theoloog vs kerkelijk ambt

[Olorin 155]

Theologen kunnen ook een kerkelijk ambt hebben maar hoeft dat hoeft niet (andersom idem).

In de katholieke kerk heb je het leergezag van bisschoppen, terwijl theologen dat zonder wijding niet hebben. Toch gaat hun beroepsveld ook deels over leer, dogmatiek, etc. Andersom las ik een kritische opmerking van een priester (Bodar) over het feit dat er bepaalde bisschoppen voor het nog niet bestaande 'Maria medeverlosseres' dogma zijn \" [...] bisschoppen zijn niet altijd de beste theologen\". (Voor de context: Bodar is zelf geen fan van dat would-be-dogma')

Ook binnen het protestantisme zie ik wel een verschil tussen prediking in de kerk, de catechisatie, bijbelstudie vanuit de plaatselijke gemeente, etc. en een publicatie van een theoloog.

Het zijn verschillende zaken, maar ze overlappen elkaar wel weer. Ze hebben veel met elkaar te maken, maar zijn niet het zelfde.

Vraag: waar ligt de (wederzijdse) grens tussen theologie als academische discipline en het kerkelijk ambt?

[Hongerige Wolf 0]

Interessante vraag. Theologie gaat van oudsher eigenlijk over de vraag: wat zullen wij de gemeente leren? Daaruit voort komt een waaier aan vragen en antwoorden die niet altijd hun weg naar de kansel vinden. Net zoals niet ieder inzicht vanuit mijn vakgebied (taalbeheersing, in het bijzonder van het Nederlands) zijn weg vindt naar scholen, bedrijfsleven en de overheid. Terwijl we ons in essentie bezighouden met de vraag: hoe gebruikt men taal in verschillende contexten (varieert van sollicitatiebrieven tor juridische argumentatie) en hoe kunnen deze vaardigheden verbeterd worden? Het sijpelt niet altijd door omdat er bijvoorbeeld (nog) te weinig consensus over is, of omdat het te abstract is voor een directe toepassing. Ik kan me voorstellen dat het in de godgeleerdheid ook zo werkt ongeveer.

[Computoon 0]

Quote:

Op zaterdag 01 januari 2011 14:03:33 schreef Olorin het volgende: Theologen kunnen ook een kerkelijk ambt hebben maar hoeft dat hoeft niet (andersom idem). In de katholieke kerk heb je het leergezag van bisschoppen, terwijl theologen dat zonder wijding niet hebben. Toch gaat hun beroepsveld ook deels over leer, dogmatiek, etc. Andersom las ik een kritische opmerking van een priester (Bodar) over het feit dat er bepaalde bisschoppen voor het nog niet bestaande 'Maria medeverlosseres' dogma zijn \" [...] bisschoppen zijn niet altijd de beste theologen\". (Voor de context: Bodar is zelf geen fan van dat would-be-dogma') Vraag: waar ligt de (wederzijdse) grens tussen theologie als academische discipline en het kerkelijk ambt?

De voorwaarden waaraan een, door de katholieke Kerk, erkende theologische opleiding moet voldoen, komen vanuit 'Rome'. Andere kunnen geen kerkelijke graden verlenen. Die richtlijnen hebben te maken met de benodigde verklaring van geen bezwaar (‘nihil obstat’) bij de benoeming van hoogleraren en docenten door de Heilige Stoel, de relatie tussen de wetenschapsbeoefening en de kerkelijke leer en de bestuurlijke relatie tussen de universiteit of faculteit en het Vaticaan.

Een 'gewone' gelovige heeft met theologen weinig van doen maar zij geven bijv. wel onderwijs aan degenen die een kerkelijk ambt gaan vervullen. Daarom dient een theoloog 'in' de Kerk te staan; hij/zij dient het geloof van de Kerk te delen, in verbondenheid met de plaatselijke en de wereldkerk.

Een theoloog gebruikt wetenschappelijke methoden om het geloof te 'doordenken'. Hij/zij kan, binnen de bandbreedte van Schrift en Traditie, tot visies komen over bepaalde onderwerpen waarover de leer niet vastligt en tot verduidelijking en verdieping van wat de Kerk gelooft. Aldus zijn - zo is mijn indruk - de marges waarbinnen de theoloog kan opereren wat ruimer dan die van een bisschop, priester of diaken.

De theologie is het leergezag tot hulp.

Andersom geldt hetzelfde. Je haalt als voorbeeld een niet bestaand dogma aan. Voor een geloofspunt tot dogma wordt verklaard, is het iets wat al lang in brede kring geloofd is door de Kerk. Uiteindelijk kan de paus dan iets tot officieel geloofspunt verklaren. Maar dat gebeurt niet 'zomaar'. De visies van allerlei katholieke theologen worden ook overwogen. Een dogma is geen 'gevoelskwestie'.

Maar dan nog is het de H. Geest die ervoor zorgt dat nooit iets als dogma kan worden uitgesproken wat niet waar is. Jezus Christus heeft aan zijn Kerk immers de belofte nagelaten, dat ze altijd in de waarheid zou blijven. Wat niet 'waar' is, zal dus nooit als 'waarheid' in de leer terecht komen, die garantie hebben we.