Trouwen terwijl je beide studeert

[Hoppipolla 0]

Zijn er meer mensen die trouwen/getrouwd zijn tijdens studie? En zo ja, hoe ervaren jullie reacties uit je omgeving?

Wij (22 jaar, 2 jaar samenwonend, beide student) stuiten alleen maar op onbegrip en onze huwelijksvoorbereiding is voor velen zelfs een taboe... er wordt heel opvallend vooral NIET naar gevraagd door mensen, die er wel van op de hoogte zijn. Ik moet hieraan toevoegen dat we in een nogal atheïstische omgeving zitten.

Onze reden om te trouwen hoef ik hier hopelijk niet uit te leggen. (Geloof, hoop en liefde, kort gezegd.) Ik kan een studie niet zien als reden om niet te trouwen als je er wel het geld voor hebt en al samenwoont. De enige reden om dan niet te trouwen is dat je twijfelt aan elkaar of wil kijken of er niet iets beters voorbij komt. Dat is bij ons niet aan de orde. Een andere reden is dat je eerst een wereldreis wil maken met je geld. Wij vinden trouwen echter belangrijker, die wereldreis doen we daarna wel.

Maar misschien hadden we toch beter nog een paar jaar kunnen wachten, tot de omgeving het had geaccepteerd (al zouden er zelfs dan nog grapjes zijn gemaakt als in 'oh en wanneer is de scheiding'... ).

[Dagmar 0]

Ja, ik ben getrouwd met mijn man tijdens onze studie. Ik was 19 en hij 22, de 23e is dat alweer een jaar geleden. Ik moet zeggen dat wij alleen maar leuke reacties gehad hebben, hoewel ook meegespeeld zal hebben dat ik zwanger was en mensen de praktische kant ervan dus wel inzagen.

[Chealder 1]

Wat jammer dat er zoveel onbegrip is in je omgeving. Zolang jullie je dingen gewoon kunnen betalen zou ik zeggen: doen!

[Jyoti 0]

Ik ben zelf niet van plan te trouwen tijdens mijn studie (hoewel, met mijn neiging om maar te blijven studeren weet je nooit hoe het loopt natuurlijk ) maar als jullie dit kunnen en willen doen vind ik het flink lullig dat jullie omgeving daar zo negatief over doet. Ik heb ook mensen in mijn omgeving die keuzes maken waar ik zelf niet zoveel mee kan, maar dan nog kun je toch ook wel blij zijn voor mensen als ze zo'n besluit nemen.

[Thorgrem 430]

Ik heb bewust gewacht met het huwelijksaanzoek tot na mijn afstuderen.

Maar als jullie tijdens de studie willen trouwen moet je dat vooral doen. Je trouwt voor elkaar en God, wat anderen er van vinden is dan niet zo heel belangrijk. De voorbereiding neemt echter wel de nodige energie en tijd in beslag. Dat kan erg vervelend zijn tijdens een afstuderen oid.

[Hoppipolla 0]

Ja, ik ben getrouwd met mijn man tijdens onze studie. Ik was 19 en hij 22, de 23e is dat alweer een jaar geleden. Ik moet zeggen dat wij alleen maar leuke reacties gehad hebben, hoewel ook meegespeeld zal hebben dat ik zwanger was en mensen de praktische kant ervan dus wel inzagen.

Dat is wel fijn dan. Mensen begrijpen trouwen volgens mij idd sneller in het verband van kinderen krijgen. Door collega's op onze (toentertijd) gezamenlijke bijbaan werd bedacht dat we zwanger waren om onze trouwplannen te verklaren...

Bedankt trouwens iedereen voor de (aardige) reacties en ik moet zeggen dat er ook wel lieve reacties van mensen zijn geweest... ik teken het wel heel zwart af . En van tevoren wisten we ook wel dat we niet konden verwachten dat iedereen het zou begrijpen. Maar het blijft moeilijk als mensen reageren alsof je hebt verteld dat je een terminale ziekte hebt .

[Michiel 14]

Waar zijn Holla en MartineV?

[dingo 166]

Je hebt de huidige cultuur een beetje tegen want de trend is juist om trouwen zo lang mogelijk uit te stellen en, even heel generaliserend gezegd, zo lang mogelijk te "genieten". Jullie zijn een trendbreuk en vandaar de soms negatieve reacties want je gaat tegen de groepsdenken/druk in. Ik zou zeggen geniet er samen lekker van!

[Jalikaatje 1]

Over 10 weken ga ik trouwen, hoewel ik nog wel een jaar moet studeren. Wat bij ons scheelt is dat hij al fulltime werkt waardoor de financiën geen probleem zijn. Ik ben 21 en hij 22, we krijgen heel vaak de reactie 'zo jong nog?!' En als je bedenkt dat de gemiddelde leeftijd om te trouwen achterin de 20, begin 30 ligt kan ik dat begrijpen. Toch komt er vanuit de christelijke wereld meer begrip.

Echt nare reacties hebben we niet gehad, hooguit ontzettend verbaasde reacties. Dat we niet samenwonen hoewel we wel een huis hebben (ik trek pas bij hem in na onze bruiloft) vinden mensen ook vreemd. En dan hebben we ook nog een keer onze trouwdatum vervroegd omdat we zo snel een huis hadden. Tja, soms krijg je vreemde blikken. Maar wij hebben besloten ons daar weinig van aan te trekken, wij staan achter onze keuze. Wij gaan er samen met God voor, of anderen dat nu oké vinden of niet. Het scheelt dat onze ouders ons iig steunen

Als je trouwt weet je waarom je wil trouwen. Persoonlijk vind ik dat reacties uit de omgeving daar niets aan af mogen doen, je trouwt niet om anderen gelukkig te maken. Je bouwt niet met anderen aan een huwelijk. Je gaat niet met anderen de levenslange verbintenis voor goede en slechte tijden aan.

Wat niet wegneemt dat reacties uit de omgeving je niet koud laten. Ik vind het vervelend als iemand kritiek heeft op onze voorbereidingen of ze zoveelste kreet 'echt, ben je nog zo jong, joh...' Je wil toch graag dat iedereen je niets dan goed wenst, goedkeurt wat je doet en beslist. Dat kan best moeilijk zijn om van je af te zetten soms

[Holla 0]

Waar zijn Holla en MartineV?

ja ja, ik kom er aan

Getrouwd toen we 21 (ik) en 26 (hij) waren, en nu iets dan 1,5 jaar. Hij is nu bijna klaar, ik ben nog wel een paar jaar bezig. Trouwen valt prima te combineren met studeren. Daar hoef je het echt niet voor uit te stellen. De bruiloft zal wat goedkoper zijn, maar dat maakt 'm niet minder leuk gelukkig En buiten dat om bepaal je helemaal zelf hoe je huwelijk er uit ziet, en hoe burgerlijk je het wilt hebben dus studeren hoeft je niet tegen te houden. Om mezelf als voorbeeld te nemen: ik woon in een studentenflat, zit bij een studentenvereniging, ga zelfs volgend jaar in het bestuur dus ik zit echt nog midden in het studentenleven en dat valt echt prima te combineren.

Vervelend dat mensen in je omgeving jullie huwelijk niet zien zitten. Zijn dit mensen die jullie goed kennen? Bij ons waren mensen ook niet altijd even positief of soms erg verbaasd, maar dat waren bijna altijd mensen die ons niet heel goed kenden. Je lijkt in je openingspost te zeggen dat mensen kritisch zijn omdat jullie jong zijn en omdat jullie nog studeren. Wanneer mensen dat niet gewend zijn kunnen ze inderdaad daarom negatief reageren, en daar hoef je je niet altijd wat van aan te trekken. Een huwelijk gaat vooral om liefde en wederzijdse trouw, en als dat goed zit dan hoeft niets jullie tegen te houden. Anderzijds zou ik wel goed kijken of er niet meer achter zit. Vinden ze verder wel dat jullie goed bij elkaar passen? En is het inderdaad zo dat jullie huwelijk een weloverwogen besluit is, een besluit wat je ook heel rationeel genomen hebt?

Ik ben zelf jong getrouwd en weet dat dat geen verkeerde beslissing is geweest, maar ik zou het niet iedereen aanraden. Het is ook goed om te genieten van een studentenleven met leuke huisgenoten bijvoorbeeld, en van een leuke verkeringstijd. Wanneer jullie allebei het idee hebben dat je 'klaar' bent met die fase, dan is het prima. Het hangt ook van jullie karakters af.. ik heb mijn studentenleven vrijwel hetzelfde voort kunnen zetten, want mijn man vindt het geen enkel probleem wanneer ik laat thuiskom van een borrel en hij al in bed ligt. Maar ik ken best veel stellen waarvan één van de twee dat niet zo fijn vindt, en dan is het mogelijk dat je toch wel een leuke fase uit je leven mist omdat je vroeg trouwt.

Nouja, zomaar wat overwegingen die je mee kunt nemen. Ik ben benieuwd naar je reactie!

[Holla 0]

oh, vergeet het laatste gedeelte maar, het is wel een handige tip misschien voor andere twijfelaars maar ik had niet goed gelezen dat jullie al 2 jaar samenwonen

[Gast Anon_phpbb]

Heel goed dat jullie voor jezelf hebben gekozen!

Ik vind, dat als je het geld hebt en je toch al samenwoont, dat trouwen alleen maar een logische aanvulling is. Echter, als je het geld niet hebt en door een huwelijk dan in problemen komt, tja, dan zou ik er nog even mee wachten.

[Elvira 0]

Mijn vriend en ik kiezen er voorlopig voor om te wachten tot ik klaar ben met mijn studie voordat we trouwen.

Er zit niet echt een diepe reden achter, het is meer dat ik financieel nog afhankelijk ben van mijn ouders, en hij ook nog thuis woont. We hebben besloten een paar jaar te sparen zodat we wanneer we een woning betrekken en trouwen ook geld hebben om dat huis in te richten.

Ik ben bijna 19, hij is is bijna 24.

Als we wel eerder zouden trouwen, zouden mijn ouders ook niet achter ons huwelijk staan. Met name mijn moeder probeert mij ervan te overtuigen dat ik nog lang moet wachten met trouwen, en al helemaal heel lang moet wachten met kinderen, en als het even kan helemaal geen kinderen zou moeten nemen, omdat die toch alleen maar duur zijn. (dat laatste waren letterlijk haar woorden)

Mijn schoonouders zouden ons gelukkig wel steunen.

Verder kan ik jullie alleen aanraden om enorm te genieten van jullie huwelijk en getrouwde studentenleven! Ik bedenk me dan altijd maar dat mijn oma ook op haar 19e getrouwd is, en altijd heel gelukkig is geweest, en dat het pas sinds 2 generaties ''absurd'' is om vroeg en/of tijdens je studie te trouwen.

[Benedictus17 0]

Een medestudent van mij is (vast al een tijdje geleden) getrouwd en zit nu in haar laatste jaar. En ze is nu ook zwanger. En ze ziet zelf helemaal geen problemen ofzo. Ik denk dat je lekker moet doen wat je zelf denkt dat het beste is want jij kan daar toch beter over beslissen dan anderen.

[Joëlle 0]

Volgens mij zit 't probleem hier niet zo op het trouwen tijdens het studeren, maar vooral bij het trouwen zelf, of niet? Jullie leven immers al praktisch getrouwd, het enige dat mist is de officiële kant (even heel praktisch bekeken).

Ik kan me voorstellen dat jij (/jullie) erg balen van de negatieve reacties en die grapjes over scheidingen vind ik ronduit onbeschoft. Veel verder dan uitleggen waarom jullie willen trouwen en begrip vragen kom je denk ik niet.

[WayToHappiness 0]

Ik ben nu 3,5 jaar samen met mn vriendje en ben eerstejaars student. Momenteel wil ik echt nog niet trouwen (ik ben 18, no offence verder maar persoonlijk wil ik dat niet) maar ik kan me wel voorstellen dat ik daar over 3 à 4 jaar heel anders over denk, en dan ben ik nog niet klaar met mijn studie waarschijnlijk. Vind ik prima. De omgeving zal inderdaad misschien wel negatiever reageren, jammer dat dat bij jullie ook gebeurt. Maar als jullie je er goed bij voelen en het echt willen dan moet je het gewoon doen en de omgeving draait dan wel bij als ze zien dat het goed blijft gaan (dat kan dus even duren, maargoed ). Heel veel geluk toegewenst iig!

[Chealder 1]

Lin, als jullie gaan trouwen dan wil ik helpen de trouwjurk uit te zoeken, of te maken als je dat liever hebt

[Gladness 0]

Ik ben zelf in het laatste jaar van mijn studie getrouwd. Mijn man was wel al afgestudeerd en had een baan. We hadden een spaarpotje, dus konden trouwen.

Ik vond het zalig onder mijn studie en nog steeds super gelukkig

Volg jullie hart en waar jullie je goed bij voelen,

[WayToHappiness 0]

Lin, als jullie gaan trouwen dan wil ik helpen de trouwjurk uit te zoeken, of te maken als je dat liever hebt

Hahah is goed hoor Ik wil 'm idd misschien zelf maken, maar misschien ook niet. XD Ligt ook een beetje aan tijd/geld enzo die ze in de winkels hebben zijn wel echt suuupermooi hihi

[Hoppipolla 0]

Waar zijn Holla en MartineV?

ja ja, ik kom er aan

Getrouwd toen we 21 (ik) en 26 (hij) waren, en nu iets dan 1,5 jaar. Hij is nu bijna klaar, ik ben nog wel een paar jaar bezig. Trouwen valt prima te combineren met studeren. Daar hoef je het echt niet voor uit te stellen. De bruiloft zal wat goedkoper zijn, maar dat maakt 'm niet minder leuk gelukkig En buiten dat om bepaal je helemaal zelf hoe je huwelijk er uit ziet, en hoe burgerlijk je het wilt hebben dus studeren hoeft je niet tegen te houden. Om mezelf als voorbeeld te nemen: ik woon in een studentenflat, zit bij een studentenvereniging, ga zelfs volgend jaar in het bestuur dus ik zit echt nog midden in het studentenleven en dat valt echt prima te combineren.

Vervelend dat mensen in je omgeving jullie huwelijk niet zien zitten. Zijn dit mensen die jullie goed kennen? Bij ons waren mensen ook niet altijd even positief of soms erg verbaasd, maar dat waren bijna altijd mensen die ons niet heel goed kenden. Je lijkt in je openingspost te zeggen dat mensen kritisch zijn omdat jullie jong zijn en omdat jullie nog studeren. Wanneer mensen dat niet gewend zijn kunnen ze inderdaad daarom negatief reageren, en daar hoef je je niet altijd wat van aan te trekken. Een huwelijk gaat vooral om liefde en wederzijdse trouw, en als dat goed zit dan hoeft niets jullie tegen te houden. Anderzijds zou ik wel goed kijken of er niet meer achter zit. Vinden ze verder wel dat jullie goed bij elkaar passen? En is het inderdaad zo dat jullie huwelijk een weloverwogen besluit is, een besluit wat je ook heel rationeel genomen hebt?

Ik ben zelf jong getrouwd en weet dat dat geen verkeerde beslissing is geweest, maar ik zou het niet iedereen aanraden. Het is ook goed om te genieten van een studentenleven met leuke huisgenoten bijvoorbeeld, en van een leuke verkeringstijd. Wanneer jullie allebei het idee hebben dat je 'klaar' bent met die fase, dan is het prima. Het hangt ook van jullie karakters af.. ik heb mijn studentenleven vrijwel hetzelfde voort kunnen zetten, want mijn man vindt het geen enkel probleem wanneer ik laat thuiskom van een borrel en hij al in bed ligt. Maar ik ken best veel stellen waarvan één van de twee dat niet zo fijn vindt, en dan is het mogelijk dat je toch wel een leuke fase uit je leven mist omdat je vroeg trouwt.

Nouja, zomaar wat overwegingen die je mee kunt nemen. Ik ben benieuwd naar je reactie!

Sorry voor mijn late reactie.

Ik vind inderdaad ook dat je er zelf voor kunt kiezen hoe burgerlijk je een huwelijk maakt. Je kunt best nog een wereldreis maken, of in je eentje een stage lopen in Afrika. Alleen elkaar verlaten voor een ander is er echt niet meer bij. Die 'vrijheid' geef je op voor onvoorwaardelijke trouw en zorg voor één persoon, een in mijn ogen mooier ideaal.

De mensen die ons goed kennen doen er trouwens niet negatief over, hoewel we een nogal rommelige beginfase hebben gehad. Dit kwam doordat ik een moeilijk verleden had en door de plotselinge dood van zijn vader, een behoorlijk zware klap die we nog niet zo makkelijk konden opvangen met amper 2 maanden verkering... Maar sinds een paar jaar is onze relatie zo stabiel als een kei. Ik heb nog nooit iemand zo vertrouwd als hij, en uit alles blijkt dat hij het zo hetzelfde voelt. Regelmatig heb ik van die gelukzalige momenten waarop ik God zó dankbaar ben voor deze liefde.

Het enige nadeel aan dat we nu gaan trouwen is dat op dit moment niet zeker is of hij zijn studie redt (wat mijn studie betreft is dit vrijwel zeker: mijn bachelordiploma heb ik al). Als hij het redt, krijgt hij waarschijnlijk een topbaan met een salaris van minstens 4000 in de maand. Maar als hij het niet redt, zal ik praktisch de kostwinner moeten worden straks.

Puur rationeel zou het dus 'veiliger' zijn om af te wachten of hij dat haalt, en me dan pas aan hem te binden. Als hij het niet haalt, kan ik misschien beter iemand zoeken die wel een topbaan heeft!

Maar dat vind ik niet fair en zo wil ik niet in het leven staan. Ik hou van hem, onze relatie werkt, en vanuit de sterke band met elkaar denk ik dat we er wel komen. We staan ook op dezelfde manier in het leven en hebben daarom een sterke basis. Eigenlijk redeneer ik het als volgt: zou ik met hem in de hemel willen zitten? JA. Laten we God dan behagen, de liefde die Hij ons voor elkaar heeft gegeven respect betonen en trouwen. Dit klinkt misschien naïef, maar ik heb nog nooit ergens sterker in geloofd.

[Dunya 0]

Ik kan een studie niet zien als reden om niet te trouwen als je er wel het geld voor hebt en al samenwoont. De enige reden om dan niet te trouwen is dat je twijfelt aan elkaar of wil kijken of er niet iets beters voorbij komt. Dat is bij ons niet aan de orde. Een andere reden is dat je eerst een wereldreis wil maken met je geld. Wij vinden trouwen echter belangrijker, die wereldreis doen we daarna wel.

Nou er zijn wel meer redenen om niet direct te trouwen. Je oordeelt nu wel erg hard over mensen die niet direct dezelfde keuze maken als dat jij nu doet. Trouwen heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis, dit betekent niet dat er iets mis is met de relatie of dat de relatie minder sterk of waardevol zou zijn. Uiteindelijk gaat het erom wat je met elkaar hebt en of het vertrouwen en de liefde en aandacht er voor elkaar is elke dag weer, niet of je die éne dag hebt meegemaakt waarop je een papiertje hebt ondertekend en een feest hebt gegeven met vrienden.

[Hoppipolla 0]

Nou er zijn wel meer redenen om niet direct te trouwen. Je oordeelt nu wel erg hard over mensen die niet direct dezelfde keuze maken als dat jij nu doet. Trouwen heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis, dit betekent niet dat er iets mis is met de relatie of dat de relatie minder sterk of waardevol zou zijn.

Ik oordeel er helemaal niet mee over andere mensen. Ik vind dat het écht een goede reden is als je eerst andere dingen wil doen met je geld. Maar onze keuze is om eerst te trouwen. Ik vind een studie in ieder geval geen reden om niet te trouwen, daar ging het me om.

niet of je die éne dag hebt meegemaakt waarop je een papiertje hebt ondertekend en een feest hebt gegeven met vrienden

Grappig dat je dit zegt, maar je denigreert het huwelijk nogal zo. Zoals je zelf zegt: 'trouwen heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis.' Het blijkt dat het voor mij een heel andere betekenis heeft dan voor jou. Het gaat mij vooral om het getrouwd zijn zelf, niet om die ene dag. En we geven geen feest.

[Dunya 0]

Nou er zijn wel meer redenen om niet direct te trouwen. Je oordeelt nu wel erg hard over mensen die niet direct dezelfde keuze maken als dat jij nu doet. Trouwen heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis, dit betekent niet dat er iets mis is met de relatie of dat de relatie minder sterk of waardevol zou zijn.

Ik oordeel er helemaal niet mee over andere mensen. Ik vind dat het écht een goede reden is als je eerst andere dingen wil doen met je geld. Maar onze keuze is om eerst te trouwen. Ik vind een studie in ieder geval geen reden om niet te trouwen, daar ging het me om.

niet of je die éne dag hebt meegemaakt waarop je een papiertje hebt ondertekend en een feest hebt gegeven met vrienden

Grappig dat je dit zegt, maar je denigreert het huwelijk nogal zo. Zoals je zelf zegt: 'trouwen heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis.' Het blijkt dat het voor mij een heel andere betekenis heeft dan voor jou. Het gaat mij vooral om het getrouwd zijn zelf, niet om die ene dag. En we geven geen feest.

Het is voor ons geen afweging, zo van: we hebben geld, maar we gaan daar eerst van op wereldreis. Wij willen gewoon nog niet trouwen en misschien trouwen we wel nooit. De hele financiële kwestie speelt bij ons geen rol van betekenis. Twijfel gelukkig ook niet. We zijn realistisch en zien in dat een huwelijk onze relatie niet zal verdiepen of verrijken, dat kunnen wij alleen samen bereiken en aan blijven werken en daarnaast ook tevreden zijn met de stevige basis die we nu al hebben.

[Dunya 0]

[quote name="Hoppipolla"

Sorry voor mijn late reactie.

Ik vind inderdaad ook dat je er zelf voor kunt kiezen hoe burgerlijk je een huwelijk maakt. Je kunt best nog een wereldreis maken' date=' of in je eentje een stage lopen in Afrika. Alleen elkaar verlaten voor een ander is er echt niet meer bij. Die 'vrijheid' geef je op voor onvoorwaardelijke trouw en zorg voor één persoon, een in mijn ogen mooier ideaal.

Ehm? Leven wij in dezelfde wereld? Een derde van de huwelijken eindigt in een scheiding. Een huwelijk biedt dus zeker geen garantie dat je partner je niet zal verlaten. En een relatie kan net zo goed een leven lang standhouden, het gaat om de relatie tussen twee mensen niet om het label dat eraan zit geplakt

De mensen die ons goed kennen doen er trouwens niet negatief over, hoewel we een nogal rommelige beginfase hebben gehad. Dit kwam doordat ik een moeilijk verleden had en door de plotselinge dood van zijn vader, een behoorlijk zware klap die we nog niet zo makkelijk konden opvangen met amper 2 maanden verkering... Maar sinds een paar jaar is onze relatie zo stabiel als een kei. Ik heb nog nooit iemand zo vertrouwd als hij, en uit alles blijkt dat hij het zo hetzelfde voelt. Regelmatig heb ik van die gelukzalige momenten waarop ik God zó dankbaar ben voor deze liefde.

Het enige nadeel aan dat we nu gaan trouwen is dat op dit moment niet zeker is of hij zijn studie redt (wat mijn studie betreft is dit vrijwel zeker: mijn bachelordiploma heb ik al). Als hij het redt, krijgt hij waarschijnlijk een topbaan met een salaris van minstens 4000 in de maand. Maar als hij het niet redt, zal ik praktisch de kostwinner moeten worden straks.

Puur rationeel zou het dus 'veiliger' zijn om af te wachten of hij dat haalt, en me dan pas aan hem te binden. Als hij het niet haalt, kan ik misschien beter iemand zoeken die wel een topbaan heeft!

Dat je deze gedachte alleen al hébt vind ik vrij schokkend...ik kan me niet voorstellen dat zoiets uberhaupt door je hoofd gaat als je echt van iemand houd, maar misschien verschillen onze definities van 'houden van' dan ook van elkaar. Daarbij kan ik me niet voorstellen dat je óf niks hebt óf een baan van minstens 4000 per maand, ik denk dat hij echt wel iets anders kan vinden als deze droombaan niks zal worden

Maar dat vind ik niet fair en zo wil ik niet in het leven staan. Ik hou van hem, onze relatie werkt, en vanuit de sterke band met elkaar denk ik dat we er wel komen. We staan ook op dezelfde manier in het leven en hebben daarom een sterke basis. Eigenlijk redeneer ik het als volgt: zou ik met hem in de hemel willen zitten? JA. Laten we God dan behagen, de liefde die Hij ons voor elkaar heeft gegeven respect betonen en trouwen. Dit klinkt misschien naïef, maar ik heb nog nooit ergens sterker in geloofd.

[Michiel 14]

Ehm? Leven wij in dezelfde wereld? Een derde van de huwelijken eindigt in een scheiding. Een huwelijk biedt dus zeker geen garantie dat je partner je niet zal verlaten. En een relatie kan net zo goed een leven lang standhouden, het gaat om de relatie tussen twee mensen niet om het label dat eraan zit geplakt

Puur rationeel zou het dus 'veiliger' zijn om af te wachten of hij dat haalt, en me dan pas aan hem te binden. Als hij het niet haalt, kan ik misschien beter iemand zoeken die wel een topbaan heeft!

Dat je deze gedachte alleen al hébt vind ik vrij schokkend...ik kan me niet voorstellen dat zoiets uberhaupt door je hoofd gaat als je echt van iemand houd, maar misschien verschillen onze definities van 'houden van' dan ook van elkaar. Daarbij kan ik me niet voorstellen dat je óf niks hebt óf een baan van minstens 4000 per maand, ik denk dat hij echt wel iets anders kan vinden als deze droombaan niks zal worden

Waarom vind je het nodig een andere gedachte dan de jouwe op deze manier aan te vliegen, alsof Hoppipolla stom is. Zij heeft een wel overwogen keuze gemaakt, een die jij niet begrijpt, maar direct afdoet.