Relatie

[Gast Anon_phpbb]

Beste alle,

Ik heb al 1,5 jaar verkering met mijn vriend. Hij is christelijk opgevoed, maar ik niet.

Ik hou ontzettend van hem, maar het is soms zo moeilijk voor mij. Ook voor hem natuurlijk.

Ik zou jullie graag om advies willen vragen!

Denken jullie dat een christen en een niet christen een relatie kunnen hebben, en dan vooral ook later?

En op welke argumenten is dat gebaseerd?

Alvast bedankt.

[RaiN 0]

ik denk dat het wel kan, zo lang jullie elkaar maar in je waarde laten, sommige gesprekken zullen wel interessant worden, zoals bijvoorbeeld het ontstaan van de mens, maar ook bijvoorbeeld hoe het kan dat mensen op verschillende delen van de wereld een andere taal spreken, jullie zullen daar waarschijnlijk beiden een andere mening over hebben.

Zo lang jullie elkaar je eigen mening gunnen, lijkt me er weinig aan de hand.

[Benedictus17 0]

Ik denk dat het wel kan hoor. Zolang je er over blijft praten en elkaar de ruimte geeft voor je 'eigen dingen'. En soms zul je een compromis moeten sluiten maar dat moet je in elke relatie.

En zeker als je al 1,5 jaar samen bent dan moet er toch wel IETS goed zitten anders hielden jullie het niet zo lang vol.

[dingo 166]

Het kan prima, of het ideaal is dat is wat anders. Waarom volgen jullie niet samen een Alphacursus dan weet je in ieder geval in grote lijnen beter waar hij mee is opgevoed.

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 22 februari 2011 21:10:43 schreef NinaVersteeg het volgende: Denken jullie dat een christen en een niet christen een relatie kunnen hebben, en dan vooral ook later? En op welke argumenten is dat gebaseerd?

Het kan wel. Ik ken wel mensen waar dit het geval is. Dus dat lijkt me wel een goed argument. Je hebt kans dat jullie op dat vlak naar elkaar toegroeien, of dat het op dit concrete punt niet gebeurd. Er zijn ook relaties die het uiteindelijk niet overleven. Maar ja, what's new. Ik denk dat het wel een extra moeilijkheid is binnen een relatie die jullie niet moeten onderschatten. Maar dat gezegd hebbende, het kan best werken. Alle relaties hebben wel ergens drempels, de één groter dan de ander. Dit is een flinke drempel, maar er zijn best koppels waar het gelukt is er overheen te stappen. In mijn eigen relatie zou ik de stap best gewaagd hebben mocht mijn lief of ik zelf geen christen geweest zijn.

En verder wat Dingo zegt.

[Gast Anon_phpbb]

Ik zit in dezelfde situatie als jij. Mijn vriend en ik hebben volgende maand 1,5 jaar. Hij is ook christelijk opgevoed vanaf zijn geboorte en ik niet. Ik ben wel gedoopt enzo maar verder ook niet. Daarbij komt ook nog dat we 140 km van elkaar wonen.

Ik praat heel veel met mijn vriend over geloof en hoe hij ermee omgaat. Ik begrijp nu ook waarom er gezegd wordt dat het beter is als je een wel gelovige vriend(in) hebt. Dat is omdat je later tegen dingen aan kunt lopen zoals voor de kerk trouwen,samenwonen,kinderen krijgen en de opvoeding daarvan enzovoort. Het is dus meer een waarschuwing dan een regel zeg maar. Ik voelde me op het begin erg persoonlijk aangevallen, maar dat is nu niet meer. Ik had ook het gevoel dat hij niet geaccepteerd zou worden of werd doordat ik anders opgevoed ben, waar hij dus niks aan kan doen. Ik kreeg hier dus ook een enorm schuldgevoel van. Het is nu minder geworden omdat ik besefte dat het niet om mij persoonlijk ging en dat ik wel geaccepteerd werd. Wat ik er ook moeilijk aan vind/vond is dat ze zeggen dat een gelovige vriend(in) beter is omdat je er dan samen in staat, maar wanneer is iemand nu echt gelovig? Een jongen/meisje wat naar de kerk gaat en zegt te geloven, die kan het wel zeggen maar het van binnen niet menen en die maken net zo goed fouten.

Ik ken mijn vriend van de vakantie. Ik heb na die vakantie een hele lange tijd geen contact met hem gehad, en toch zijn we op een dag toch weer samen gekomen en zelfs zo dicht bij elkaar gekomen dat we een relatie kregen. Op vakantie kende ik hem niet zo goed en leek het erop dat het als een vakantieliefde zou blijven,maar hij bleef in mijn gedachten en ik kon hem toch niet loslaten. Ik hoorde veel mensen zeggen dat onze relatie niet stand zou houden en er zijn zelfs tijden geroepen. Er werd gezegd dat de relatie hooguit 3 maanden stand zou houden. We zijn nu bijna 1,5 jaar samen. daarmee wil ik dus vooral zeggen: "luister niet naar anderen, want die denken het beter te weten, maar luister naar je hart en naar elkaar". hier bedoel ik mee dat iedereen wat kan zeggen over je relatie en er worden verschillende dingen gezegd, maar dat je je daar niet druk om moet maken. Je moet je hart volgen en er veel over praten. Gaat je hart echt uit naar je vriend? Kan je het respect en begrip voor hem opbrengen dat hij wel geloofd en het voor hem misschien ook niet makkelijk is omdat hij niet anders gewend is dan de kerk en zich dan niet zo goed kan inleven? heeft hij er begrip voor dat je er moeite mee hebt? wil je zelf wel of niet (gaan) geloven? enzovoort.

Het beste advies wat ik je kan geven is praat er veel met elkaar over. Ik merk dat ik door er veel met hem over te praten ook zie hoe hij erin staat en dat hij me wil helpen met het begrijpen van alles. Ook merk ik dat het ons dichter bij elkaar brengt omdat je praat over iets wat een groot deel van je relatie zal uitmaken. Ik zou het bijvoorbeeld hartstikke leuk vinden om over een paar jaar als we er beide klaar voor zijn een kindje van hem te krijgen, maar dan is het wel belangrijk dat je op 1 lijn zit. Als je vriend wel een gelovige opvoeding wil en jij niet dan kan dat tussen jullie veel teweeg brengen. Het geloof is nu voor mij ook een belangrijk deel van mijn leven geworden. Ik ga nu vaak mee naar de kerk en ik denk er dus ook veel over na. Het lijkt me best fijn om te kunnen geloven en dat te kunnen delen, maar ik vind het wel belangrijk dat ik het eerst begrijp en daar heb ik hulp bij nodig.

Ik denk dat een relatie tussen een "gelovige" en "ongelovige" best kan. Ik denk wel dat het erg belangrijk is om er wel over te praten en hem te laten zien dat je respecteert dat hij geloofd. Het is belangrijk dat je van elkaar weet hoe je in bepaalde dingen staat en hoe je daar dan mee omgaat. nu maar ook later. Als je beide ervoor wil gaan en beseft dat het niet altijd makkelijk zal zijn ben je denk ik al heel ver.

Ik weet zeker dat ik voor de rest van mijn leven bij hem wil zijn.

mijn tip voor jou is om een lijstje te maken voor jezelf over de positieve en negatieve kanten van "het verschil" tussen jullie. praat er dan met hem over, misschien ziet hij dingen hetzelfde of misschien wel anders. zo kom je ook te weten hoe hij erin staat. Mijn eigen ervaring is dat het beter is om iets voor jezelf op te schrijven dan erover na te denken/piekeren en er mee te lopen. zo heb je voor jezelf ook een overzicht.

Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal en tips enzovoort hebt!