broeders waar je je voor schaamt

[LodewijkNapoleon 0]

N.a.v. van het gedoe rondom Mgr. Williamson, maar in hetzelfde rijtje passen bijvoorbeeld ook pedofiele priesters, fundamentalisten van welke Christelijke snit ook.

Maar in het klein kun je vast ook wel een hoop voorbeelden bedenken van broeders en zusters die gedrag vertonen waar je je, al dan niet terecht, voor schaamt.

Hoe ga je daar mee om? Schaamte is best wel een diepgaande emotie.

Zelf voel ik best wel ook heel erg een soort 'protest' in mezelf als ik dat gevoel heb. Dat ik het ook wil compenseren. Dat ik hard wil roepen: \"ik deel jouw opvattingen niet!\" tegen diegene, maar evenzohard zou willen zeggen: \"maar ik sta wel naast je, binnen mijn beperkingen\".

[Olorin 155]

Ik schaam me voor christenen die met borden rondlopen met 'God hates fags'. Ik schaam me ook voor figuren die zich 'het leger van de Heer' noemen en gruwelijke misdaden begaan. Ik schaam me voor christenen die de naam van God misbruiken voor hun eigen doel (macht bijvoorbeeld, sekte spelen, mensen manipuleren, etc).

Voor die mensen schaam ik me. Verder schaam ik me voor gedrag van bepaalde christenen, terwijl ik niet voor die christenen zelf probeer te schamen: dat is bijvoorbeeld zo'n creationisme folder, angstig gedrag rond wetenschap, kop in het zand steken, cliché antwoorden, paniek over iets wat niet christelijk is, etc.

Ik vind niet dat ik voor die mensen mag schamen.

Voor die eerste groep die ik noem doe ik dat wel, want wat die mensen doen is een antichristelijke boodschap uitdragen. Misschien wel fout van me, maar wat die mensen doen is echt verkeerd.

Ik zie iig een groot verschil tussen 1) en 2).

Bij 2) heb ik zo'n Petrus gevoel die wel de tenten op wil zetten enzo. Of van dat 'nee, ik laat U niet in de steek!' reacties.

Bij 1) meer een Judas in de tijd dat hij nog bij Jezus aan tafel zat maar ondertussen al bezig was met z'n verraad.

Nou ja, dat leger van de heer en die sektes enzo dan. Niet die 'God hate fags' mensen. Die groep vind ik meer Paulus voor zijn bekering, die christenen liep te vervolgen en dacht dat hij dat voor de Heer deed. Met het verschil dat Paulus toen geen christen was. Misschien dan beter te vergelijken met mensen uit de volkskruistochten die Joden gingen lastigvallen enzo.

[Eulogía 0]

Ik denk ook dat deze tekst belangrijk is.

Heb 2,11

Want Hij, die heiligt, en zij, die geheiligd worden, zijn allen uit één; daarom schaamt Hij Zich niet hen broeders te noemen

Voor je broeders schaam je je niet; hooguit voor het gedrag.

En anderen zijn niet je broers/zussen.

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 14:10:44 schreef Barbapapa het volgende: En anderen zijn niet je broers/zussen.

Nou, bij de leiders van het leger van de Heer heb ik heel erg moeite om die mensen broeders te noemen.

[Eulogía 0]

Ja, dat bedoel ik. Sommigen hoef je ook niet je broers te noemen, dus daar mag je je ook voor schamen.

En anderen, die wel je broers zijn, maar die niet helemaal koosjer gedrag vertonen, moet je vermanen ( 1 Tim. 6 ).

[Gast Anon_phpbb]

-

[Gast Anon_phpbb]

heb je dan nooit last van plaatsvervangende schaamte? Dat is toch wel een algemeen bekend verschijnsel..

Ik schaam me wel voor mijn broeders en zusters, maar ik vind niet dat je dat moet delen met buitenstaanders.. Doe je ook niet bij je echte familie.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Eulogía 0]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 14:50:55 schreef Cornelius van Wijck het volgende: en ik behoor tot de tak van de RKK die gelooft in een vrij volle hel.

Dat wordt door het volgende naar mijn idee niet tegengesproken.

Mat 7,14

want eng is de poort, en smal de weg, die ten leven leidt, en weinigen zijn er, die hem vinden.

[LodewijkNapoleon 0]

De relatie van dit:

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 14:50:55 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Nee, sorry Het is een emotie die ik ook echt niet begrijp. Als een priester in de VS aan kleine kinderen zit, zit ik toch niet aan die kinderen? Als mensen mij aanspreken in de zin van "ja, maar het is wel 'jouw' kerk", dan kan ik ze in alle oprechtheid antwoorden dat ik, JUIST vanwege het geloof van die kerk, me helemaal geen zorgen maak.

met dit:

Quote:

God zal oordelen, en ik behoor tot de tak van de RKK die gelooft in een vrij volle hel.

Is dat dan het doorslaggevende voor jou? Een vertrouwen in de wraking? Dat is dan hetgene wat zeg maar rust geeft?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 14:12:19 schreef Olorin het volgende: Nou, bij de leiders van het leger van de Heer heb ik heel erg moeite om die mensen broeders te noemen.

Bij 'ons' is het zo dat éénieder die laten we zeggen geldig is gedoopt, objectief een broeder of zuster is. Wat je verder ook van 'm vind. Ik kan bijvoorbeeld heel hard roepen dat ik ze geen broeders of zusters vind, of dat gevoel heb, maar dat verandert er niets aan.

Waar ligt bij jullie die objectief/subjectief scheidslijn?

[audacity 0]

Admod note: off topic posts verwijderd. BOT

[audacity 0]

Ik schaam me niet zo voor mijn broeders en zusters. Wel heb ik bij sommige zaken (die in mijn vorige gemeentes gebeurden) nare gevoelens. Maar dat is wat anders en ik merk dat zulke gevoelens in de loop van de tijd gelukkig ook weer verdwijnen, al is in mijn geval nog niet alles verdwenen. Maar schamen........hoogstens niet (meer) begrijpen.

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 14:50:55 schreef Cornelius van Wijck het volgende: God zal oordelen, en ik behoor tot de tak van de RKK die gelooft in een vrij volle hel.

Ik schaam mezelf zelfs wel eens plaatsvervangend voor Mr. Bean. Terwijl die knakker totaal fictief is en wat hij doet niet eens echt gebeurt.

Toch krijg ik gevoelens van schaamte.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Bumblebee 7]

Schaamte als in, dat het mijn fout is wat andere christenen doen, lijkt me niet zo zinnig. Het gebeurt wel dat ik soms BAAL van wat andere christenen doen (creationistische folders uitdelen, rondlopen met "God hates fags" spandoeken, de holocaust ontkennen) omdat daarmee Christus, of in elk geval de kerk, in een kwaad daglicht wordt gesteld.

Uiteraard is het zo dat ik misschien wel net zo hard Christus en/of de kerk in een kwaad daglicht stel door mijn gedrag. En inderdaad moet ik over die anderen niet oordelen - dat doet Christus wel. Misschien maakt het daglicht waarin de kerk staat in de hoofden van anderen wel helemaal niet zo heel veel uit.

Allemaal rationele overwegingen, maar het gevoel van "o nee toch, en volgende week is mijn vader jarig en dan gáán we weer" (mijn familie is nogal anti-kerk ) is niet altijd te onderdrukken

[Gast Anon_phpbb]

-

[Eulogía 0]

Een fictieve Mr. Bean is waarschijnlijk niet iemands broeder-in-het-geloof, dus maakt het volgens mij ook niet uit als iemand zich voor hem schaamt

[Bumblebee 7]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 16:25:48 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...]Baal je op dezelfde wijze ook van pakweg cabaretiers, kranten, atheïsten iha, die bezig zijn Christus en/of de Kerk in een kwaad daglicht te stellen?

Interessante en terechte vraag. Dat denk ik eerlijk gezegd niet. Ik las vandaag de column van Youp van 't Hek die ging over de Duitse herder van de Roomse kerk en daar maakte ik me voornamelijk kwaad over (omdat Youp volgens mij slim genoeg is om beter te kunnen weten).

Volgens mij zit 't 'm erin dat ik me toch op één of andere manier verbonden voel met christenen die idiote dingen doen, meer dan met niet-christenen die idiote dingen doen, en dan vooral omdat de buitenwereld vaak van mening is dat je op grond van een keuze, voorkeur of smaak met die mensen zit "opgescheept".

Hoe zal ik het zeggen? Ik baal ook als mijn broer z'n vrouw blijkt te slaan, om maar iets te noemen, maar ik schaam me daarvoor niet omdat ik geen schuld draag voor wat hij doet.

Puntje is dat iemand niet je broer is omdat je diegene zo graag mag, of omdat je je broers uitkiest, iemand is je broer omdat hij toevallig dezelfde ouders heeft als jij. Zo is het met je broeders en zusters in Christus ook: ze zijn je broeders of je dat nou leuk vindt of niet.

Toch wordt het vaak gezien alsof je, door bij een club te horen waar ook mensen bij horen die idiote dingen zeggen, instemt met die idiote dingen. Er wordt aan voorbijgegaan dat je om heel andere redenen bij die club zit en ook dat het niet bepaald een keus is om bij die club te horen, je hoort er gewoon bij, punt.

Maar kennelijk trek ik me dit alles toch aan omdat bijvoorbeeld mijn ouders die houding ook hebben en ik toch niet graag wordt gezien als iemand die geen problemen heeft met nare holocaust uitlatingen. Zo wordt het namelijk opgevat als je niet onmiddellijk úit de club stapt die iemand in haar gelederen gedoogt met die mening. Dat ze mij ook gedogen met alles wat ik misdoe is voor hén geen argument.

Pfff wat een verhaal

[Gast Anon_phpbb]

-

[Naeva 182]

Ik voel me wel eens ongemakkelijk als mensen heel raar doen als je met ze over straat loopt of zo, het "hier hoor ik niet bij"-idee.

Plaatsvervangende schaamte ken ik ook maar al te goed, daarom vond ik het vroeger vréselijk om naar Mr. Bean of zelfs Banana Split te kijken.

Maar me schamen voor andere gelovigen... nee. Ten eerste associëer ik me niet met allemaal, en als mensen mij de dingen aanrekenen die een ander doet, is dat hun fout. Ten tweede sta ik het mezelf niet toe. Als ik me voor een ander zou schamen, zal Jezus, die aan tafel zat bij hoeren en tollenaars, zich ook voor mij schamen.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 17:58:57 schreef Hester het volgende: Maar me schamen voor andere gelovigen... nee. Ten eerste associëer ik me niet met allemaal,

Waarom is dat dan geen schaamte? (<-letterlijke vraag)

Of is het dat je helemaal geen band voelt?

Quote:

en als mensen mij de dingen aanrekenen die een ander doet, is dat hun fout. Ten tweede sta ik het mezelf niet toe. Als ik me voor een ander zou schamen, zal Jezus, die aan tafel zat bij hoeren en tollenaars, zich ook voor mij schamen.

Ik weet niet, het klinkt nogal verstandelijk. Beschouw jij schaamte als een gevoel of als een wilsbeslissing?

Als ik me schaam, dan is dat eigenlijk vooral een gevoel. Het is er, je wordt wat rood, weet even niet precies wat te doen.

Pas als ik dat merk, dán kom er, met het verstand een tegenreactie op gang, omdat ik dan baal dat ik me schaam.

Maar een opmerking als: "waarom zou je je schamen?" (ergens in dit topic gemaakt, ik weet niet meer door wie), die begrijp ik niet helemaal. (<-letterlijk niet begrijpen dus). Er zit toch niet direct een 'waarom' in wat je voelt?

Het enige min of meer 'positieve' neveneffect wat ik achteraf bij die gevoelens merk, is dat ze, zelfs in het negatieve, toch iets van verbondenheid uitdrukken.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Olorin 155]

Maar het is niet iets wat je kunt bepalen of je het hebt of niet. Emoties kun je onderdrukken, ze beperken in hun uiting, maar niet uitzetten. Zelfs Vulcans hebben diep in zich allemaal emoties.

(En star trek is een belangrijke bron. )

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 21:45:19 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Emoties zijn tot op redelijke hoogte ondergeschikt en dienstbaar aan de wil.

Klopt, en voorzover ik het begrijp, is het de wilsbeslissing die bepalend is.

Quote:

Een emotie heeft een aanleiding, een reden, en dus ook een rede. De "waarom"-vraag is dus volstrekt legitiem.

Ik weet het niet, ik ben bij dr. Häring te rade gegaan en bij de New advent, resp. bij 'gevoelsopwellingen' en 'passions', maar daar bleek mij dat niet zonder meer uit.

Zou je misschien er wat meer over willen uitleggen?