Christen zijn en luxe

[HelenaV 0]

Hoe gaan jullie eigenlijk om met het feit dat je als christen eigenlijk geen waarde mag hechten aan aardse, door de mens gemaakte dingen? Ik vind het best een interessante kwestie want aan de ene kant hou ik zelf van mooie spullen (leren jas, videocamera etc), aan de ene kant zie ik mezelf niet als een materialistisch persoon en heb ik niet het idee dat je onchristelijk leeft op deze manier.

Jezus zei dat je al je bezittingen moet weggeven en van aalmoezen leven, maar moet je dat letterlijk doen? Ik denk dat er vooral wordt bedoeld dat mensen niet moeten denken dat ze het leven zelf kunnen organiseren. Zoals ik mijn baan bij heb gevonden: ik deed eerst al mijn goede kleren aan, mondspray erin, en ging alle kroegen en winkels in de stad langs, maar werd overal afgewezen. Een week later ging ik 's ochtends in een ongewassen, ongekamde toestand een pakje sigaretten halen bij Shell en terwijl ik daar stond, had ik zoiets van "Goh, laat ik het hier ook eens vragen". Toen kreeg ik een formulier mee van het meisje achter de kassa en de volgende dag werd ik gebeld en mocht ik beginnen. Is dat geen gevalletje van Gods zorg? Dat God je zal voorzien betekent natuurlijk niet dat de middelen letterlijk uit de lucht komen vallen. Je moet er wel zelf naar streven, en dat wordt beloond door andere mensen die je een kans geven. (Die formulieren trouwens lagen naast de kassa, zelf heb ik ze nooit gezien sinds ik daar werk. Het is bijna alsof het baantje gewoon op me lag te wachten daar. En dan wil de moderne propaganda me wijsmaken dat alles in mijn leven van mezelf afhangt, als 2x2=4. Terwijl er veel meer mysterieus is en van toeval anfhangt).

En dat je van mooie spullen houdt, is dat echt fout? Volgens mag dat best, zolang je maar niet gelooft dat je er recht op hebt, maar dankbaar bent dat je het geluk hebt om zo te leven. En niet denkt dat het voor altijd is, want het kan ieder moment van je afgenomen worden. Zoals in Japan nu (en ik droomde laatst hoe mijn boeken verbrandden, noooooooo!). Want ondanks mijn liefde voor het leven heb ik totaal geen vertrouwen in de kracht van de mens en vind ik dat er iets veel mooiers mogelijk moet zijn. Zelfs als het nooit zal komen, denken dat de mensheid zichzelf kan redden, is gewoon belachelijk. Ik ben materieel dan wel goed af maar geestelijk ben ik net een zwerfhond, omdat ik zie hoe fout de wereld is. En volgens mij hoort dat ook zo. Wat vinden jullie?

[Dave 0]

Waar staat dat je al je spullen moet weggeven?

[Archillion 0]

Dit is ook iets wat ik me afvraag. Hoe letterlijk moeten we die verzen uit de bijbel nemen? Misschien was het vroeger anders, maar ik zie niet zo snel een christen al zijn spullen verkopen en het geld aan de armen geven.

HelenaV heeft wel gelijk wat het laatste stukje betreft, je eigendommen niet zien als zelf verdiend, maar als gekregen en er dankbaar voor zijn. Al is het soms moeilijk, je hebt er immers toch hard voor gewerkt? (Retorisch)

[*nath* 0]

Dankbaarheid is erg belangrijk. En ik denk dat je als christen ook echt wel mooie spullen mag hebben. Alleen moet je niet doordraven (luxe is voor mij echt een zwakte). En ik vind dat tienden geven ook erg belangrijk is. Dan blijf je je bewust ook van dat je gezegend bent met wat je hebt en dat je daarmee anderen ook kunt hebben.

Luxe moet geen afgod voor je worden.

[Eulogía 0]

In 1 Tim. 6 staat een mooie opsomming waarin God aangeeft voor welke redenen Hij rijkdom geeft aan de mens:

1 Tim. 6:17-18 HSV*)

Beveel de rijken in deze tegenwoordige wereld dat zij niet hoogmoedig zijn, en hun hoop niet gevestigd houden op de onzekerheid van de rijkdom, maar op de levende God, Die ons alle dingen in rijke mate verschaft om

1. ervan te genieten;

2. ook om goed te doen,

3. rijk te zijn in goede werken,

4. vrijgevig te zijn en

5. bereid om samen te delen.

In vers 17 staat ook dat hoogmoedigheid niet goed is evenals het stellen van hoop op rijkdom in plaats van op God. Er staat bij dat een mens mag genieten van rijkdom, maar dat Hij rijkdom ook voor andere goede dingen bedoeld heeft. Op die manier kan een mens goed omgaan met de rijkdom die God geeft.

*) Opsommingscijfers door mij toegevoegd.

[HelenaV 0]

Waar staat dat je al je spullen moet weggeven?

Ik meen dat ergens te hebben gelezen hoor, dat je afstand moet doen van je bezittingen. (Maar ik vind mezelf te slecht om de Bijbel zelf te openen en te analyseren. Dat laat ik lekker aan de slimme mensen over).

[HelenaV 0]

In 1 Tim. 6 staat een mooie opsomming waarin God aangeeft voor welke redenen Hij rijkdom geeft aan de mens:

1 Tim. 6:17-18 HSV*)

Beveel de rijken in deze tegenwoordige wereld dat zij niet hoogmoedig zijn, en hun hoop niet gevestigd houden op de onzekerheid van de rijkdom, maar op de levende God, Die ons alle dingen in rijke mate verschaft om

1. ervan te genieten;

2. ook om goed te doen,

3. rijk te zijn in goede werken,

4. vrijgevig te zijn en

5. bereid om samen te delen.

In vers 17 staat ook dat hoogmoedigheid niet goed is evenals het stellen van hoop op rijkdom in plaats van op God. Er staat bij dat een mens mag genieten van rijkdom, maar dat Hij rijkdom ook voor andere goede dingen bedoeld heeft. Op die manier kan een mens goed omgaan met de rijkdom die God geeft.

*) Opsommingscijfers door mij toegevoegd.

Ja, idd, dat is ook mijn punt. Niks mis met rijkdom, maar je moet niet denken dat je het aan jezelf te danken hebt of daarin de vervulling zoeken, het is een beloning voor ijver en nederigheid. Ook als je je eigen geld verdient, heb je daarin geluk gehad.

[Eulogía 0]

In 1 Tim. 6 staat een mooie opsomming waarin God aangeeft voor welke redenen Hij rijkdom geeft aan de mens:

1 Tim. 6:17-18 HSV*)

Beveel de rijken in deze tegenwoordige wereld dat zij niet hoogmoedig zijn, en hun hoop niet gevestigd houden op de onzekerheid van de rijkdom, maar op de levende God, Die ons alle dingen in rijke mate verschaft om

1. ervan te genieten;

2. ook om goed te doen,

3. rijk te zijn in goede werken,

4. vrijgevig te zijn en

5. bereid om samen te delen.

In vers 17 staat ook dat hoogmoedigheid niet goed is evenals het stellen van hoop op rijkdom in plaats van op God. Er staat bij dat een mens mag genieten van rijkdom, maar dat Hij rijkdom ook voor andere goede dingen bedoeld heeft. Op die manier kan een mens goed omgaan met de rijkdom die God geeft.

*) Opsommingscijfers door mij toegevoegd.

Ja, idd, dat is ook mijn punt. Niks mis met rijkdom, maar je moet niet denken dat je het aan jezelf te danken hebt of daarin de vervulling zoeken, het is een beloning voor ijver en nederigheid. Ook als je je eigen geld verdient, heb je daarin geluk gehad.

Klopt. Dat zegt God ook in de volgende tekst.

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:17 Zeg dan niet bij uzelf: mijn kracht en de sterkte mijner hand heeft mij dit vermogen verworven. 18 Maar gij zult aan de HERE, uw God, denken, want Hij is het, die u kracht geeft om vermogen te verwerven, ten einde het verbond gestand te doen, dat Hij uw vaderen gezworen heeft – zoals dit heden het geval is.

[Eulogía 0]

(Maar ik vind mezelf te slecht om de Bijbel zelf te openen en te analyseren. Dat laat ik lekker aan de slimme mensen over).

Waarom? Volgens mij ben je goed en slim genoeg daarvoor

[Dave 0]

Waar staat dat je al je spullen moet weggeven?

Ik meen dat ergens te hebben gelezen hoor, dat je afstand moet doen van je bezittingen. (Maar ik vind mezelf te slecht om de Bijbel zelf te openen en te analyseren. Dat laat ik lekker aan de slimme mensen over).

In Mattheüs 19 staat een tekst m.b.t. De rijke jongeling:

21 Jezus zeide tot hem: Zo gij wilt volmaakt zijn, ga heen, verkoop wat gij hebt, en geef het den armen, en gij zult een schat hebben in den hemel; en kom herwaarts, volg Mij

Bedoel je deze tekst?

[HelenaV 0]

Waar staat dat je al je spullen moet weggeven?

Ik meen dat ergens te hebben gelezen hoor, dat je afstand moet doen van je bezittingen. (Maar ik vind mezelf te slecht om de Bijbel zelf te openen en te analyseren. Dat laat ik lekker aan de slimme mensen over).

In Mattheüs 19 staat een tekst m.b.t. De rijke jongeling:

21 Jezus zeide tot hem: Zo gij wilt volmaakt zijn, ga heen, verkoop wat gij hebt, en geef het den armen, en gij zult een schat hebben in den hemel; en kom herwaarts, volg Mij

Bedoel je deze tekst?

Ja. Maar volgens mij hoef je dat niet letterlijk te nemen, het gaat erom dat je geestelijk onafhankelijk bent van deze dingen. Eigenlijk is het ook best zielig als je fysiek uit de buurt moet blijven van luxe en dergelijke, je bent pas echt spiritueel sterk als je er adequaat mee kunt omgaan, imo. Het gaat niet om de luxe zelf maar om je houding daar tegenover. Dat je niet denkt dat je geluk daar vanaf hangt en dat er niet meer is in het leven, zoiets.

[Chealder 1]

Ik denk dat het belangrijk is dat je realiseert dat alles wat je hebt, eigenlijk van God is en dat je het van Hem leent. Zelfs je lichaam, je gezondheid.

Kijk eens naar je meest dierbare spullen en bedenk je dan of het echt belangrijk voor je is, of je ook zonder zou kunnen leven. Zou je een boek, een auto, een sieraad of een huis opgeven omwille van God? Ook al zit er misschien een dierbare herinnering aan?

Ook is het belangrijk dat je goed bent voor je medemens. Als een bedelaar om een aalmoes vraagt, zou je hem dan in de kou laten staan omdat je zelf zo gehecht bent aan je geld? En neem nou dat boek, die auto, het sieraad of dat huis, zou je dat opgeven, verkopen of iets anders te nemen omwille van een ander? In plaats van dat grote landhuis met een grote tuin er omheen te kopen, zou je omwille van je vriend, broer of zus een kleiner huis nemen?

Doe je niet wat je voor de medemens doet, eigenlijk niet voor Jezus?

[Eulogía 0]

Ja. Maar volgens mij hoef je dat niet letterlijk te nemen, het gaat erom dat je geestelijk onafhankelijk bent van deze dingen. Eigenlijk is het ook best zielig als je fysiek uit de buurt moet blijven van luxe en dergelijke, je bent pas echt spiritueel sterk als je er adequaat mee kunt omgaan, imo. Het gaat niet om de luxe zelf maar om je houding daar tegenover. Dat je niet denkt dat je geluk daar vanaf hangt en dat er niet meer is in het leven, zoiets.

Helemaal mee eens.

[Hongerige Wolf 0]

Ook eens met HelenaV.

[Michiel 14]

Ik denk dat het belangrijk is dat je realiseert dat alles wat je hebt, eigenlijk van God is en dat je het van Hem leent. Zelfs je lichaam, je gezondheid.

Kijk eens naar je meest dierbare spullen en bedenk je dan of het echt belangrijk voor je is, of je ook zonder zou kunnen leven. Zou je een boek, een auto, een sieraad of een huis opgeven omwille van God? Ook al zit er misschien een dierbare herinnering aan?

Bedoel je te zeggen om meer te leven vanuit dankbaarheid voor wat we ontvangen, zonder gebondenheid met deze wereld?

Ook is het belangrijk dat je goed bent voor je medemens. Als een bedelaar om een aalmoes vraagt, zou je hem dan in de kou laten staan omdat je zelf zo gehecht bent aan je geld? En neem nou dat boek, die auto, het sieraad of dat huis, zou je dat opgeven, verkopen of iets anders te nemen omwille van een ander? In plaats van dat grote landhuis met een grote tuin er omheen te kopen, zou je omwille van je vriend, broer of zus een kleiner huis nemen?

Doe je niet wat je voor de medemens doet, eigenlijk niet voor Jezus?

Maar wie is je naaste? Dat is ook de vraag die centraal staat in de vergelijking met de barmhartige Samaritaan.

[Chealder 1]

@Michiel; Dat is wat ik bedoel. Bidden voor het eten is een goede gewoonte om dankbaar te zijn voor het eten dat je hebt. Maar naar mijn mening zou je niet alleen dankbaar moeten zijn voor je eten, maar ook voor je spullen, gezondheid, vrienden, familie, baan/opleiding en de rest dat je allemaal om je heen hebt. Het moet alleen niet zo zijn dat je er afhankelijk van wordt. Ik denk dat je bereid zou moeten zijn om al deze dingen op te geven voor God, hoeveel waarde je er ook aan moge hechten. Natuurlijk zou ik het jammer vinden als ik bijvoorbeeld mijn baby foto's kwijtraak, of een beeldje dat van mijn oma is geweest, maar voor God ben ik bereid het op te geven.

En ook Jezus vindt het fijn om een bedankje te horen, dat blijkt uit Lucas 17:11-19

Ik denk dat je naaste je medemens is, dus zowel vriend als vijand. Jezus heeft gezegd om naast je vrienden, ook je vijanden lief te hebben en voor ze te bidden.

[HelenaV 0]

Mijn punt is eigenlijk dat lichamelijk miserabel zijn een goedkope manier is om "puur" te zijn. Uiteindelijk speelt alles zich in je geest af. Dus als je lichamelijk lijdt, dan dwing je de geest om naar de fysieke conditie te luisteren. En dan is het niet zeker of je het vergeet als je geen armoede en onzekerheid in je leven hebt. Maar als je wel goed af bent en nog steeds miserabel bent om de toestand waarin de wereld verkeert, en de wetenschap dat je geluk morgen weg kan zijn, en vroeg of laat ook weg zal zijn (onze oliebeschaving kan tenslotte niet eeuwig duren. Zelfs niet tot de Dag des Oordeels), dan heb je pas echt het toppunt van bewustzijn en onafhankelijkheid bereikt. Want dat laat je jezelf niet in slaap wiegen zelfs door alle mooie dingen die je hebt.

Misschien dat onze welvaartsbeschaving wel een grote test is om te kijken wie zich geestelijk door zijn fysieke toestand laat conditioneren en wie zich niet laat bedriegen.

[Dave 0]

Ja. Maar volgens mij hoef je dat niet letterlijk te nemen, het gaat erom dat je geestelijk onafhankelijk bent van deze dingen. Eigenlijk is het ook best zielig als je fysiek uit de buurt moet blijven van luxe en dergelijke, je bent pas echt spiritueel sterk als je er adequaat mee kunt omgaan, imo. Het gaat niet om de luxe zelf maar om je houding daar tegenover. Dat je niet denkt dat je geluk daar vanaf hangt en dat er niet meer is in het leven, zoiets.

Klopt en daarbij komt nog dat je dit verhaal in de juiste context moet lezen. Namelijk, dat de jongeling van mening was dat hij de hele wet kon houden en Jezus liet hem zien dat hij het eerste gebod al niet kon houden. Hij hield namelijk meer van zijn bezittingen dan van God.