Relaties met ongelovigen.

[JohnM 0]

God zegt dit over relaties tussen gelovige (in Christus geborgen) en niet-gelovigen (niet in Christus geborgen):

2 Korinthiërs 6 vers 11 t/m 7 vers 1

Geen heidense smetten

11 Onze mond heeft zich tegen u geopend, Korintiërs, ons hart staat wijd open; 12 bij ons vindt gij niet te weinig ruimte, maar in uw binnenste is het te eng. 13 Maar dan ook gelijk op, – ik spreek als tot mijn kinderen – gij moet ook ruimer worden.

14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft:

Ik zal onder hen wonen en wandelen, en Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn.

17 Daarom gaat weg uit hun midden,

en scheidt u af, spreekt de Here,

en houdt niet vast aan het onreine.

18 en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot Vader zijn

en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn,

zegt de Here, de Almachtige.

De reden waarom God dit afraad is omdat in die relaties niet op Hem gebouwd en gesteund kan worden. Omdat dit niet kan zal de gelovige partner de band met God minderen t.g.v. zijn/haar partner. Deze persoon zal metname de band met God gaan missen. Vooral in het huwelijk, waarin bij Christenen de relatie met God centraal staat.

[True Voice 0]

" 14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? "

Er is geen overeenkomst of gemeenschap tussen Licht en duisternis, gerechtigheid en wetteloosheid. Maar het zijn simbioten, het 1 kan niet bestaan zonder het ander. Ze hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan. Gebeurt er iets met de 1, dan gebeurt dat ook met de ander, dat is onvermijdelijk.

"De reden waarom God dit afraad is omdat in die relaties niet op Hem gebouwd en gesteund kan worden. Omdat dit niet kan zal de gelovige partner de band met God minderen t.g.v. zijn/haar partner. Deze persoon zal metname de band met God gaan missen. Vooral in het huwelijk, waarin bij Christenen de relatie met God centraal staat."

Een relatie moet ook niet gebouwd zijn op God, maar op de liefde. En waarom zou een gelovige zijn of haar band met god moeten minderen, omdat zijn of haar partner ongelovig is, die opmerking schijnt hier nogal gemakkelijk te kunnen worden gemaakt... en is vrij gemakzuchtig te noemen. Ik heb altijd nog geleerd dat iedereen een kind van God is, ook zij die niet geloven.

"Je hart is vrij, heb de moed het te volgen."

[Janneke 0]

Quote:

Op woensdag 04 augustus 2004 14:21:45 schreef True Voice het volgende: Een relatie moet ook niet gebouwd zijn op God, maar op de liefde. En waarom zou een gelovige zijn of haar band met god moeten minderen, omdat zijn of haar partner ongelovig is, die opmerking schijnt hier nogal gemakkelijk te kunnen worden gemaakt... en is vrij gemakzuchtig te noemen. Ik heb altijd nog geleerd dat iedereen een kind van God is, ook zij die niet geloven.

Wanneer zal jouw geloof standvastiger worden?

Als jouw partner gelooft? Of als hij/zij niet gelooft?

Ik zeg niet dat je niet van ongelovigen kan houden en dat je ze niet evenveel lief kan hebben als een gelovige! Ik zeg alleen dat ik geen relatie met een ongelovige zou willen, omdat het m'n geloof niet ten goede komt.

En er staat ook nergens dat je als gelovige je band met God zal moeten minderen, dat is onzin.

[True Voice 0]

Moet mijn geloof dan standvastiger worden? Ik heb geen relatie om standvastiger in mijn geloof te worden. En waarom zou een relatie met een ongelovige een relatie niet ten goede komen. Ik denk juist dat op het moment je een relatie aangaat met een ongelovige je voor jezelf ook een beter beeld kan vormen van wat geloof voor je is en wat het voor je kan betekenen. In een relatie is het geven en nemen. Je merkt dan al snel genoeg wat het geloof voor jou is en wat je absoluut niet wilt opgeven. In een goede relatie zal een partner dat respecteren en je daarin bijstaan.

[Scepticus 0]

Maar True Voice, voorzie jij dan geen problemen met praktische simpele dingen als de Doop, de Heilige Communie, het Vormsel enzovoort (ik spreek even voor het gemak vanuit het Rooms Katholieke)? Ik kan me voorstellen dat je partner respecteert dat jij je geloof hebt, maar het zal een groter probleem zijn, wanneer het het kind betreft, dat van jullie beiden is.

[True Voice 0]

Neen, ik voorzie zeker geen probleem. Ik zie het misschien wel als een meerwaarde. Ik zie het geloof ook een deel van de opvoeding, ongeacht gelovige ouders of niet. Ouders moeten hun kinderen ten alle tijden in staat stellen op een bepaalde leeftijd eigen keuzes te laten maken. Je moet ze dus ook in staat stellen keuzes te maken. Ik heb ook kenissen die gedoopt zijn en zelf niet geloven, maar zij zijn wel in staat gesteld om het geloof op latere leeftijd te beoefenen, want zij zijn wel zo opgevoed, maar hebben hun eigen keuze gemaakt er niets mee te doen. Ook wanneer ik een ongelovige partner zou hebben, dan zou ik het kind alsnog laten dopen en zijn of haar communie laten doen, zodat ze later in staat zou zijn zelf een keuze te maken wat ze daar mee doen. Mijn partner zou dit uiteraard moeten respecteren en moeten inzien dat het onderdeel van de opvoeding is. Ook al zou hij of zij het dat niet vinden, dan zou er sprake moeten zijn van respect van mijn aandeel in de opvoeding.

[lanide 0]

Quote:

Op woensdag 19 maart 2003 15:54:45 schreef Geja het volgende: Ik heb een vraag waar ik zelf niet helemaal uit kom. Wat vinden jullie van relaties met mensen die niet geloven? Opzich heb ik er zelf niet zulke problemen mee nu, maar wat nou als je later kinderen krijgt. Ik denk dat zulke dingen dan op ruzies uit zullen lopen. Maar aan de andere kant, je bent smoorverliefd en verliefdheid kun je niet sturen....

Nou, de ongelovige denkt dan ook anders over bepaalde dingen denk ik. Zoals seks voor het huwelijk... Dat is dan ook moeilijk. Ik zou het niet doen, ook al zou het moeilijk voor mij zijn. Er wilt nu wel een paar ongelovige jongens met mij maar ik weiger het omdat ze niet in Jezus geloven en daar heb ik dan moeite mee, maar ik wil ook niet schijnheilig zijn.. Ik doe wel eens wat met jongens waar ik daarna spijt van krijg maar het volgende keer gebeurt het weer en dan heb ik weer spijt van. Ik geef je een tip. Het is lastig maar volg Jezus en Jezus zou het niet graag willen. Of bekeer hem!

[SoundOfSilence 0]

Een relatie gaat om liefde toch, nou , als een ongelovige jou liefde kan geven waar je je goed bij voelt, zou ik zeker een relatie proberen. als het niet werkt, kun je er altijd nog mee stoppen.

[JonathanV 0]

Samen naar God toe groeien lijkt me het mooiste wat er is

[someone 0]

1 korintiers 7:

12 Maar tot de overigen zeg ik, niet de Here: heeft een broeder een ongelovige vrouw, die erin bewilligt met hem samen te wonen, dan moet hij haar niet verstoten. 13 En een vrouw moet, als zij een ongelovige man heeft, en deze erin bewilligt met haar samen te wonen, die man niet verstoten. 14 Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder. Anders zouden immers uw kinderen onrein zijn, doch nu zijn zij heilig. 15 Maar indien de ongelovige haar verlaat, laat hij haar verlaten. De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen. 16 Want hoe kunt gij weten, vrouw, dat gij uw man zult redden? Of hoe kunt gij weten, man, dat gij uw vrouw zult redden?

[Joëlle 0]

Quote:

Op dinsdag 10 augustus 2004 20:53:13 schreef lanide het volgende: [Of bekeer hem!

Je moet geen relatie aangaan om te evangeliseren. Dat loopt vrijwel altijd verkeerd af...

[salt4Christ 0]

Quote:

Op zondag 01 augustus 2004 13:46:24 schreef tinusd het volgende: Mijn moeder is gelovig ( en haar familie) terwijl mijn vader ( en familie) dat niet is. Ze zijn al 25 jaar gelukkig getrouwd dus een probleem hoeft het niet te zijn. Ikzelf zou nooit met een gelovig iemand iets kunnen hebben, vooral niet met mensen die het geloof overal bij betrekken. Ik ben men dat soort mensen altijd in discussie

Dan heb je een erg rotte relatie met je moeder.

[Michiel 14]

Quote:

Op donderdag 12 augustus 2004 23:11:51 schreef salt4Christ het volgende: Dan heb je een erg rotte relatie met je moeder.

Pardon, S4C?? Past deze reactie nu in een topic dat gaat over relatie's tussen on- & gelovige mensen?

[JonathanV 0]

@someone,

Je zal wel een hele sterke relatie met God moeten hebben.

Lijkt mij ondragelijk dat je met je partner niks over God kan delen.

Maar idd je niet van te voren of God het nou bedoeld had voor je of niet.

Maar om nu juist onder dat mom relaties aan te gaan.

Misschien bedoelen ze daar in Korinthe ermee dat als je gelovig word en een ongelovige partner hebt dat je dan juist omdat jij gelovig bent geworden niet je partner zomaar moet wegsturen.

Nog iets, als de ongelovige man of vrouw nou geheiligd is door zijn/haar partner is diegene dan ook gered ?

Btw, ik sla 1 Korinthe 7 open en ik zie meteen het stukje dat ik wilde vinden voor een ander topic

En nog iets, er staat 1 Korinthe 7:12('Maar tot de oveigen zeg ik, niet de Here:...') Bij de puntjes komt het stukje wat jij quote.

Wat betekend dit dan ?

[edit]spelfout en zin iets gewijzigd

[someone 0]

dat stukje zegt niet over mezelf ik vond het terwijl ik aan het zoeken was voor ander forum, het deed me denken aan dit forum en ik dacht miss. hebben jullie er wel iets aan. Iets hebben met iemand van een ander geloof of ongelovig is moeilijk maar God zal altijd wel een uitweg brengen, en miss. is die uitweg wel te trouwen met diegene om de reden in korintiers.

[FreakSis 0]

1 Kor 7:12-16 gaat volgens mij over een situatie waarin 2 ongelovigen elkaar trouwen, en dat er vervolgens (ze zijn dus al een tijdje getrouwd) 1 tot geloof komt. Dan hoef je niet te scheiden ofzo omdat het geloof tussen die 2 instaat, maar is de 1 geheiligd in de ander.

Dit blijft trouwens best een lastig onderwerp. Zelf denk ik dat je wel een relatie kunt hebben met een ongelovige, maar het is echt super lastig! Ik vind het geloof toch wel een ding in mijn leven wat best belangrijk voor me is, en ik zou dat toch graag willen delen met mijn toekomstige levenspartner. Want als je niet met elkaar over het geloof kan praten, (op hetzelfde niveau) dan loop je elkaar een btje mis op dat gebied toch? Zelf heb ik heel even een relatie gehad met een ongelovige. Maar dat van mij is een andere situatie omdat hij toen tot geloof kwam.. nu heb ik dus een relatie met een gelovige jongen. Ik merk echt het verschil! Je praat op een hele andere manier met elkaar over het geloof. Je kunt elkaar bemoedigen en samen bijbellezen enzo.. Je hebt opeens nog meer aan elkaar dan daarvoor! Ik zeg dus niet dat het niet kan en mag, een relatie met een ongelovige, maar het loopt waarschijnlijk beter als die ander ook gelooft.

Wat vinden jullie dan van het idee dat 2 christenen een relatie hebben, maar 1 ervan is al een tijd christen en de ander is nog maar net tot geloof gekomen. (mijn situatie dus zeg maar)

Sommige mensen zeggen tegen mij dat zo'n relatie nòg niet slim is, omdat je niet op het zelfde niveau zit in je geloof. De 1 is in principe nog maar een baby en de ander is al jaren aan het groeien.

Zelf zie ik het probleem eigenlijk niet. Als je allebei van elkaar houdt, en nog dezelfde God dient ook, is het toch totaal niet verkeerd? en zelfs goed? Je kunt elkaar nu helpen bij het groeien naar God en gewoon samen verder groeien.. mooi toch?

[JohnM 0]

Quote:

Wat vinden jullie dan van het idee dat 2 christenen een relatie hebben, maar 1 ervan is al een tijd christen en de ander is nog maar net tot geloof gekomen. (mijn situatie dus zeg maar)

@Casz: De bijbel zegt daar niets over. Ik bedoel over dat het niet goed is. Er is een groot verschil tussen beide, echter ze geloven beide in Christus. Wat hierbij wel zo is, is dat de een de ander kan motiveren en helpen en omgekeerd. In elke relatie zal de een verder zijn dan de ander wat betreft kennis van Gods Woord. Het gaat om de kern, namelijk gered door 't bloed van het Lam! Meer niet!

[FreakSis 0]

Ja idd!

We hebben wel allebei heel hard getwijfeld aan onze relatie omdat we allebei wouden doen wat God van ons wou, en we ècht niet meer wisten wat we nou moesten doen. Als er tegen je word gezegt dat het het beste is als je een pauze inlast omdat je dan allebei verder kan groeien in je geloof (allebei appart van elkaar, anders word je afhankelijk van elkaar op dat gebeid) en dan op een later tijdstip je relatie weer oppakt, ga je toch wel ff nadenken.. .. (nouja je kent het verhaal ) Maar kben blij dat we toch door zijn gegaan, want het is alleen maar beter geworden..

[Katie 0]

Hej iedereen,

Ik weet niet helemaal zeker waarom ik dit post, want ik zal het uiteindelijk toch zelf oplossen, maar ik doe het toch maar.

Ik heb dus sinds kort, deze vakantie , een vriendje die niet christelijk is. Hij is katholiek, gaat alleen met kerst, en denkt verder redelijk makkelijk in de zin van; als je maar een beetje goed leeft is het wel goed.

Ik denk hier duidelijk anders over, dat weet hij en respecteert hij. Maar ik weet gewoon niet goed meer wat ik moet doen... Ik bid God al jaren hierom, om een relatie, om een lieve vriend. En alle voorgaande keren werd het niks. Omdat ik hier nu natuurlijk mee bezig ben krijg ik zoveel verschillende adviezen dat mn hoofd ervan duizelt.

Hij is lief en geweldig, ik ben gek op hem en we hebben het superleuk samen. Daarbij woont hij ruim 2 uur bij me vandaan, dus ik zie niet helemaal in hoe hij mss een 'slechte' invloed op mijn (geloofs)leven zou kunnen hebben.

Het staat me heel erg tegen om hierover meteen de relatie af te kappen, omdat dit is wat ik al heel lang wil en omdat God er wel een bedoeling mee kan hebben.

Aan de ene kant denk ik, ik wacht het af en merk het dan wel. Aan de andere kant zit er dan mss wel te diep in om eruit te stappen.

Het is zooo moeilijk

Mss zijn hier mensen met een zelfde ervaring?

liefs, Katie

[Gast Anon_phpbb]

Niet helemaal dezelfde ervaring. Mijn situatie is andersom. Ik ben zo ongelovig als het maar zijn kan, maar heb een relatie met een christelijk meiske. Het gaat tussen ons supergoed.

Ik zie haar meestal in het weekend niet en dan gaat zij ook gewoon naar de kerk met haar ouders en vrienden. Als ik bij haar ben, ga ik ook wel eens mee, maar ik word meestal absoluut niet vrolijk van kerkdiensten. Juist op die momenten denk je dan wel eens aan de toekomst, dat die toch wel moeilijk zou kunnen zijn. Aan de andere kant hebben we een dusdanige band met elkaar dat we tot nu toe elk geschil hebben kunnen oplossen. Ik denk dat juist zo'n verschil in levensbeschouwing je relatie ook interessant kan maken. Je leert meer van een andere opvatting, die je ook kan sterken in je eigen opvatting. Daarbij moet je wel erop letten dat je niet uit elkaar groeit; Je moet niet te 'fundamentalistisch' worden; je moet naar de ander kunnen luisteren. Erg belangrijk is dat je niet moet willen de ander gelovig of ongelovig te krijgen. Dat is iets fundamenteels en dat lukt je niet (of het moet vanuit die ander komen). Het is veel prettiger als je je vriend(in)laat blijken dat je hem/haar steunt (voor zover dat mogelijk is) in zijn/haar andere opvatting.

Makkelijk is het zeker niet, ook niet voor een ongelovige. Maar als het degene is van wie je helemaal weg bent moet je het er absoluut niet om laten.

[Katie 0]

Bedankt voor je reactie!

Ik ben echt blij dit te lezen. Ik zat er echt erg mee. Fijn ook dat het bij jouw en je vriendin, ondanks dit verschil, zo goed gaat!

En heb het ook goed overdacht. Ik weet verder nog niet hoe het gaat lopen, het staat allemaal een beetje wankel, dat komt voornamelijk door de afstand, maar dat terzijde

[JonathanV 0]

Neem wel in gedachten dat je wel tegen bepaalde problemen zult oplopen.

Het, "vorm geen ongelijk span met ongelovigen" is niet om ons te pesten maar om je te beschermen tegen alle problemen die dit met zich mee brengt.

Ik wens je er succes mee, natuurlijk hoop ik dat je vriend gewoon gelovig word, dat zou de mooiste oplossing wezen.

Maar wees realistisch.

[Katie 0]

Ja weet ik.

Ik ben ook realistisch en weet dat die kans erg klein is. Jammergenoeg.

Bedankt voor je reactie iig.

[gabriël 1]

Katie,

Een moeilijke situatie zeg, om een vriend te hebben die nog-niet gelovig is. Een goede vriendin van mij zat een aantal jaren geleden met een zelfde vraag, en heeft besloten hiermee door te gaan omdat ze ervan overtuigd was dat hij tot geloof zou komen. Ondanks de overtuiging heeft ze het hier erg moeilijk mee gehad en vaak nog steeds. Veel christenen zijn niet zo happig op dit soort relaties en dan moet je wel zeker van je zaak zijn.

Zoals Jonathan net al zei wil de bijbel ons beschermen tegen een soortgelijke relatie. Het wordt nog duidelijker als er staat dat een gelovige niets overeen heeft met een ongelovige. Eigenlijk heb je een relatie met iemand uit de wereld, waar je juist door te leven met Jezus afstand van neemt.

Ik begrijp uit je posts dat je er zelf nog steeds niet zeker van bent, wat je moet doen. Ervaringen van anderen kunnen je raadgeven, maar laat je er ajb niet door leiden. Misschien kun je je de volgende dingen afvragen:

Zal ik gelukkig worden met iemand waarmee ik mijn geloof niet kan delen?

Zal God mij een man aan mijn zij plaatsen die mij niet kan helpen in mijn geloof?

Heb ik er vertrouwen in dat mijn vriend ooit tot geloof komt?

Kan ik God met net zoveel enthousiastme dienen met een ongelovige vriend?

Zal ik ooit nog een vriend vinden als ik deze kans laat liggen?

Vooral als je laatste antwoord neigt naar Nee laat je je waarschijnlijk leiden door valse motieven. Kijk dan eens hoe je de andere vragen beantwoord.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt en dat je ook met je vriend hier goed over kan praten. Mocht je toch samen met God beslissen door te gaan, probeer dan je vriend te laten wennen aan jouw christen-zijn ipv zelf te wennen aan een leven zonder God.

Heel veel zegen en wijsheid toegewenst,

een broertje in de Heer

[Karel 0]

Wat ik voornamelijk om heen zie (en gezien heb) is dat het de eerste tijd hartstikke leuk en gezellig kan zijn. Ook het verschil in religieuze achtergrond of geloofsovertuiging daar is nog wel overheen te komen.

Pas als het ouderschap zich aandient dan onstaan er verhitte discussies. En meestal lopen die uit op een zeer onbevredigend iets.