Babylijkje in glascontainer

[anastasia 0]

Nee, zo bedoelde ik het niet, ik bedoelde aan te geven, dat als Abrahams verhaal nog niet gebeurd/bekend zou zijn, dat we op een dergelijk verhaal waarschijnlijk ook zouden hebben gereageerd met "Schande, uit de ouderlijk macht ontzetten, TBS e.d."

Ik durf zelfs wel aan, dat als Jezus nog niet als Gods Zoon op aarde zou zijn gekomen en hij zou nu voor het eerst optreden, dat dan een deel van de mensen hier hem een "valse profeet" zouden hebben genoemd en zijn wonderen "trucjes" en zijn leer niet in overeenstemming met de regels zoals zij die hadden geleerd.

We hebben, ook bij deze vrouw, niet de afstand en teveel eigen emoties om goed te kunnen oordelen. Op het eerste gezicht is wat zij gedaan heeft volkomen onbegrijpelijk en zelfs abject en ik wil echt niet veronderstellen dat ze door God hiertoe gedreven was, maar ik wil wel zeggen dat je ook bij vreselijke gebeurtenissen op zou kunnen passen met je oordeel.

Zou ik in Abrahams tijd zijn verhaal hebben geloofd? Zou ik, als ik in Jezus tijd zou hebben geleefd een van zijn volgelingen zijn geworden of zou ik hem hebben afgeschreven als ongevaarlijke gek, of zelfs veroordeeld? Ik weet het niet, ik vermoed dat ik wel eens zou kunnen hebben denken dat die Abraham en Jezus toch licht gestoord waren, maar misschien was ik ook wel geraakt door hun oprechtheid en uitstraling als ik ze zou hebben gekend, maar als ik alleen maar een verhaal zou hebben gehoord?

Dus niet een vergelijking van die vrouw met Abraham, maar de vraag of we niet op moeten passen met roepen van "schande, opsluiten, sleutel weggooien, TBS, psychiatrische kliniek"

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op vrijdag 10 december 2010 12:46:16 schreef Bonaventura het volgende: [...]Ahja er is natuurlijk een grote overeenkomst tussen een bijbelverhaal waarin God Abraham op de proef stelt en een gestoorde moeder die haar doodgeboren kindje in een glascontainer flikkert. Inderdaad ja nu zie ik het ook...

Het valt m.i. allebei onder slecht ouderschap. Tenzij je wilt beweren dat het offeren van kinderen onder bepaalde omstandigheden prima is.

Quote:

Vergeet niet dat we op dit forum nog steeds vanuit een christelijk referentiekader vertrekken. Je gedachtenexperimentjes zijn soms leuk maar niet altijd even gepast.

Je weerlegt niets. Je beweert dat er een moreel onderscheid is tussen de intentie hebben je kind te slachten ter ere van God en het dumpen van een dode baby. Wat dat onderscheid precies is laat je in het midden. Nu is er een onderscheid, maar niet bepaald in het voordeel van Abraham.

Ik heb sterk het vermoeden dat ja last hebt van cognitieve dissonatie gecombineerd met een aanval van special pleading. Je enige argument is in feite: "dat mag je hier niet zeggen". Geen manier om lastige vragen te beantwoorden denk ik. (Hoewel; lastig, het is niet zo extreem om het offeren van kinderen pertinent af te keuren)(

[dingo 166]

Anastasia heeft gelijk als ze zegt dat we niet moeten oordelen op basis van een nieuwsbericht. Wat niet wenselijk is, is om verhalen uit het Oude Testament in een totaal andere cultuur van meer dan 2000 jaar geleden te vergelijken met het gedrag van iemand in de 21e eeuw. Dat levert what-if constructies op waar niemand antwoord op kan geven en stellen onnodig het OT in een kwaad daglicht.

Hetzelfde geldt voor MC, in onze hedendaagse cultuur staan we zover af van de tijd van Abraham dat we niet eens weten of het symbolisch bedoeld is of dat het daadwerkelijk zo gegaan is. Uiteraard keuren we kinderoffers af, uiteraard keuren we slavernij af maar twee honderd jaar geleden was het afschaffen van de slavernij helemaal niet vanzelfsprekend. Laat staan dat we uitspraken kunnen doen over de tijd van Abraham. En daarmee stel je ook ten onrechte het OT in een kwaad daglicht.

[MarinusCopy 0]

Heel leuk, dingo, alleen is het voor christenen vreemd genoeg een ander verhaal als het om kinder offerende Amelekieten (=exact hetzelfde) gaat. Mij valt op dat christenen dan in eens niet met dezelfde goedpraterij aan komen zetten. Idem voor leeuwen voerende Romeinen en zo.

Ergo: Special pleading

[dingo 166]

Je mag denken wat je wilt natuurlijk maar het voor de leeuwen voeren door de Romeinen is vrij goed gedocumenteerd en geen enkele vraag of dat symbolisch bedoeld is. Zowiezo is de tijd van het NT veel beter gedocumenteerd dan de tijd van Abraham. Maar als je hier over wilt discussieren stel ik voor dat je een nieuw topic opent over Special pleading, het gaat hier te veel offtopic.

[Robert Frans 1.653]

Ach, Abraham wilde volgens mij niet eens echt zijn enige zoon offeren. God daagde hem uit om dat te doen en daarop daagde Abraham God weer uit door ook daadwerkelijk Hem te gehoorzamen. "O, U wilt ineens dat ik mijn zoon offer, die U mij belooft hebt? Nou, dan zal ik gaan ook! Wilt U dat echt?"

Het is een climax van een al langer spelend verhaal waarin Abraham niet erg op God vertrouwt en waardoor hij andere mensen juist in de problemen brengt. Denk aan die koning waartegen hij zei dat Sara enkel zijn zus was, waardoor die koning bijna Gods toorn op zich afriep door Sara tot vrouw te nemen. Abraham weet niet wat hij van God kan verwachten en God weet niet wat Hij van Abraham kan verwachten.

Dus dagen ze elkaar uit, man tegen Man, om zo te zien hoe ver een ieder kan gaan. Uiteindelijk grijpt God op het laatste moment in en sluiten de twee échte vrede met elkaar. Nu weten beiden echt wat ze aan elkaar hebben. Het zou me dus niet verbazen als Abraham uiteindelijk nooit het mes in zijn zoon zou hebben gestoken. Daarvoor ging hij té rustig naar die berg en bond hij té voortvarend zijn zoon vast.

[Morphogenesis 4]

Kunnen we deze interessante discussie elders voortzetten