Een "half" gelovige jongen, en nu?

[Nanoe 0]

Ik ben bang dat het me gewoon niet lukt!

Het is niet dat ik niet zou willen.

Het is meer dat het in me zit en daar niet uit wil.

Wel kan ik kleine dingen die anders zijn respecteren en ook daar ben ik het niet altijd mee eens. Dit is geen probleem, maar het zijn de grote verschillen.

[WonderfulStar 0]

als mijn reactie als een aanval ofzo over kwam, was niet zo bedoeld.

ik zou mijn instelling over bepaalde dingen ook niet kunnen veranderen, al zou ik het willen. het is begrijpelijk.

[Nanoe 0]

Nee, zo kwam het niet over

Ik maakte alleen duidelijk dat het me gewoon niet zou lukken, hoe graag ik het ook zou willen

[Jyoti 0]

Quote:

Op woensdag 16 september 2009 20:23:33 schreef Nanoe het volgende: [...] Ik ben bang dat mijn instelling niet veranderd, ook al zou ik het wel willen... Alleen zoals ik nu ben, is het niet mogelijk dit te veranderen ben ik bang. Ik heb besloten om hem uit mijn hoofd te zetten en geen relatie met hem aan te gaan. Het gaat zeker helpen dat ik hem nu 9 weken niet zie! (Waarschijnlijk) Bedankt voor jullie reacties

Ja, dan heb je denk ik de juiste keuze gemaakt.

[Nanoe 0]

Ben blij nu een definitieve beslissing te hebben genomen!

Er valt wat van je af, een soort opluchting, niet meer die twijfels wel of niet.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties

[Nanoe 0]

Alsnog een heel goed gesprek gehad over het geloof met die jongen.

Het blijkt dat voor hem geloof heel gelangrijk is!

Hij wilde zelfs een relatie opgeven voor het geloof.

Ik moet zeggen dat dit me toch wel heel veel doet.

Vooral blijdschap, zeker omdat ik het niet verwacht had!

Hij zei wel dat mcoht hij met iemand verkering krijgen die hem mee naar hun kerk wil hebben, hij dat wel zou overwegen

Het is allemaal heel positief, maar ik denk dat het beter is om hem als vriend te blijven zien!

[Nanoe 0]

Ongelovelijk, ik dacht echt dat ik niks voor hem zou voelen en gewoon met hem om kon gaan.

Vandaag bleek weer het tegendeel. Kwam in een situatie waarin we elkaar wel tegenkwamen en aan de praat raakten. Uiteindelijk nog het 1 en ander zijn gaan doen en alles laait weer op.

Het is zo verleidelijk om met hem mee te gaan. Met hem om te gaan! Hij heeft zo'n lief en zorgzaam karakter! En heeft veel voor je over.

Ik vind het lastig!

Moet ik hem nu helemaal gaan ontlopen? helemaal geen contact meer?

[Kurt 0]

Volledig voor gaan.

[Nanoe 0]

Dit vind ik zo lastig, want stel dat het helemaal verkeerd uitpakt...

Dan zijn we veel verder van huis, dan dat ik hem nu helemaal ga ontlopen.

Alleen dat helemaal ontlopen, ik ben bang dat ik dat bij hem niet kan....

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op zondag 27 september 2009 12:23:08 schreef Nanoe het volgende: Dit vind ik zo lastig, want stel dat het helemaal verkeerd uitpakt...

In de liefde geen risico nemen is misschien heel verstandig, het is ook erg eenzaam. Beter de liefde gekend en haar verloren, dan geen liefde hebben gekend, zei iemand ooit.

[Nanoe 0]

De liefde heb ik zeker gekent in mijn vorige relatie.

Als ik daarop nu terug kijk, was het goed!

We konden samen over het geloof praten, dit is wat ik zeker weer wil!

En ik weet niet of ik het helemaal eens ben met die zin. Als je de liefde eenmaal gekent heb, verlang je ernaar. Maar als je hem niet echt gekent heb, kun je er dan ook naar verlangen?

---

Samengevoegd:

En nu ik weet hoe het is om in een relatie te kunnen praten over het geloof, wil ik dat zeker weer!

Dat is waar ik bang voor ben, het niet kunnen praten over het geloof.

Ik weet dat we goed met elkaar kunnen praten, over van alles en nog wat!

Maar tot nu toe haperd het af en toe bij het geloof.

En ook omdat hij "anders" geloofd, kan dit wel eens moeilijk zijn. (merk ik tot nu toe)

[dingo 166]

Het is ook niet erg gemakkelijk. Je klinkt nu heel verliefd maar ik kan me goed voorstellen dat je je afvraagt hoe dat verder zal gaan. Maar de periode om daar achter te komen heet verkering en het is iets wat je zelf moet ondervinden. Dat kunnen wij niet voor je doen. Gewoon eerlijk tegen jezelf blijven en naar mate je relatie vordert bekijken of het zo is als je het wenst. Ik kan je nu al vertellen dat dat nooit 100% zal zijn. Met hoeveel je procent je wel genoegen neemt, is helemaal aan jou. Bidden voor die jongen (en jezelf) kan altijd natuurlijk.

[Liset 0]

Quote:

Op zondag 27 september 2009 12:25:26 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] In de liefde geen risico nemen is misschien heel verstandig, het is ook erg eenzaam. Beter de liefde gekend en haar verloren, dan geen liefde hebben gekend, zei iemand ooit.

[Nanoe 0]

Quote:

Op zondag 27 september 2009 15:09:17 schreef dingo het volgende: ik kan me goed voorstellen dat je je afvraagt hoe dat verder zal gaan. Maar de periode om daar achter te komen heet verkering

Dit is iets wat ik voor de verkering uit wil zoeken...

Ik weet hoe moeilijk het is om verkering "uit" te maken als je nog van diegene houd (dit heb ik helaas zelf moeten ondervinden)Daarom wil ik weten hoe hij er tegenaan kijkt. Het ene moment is hij daar heel open over en staat open voor vragen e.d. de andere keer heeft hij het er liever niet over en dan krijg je ook niks uit hem.

Ik snap dat jullie me niet kunnen helpen, maar adviezen zijn altijd welkom.

[dingo 166]

Tja, ik ben in bepaalde opzichten veel te direct waarschijnlijk. Ik zou, als ik jou was, op hem afstappen en zeggen "Ik zie het wel met je zitten maar ik wil wel duidelijkheid over hoe en wat je gelooft." Maar ik ben jij niet. Buiten dat is daarmee zijn houding niet van de ene op de andere dag veranderd dus dat is toch iets waarvan je moet afvragen of je wil dat hij zich zo gedraagt.

[Nanoe 0]

Ik kan hem niet veranderen, dit kan alleen God!

Het enige wat ik zou kunnen doen, is er achter komen wat hij nu eigenlijk wil. Is hij bereid om mee te gaan naar onze kerk?

Ben ik bereid, mocht het zover komen, om met hem mee te gaan?

Ik weet van mezelf dat ik de eerste keer niet erg vindt om te gaan. Omdat ik het alleen van verhalen ken. Maar ik weet niet of ik daarna nog zou gaan (als ik erachter kom, dat dit niet is, waarvan ik denk dat het goed is). Ik denk dat het wel een punt is waar we dan samen uit kunnen komen.

Maar ik wil graag weten hoe hij nu er tegenaan kijkt. En probeer daar ook langzaam maar zeker achter te komen.

Vandaag bijna 5 kwartier met hem gelopen, toen begon hij ook over onze kerk enz dat was weer positief!

Daarnaast hebben we met ROJ regelmatig uitjes, misschien is het leuk (en leerzaam) als hij een keer meegaat

[Olorin 155]

Maaruh, over het geloof van die jongen:

Weet je wel zeker of je daar een goede indruk van hebt?

Want als ik zo je reacties lees lijk je steeds weer verbaast dat hij toch meer met zijn geloof bezig is dan je dacht.

[Nanoe 0]

Zoals ik hem eerst kende, was ik er bijna zeker van dat hij eigenlijk niks met zijn geloof deed.

Nu ik hem beter leer kennen, wordt het me steeds duidelijker dat geloof wel degelijk wat voor hem betekend!

Dit is heel mooi, maar ook moeilijk om te horen.

Waarom moeilijk? Het geeft je hoop... En twijfels... Wat moet ik nu doen? Moet ik dit wel of juist niet doen?

Ik ben wel heel blij, hoe dan ook, dat geloof meer met hem doet dan ik in eerste instantie verwachte...

[Dagmar 0]

Gewoon eerst beter leren kennen.

Liefde heeft geen haast nodig. En relaties op basis van vriendschap in plaats van louter emoties zijn zoveel beter.

Het lijkt erop dat je in gesprekken met de jongen in kwestie hem beter leert kennen en dus ook zijn geloofsleven beter leert kennen. Daardoor word je positiever over het idee van een relatie hebben. Dusse, gewoon door blijven gaan met hem beter blijven leren kennen lijkt me

[Nanoe 0]

Dit is ook wat nu in mijn hoofd zit

Eerst zijn gedachtengang "uitpluizen" en dan weer verder gaan kijken.

Maar zoals ik al eerder zei, wil niet eerst helemaal gaan hopen en dan achteraf blijkt dat het toch niks wordt!

Het wil dan ook nog wel eens gebeuren dat ik op dat moment dingen opzij zet, waar ik later weer spijt van krijg....

[Dagmar 0]

Wat is er slecht aan hoop?

Om maar es een bijbeltekst te citeren (en uit z'n verband te rukken, jaja, ik kan het ook en het moet er ooit es van komen he ):

1 Kor 13:13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

[Nanoe 0]

Er is niks mis met hoop.

Maar wat het probleem is, het laait alleen maar meer op.

En daardoor bestaat de kans dat ik dingen aan de kant ga zetten, om ook maar een relatie met hem aan te gaan, en ik weet ook, dat ik daar later weer spijt van krijg!

Daarom is in dit geval, hopen niet goed

[Dagmar 0]

Oh op die manier

Ja ik ken het probleem dat dingen die belangrijk voor je zijn tijdens verliefdheid opeens een stuk minder belangrijk lijken.

Mijn oplossing in mijn huidige relatie (met een agnost, nog een stapje erger ) was en is om aan te geven wat belangrijk is (bijvoorbeeld op zondag naar de kerk gaan) zodat we er met elkaar rekening mee kunnen houden.

Overigens is hier een beetje overlap met een topic wat ik nu voor je op ga zoeken, over een relatie hebben met een ongelovige.

Edit: dit topic dus

[Olorin 155]

Ik vind dat Dagmar een hele goede tip geeft over hem beter leren kennen enzo.

[Leander B 0]

Ik ben het er ook mee eens, ik ken de situatie maar dan van de andere kant. Mijn vriendin is gelovig. En ik ben zeg maar ongelovig(niet helmaal waar).

En inderdaad, laat zoals dagmar zegt, laat jou belangrijke puten zien aan hem, zodat jullie rekening met elkaar gaan houden.

En een ding je zegt dat je bang bent om dingen aan de kant gaat zetten om alleen maar een relatie met hem te onderhouden. Ik vindt dat zowiezo dat je dat niet moet doen. Hij moet je toch accepteren zoals jij bent? En jij houdt toch ook rekening met de dingen die hij belangrijk vindt?