant zetten voor het geluk van de ander.

Of je dit wel of niet kunt vragen aan je partner verschilt per stel.

Natuurlijk bestaat een huwelijk uit geven, maar je vraagt hiermee van je niet-gelovige partner om zijn standpunten te verlaten om jouw Christelijke standpunten over te nemen. Hoe zou je reageren in een omgekeerde situatie? Wil je dan ook zoveel geven, of vind jij je Christelijke standpunten wel even belangrijker dan dat? Kan dit voor een niet-gelovige niet hetzelfde zijn? Waarom is het in deze situatie logisch dat de niet-gelovige partner tegemoet komt aan de gelovige partner? Kunnen zij elkaars standpunten niet accepteren en inzien dat de ander anders is? Zonder daarbij hun eigen geloofsovertuigingen te hoeven verloochenen?