Religie of secularisme: lose-lose

[BookerT 0]

Ik merk dat ik soms steeds meer de indruk krijg dat lijden an sich vrij zinloos is, waar het meer katholiek is om te denken dat lijden louterend is.Ik raak er steeds meer van overtuigd dat geen enkel mens ontzag verdient, omdat je de meeste persoonlijke eigenschappen gewoon toegeworpen krijgt.Net zoals dat succes je overkomt en je er maar een klein aandeel in hebt(gewoon doen wat je moet doen), en lijden je overkomt en je er weinig aan kan doen(de manier waarop je er mee omgaat is sterk genetisch bepaald).

Ik ben nooit stabiel geweest, ook niet in mijn overtuigingen besef ik me nu.Maar ik begin me steeds meer af te vragen of religie niet gewoon één grote mindfuck is van mensen die zichzelf moreel superieur vinden.Ik heb in mijn omgeving heel veel gereformeerden, vaak van bevindelijke snit. Wat ik bij hun mis is een sterke innerlijke overtuiging die je bij christenen mag verwachten. De dingen die ze doen en laten lijken meer cultuur dan ingegeven door een Hogere Macht.En de manier waarop ze met hun medemensen omgaan vind ik verre van christelijk. En alsjeblieft, als je tot die groep behoort hoef je je niet aangesproken te voelen, dit zijn gewoon ervaringen die ik met deze groep heb en die niet voor de hele groep hoeven te gelden.Maar het zet me wel aan het denken. Vaak is er niet zo'n groot verschil in 'moraal' tussen sommige christenen en sommige atheisten.Mijn indruk is dat het meer met karakter heeft te maken. Zo ken ik hele sympathieke christenen en atheisten die voor iedereen klaar staan, en zo ken ik ook atheisten en christenen die zonder moraal lijken te leven.

En dan heb je de vraag; bestaat er zoiets als een atheistische moraal? Ik denk het niet. Maar dat betekent niet dat alle atheisten verelde dieren zonder moraal en zondebesef zijn.Daarnaast ligt de lat bij het christendom zó hoog dat heel veel mensen zich niet aan die moraal kunnen houden.Sex word bijvoorbeeld op een voetstuk geplaatst en word als iets gezien dat alleen heteroseksuelen die met elkaar getrouwd zijn mogen doen. Een hoop mensen sluit je dus uit.Aan de andere kant heb je de libertijnse visie, dat sex net zoiets is als eten en dat het zoveel en zo vroeg mogelijk moet gebeuren. De meeste mensen zitten denk ik tussen deze twee uitersten in, en dat lijkt me het gezondst.

[Think 0]

Quote:

Op woensdag 26 augustus 2009 23:45:18 schreef dingo het volgende: [...] Dat moet aantrekkelijk voor je zijn geweest zeker als je down en moe was. Wat veranderde dat?

Toen ik niet meer geloofde, viel ook de motivatie om te mediteren weg. Voor mij hing dat toch samen met geloof in iets 'hogers' (wat een rare term eigenlijk, rare gedachte ook, dat er een 'boven'natuurlijke werkelijkheid bestaat). En hoewel het goede dingen doet voor je geest, viel de discipline met die motivatie ook weg. De discipline bleek voor een groot gedeelte voort te komen uit de hoop iets bovennatuurlijks te ervaren. Religieuze ideeën kunnen een belangrijke drijfveer zijn voor buitengewone prestaties, zoals de bouw van de kathedralen liet zien in de middeleeuwen, toen de mensen die het bouwden in simpele houten huizen woonden.

Leven werd een stuk alledaagser zonder religie. Dat is ook precies mijn stelling in het lose-lose verhaal. Geloven in een niet-bestaande bovennatuur en mooie gevoelens daarbij, of de ondraaglijke lichtheid van het bestaan anderszijds.

[Think 0]

Quote:

Op vrijdag 28 augustus 2009 15:26:44 schreef BookerT het volgende: Ik merk dat ik soms steeds meer de indruk krijg dat lijden an sich vrij zinloos is, waar het meer katholiek is om te denken dat lijden louterend is.Ik raak er steeds meer van overtuigd dat geen enkel mens ontzag verdient, omdat je de meeste persoonlijke eigenschappen gewoon toegeworpen krijgt.Net zoals dat succes je overkomt en je er maar een klein aandeel in hebt(gewoon doen wat je moet doen), en lijden je overkomt en je er weinig aan kan doen(de manier waarop je er mee omgaat is sterk genetisch bepaald).

Je haalt me de woorden uit de mond. Welkom in het land van hen die teveel gezien hebben om in illusies te geloven. Het meeste lijden is zinloos, toch lijden we, wij mensen met een psychische handicap bijvoorbeeld bijzonder sterk, maar zowel dat lijden als de manier waarop we ermee om gaan zijn voor een groot deel product van de combinatie van genen die we bij onze conceptie hebben meegekregen en die for all practical reasons een willekeurige combi is van genen van de beide ouders (die er op hun beurt ook al weinig aan konden doen dat ze waren zoals ze waren). De hoeveelheid zin in het leven is omgekeerd evenredig met de lengte van mijn voorafgaande zin.

Ook de andere twee alinea's van jou hierboven kan ik onderschrijven, vooral de term 'mindfuck' bevalt me, al denk ik met Marx dat we nog eerder onze eigen geest verneuken, dan dat we verneukt worden (religie is opium van het volk, zei Marx, hoewel hij vaak foutief geciteerd is).

Mijn grote verbazing is dat mensen toch maar door gaan met kinderen baren. Kennelijk hebben de meeste mensen meer geloof in het leven en in de toekomst dan ik (impliciete verwijzing naar Grenzen aan de Groei en Peak Oil).

[BookerT 0]

Maar goed, je weet een hoop niet zeker. Of er een God is, of er een hemel of een hel is, het enige wat je kan is de tijd zo pijnloos mogelijk doorstaan.Alleen raak ik steeds meer gedesillusioneerd, steeds meer vervreemd van het orthodoxe christendom. Maar atheisme is me nog een stapje te ver.De ultieme leegte, die beangstigd me.Dus nu hang ik een vaag soort geloof aan wat niet echt katholiek maar ook niet agnostisch is.Slechts een vage restspiritualiteit waar ik steun aan ondervind.Iets dat als het ware jezelf boven het leven laat uitstijgen. Maar mijn ervaring b;ijft toch dat het meeste lijden zinloos is.

[Think 0]

Gelukkig hebben we de muziek. Anne Clark: "she makes love, he makes time pass a little less painfully", in all we have to be thankful for

---

Samengevoegd:

O ja, en 'vluchten kan niet meer, schuilen kan nog wel, schuilen bij elkaar'. link

---

Samengevoegd:

Shit, ik maak je veel te down, en je was al zo down. Hup, terug naar je opium jij

[Olorin 155]

Quote:

Op vrijdag 28 augustus 2009 21:39:11 schreef Think het volgende: Shit, ik maak je veel te down, en je was al zo down. Hup, terug naar je opium jij

Je weet toch dat het Marxisme ook opium van 't volk is he?

[Think 0]

Ik denk dat ik een veel te sombere persoonlijkheid heb, om BookerT of mijzelf het ware antwoord te geven op de lose-lose keuze waar hij nu ook voor lijkt te staan. Een antwoord dat ik wel een kleine twee jaar geleden kreeg op Freethinker, toen ik ook al met deze vraag bezig was. Het antwoord is, dat ook zonder God die alles met een reden geschapen zou hebben, een zonsondergang nog steeds mooi is, er nog steeds mensen mooie muziek maken, je van schilderijen kunt genieten, kunt houden van je medemensen, al die dingen die leven de moeite waard maken, staan voor je idealen en ideeën vormen over wat goed en slecht is, zijn niet afhankelijk van het bestaan van God. Maar omdat niemand mij die tegenwerping maakt, schrijf ik het hier dus maar zelf op. Een leven zonder God hoeft niet koud te zijn. Het is meer doordat ik een schizo-affectieve stoornis heb, me het vaak moeilijk valt om dat schone te zien.

---

Samengevoegd:

Maar een vraag aan Olorin (en aan Skippy en Luxuria als die nog meelezen): jullie schreven dat het voor jullie een waarheid is, waar jullie niet omheen kunnen, dat God bestaat. Geen keuze, maar zwichten voor een feit, in mijn woorden (of moet ik van jullie alle drie een citaat pakken als ik dit zo niet goed weergeef)?

Hoe kwamen jullie tot die conclusie, welke bronnen, argumenten of andere dingen zorgden ervoor dat jullie het als zo overduidelijk waar zagen, dat God bestaat, dat het geloof geen keuze, maar de enig mogelijke vervolgstap is?

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 01:31:14 schreef Think het volgende: Maar een vraag aan Olorin (en aan Skippy en Luxuria als die nog meelezen): jullie schreven dat het voor jullie een waarheid is, waar jullie niet omheen kunnen, dat God bestaat. Geen keuze, maar zwichten voor een feit, in mijn woorden (of moet ik van jullie alle drie een citaat pakken als ik dit zo niet goed weergeef)? Hoe kwamen jullie tot die conclusie, welke bronnen, argumenten of andere dingen zorgden ervoor dat jullie het als zo overduidelijk waar zagen, dat God bestaat, dat het geloof geen keuze, maar de enig mogelijke vervolgstap is?

Dat zijn dingen waar je geen bal aan hebt, maar ik wil je het niet te min wel vertellen hoor.

In de eerste plaats heb ik God op een paar momenten in mijn grootste twijfel mogen ervaren, een ervaring die voor mij meer werkelijk is dan welke waarneming dan ook. Terwijl ik toch vrij sceptisch in 't leven sta heb ik de indruk.

Verder is het christendom een religie die intern consistent. Het geloof geeft als paradigma, een bepaalde kijk op de wereld om ons heen die lang niet alles verklaart maar wel ermee in overeenstemming is. (Ze zeggen wel eens dat religie het onverklaarbare verklaart, maar volgens mij geeft het meer vragen dan antwoorden). Verder wordt het geloof als historisch geloof in lijn met de rede ook ondersteund met veelvuldig bewijs, wat in deze context deductief is uiteraard. Een geloof wat zoals het vaker met dingen die juist zijn het geval is, nooit onomstotelijk weerlegd is.

[anastasia 0]

Het is jammer dat je gestopt bent met mediteren, die ervaring van rust en ruimte is een eerste station op die weg, daarna kun je nog jaren verder Dat iets anders, iets hogers, dat is soms bnaler dan je denkt en tegelijkertijd zoveel meer. Je komt tot de ontdekking dat het woord God ook niet meer is dan dat, een beperking van "dat wat is" Dat hogere is niet hoger, dat is alleen een beter begrijpen en meditatie helpt daarbij. Meditatie geeft geen directe oplossing voor je sombere natuur, maar helpt je mind wel. Natuurlijk is het een vorm van "mindfuck" maar hé, sex hebben we ook niet alleen voor de voortplanting, ook voor de relatievorming en voor het prettige gevoel.

[Eulogía 0]

Mediteren kan inderdaad goed zijn, alleen zou ik dan mediteren op het woord van God.

Jos. 1

8 This book of the law shall not depart out of thy mouth; but thou shalt meditate therein day and night, that thou mayest observe to do according to all that is written therein: for then thou shalt make thy way prosperous, and then thou shalt have good success.

Dit wetboek mag niet wijken uit uw mond, maar overpeins het dag en nacht, opdat gij nauwgezet handelt overeenkomstig alles wat daarin geschreven is, want dan zult gij op uw wegen uw doel bereiken en zult gij voorspoedig zijn.

[Raido 0]

Heb jij dat wetboek dan?

[Eulogía 0]

Yep, Gen.-Deut.

Hier staat iets soortgelijks:

Ps. 1

1 Blessed is the man that walketh not in the counsel of the ungodly, nor standeth in the way of sinners, nor sitteth in the seat of the scornful. 2 But his delight is in the law of the LORD; and in his law doth he meditate day and night. 3 And he shall be like a tree planted by the rivers of water, that bringeth forth his fruit in his season; his leaf also shall not wither; and whatsoever he doeth shall prosper.

Welzalig de man die niet wandelt in de raad der goddelozen, die niet staat op de weg der zondaars,

noch zit in de kring der spotters;,2 maar aan des HEREN wet zijn welgevallen heeft, en diens wet overpeinst bij dag en bij nacht. 3 Want hij is als een boom, geplant aan waterstromen, die zijn vrucht geeft op zijn tijd, welks loof niet verwelkt; – al wat hij onderneemt, gelukt.

[BookerT 0]

Wat een beetje het ingewikkelde is: ik ben erg gedesillusioneerd geraakt in mijn evangelicale opvoeding. Daarom zocht ik naar iets authentieks, iets echts. En dat denk ik in de katholieke kerk gevonden te hebben. Alleen ik ben mijn illusies aan het kwijt raken, hoewel ik nog steeds wel een kaarsje bij Maria zou branden.Dat doet me toch nog wel wat. Maar wellicht moet je katholiek of orthodox zijn om dat te begrijpen.Het is niet zo dat ik me wil uitschrijven, het is niet zo dat ik het geloof vaarwel heb gezegd, want ik heb er toch steun aan. Maar ik ben niet zo zeker meer van een hoop dingen.En toch ben ik katholiek, zij het misschien niet op de meest orthodoxe manier.

[Skippy 0]

Quote:

Luxuria en Skippy merken op dat zij niet geloven omdat het leuk voor ze is (het woord leuk heb ik niet gebruikt, wel dat zin en zekerheid prettige zaken zijn voor een mens, maar dat terzijde), maar dat ze (even in mijn woorden) niet om de waarheid van het geloof heen kunnen. Dus een zoektocht naar de waarheid levert voor hen op: geloof, voor mij: ongeloof. Dat naast elkaar bestaan vindt ik op zich pleiten voor een agnostische visie: kunnen wij mensen wel wéten wat waar is? En wat is waarheid? Is dat feitelijk het geval zijn? Of iets 'diepers'? En wat is een feit? For all practical reasons ben ik een fel atheïst, maar als ik heel diep filosofisch overdenk wat ik nu echt zeker weet, zeker kan weten, ben ik op een dieper nivo agnost: ik vind het erg onwaarschijnlijk dat er een God bestaat, maar zeker weten doe ik het niet.

Ik zal hier even op in gaan, omdat het een reactie op mij was.

Inderdaad, meerdere mensen komen op meerdere antwoorden uit. Maar is dat een bewijs dat we het dus niet kúnnen weten wat de waarheid is? Ik vind van niet. Misschien heeft één van ons het gewoon fout.

Stel dat ik zeg dat 3x3=9, en Pietje zegt dat 3x3=10. Volgens jouw redenatie betekent dat dus dat we niet achter het antwoord kunnen komen. Maar 3x3 heeft wél een absoluut antwoord, namelijk 9, en Pietje heeft het gewoon verkeerd.

Nou snap ik wel dat de vraag of God bestaat minder makkelijk te beantwoorden is dan een simpel rekensommetje. Maar het feit dat wij het niet met elkaar eens zijn, wil niet zeggen dat je dus niet kunt weten of God bestaat of niet. Misschien bestaat God wel en heb jij geen gelijk.

Overigens ging het mij in mijn vorige post erom dat je in je openingspost zegt dat religie aantrekkelijk is voor mensen, alsof dat de reden is dat mensen voor religie kiezen. Ik probeer uit te leggen dat dat voor mij in ieder geval niet geldt.

[Robert Frans 1.653]

Quote:

Wat een beetje het ingewikkelde is: ik ben erg gedesillusioneerd geraakt in mijn evangelicale opvoeding. Daarom zocht ik naar iets authentieks, iets echts. En dat denk ik in de katholieke kerk gevonden te hebben. Alleen ik ben mijn illusies aan het kwijt raken, hoewel ik nog steeds wel een kaarsje bij Maria zou branden.Dat doet me toch nog wel wat. Maar wellicht moet je katholiek of orthodox zijn om dat te begrijpen.Het is niet zo dat ik me wil uitschrijven, het is niet zo dat ik het geloof vaarwel heb gezegd, want ik heb er toch steun aan. Maar ik ben niet zo zeker meer van een hoop dingen.En toch ben ik katholiek, zij het misschien niet op de meest orthodoxe manier.

Sjaloom BookerT,

Het lijkt me sowieso niet zo handig om het geloof vaarwel te zeggen, nu je juist bezig bent met het verdrijven van je illusies. Eindelijk, zou ik zo zeggen. Iemand zei eens dat er slechts één God verschil is tussen atheïsme en katholicisme. Klinkt flauw, maar daar zit wel een kern van waarheid in.

De dingen die Think schrijft, herken ik ook. Het leven heeft geen zin, illusies vallen uiteen, de schepping is één koud en leeg geheel dat van kille natuurwetten en processen aan elkaar hangt en lijden blijft naar, hoe vroom je ook bent. Vele heiligen leren ons dat we hier absoluut niet thuis zijn en niet moeten denken hier al die bejubelde rust en vrede van God te vinden, als we die illusies niet kunnen loslaten.

Het lijkt erop dat jij nu bezig bent met loslaten. Wellicht allerlei illusies over God, de Kerk, Maria, je eigen gevoelens, enzovoort. En dat is mooi. Mooi? Ja! Want God laat zich niet in beelden vangen. Steeds als jij denkt te weten hoe het zit en het vertrouwd voelt, zaagt God je stoelpoten om en werpt je weer terug op Hem, in zijn armen. Want op Hém zul je vertrouwen en op Hém zul je je richten.

Katholiek geloven is nauw verwant aan atheïstisch niet-geloven: je zult meer moeten loslaten dan vasthouden. Je bent pas volmaakt als je je alleen maar op God richt en het leven neemt zoals het is en komt, niet zoals de samenleving je het leven voorspiegelt. Een teleurstelling betekent alleen maar dat je iets verwachtte wat je niet had moeten verwachten, maar los had moeten laten. En nu krijg je de kans het los te laten. Wie God dan is?

We hebben vele dogma's over Hem en o ja, je zult ze allemaal moeten geloven nu je bij de club hoort. Maar God leren kénnen, als Persoon, als Vriend, dáár komt meer bij kijken dan het oplepelen van dogma's. Wat dan? Daar ga jij nu denk ik achterkomen, als je tenminste bereid bent op God te vertrouwen, ook al ervaar je Hem misschien nu niet. Het betekent loslaten, vallen, opstaan, weer loslaten en ontdekken dat juist in de leegte, in de stilte, in de wereld zoals zij is, dat je dáár God vindt.

Als je dus denkt dat je door katholiek (of religieus in het algemeen) te worden ineens een mooi, gelukkig en fijn leven hebt, think again. Die illusie zul je als eerste moeten loslaten. Ook als katholiek betekent leven hard werken, illusies over jezelf, de ander en God moeten loslaten en worstelen met moeilijke vragen of (gewetens)dilemma's. En dan kan zelfs de priester je niet altijd meteen en adequaat helpen.

Als gelovige verlies je dus eigenlijk dubbel en dat is dus nét wat het christendom leert. Want zij die bereid zijn het leven te verliezen, zullen het des te meer vinden. Katholiek wordt je dan ook niet omdat je het geloof zo mooi vindt en snakt naar hulp en steun van een aardige, wijze God. Je wordt het omdat je niet anders kunt, omdat het geloof nu eenmaal verwoordt wat al die tijd al onbewust binnen in je brandde. Ongeacht wat het je kost. Een andere reden om katholiek te worden is er niet.

[MOUNT ZION 0]

Maar uhm Robertf,

Wat ik mij afvraag...je gebruikt alleen de term Katholiek, maar geldt dit niet voor geloven in het algemeen?

RKK,PCK,Evangelisch,Pinkster,...enz, als men besluit Jezus te gaan volgen moet men alles achterlaten en eigenlijk sterven, om daarna in Jezus op te staan uit de dood en te dienen. Dat alleen al (dienen) is een grote worsteling voor nieuwe christenen is mijn ervaring. De wereld propagandeert geen bediening maar zelfverrijking, geen hulpvaardigheid maar carrière.

Dus je leven verandert radicaal wanneer je Jezus in je hart sluit. Ongeacht de kerk die je bezoekt. Of je nou Katholiek bent of evangelisch, je hakt mijns inzien met hetzelfde bijlte als je tot geloof komt.

Zie jij dat ook zo of ben je een andere mening toegedaan?

Dit is geen kritiek op jouw post overigens, alleen een toevoeging...

Mount Zion

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom Mount Zion,

Ik spreek vanuit het katholieke geloof omdat BookerT nu eenmaal katholiek is en ik ook. Maar de kleine terzijde "(of religieus in het algemeen)" in mijn post is er niet voor niets. Als andersgelovigen of andere broeders en zusters zich herkennen in mijn post, dan is daar weinig vreemd aan natuurlijk.

[MOUNT ZION 0]

Religieus,...das ook een leuk woord om over te discussiëren, maar misschien niet hier in dit topic.

Probeer het toch...

Ben je religieus Robertf?

[Robert Frans 1.653]

Dat is hier een beetje een off-topic vraag, Mount Zion.

[MOUNT ZION 0]

Was ik al bang voor...

Evengoed Shalom Aleichem RobertF.

Huh....?

Kijk ik nog even naar de beginpost en zie ik toch echt de term religieus langs komen. Niet geheel offtopic dus RobertF!

M.Z.

[Eulogía 0]

Quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 19:16:58 schreef MOUNT ZION het volgende: Maar uhm Robertf, Wat ik mij afvraag...je gebruikt alleen de term Katholiek, maar geldt dit niet voor geloven in het algemeen? RKK,PCK,Evangelisch,Pinkster,...enz, als men besluit Jezus te gaan volgen moet men alles achterlaten en eigenlijk sterven, om daarna in Jezus op te staan uit de dood en te dienen. Dat alleen al (dienen) is een grote worsteling voor nieuwe christenen is mijn ervaring. De wereld propagandeert geen bediening maar zelfverrijking, geen hulpvaardigheid maar carrière. Dus je leven verandert radicaal wanneer je Jezus in je hart sluit. Ongeacht de kerk die je bezoekt. Of je nou Katholiek bent of evangelisch, je hakt mijns inzien met hetzelfde bijlte als je tot geloof komt. Zie jij dat ook zo of ben je een andere mening toegedaan? Dit is geen kritiek op jouw post overigens, alleen een toevoeging... Mount Zion

Ik herken me er niet in, want de nadruk wordt naar mijn mening volkomen verkeerd gelegd. RobertF legt naar mijn idee de nadruk op het verliezen en ik leg de nadruk op het overwinnen. Ik geloof net zo goed in het verliezen en het sterven om het leven te ontvangen, maar ik geloof dat dit het leven ontvangen is dat gaat over het meer dan overwinnaar zijn en wat gaat over een absolute overwinning op elk gebied van het leven, wat betreft redding, gezondheid, voorspoed, rust, vrede, blijdschap, bescherming, vrijheid enz. . Het is maar net wat voor uitgangspunt je hebt. Als je denkt dat je op elk gebied van je leven verlies zal lijden, zul je ook op zo'n manier gaan leven, maar als je gelooft dat je in Jezus Christus op elk gebied van je leven hebt overwonnen, zul je ook op die manier gaan leven. Daar wordt je absoluut niet arrogant door, want je hebt alles aan Jezus Christus te danken, dus je wordt er alleen maar dankbaar van.

Ik heb er wel moeite mee dat vele kerken eeuwenlang een loser-mentaliteit hebben gekweekt, waardoor vele christenen hele zwakke wezentjes zijn geworden, terwijl ik niet geloof dat Jezus dat wil. Jezus wil alleen maar dat het de gelovigen goed gaat. En de satan heeft al eeuwenlang in z'n vuistje gelachen om de kerk die hij voor een groot deel altijd lam gelegd heeft en die bijna krachteloos is geworden, met uitzondering van een klein deel van de kerk dat zeer krachtig Zijn werk op aarde doet.

Het is echt diep triest dat de kerk zich voor zo'n groot gedeelte heeft laten misleiden door de satan en dat de kerk voor zo'n groot gedeelte ziek, arm, berooid, ongelovig, neergeslagen en ontmoedigd is geworden.

Het werkt juist zo: sterf je aan je financiën, dan zorgt Jezus ervoor dat je in alles voorspoedig bent; sterf je aan je gezondheid, dan zorgt Jezus ervoor dat je niet ziek wordt; sterf je aan je leven, dan zorgt Jezus dat je ziel gered wordt, enz. . Op elk gebied waaraan je sterft, zul je in Jezus Christus een verpletterende overwinning op de satan behalen. De meeste mensen blijven hangen in het sterven. Ze sterven wel, maar de bijbehorende overwinning bij de satan opeisen doen ze weer niet. Daarom blijven ze in hun ellende zitten. Ze beginnen wel aan het werk van Christus, maar ze maken het niet af, waardoor er vele mislukkingen in het leven komen. Terwijl het sterven juist een vrucht had moeten opleveren. Het sterven van het zaad in de aarde had een opgroeien en een vruchtdragen tot gevolg moeten hebben.

Kijk wat gebeurde met het volk Israël bij de uittocht.

Ex. 11

2 Spreek toch ten aanhoren van het volk, dat ieder van zijn buurman en iedere vrouw van haar buurvrouw zilveren en gouden voorwerpen vrage. 3 En de HERE bewerkte, dat de Egyptenaren het volk gunstig gezind waren; ook was Mozes een zeer gezien man in het land Egypte, bij de dienaren van Farao en bij het volk.

[...]

Ex. 12

35 Voorts deden de Israëlieten naar het woord van Mozes en vroegen van de Egyptenaren zilveren en gouden voorwerpen en klederen. 36 En de HERE bewerkte, dat de Egyptenaren het volk gunstig gezind waren, zodat zij hun verzoek inwilligden. Zo beroofden zij de Egyptenaren.

De meeste christenen worden wel gered, zoals het volk Israël bevrijd werd uit Egypte. Maar ze vergeten bij de duivel de zilveren en gouden voorwerpen en klederen op te eisen, zoals het volk Israël bij zijn onderdrukker deed. Zo worden de meeste christenen gered zonder dat ze buit behalen bij de duivel. Bij de Egyptenaren bestond de buit uit goud en zilver, bij de duivel bestaat de buit bij de redding uit gezondheid, voorspoed, rust, vrede, blijdschap, Gods bescherming, vrijheid enz. .

Mensen kunnen het volk Israël arrogant en gulzig noemen, omdat ze buit meenamen, maar het volk Israël had het niet zelf bedacht, maar God had het bedacht en ze zelfs deze opdracht gegeven. Als ze Gods opdracht niet hadden opgevolgd, waren ze zelfs ongehoorzaam geweest.

Van een deel van het goud en zilver konden later voorwerpen voor de tabernakel worden gemaakt. Het kon dus tot eer van God worden gebruikt. Maar dan zijn er altijd christenen die zeggen: 'Ja, maar door dat goud kon het volk een gouden kalf maken'. Maar het bezit van het goud was niet verkeerd, maar wat het volk ermee deed. Het volk kon het voor de tabernakel gebruiken, tot eer van God, of voor een afgod. Goud is dus niet verkeerd, alleen het gebruik ervan kan goed of fout zijn. Maar aangezien bezittingen fout gebruikt kunnen worden, zijn er christenen die het al bij voorbaat afwijzen, terwijl God het hen wil geven, al was het alleen voor het bouwen aan het Koninkrijk van God (de 'tabernakel').

[MOUNT ZION 0]

Ik ben zeker van mening dat je met Jezus meer dan overwinnaar bent!

Ik doelde op een bekeerling, iemand die net zijn leven aan Jezus heeft gegeven en achtervolgt wordt door zijn oude leven. Knopen moet doorhakken, schepen moet verbranden...Zo iemand zal een verlies ervaring kunnen hebben.

Na bestudering van de schrift, het opbouwen van een persoonlijke relatie met de Heer, en het gaan dienen van G'D zal deze mening zeker worden bijgesteld en zal men zich meer overwinnaar gaan voelen dan loser...

Halleluja!

M.Z.

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom Barbapapa,

Ik herken me niet in hoe je het geloofsleven van de katholieke Kerk beschrijft. Graag houd ik als voorbeeld je Franciscus van Assisi voor. Een man die alles wat hij had opgaf: rijkdom, gezondheid, vriendenkring, alles. Een zwakkeling, een loser? Iemand die bij de pakken neer ging zitten en Gods zegeningen zou mislopen? Integendeel, hij werd volop gezegend door God.

Nee, hij kreeg geen villa, geen grote veestapel, geen kerngezond lichaam, niets van dat alles. Hij kreeg daarintegen liefde, vreugde, vrede, geduld, zelfs nog deelname in Christus' lijden en diepe, intense gemeenschap met God. Hij kreeg uitsluitend hetgene wat van eeuwigheidswaarde is en wist zo een voorbeeld te zijn voor miljoenen mensen.

Want hij had al die aardse en tijdelijke dingen simpelweg totaal niet nodig, hij had aan God meer dan genoeg, zag in God de grootste rijkdom en zegen die hij kon krijgen en had totaal geen belang meer in het zien van zichzelf als wat dan ook. Hij had God, kon zo zijn naasten en de schepping intens liefhebben en zag al het andere alleen maar als afleiding.

En dát is hét geheim van in elk geval het katholieke geloof. Niks geen Satan die in zijn vuistje lacht dus. Maar mensen die het niet kan schelen of ze winners of losers zijn, of ze nu illusies moeten loslaten of niet, of ze nu ziek of gezond, arm of rijk zijn. Mensen die vurig naar God verlangen, naar niets anders dan God, en waar wij, eeuwen later, nog steeds van kunnen leren.

Door zwakheid worden we sterk. Door het verliezen zullen we overwinnen. Door loslaten zullen we behouden. Door lijden zullen we genezen. Door het kruis zullen we verlost worden. Misschien dat Satan nu wel in zijn vuist lacht als hij al die armzalige gelovigen ziet. Maar op de Dag des Oordeels zal hem het lachen snel vergaan, als hij ineens de heerlijkheid ziet die al die "losers" al die tijd als een schat bewaarden en uitdeelden.

[Eulogía 0]

Niemand heeft aardse en tijdelijke dingen nodig. Mensen hebben alleen maar God nodig. Maar mensen die God en Zijn Koninkrijk zoeken, ontvangen alles waar de heidenen naar verlangen (zie Math. 6:33)

Salomo vroeg om wijsheid en ontving wijsheid en daarbovenop alles waar hij niet eens om had gevraagd.

De Israëlieten hadden ook niet gevraagd om goud en zilver, maar kermden alleen maar naar God om verlossing. En Hij gaf verlossing en nog veel meer bovendien.

Inderdaad zal het lachen de satan snel vergaan op de Dag des Oordeels, maar het is beter als het lachen hem nu al vergaat.

Een arm christen kan niet overvloedig uitdelen. Een rijk christen kan dit des te meer.

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom Barbapapa,

Ik vrees echter dat we hier nu off-topic gaan. Wellicht goed om in een ander topic verder te gaan.