Geloof taboe-onderwerp

[Étoile 0]

Back on topic maar weer he

[Dubito 0]

Quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 17:54:33 schreef dingo het volgende: [...] Ik vermoed dat je iets te optimistisch bent. Uit allerlei onderzoeken blijkt juist dat de trend meer spiritualiteit is en niet minder. (Dat gaat dan over allerlei soorten van geloven, de ontkerkelijking gaat intussen onverminderd door). Ik kan het overigens zo snel niet terugvinden maar uit een onderzoek bleek dat vrijzinnigheid inderdaad in 2 tot 3 generaties uitsterft zoals Olorin zegt.

Geloven in iets zal wel altijd blijven, maar de grote wereldreligies verliezen terrein omdat mensen niet meer geneigd zijn om hun geloof rond eeuwenoude mythen en boeken in te richten. Men zoekt het meer en meer zelf uit. Het beste bewijs leveren wij hier zelf elke dag. Het internet maakt dat eenieder die geïnteresseerd is zelf over geloofszaken discussieert op veel grotere schaal dan in vorige generaties het geval was. Het is niet meer de man op de kansel die het aan het volk verteld. De functie van de dominee en pastoor wordt steeds kleiner op theologisch gebied. (De functie op menselijk gebied kan nog steeds groot zijn, de dominee is van een grote waarde in het leven van mensen. Ik heb 3 generaties dominees onder mijn voorouders in de 19de en 20ste eeuw. Ik heb nog persoonlijk en in familiearchieven mee kunnen krijgen wat voor een geweldige goede invloed een dominee soms heeft op het leven van mensen, dus ik durf hier wel vrij stellig in te zijn. Maar de dominee-theoloog neemt af in invloed. Het proces is al eeuwen aan de gang, maar nog nooit is het in zo'n grote stroomversnelling gekomen als nu in het informatie tijdperk.

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 19:59:59 schreef Dubito het volgende: [...] Geloven in iets zal wel altijd blijven, maar de grote wereldreligies verliezen terrein omdat mensen niet meer geneigd zijn om hun geloof rond eeuwenoude mythen en boeken in te richten. Men zoekt het meer en meer zelf uit. Het beste bewijs leveren wij hier zelf elke dag. Het internet maakt dat eenieder die geïnteresseerd is zelf over geloofszaken discussieert op veel grotere schaal dan in vorige generaties het geval was. Het is niet meer de man op de kansel die het aan het volk verteld. De functie van de dominee en pastoor wordt steeds kleiner op theologisch gebied. (De functie op menselijk gebied kan nog steeds groot zijn, de dominee is van een grote waarde in het leven van mensen. Ik heb 3 generaties dominees onder mijn voorouders in de 19de en 20ste eeuw. Ik heb nog persoonlijk en in familiearchieven mee kunnen krijgen wat voor een geweldige goede invloed een dominee soms heeft op het leven van mensen, dus ik durf hier wel vrij stellig in te zijn. Maar de dominee-theoloog neemt af in invloed. Het proces is al eeuwen aan de gang, maar nog nooit is het in zo'n grote stroomversnelling gekomen als nu in het informatie tijdperk.

Wat ik net al schreef: Nederland (en west Europa ook wel) is nu net de uitzondering in de wereld. Christendom groeit juist op andere plaatsen in de wereld.

[Think 0]

Quote:

Op dinsdag 25 augustus 2009 17:16:31 schreef Think het volgende: Ha, dan zou het dus ook omgekeerd kunnen zijn zeg je: door de vrijzinnigheid van mijn ouders wordt ik atheïst. gelukkig zijn er veel vrijzinnigen! Op een ongeloveloze toekomst!

Dat was meer een vrolijke kreet van mij, dan dat het echt op feiten is gebaseerd (wees blij dat ik een keer vrolijk ben!). Uit de data blijkt eerder dat West-Europa, Nederland in het bizonder, een eiland van seculariteit is in een zee van religie. En dat de aanhang van religie, zij het meer in algemenere spiritualiteit en ietsistische vormen, toeneemt.

Zullen mensen weer behoefte krijgen aan (schijn)zekerheden? Voldoende food for thought voor een nieuw topic onderhand, deze discussie.

[DenkZelf 0]

Ik heb het wel eens met m'n vriendin. Ze is protestants en we hebben het regelmatig over haar geloof. Ik wil graag weten wat haar inspireert en hoe ze over bepaalde aspecten van haar geloof denkt, maar het probleem is dat ze zich al snel persoonlijk aangevallen voelt.

Soms eindigt het in een (meestal niet zo erge) ruzie, een andere keer besluiten we het er verder niet meer over te hebben.

Toch jammer dat geloof inderdaad vaak een taboe-onderwerp is.

[Olorin 155]

Quote:

Op maandag 24 augustus 2009 20:13:51 schreef Think het volgende: Herkennen jullie dat ook? Zijn er in jullie vriendenkring ook mensen bij wie geloof een taboe-onderwerp is, omdat het in ruzie eindigt? Of is geloof taboe om andere redenen? Christenen en niet-christenen mogen reageren, ik ben benieuwd naar jullie antwoorden.

Nee, ik herken het niet.

(nou ja, ik herken het deels wel, maar niet zozeer in m'n vriendenkring.)

Met mijn christelijke vrienden kan ik er prima over praten en doe ik ook. Als ik bijv. problemen met m'n geloof heb, maar ook met een goede vriend van me die z'n geloof juist aan het verliezen is.

Dat zijn voor mij trouwens ook geen gesprekken for the sake of argument zoals ik wel eens heb op credible, daar zijn de gesprekken me veel te serieus voor. Maar is totaal geen taboe voor me, ik vind het juist veel te belangrijk om juist wel in alle openheid en met wederzijds respect er over te praten, juist omdat die vrienden me zo enorm dierbaar zijn.

Met atheïstische vrienden praat ik er ook gewoon over, maar dat is meer discussie, vriendschappelijk sparren. Hangt ook van de persoon af, de één is meer 'jij je mening, de mijne' (die is trouwens duidelijk geen postmodernist hoor, maar heeft niet zo zin in discussies zonder einde) en de ander vind discussie gewoon enorm leuk. Dan kun je samen lekker felle discussies hebben, onder het genot van een goed glas whisky.

Maar al met al, blijft het vriendschappelijk, ruzie is me nooit met hun overkomen. Maar we vinden het ook wederzijds leuk elkaar wat te prikken.

Maar dat vind ik wel enorm belangrijk: dat je open met elkaar kunt praten.

[Machiavelli 0]

Opzich kan ik er met de meeste mensen in mijn kennissenkring redelijk over praten, ook met zij die atheistisch of vrijzinnig zijn, hoewel het in die gevallen vaak meer vriendschappelijk gespar is, zoals Olorin hierboven ook al zei.

Gek genoeg is het juist een gesprek dat ik liever niet met mijn ouders, m.n. mijn moeder voer. Die zijn evangelisch geworden, terwijl ik steeds gereformeerder wordt en dat wil nog weleens hoog oplopen.

[anastasia 0]

Tja. ik praat weinig over geloof. Gewoon, omdat mensen vaak hun eigen beelden hebben over geloof (of dat nu islam, atheisme, gereformeerd of katholiek of hindoisme, soefisme, gnosticisme is)en het maakt niet uit of ze nu gelovig zijn of niet. Een JG heeft een beeld van katholieken dat anders is dan die van een agnost of atheist of gereformeerde, maar alle 4 hebben ze een beeld van dat andere geloof. De katholiek zelf is ook weer niet eenvormig, daar hebben mensen zo ook weer hun eigen beelden over wat hun geloof nu precies is en dan hebben we het nog niet eens over het godsbeeld dat weer verschilt bij veel mensen.

En als je het hebt over beelden en concepten en je verwart je beelden en concepten met waarheid en "dat wat is" dan krijg je ruzie.

Maar als ik met mensen praat die zich bewust zijn van het feit dat ze het hebben over hun beeld en hun concept( dat wellicht gedragen wordt door de gemeenschap waartoe ze behoren), dan voelen ze zich niet aangevallen als ik daar een ander beeld, een ander concept tegenover zet. We hebben het over hoe we het ervaren, hoe we het begrijpen en we willen een ander niet ons begrip opdringen, maar wel proberen te vatten hoe dat begrijpen van die ander tot stand is gekomen.

Maar dan srpeek je ook vanuit jezelf met het volledig aanvaarden van de waarheid van andermans concept. Het is waar voor hem/haar, misschien niet voor mij, maar wel voor hem haar. Als er in mij iets zou zitten van "je begrijpt het allemaal nog verkeerd" dan kan ik zo niet aanvallend mogelijk spreken, maar de ander voelt,merkt in kleine dingen toch die grondhouding, dat niet onvoorwaardelijke en dan wordt zo'n gesprek er al snel één van dat de ander zich aangevallen voelt.