Uitmaken om het geloof?

[Charlotte123 0]

Beste lezers,

Ik zat vandaag wat rond te surfen over dit onderwerp op het net en kwam op deze site. Ik had er nog nooit van gehoord en vind het super hoe hier over het geloof gepraat wordt. Naar aanleiding van alle berichtjes over dit onderwerp dacht ik dat het wel slim is om er zelf ook een te plaatsen omdat ik nog niet echt het antwoord vind op mijn probleem.

Het zit zo; ik heb nu al een halfjaar een vriend en ben erg gek op hem. Zelf ben ik van kinds af aan christelijk opgevoed met dank aan mijn ouders. Ik heb het geloof altijd gezien als het ware geloof en was erg actief in de kerk. Vereniging, cathechesatie en 2x per week naar de kerk was gewoon voor mij, en ik vond het ook leuk om te gaan. Sinds een halfjaar heb ik dus een vriend die niet gelovig is. In het begin was hij erg geinteresseerd en ik dacht dat het wel goed zou komen en dat God met alle plezier hem zou laten bekeren (dat is erg nuchter maar toch). Nu is hij nog steeds wel geinteresseerd alleen IK zelf ben het probleem. Ik raak steeds meer van het geloof af en wordt in allerlei verleidingen gebracht bijvoorbeeld met sex, ik ben een voorstander dat sex bij het huwelijk hoort en wacht daar ook op; maar het is erg moeilijk. Ik ben erg bang dat het niet gaat werken en dat ik mij er alleen maar mee in de problemen werk. Dus ik twijfel sterk of ik het niet moet uitmaken om het contact met God te behouden. maar de gedachte alleen al doet ontzettend pijn om mijn vriend te verliezen. Voor mij speelt de vraag nu heel erg:

God of mijn vriend, en ik ben er sterk van overtuigd dat als ik voor het een kies, de ander verlies.

Kunnen jullie mijn keuze misschien beinvloeden?

[Renaldo 0]

Quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 16:24:08 schreef Charlotte123 het volgende: God of mijn vriend, en ik ben er sterk van overtuigd dat als ik voor het een kies, de ander verlies.

Als dit je overtuiging is lijkt mij de keus helder. Met helder bedoel ik niet de keus makkelijk zou zijn. Er is maar één God en als de relatie met je vriend de belangrijkste relatie in de weg staat lijkt het me goed om een keus te maken.

[WonderfulStar 0]

Ik denk niet dat jouw vriend het probleem is, ik denk dat dat meer in jouzelf zit. Of het moet het geval zijn dat je vriend je dwingt om seks te hebben, maar dat lijkt me niet.

Dit zal je in iedere relatie tegen komen, ook met een christen. Jij hebt jouw grenzen, een ander moet die respecteren maar daar moet je toch ook echt zelf moeite voor doen, het is óók echt jouw verantwoordelijkheid.

Verder vind ik het sneu voor je vriend dat je verwachtte dat hij wel zou bekeren. Je hebt je vriend hopelijk gekozen om wie hij is, niet om wie jij wil dat hij wordt.

Het staat er misschien een beetje bot, maar zo bedoel ik het niet.

Sterkte!

[dingo 166]

Ben het wel een beetje eens met WonderfulStar dat het probleem niet je vriend is. Dat zeg je ook wel met zoveel woorden. Punt is dat je wel gelovig opgevoed bent maar doorleef je je geloof ook? Als het allemaal theorie voor je blijft dan is het niet vreemd dat je je geloof verliest. Dan zie je inderdaad allerlei belemmeringen en regeltjes die je niet zou hebben als je niet geloofde en heb je er eigenlijk alleen maar hinder van je geloof.

Je hebt voor die tijd er nog nooit over hoeven nadenken waarschijnlijk. Maar nu je een ongelovige vriend hebt word je er mee geconfronteerd dat geloof niet alleen maar een enkele reis naar de hemel betekend. Maar ook de tegenstelling die je maakt is niet waar. Je kunt uitstekend in God geloven en van je vriend houden, gelovig of niet. Je vriend houdt je niet van God af, dat doe je helemaal zelf. En het is ook niet eerlijk naar je vriend, als je een gelovige vriend getroffen had was het dan wel goed geweest om seks met hem te hebben en nu hij niet gelovig is niet? Of denk je dat je bij een gelovige vriend minder seksuele prikkels zult hebben? Ik denk het niet maar ik hoef het niet voor jou beantwoorden. Sterkte en blijf bidden!

[Eulogía 0]

Quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 16:35:33 schreef Renaldo het volgende: Als dit je overtuiging is lijkt mij de keus helder. Met helder bedoel ik niet de keus makkelijk zou zijn. Er is maar één God en als de relatie met je vriend de belangrijkste relatie in de weg staat lijkt het me goed om een keus te maken.

Hele goede reactie!

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 17:36:23 schreef dingo het volgende: Ben het wel een beetje eens met WonderfulStar dat het probleem niet je vriend is. Dat zeg je ook wel met zoveel woorden. Punt is dat je wel gelovig opgevoed bent maar doorleef je je geloof ook? Als het allemaal theorie voor je blijft dan is het niet vreemd dat je je geloof verliest. Dan zie je inderdaad allerlei belemmeringen en regeltjes die je niet zou hebben als je niet geloofde en heb je er eigenlijk alleen maar hinder van je geloof. Je hebt voor die tijd er nog nooit over hoeven nadenken waarschijnlijk. Maar nu je een ongelovige vriend hebt word je er mee geconfronteerd dat geloof niet alleen maar een enkele reis naar de hemel betekend. Maar ook de tegenstelling die je maakt is niet waar. Je kunt uitstekend in God geloven en van je vriend houden, gelovig of niet. Je vriend houdt je niet van God af, dat doe je helemaal zelf. En het is ook niet eerlijk naar je vriend, als je een gelovige vriend getroffen had was het dan wel goed geweest om seks met hem te hebben en nu hij niet gelovig is niet? Of denk je dat je bij een gelovige vriend minder seksuele prikkels zult hebben? Ik denk het niet maar ik hoef het niet voor jou beantwoorden. Sterkte en blijf bidden!

ik ben het helemaal eens met Dingo

je zult het er met hem over moeten hebben

en er een weg tussen moeten zoeken.

vroeger heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt mijn vrouw is gelovig en ik niet. maar onze liefde voor elkaar is groot genoeg om zoiets te overwinnen. mijn vrouw zegt dat we nu leven op aarde en dat we daarvan moeten genieten.

wij hebben er een weg tussen gevonden. en zijn ondertussen al 6 jaar gelukkig getrouwd mijn vrouw gaat naar de kerk en doet haar ding. ik doe daarbij mijn eigen ding

ik heb echt super veel respect voor haar dat zei dat allemaal kan en doet

en wat renaldo zegt?

er is inderdaad maar 1 god.

jouw vriend is een mens. en als je ook respect hebt voor hem en zijn mening komt het helemaal in orde

in de bijbel staat wees welkom. dus het is niet verplicht.

Met vriendelijke groet

Bas

[xounstaer 0]

ik wou allen kort zeggen dat het leven is zoals het is en dat je van een gelovig mens als je bent eigenl. en eerl. gezegd wel zou mogen verwachten dat wat zei of jij of ik denk dat het geloof inhoudt voor mij dat dat ook zo is voor elk ander, volgens mijn geloof.

zo gelooft mijn tante ook en haar vriend zogenaamd niet. maar als je mij de maatstaven zou laten schrijven zou ik stellen dat ieder mens geooft.. en dat geloof veel breder is dan simpelweg religie..

probeer dan enigzins uit te leggen dat ieder mens van god afkomstig is of de geest achter ontwikkeling en evolutie. ik weet zo bijvoorbeeld voor mijzelf dat als ik een meid tegen zou komen waar ik mognl. een relatie mee zou hebben of aangaan dat ongeacht wat zij zelf vindt over gelovig zijn of niet ik toch geloof en denk dat dat zo is omdat, zeker gelovig in de waarheid de werkelijkheid het LEVEN en het positieve en al het anderre. wat het christelijke geloof volgens bep. bronnen inhoudt

de bedoeling van christendom en het nieuwe testament is toch te geloven in 1 geloof! 1 waarheid en derg...

ok heleboel worden vuil gemaakt

ik denk dat je vriend gewoon gelooft en als hij er tegen is. of vindt van niet. je beter het onderwerp terzij kunt schuiven zonder dat je er van in hoeft te leveren..

[Kurt 0]

Wat probeer je nu eigenlijk te zeggen, xounstaer?

Verder vind ik de reactie van Dingo erg sterk.

Overigens ben ik zelf niet gelovig en mijn vriendinnetje wel. En dat levet tot op heden geen problemen hebben. Dat we net iets anders denken over bepaalde onderwerpen ook niet. We kunnen daar eerlijk en open over praten en hebben respect voor elkaars standpunten.

Ik zie eerlijk gezegd het probleem niet zo, want ook ik denk niet dat hij jou bij een god weghoudt, maar dat dat probleem bij jezelf ligt.

[xounstaer 0]

dat ze zich er van bewust moet zijn dat ij een gewoon gelovig mens is alleen op een anderre manier. en dat dat wellicht de key kan zijn..

[Kurt 0]

Nee. Ik geloof niet. Dat is niet hetzelfde als een geloof. Uitleg: ik stel niet dat ik geloof dat er niets (een god) is, maar dat ik niet geloof dat er wel iets is. Het is dus juist een ontbreken aan geloof. Dat heeft met 'willen' ook niet zoveel te maken: ik kan het gewoon niet geloven.

Ik geloof en denk een heleboel dingen, maar geen dingen die relevant zijn voor deze topic. Dus ik snap alsnog niet wat je punt is.

[xounstaer 0]

ik denk dat geloven in het juiste/echte wel relevant is omdat dat ip is wat het christelijke geloof inhoudtm ze hebben het allen gedoopt tot christelijk...

---

Samengevoegd:

een christen behoort te geloven in 1 geloof wat er op neer komt dat alles voor iedereen hetzelfde is ip en iedereen dus ook automatisch gelooft in het leven en het ene geloof of waarheid.

discussier er niet verder over maar mijn stelling is wel duidelijk denk ik. ik houdt er verder over stil

[Kurt 0]

Ik snap werkelijk niet wat je bedoelt. Ik geloof niet. Dus nee, niet iedereen gelooft. En dan heb ik het over goden inderdaad, niet over 'geloven dat het buiten regent omdat je dat meende te horen, maar nog niet gezien hebt'.

---

Samengevoegd:

En wat heeft dat wat jij zegt met 'het probleem' van TS te maken?

[xounstaer 0]

ik bedoel en sry als ik daar gevoelens mee raak te zeggen dat een gelovig mens hoort te weten dat ieder mens gelooft maar zoals ik al zei ga ik daar nu verder echt niet meer op in

het ging toch om geloof..

[Eli7 0]

Quote:

Op vrijdag 14 januari 2011 19:12:20 schreef Kurt het volgende: Ik zie eerlijk gezegd het probleem niet zo, want ook ik denk niet dat hij jou bij een god weghoudt, maar dat dat probleem bij jezelf ligt.

Als het probleem bij jezelf ligt, heb je nog steeds een probleem dat opgelost moet worden. En dan kan het wel zo zijn dat die vriend er zelf niets aan kan doen, hij heeft er wel duidelijk mee te maken.

Maar goed, ik denk dat je God mag vragen om wat Zijn wil hierin is. Dat zou je heel goed voor een moeilijke keus kunnen stellen, maar als je die keus maakt zal het achteraf veel voldoening geven.

[Charlotte123 0]

Bedankt voor jullie reactie allemaal! ik wil toch nog even reageren want er zijn een paar dingen die ik anders bedoelde.

Ik ben het met jullie eens dat het aan mijzelf ligt, dat heb ik ook benoemt en dat is ook logisch. Ik ben tenslotte degene die voor God leef en dat samen met mijn partner ook wil. Ik ben er sterk van overtuigd dat een christen geen huwelijk kan hebben met een 'heiden' om het zo maar te zeggen; want over het begrip 'Ongelovige' veel commotie. Dat komt omdat een christen het allerbelangrijkste wat er is in zijn leven niet kan delen met zijn partner. Ik zou niet weten hoe ik mijn kind later moet vertellen dat papa niet gelooft en ik wel. Dat lijkt me onmogelijk. Dus ik ben ervan overtuigd dat het niet werkt,

Alleen ik moet nu die lastige keuze maken want of ik maak het uit; of ik doe er alles aan om hem zoveel mogelijk van het christelijke leven te laten zien; en wat wij geloven. ik denk er dus aan om samen naar Alpha-cursus te gaan. En ik laat het aan God over. Bidden doe ik; maar ik vind het moeilijk om er hoogte van te krijgen wat ik nou precies moet doen.

En dan wil ik nog even zeggen dat Dingo gelijk heeft, daar ben ik het ook mee eens; het is net zo moeilijk om geen seks te hebben met een christen als met een heiden, daar ben ik van overtuigd; maaar je staat er dan wel samen achter, én hoeft niet voor jezelf te zeggen ; nee ik wil het niet. hij heeft respect voor mij en wil als het moet wel 20 jaar wachten maar toch is het voor hem ook lastig.

Wonderfulstar; ik ben het niet met je eens dat ik niet voor zijn eigen persoon ben gevallen maar op hoe ik WIL dat hij is. Ik ben verliefd op hem geworden om hoe hij is , dat die niet gelooft; dat maakt niet uit voor mij of ik dan niet of wel verliefd op hem kan worden; ik wil alleen dat die gelooft om verder met hem te gaan. Dat is toch logisch?

[Henriëtte 0]

Je wil dus alleen verder met hem als hij gelooft? Dan moet je het uitmaken, want hopen en bidden dat hij gaat geloven is erg oneerlijk tegenover hem. Al helemaal als hij uiteindelijk niet gaat geloven, waar trek je dan de grens? En bedenk eens hoe hard je hem dán kwetst als je het alsnog uitmaakt?

Voor jezelf zit het ook zo. Als jij 100% overtuigd bent dat je niet samen kunt leven met iemand die niet gelooft, moet je het ook niet doen. Je gaat alleen maar verdriet krijgen van het idee dat hij niet gelooft en het zou heel vervelend zijn als dat 'probleem' de overhand gaat nemen in jullie relatie (en dat zal het gaan doen, gok ik zo). Al hoop ik van harte dat je het dan wel écht 100% zeker weet.

[Jyoti 0]

Als je niet met hem verder kunt zoals hij nu is, dan denk ik niet dat het veel zin heeft om verder te gaan in de hoop dat hij gaat geloven. Dat heb je nooit in de hand, en het gaat er vermoedelijk alleen maar moeilijker op worden als je over een jaar ofzo besluit dat het niet lukt en het alsnog uitmaakt. Zou jij in die relatie willen blijven als de kaarten omgekeerd lagen, als hij eigenlijk enkel een toekomst met je ziet als je je geloof verliest en als hij z'n uiterste best doet om jou van je geloof af te brengen?

[Charlotte123 0]

Jullie hebben gelijk.

alleen hij Gelooft dat God bestaat, en Jezus. Alleen hij wil nog niet alles geloven wat er in de bijbel staat; zoals dat God mensen zoals Herodes toestemming geeft om allemaal baby'tjes te doden. Dat soort dingen begrijpt hij niet. Maar verder wil hij het wel heel graag geloven, en gaat hij mee naar de kerk voor zich zelf! dat zegt die ook heel duidelijk. Dus ik zie zeker wel een kans dat op een dag dat die vol overtuiging kan zeggen dat die de bijbel aanneemt.

Moet ik het dan als nog geen kans geven?

[Hinata 0]

Geloven is iets wat moet groeien denk ik. Ik denk dat die alphacursus hem daarbij best kan helpen, maar als hij al gelooft in God en Jezus, dan is hij al heel goed op weg, en al best wel ver op die weg. Ik zou het niet uitmaken omdat hij (nog) niet alles snapt of gelooft.

[Charlotte123 0]

Quote:

Op zaterdag 15 januari 2011 14:42:00 schreef ilsefecit het volgende: Geloven is iets wat moet groeien denk ik. Ik denk dat die alphacursus hem daarbij best kan helpen, maar als hij al gelooft in God en Jezus, dan is hij al heel goed op weg, en al best wel ver op die weg. Ik zou het niet uitmaken omdat hij (nog) niet alles snapt of gelooft.

bedankt, ik denk dat ik het ook nog een kans moet geven

[Hinata 0]

Liefde is mooi

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 15 januari 2011 14:34:20 schreef Charlotte123 het volgende: Jullie hebben gelijk. alleen hij Gelooft dat God bestaat, en Jezus. Alleen hij wil nog niet alles geloven wat er in de bijbel staat; zoals dat God mensen zoals Herodes toestemming geeft om allemaal baby'tjes te doden. Dat soort dingen begrijpt hij niet. Maar verder wil hij het wel heel graag geloven, en gaat hij mee naar de kerk voor zich zelf! dat zegt die ook heel duidelijk. Dus ik zie zeker wel een kans dat op een dag dat die vol overtuiging kan zeggen dat die de bijbel aanneemt. Moet ik het dan als nog geen kans geven?

Ik weet niet wat hij gelooft maar enkel op grond wat je hier schrijft klinkt het alsof hij al gelooft. Ik weet niet wat je met 'toestemmen' bedoelt. Bedoel je dat God niet ingrijpt of dat Hij het er mee instemt? Want met dat laatste zou ik ook wel moeite mee hebben. Ik denk dat het ook goed is te bedenken dat wat in de bijbel staat vooral is wat jij denkt wat er in staat. En dan zeg ik niks over of dat ook klopt of niet, maar dat de kans bestaat dat hij concludeert dat er iets anders in de bijbel staat dan jij denkt. Ik denk ook dat het niet realistisch is te verwachten dat iemand 100% over alles exact het zelfde zal denken als jij. Ik denk ook dat je geen relatie moet bouwen op de hoop dat zoiets zou gebeuren, maar een relatie op grond van wie die jongen is. En wie weet welke richting zijn geloof in de toekomst gaat ontwikkelen.

[Henriëtte 0]

Dat verandert de zaak gedeeltelijk. Je kunt hem meenemen inderdaad naar een Alphacursus (zelf geen ervaring mee) of iets dergelijks. Als je maar aan blijft stippen hoe belangrijk dit punt voor jou is.

[Jyoti 0]

Dat verandert de zaak wel enigszins. Als ik jou zo hoor, gelooft jouw vriend wel gewoon, maar niet helemaal op de manier zoals jij het graag zou willen. Maar is het niet een beetje voorbarig om te zeggen dat geloof enkel "echt" geloof is, als het net zo is als het jouwe? Misschien blijft hij altijd kritisch kijken naar bepaalde punten (net zoals vele andere christenen met hem!) en leest hij de Bijbel anders dan jij, maar hoeft dat dan zo'n probleem te zijn? Je zal sowieso moeite moeten doen om twee christenen te vinden die honderd procent het zelfde geloven. Mijn vriend gelooft ook niet op elk vlak het zelfde als ik, maar dat maakt hem niet meer of minder christen dan ik.

[Charlotte123 0]

Nee maar ik bedoel ook niet dat hij hetzelfde als mij moet geloven. Maar we hebben nu een halfjaar en hij is ook net een halfjaar in contact gekomen met God. Maar hij wil geloven zegt die; maar hij KAN nog niet alles geloven. Onder geloven versta ik dat je onvoorwaarderlijk veel van God en Jezus houdt en alles voor hem over hebt. Dat snapt hij nog niet; dat vind ik logisch na zo'n korte tijd; want je geloof moet groeien. Maar daarom was mijn vraag ook; moet ik het nu uitmaken omdat het toch vaag blijft of hij ooit voor God wil gaan of niet, of moet ik hem helpen en samen een weg vinden. Maar dan word het ook lastiger want naarmate onze liefde langer standhoudt wordt het lastiger een punt achter de relatie te zetten als we niet samen achter God staan.