student en christen zijn

[joon 0]

Ik heb er helemaal geen problemen mee.

Ik ga naar VUB, dus vrije universiteit Brussel. De vrij slaat op vrij kunnen denken, niet ondergeschikt zijn aan dogma's. Vele ongelovigen zien christenen als mensen die zich moeten onderwerpen aan dogma's. Daarom durfde ik vroeger minder snel uit te komen dat ik christen ben.

Maar de laatste maanden ben ik gegroeid in mijn christen-zijn, waardoor ik het gewoon, zonder twijfelen, vertelt heb aan een klasgenoot.

Ok; in groep durf ik het niet echt zeggen, maar zo aan iemand alleen wel.

Het is wel soms lastig als er activiteiten worden georganiseerd, net op een avond dat je normaal een kerkdienst heb, om dan te zeggen: nee, ik kan niet komen. Zeker omdat het net zo'n leuke activiteiten zijn.

Wat je zegt Miesje: ik bedoel als christen moet je toch ook kunstenaar kunnen zijn!

Ik studeer nu burgerlijk ingenieur-architect. Onze opdrachten zijn dus, jah, huizen ontwerpen maar niet zo gewoon de traditionele, standaardhuizen. Ze proberen er onze creativiteit los te trekken.

Zo was onze opdracht om een opvouwbare, transporteerbare woning te maken. En ik dacht van: eej, ik wil later iets met ontwikkelingslanden doen, hoe kan ik dat nu combineren? Ik wil niet zomaar een gewone architect zijn, en dus van die creatieve dingetjes maken. En ik heb lang gezocht, maar ik heb dan een woning gemaakt voor dokters in ontwikkelingslanden, zodat ze van dorp naar dorp trekken.

Dus je kan jouw christen-zijn wel betrekken in jouw studie

Dus

[Olorin 155]

Wat je zegt Miesje: ik bedoel als christen moet je toch ook kunstenaar kunnen zijn!

Mijn mannelijke intuïtie zegt me dat van de kunst die door de eeuwen heen gemaakt is er enorm veel een christelijk thema heeft en ook gemaakt is door christenen.

[Miesje. 0]

@ Joon: Ja je hebt helemaal gelijk, dat probeer ik ook zeker. Ik merk dat veel mensen bezig zijn met zichzelf als kunstenaar terwijl mijn gedachtegang vaak zo is; hoe kan ik met mijn creativiteit iets betekenen voor deze wereld? Tof idee trouwens!

@ Olorin: Ja dat is ook zo, vroeger waren het vaak bijbelse tafereeltjes. Nou moet ik zeggen dat mijn interesses daar niet echt liggen. Maaaar.. binnekort is er een Christianart event in Rotterdam, dus ben echt heel benieuwd. Ik denk wel dat het heel inspirerend is:)

[Assepoester 0]

Ik heb student en christen zijn nooit zo moeilijk gevonden. Vind het makkelijker dan scholier en christen.De meeste mede studenten waar ik mee omga zijn atheïst. Ik zie het probleem niet zo wat christen-student met elkaar zou hebben.

x2

Edit: heb je ook atheïstische vrienden die wel eens denigrerende opmerkingen maken over 't geloof? Ik heb namelijk één zo'n vriendin, en vind 't best wel moeilijk om daar mee om te gaan.

[Olorin 155]

Niet echt. Wel over dingen als bepaalde extremistische groepjes of het recente misbruik, maar die dingen zijn in zichzelf al denigrerend en schadelijk voor het geloof. Verder is het vooral veel geplaag, maar daar heb ik geen moeite mee. Ik plaag ze andersom ook. En serieuze discussies ervaar ik niet als denigrerend ook al zijn we het stellig met elkaar oneens op bepaalde punten.

Wat trouwens ook wel scheelt is dat onze studie ook wel met religie bezig houdt. Dan zit je toch al met een apart groepje.

[WonderfulStar 0]

Ik vraag me af, het niet durven vertellen dat je christen bent..

Waarom zou je je schamen voor iets waar je zo blij mee bent?

[Gast Anon_phpbb]

Ik vraag me af, het niet durven vertellen dat je christen bent..

Waarom zou je je schamen voor iets waar je zo blij mee bent?

omdat je de kans loopt dat je een **** reactie krijgt?

[Michiel 14]

omdat je de kans loopt dat je een **** reactie krijgt?

Het is wellicht niet leuk de reactie die je krijgt, maar waarom zou die reactie je tegenhouden?

[joon 0]

Ik ben totaal niet mondig genoeg, of ik klap dan volledig dicht, om me te kunnen verweren.

Dus als je dat echt een kwetsende reactie krijg, dan weet ik totaal niet hoe te reageren

[Michiel 14]

Het niet er vooruit komen herken ik wel, het is een vorm van schaamte. Toch ook al kan je een kwetsende reactie komen van een ander sterkt het jezelf om ervoor uit te komen is mijn ervaring. Wat voor reacties kom je dan vooral tegen?

[Kleine strijder 0]

...student en christen zijn?

Makkelijk, denk ik als ik het lees...maar als ik er over nadenk: ingewikkeld soms.

Ik zit op een christelijke school...Maar soms merk ik er niet veel van op bepaalde momenten. Het gevloek, het gepraat over dingen die gewoon slecht zijn.

Pas zat ik het OLC - struikeld er een jongen over mijn stoelpoot en hij roept: "Jezus!" Gewoon zomaar, alleen maar omdat je je voet stoot. Ik schrok, en...ik keek op, en voor ik me kon bedenken vroeg ik hem: "ben je aan het bidden?"

Nee mompelde die...met een vertrokken gezicht liep hij weg. Een poosje later kwam hij langs en bood zijn excuus aan.

Ik vind het fijn om open over de Heere Jezus te praten. Vandaar dat het er opeens uitschoot. Maar soms denk ik: stel dat ik dat in de trein deed, tussen allemaal onchristelijke mensen, wat voor reactie zou ik dan krijgen? En zou ik het dan wel durven?

[Michiel 14]

In de trein zal het waarschijnlijk wat minder makkelijk zijn om iemand aan te spreken, maar het is mooi dat je het op school al durft uit te spreken.

Wat ik me kan herinneren van school is dat het mij geholpen heeft dat er anderen in mijn omgeving waren die makkelijker uitten dat ze Christen waren. Mij gaf het een idee van "he, die ander komt er ook voor uit, waarom ik dan niet?" Misschien zijn er mensen in je omgeving die ook geloven en er makkelijker voor uitkomen.

[Chealder 1]

Fysiotherapie is niet echt een studie waar je nou veel christenen tegen komt. Vorig jaar had ik iemand in mijn klas die christen was en ik heb er wel eens wat met haar over gepraat toen ik een keer met haar alleen was, maar verder niet. Iemand vroeg ook een keer naar het kruisje dat ik droeg en zei ik ook dat ik christen was. Ik hield het in mijn klas verder wel een beetje stil, ook vooral omdat veel van mijn toenmalige klasgenoten naar mijn idee niet de meest respectvolle mensen waren.

Nu zit ik in een andere (veel prettigere) klas en mijn vrienden weten het, maar ik heb het er alleen over als het ter sprake komt. Als ik bijvoorbeeld tegen hen of een klasgenoot zeg dat ik iets met Ichthus ga doen, dan zeg ik er gerust bij dat het een christelijke studentenvereniging is. Ik heb ook wel eens iets over Credible gezegd en dan zeg ik er ook bij dat het een christelijk forum is.

In mijn ervaring kan het de meeste niet-christenen toch niet zo veel schelen of je nou christelijk bent of niet, zolang je het geloof maar niet op dringt of er overdreven vaak over praat. Je bent gewoon wie je bent.

Enige is dat soms in de lessen wel gewoon van uit wordt gegaan dat de evolutie theorie klopt. In hoeverre ik het daar wel of niet mee eens ben laat ik nooit weten. Ik vind het er niet zo toe doen en heb ook geen zin in een eindeloze discussie als het op een punt komt waar ik het niet mee eens ben.

[WonderfulStar 0]

Het is ook voor een deel de leeftijd, denk ik. Ik merkte toen ik 14/15 was dat er onder leeftijdsgenoten veel meer commentaar was op geloof. Echter in 1 op 1 situaties, wanneer er gewoon over in gesprek werd gegaan was het geen probleem. Over het algemeen waren het toch vaak de 'pestkoppen' die moeilijk deden over geloof, wanneer zij zelf niet geloofden. ('Haters gonna hate')

Verder, wat Chealder zegt merk ik ook, het kan mensen niet schelen, als je inderdaad je geloof niet op probeert te dringen. Daarmee bedoel ik dan ongevraagde 'bekeerpogingen' (wanneer er geen enkel blijk van interesse is gegeven), of bij elk gesprek/onderwerp het geloof betrekken.

De mensen die negatief reageren zijn vaak de mensen die overal iets op aan te merken hebben. Die dezelfde reactie zouden hebben gegeven als je had gezegd dat je in je vrije tijd pottenbakker was.

En regelmatig willen mensen nog best wat rekening houden met je. Een momentje stilte, of wat meer respect tonen. Als ze tenminste weten dat je dat graag wilt.

Ik snap dat het lastig kan zijn. Er zijn ook genoeg situaties/dingen die ik liever niet zo maar ten sprake breng. En eigenlijk weet ik ook wel wat in veel gevallen de reacties best positief zullen zijn, maar toch zit er nog een angst om veroordeelt/afgekeurd te worden.

[Robertus 0]

Student en christen zijn vind ik in die zin moeilijk dat ik na mijn bekering totaal geen interesse meer heb ik in mijn studie. Ik moet me gelukkig alleen nog maar door een half jaartje afstuderen worstelen.

[Dubito 0]

Ik ben wel benieuwd waardoor dat komt Robertus, kun je daar wat meer over vertellen?

Is die desinteresse blijvend denk je? Of is het meer iets als, alle aandacht gaat nu naar mijn nieuw gevonden levensbeschouwing, waardoor andere dingen even tijdelijk naar de achtergrond zijn verdrongen, zoals bij een verliefdheid, waar hij of zij het middelpunt van je universum is en de rest je niet kan interesseren.

[Dubito 0]

Enige is dat soms in de lessen wel gewoon van uit wordt gegaan dat de evolutie theorie klopt. In hoeverre ik het daar wel of niet mee eens ben laat ik nooit weten. Ik vind het er niet zo toe doen en heb ook geen zin in een eindeloze discussie als het op een punt komt waar ik het niet mee eens ben.

Dit is nu de reden waarom ik nooit met mensen in discussie ga wat hun geloof betreft, maar wel met mensen discussieer als het om wetenschappelijke zaken als evolutie gaat. Als een beroepsgroep in hun eigen opleidingen belang hecht aan bepaalde wetenschappelijke kennis, dan hecht ik daar ook belang aan. Ik ben namelijk een potentiële klant van de beoefenaars van dat beroep.

Van de bakker verwacht ik dat hij gezond en lekker brood bakt. Van een buschauffeur verwacht ik dat hij veilig chauffeert. Van een fysiotherapeut verwacht ik dat hij over de juiste vaardigheden en inzichten beschikt. De vraag voor mij wordt dan: "is het mogelijk om de juiste kennis en vaardigheden op te doen, als je onderdelen van de opleiding negeert." Misschien is het antwoord wel ja, in de fysiotherapie, maar het zorgt er wel voor dat ik ga twijfelen. Ik zou bijvoorbeeld nooit een creationistische huisarts kiezen (aangenomen dat die zou bestaan, wat ik sterk betwijfel)

Dan heb ik toch liever dat de creationist bakker of buschauffeur wordt. En dat vind ik ergens best wel erg.

[Chealder 1]

Wat van essentieel belang is binnen de fysiotherapie is dat je weet hoe het lichaam werkt en in elkaar steekt zoals het is, anders kun je immers je vak niet uitvoeren.

Naar mijn idee is het dan niet relevant te weten hoe het menselijk lichaam precies tot stand is gekomen en of dat er een paar miljoen jaar geleden anders uit zag dan nu. Ik werk met lichamen van nu, niet van miljoenen jaren geleden of miljoenen jaren later.

Je kunt je dus afvragen of de evolutie theorie (en dan bedoel ik -net zoals in mijn vorige post hier- macro-evolutie) echt relevant is voor de fysiotherapeut en dus ook voor een huisarts. Een huisarts werkt immers ook met lichamen zoals ze nu zijn. (En ja, er zullen heus wel creationistische huisartsen zijn.)

Ik denk dat mensen het nooit eens zullen worden over hoe de mens is ontstaan. Het is leuk om er over na te denken, maar doet het er echt toe? We leven toch nu en zoals we nu zijn? Als we er over een paar miljoen jaar weer anders uit zien, dan ziet men dat tegen die tijd wel weer. Ook al zou je aan de hand van macro-evolutie (gesteld dat deze theorie dan inderdaad waar is) kunnen extrapoleren hoe mensen er over vele jaren uit zien, dan nog vraag ik me af of dat veel zekerheid biedt dat men er dan zo uit ziet.

Tevens zijn de gezondheidswetenschappen (of in elk geval de fysiotherapie) altijd in beweging en aan het veranderen dat mocht het lichaam langzaamaan veranderen, dat de zorg daarin toch wel mee veranderd en up-to-date blijft. Daarom is het naar mijn idee ook niet relevant om nu te weten hoe we er misschien over een heleboel jaar uit zien.

Ik denk dus dat je prima een beroep kan uitoefenen of voor studeren dat een link heeft met gezondsheidswetenschappen en christen en/of creationist kan zijn.

Als je wat specifieker op mijn post in wil gaan waardoor we off-topic dwalen, zou je me dan een persoonlijk bericht willen sturen? Dan kunnen we daar verder praten.

[Robertus 0]

Ik ben wel benieuwd waardoor dat komt Robertus, kun je daar wat meer over vertellen?

Is die desinteresse blijvend denk je? Of is het meer iets als, alle aandacht gaat nu naar mijn nieuw gevonden levensbeschouwing, waardoor andere dingen even tijdelijk naar de achtergrond zijn verdrongen, zoals bij een verliefdheid, waar hij of zij het middelpunt van je universum is en de rest je niet kan interesseren.

Allebei. God is mijn middelpunt, de rest kan mij niet veel interesseren, en ik geloof dat dit zo blijft. De dingen die op school leer (hoe motiveer je managers, IFRS, SOx, werking van de beurs etc.) zijn zaken door niet-gelovigen opgesteld. Als ze in de Geest zouden leven zou ik nu geen oplossingen hoeven te bestuderen die er alleen zijn vanwege goddeloosheid. Vaak ben ik het ook niet met de theorieën eens. Kortom, alle 'oplossingen' die ik bestudeer is simpelweg het bijknippen van onkruid, terwijl ik liever de wortel (egoïsme) van het probleem uit de grond trek. Ik geloof simpelweg dat geen enkel probleem zonder Jezus opgelost kan worden.

P.S. Dubito, ik raad je de dvd's van Kent Hovind aan. Hij praat over creationisme vs. evolutie, zeer interessant: http://freehovind.com/watch

[Ursa 1]

@Robertus: 1. Neeeeeee niet Kent Hovind!

2. Ik denk dat ik je instelling wel snap. Eén van de grondregels van de economie is bijv. dat de mens altijd naar méér streeft, meer bezit, meer consumptie. De Bijbel zegt eigenlijk hetzelfde, maar dan als een negatief iets terwijl het in de economische wetenschap positief wordt geïnterpreteerd. Daarnaast wil ik echter wel zeggen dat het christendom niet tegenover de wetenschap staat. Ook 'wereldlijke' kennis is nog altijd bruikbaar, ook als het van een gebroken situatie uitgaat zoals die van na de zondeval. Je kunt wel zeggen dat je egoïsme wilt uitroeien, maar dat gaat je hier en nu niet lukken. Je kunt dus beter van de realiteit uitgaan dan van hoe het zou moeten zijn en ook eens zal zijn maar nu nog niet.

@Dubito: zolang creationisme noodzakelijke kennis van het vak niet in de weg staat ga ik zelfs liever naar een creationistische arts. Die hebben echt respect voor het leven.

[Robertus 0]

Je kunt wel zeggen dat je egoïsme wilt uitroeien, maar dat gaat je hier en nu niet lukken.

Dat weet ik. Maar dat doet niet af aan mijn desinteresse in alle wereldse zaken.

[Dubito 0]

voor Robertus:

Het lijkt me dat de gang van zaken in de kapitalistische zakenwereld slecht te verenigen is met je levensovertuiging. Is het dan geen kwestie van een ander carrièrepad in te slaan? Een beroep waar dat meer past bij je christelijke normen en waarden, als je daar nieuwe dingen voor moet leren, zou dat die interesse weer doen aanwakkeren?

Zelf heb ik ooit voor IT Consulent gestudeerd, maar die markt stond me ook erg tegen, ik vind het grotendeels gebakken lucht verkopen. Gelukkig zijn er ook computergerelateerde zaken die ik wel kan waarderen.

Voor Chaelder: Ik zal je een bericht sturen.