Doelloos leven

[Robert Frans 1.653]

DOELLOOS LEVEN

Veel moderne, protestantse christenen kennen de boekjes Doelgericht Leven en Doelgerichte Gemeente van Rick Warren wel. Hij stelt dat je je leven zou moeten inrichten naar vijf bijbelse doelen. Je moet je leven dus een doel geven, zinnig maken. Daarvoor kun je zelfs een soort Levensverklaring invullen, waarin je bijhoudt hoe ver je vordert met je doelen. En als je je doelen bereikt, dan heb je "Gods glimlach" gekregen.

Dus kom je eindelijk thuis van school of werk, ben je eindelijk even verlost van het moeten maken van POP's, SMART-doelstellingen, loopbaanstrategieën en dat soort moderne doch vermoeiende tot ernstig vervelende fratsen, wil je eens bij God tot rust komen en pak je daarvoor er een goed boekje bij, begint een zekere predikant ook nog aan je kop te zeuren over die moderne doch vermoeiende fratsen...

En dat terwijl het leven eigenlijk helemaal geen zin, geen nut heeft. God heeft ons niet gemaakt omdat Hij ons nodig heeft, omdat Hij nog niet genoeg verhoogd zou zijn, of omdat wij van nut zouden kunnen zijn. Hij schiep ons omdat Hij ons wilde. Gewoon, doelloos, net zoals de hele schepping eigenlijk dat is. Gods scheppingsdaad heeft niet één of andere functie, of SMART-doel, maar is puur een uiting van ongedwongen, nutteloze, maar pure Liefde.

Het samenwerken met God in de schepping is dan ook geen middel om één of ander doel te bereiken, het is ook geen doel, maar ook "slechts" een uiting van pure Liefde. Het dient nergens toe, maar het is puur omdat God ons mensen liefde wil geven. God wílde ons puur om ons, niet omwille van welk doel ook. Alles wat wij voor God doen, doen we niet zozeer enkel voor Hem, maar ook voor onszelf, zodat we met liefde en passie naar de eeuwige vereniging met Hem kunnen glijden.

Sommige mensen vragen zich af wat voor nut bijvoorbeeld het contemplatieve kloosterleven heeft. Al die mannen of vrouwen die zich afzonderen van de samenleving, terwijl ze daar met hun talenten zoveel zouden kunnen betekenen... Voor deze mensen moet alles een functie, een doel hebben. Maar hét kenmerk van een dergelijk kloosterleven is dat het nutteloos is. En juist daardoor van onschatbare waarde, omdat het daardoor ongedwongen, onbekommerde liefde voor God is. Liefde om de Liefde en om niets anders.

Het is goed om hier en daar plannen te maken en je op grote veranderingen in het leven voor te bereiden. Ook is het goed om je dienstbaar te maken in zowel de kerk als in de samenleving, om zo God en je naasten te dienen. Maar dat alles moet je niet doen omdat je nuttig wil zijn, maar omdat je God en je naasten liefhebt. Het is dan ook goed om regelmatig met God "tijd te verspillen." Gewoon niets doen dan in stil gebed met Hem vertoeven. Zodat je ook ineens écht de rust en vrede vindt, zodat je echt op Gods Voorzienigheid kunt vertrouwen.

Het laatste wat je denk ik moet doen, is jezelf vermoeien met spiritueel bedoelde POP's, SMART-doelstellingen, heiligingsstrategieën en dat soort moderne doch vermoeiende tot ernstig vervelende fratsen. Goed, als je dat leuk vindt, dan moet je het vooral niet laten. En voor praktische zaken kan zo'n strategie best handig zijn, hoewel niet zaligmakend. Je hebt namelijk ook nog de emerge-strategie: gewoon reageren op de situatie, zonder speciale doelen. Niets mis mee.

Ik denk echter dat echte vrijheid ligt in het besef dat het leven, de schepping doelloos is, puur om de Liefde gaat en je daarom absoluut niet moet denken dat alles in het leven maar een doel, een functie moet hebben. Het is goed om bezig te zijn met levensheiliging en het plannen van bepaalde belangrijke zaken, maar het is niet het doel van het (spirituele) leven. God kan ook altijd nog de boel door de war gooien en dan sta je daar met je POP...

Mijn stelling is dus:

Échte bevrijding ligt in het leven zonder doel of functie.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Andere Jas 2]

Ligt dit ook een beetje in de richting van Prediker? Als er ergens verteld wordt over de zin en de bedoeling van het leven is het wel in dat boek, maar dat boek wordt bij mijn weten weinig geciteerd over boekjes doelgericht gemeente/leven/gezin-zijn/veterstrikken.

Op een of andere manier herken ik wel wat raakvlakken met dit topic wat ik een tijdje geleden heb geopend. Volgens mij kreeg ik niet helemaal duidelijk wat ik bedoelde, maar ik herken heel veel wat je zegt in de waarde van het kloosterleven vanwege de nutteloosheid. Misschien is die nutteloosheid wel het zachte juk van onze Heer.

Ik ben het met je stukje eens en neig ernaar om het stukje opnieuw hardop te lezen en amen erop te zeggen.

[The Black Mathematician 82]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 10:37:15 schreef RobertF het volgende: [...] Échte bevrijding ligt in het leven zonder doel of functie.

Je zou haast atheïst kunnen worden

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 10:37:15 schreef RobertF het volgende: Mijn stelling is dus: Échte bevrijding ligt in het leven zonder doel of functie.

Ik ben benieuwd in hoeverre het op semantiek neerkomt, maar in hoeverre is liefhebben van God en je medemens geen doel? En onthechting?

Of in theorie; doelloosheid? Als je ziet wat Boeddhisten kennelijk allemaal nodig hebben alleen maar voor het 'negatief' gestelde doel van bevrijding van doelen...

Als je mediteert, dan is het b.v. ook een 'doel' om je gedachten leeg te maken. En daar hebben de meesten al zo'n moeite mee. De vergelijking met kloosters vind ik ook een goede; het hele leven daar draait om onthechting en groeien in liefde.

[Gast Anon_phpbb]

-

[LodewijkNapoleon 0]

ik moest meteen hier aan denken trouwens:

Ik ken het klappen van de zweep

Ik ken de regels van 't spel

Ik ken de zin van het bestaan

maar als ik drink dan gaat het wel.

[mirt 0]

En Kierkegaard hebben jullie daar nog iets mee, als katholieken? Of als mens? (bedoel ik geen tegenstelling mee overigens...)

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 14:16:21 schreef mirt het volgende: En Kierkegaard hebben jullie daar nog iets mee, als katholieken? Of als mens? (bedoel ik geen tegenstelling mee overigens...)

ehm...

Alluderend op Reve; ik neem 'm ernstig, maar niet ál te letterlijk.

[Gast Anon_phpbb]

-

[mirt 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 14:23:53 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] dit topic is niet alleen voor katholieken vermoed ik.

Ik doelde eigenlijk op Robertf, Pius en jou.

Quote:

Maar ik geloof niet dat Kierkegaard een erg katholieke filosoof is

De gereformeerden wilden hem vroeger ook al niet omdat hij luthers is.

Quote:

Als mens heb ik niks met Kierkegaard.

Heb je wel filosofen in wie je je sterk herkent?

[Gast Anon_phpbb]

-

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 15:07:43 schreef mirt het volgende: Heb je wel filosofen in wie je je sterk herkent?

Wittgenstein vooral. Levinas, Foucault en Levinas ook wel.

Ja en Bonaventura.

[vrijeFreddy 0]

Ik kan me heel erg vinden in je uitleg, Robert!

Het eeuwige leven maakt ons vrij en is ons doel (als het goed tenminste).

Wanneer we geloven dit doel bereikt te hebben door ons geloof in de Heiland, die zich als een volmaakt offer gegeven heeft, zijn we in principe met onze mind op de eeuwigheid ingesteld.

Ingesteld op de eeuwigheid kan ik me geen doel bedenken.

Als ik vooruit probeer te kijken in de eeuwigheid, zie ik zoiets als een eindeloze hoeveelheid aan situaties op me af komen, maar een verspilling zie ik daar niet in.

Het doel is namelijk bereikt en de zorgen zijn voorbij.

Soms beangstigt het me ook wanneer ik me een eeuwigheidsperspectief probeer voor te stellen, omdat ik nu vaak momenten van verveling onderga, maar dat is omdat ik dat hier, in het vergankelijke leven, als een verspilling zie, maar gelukkig weet ik mezelf dan weer gerust te stellen met de gedachte dat tijdverspilling onmogelijk is in een eeuwigheid.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 10:37:15 schreef RobertF het volgende: Het laatste wat je denk ik moet doen, is jezelf vermoeien met spiritueel bedoelde POP's, SMART-doelstellingen, heiligingsstrategieën en dat soort moderne doch vermoeiende tot ernstig vervelende fratsen.

Je wilt niet weten (of tja, jij weet het wel ) hoeveel energie ik daar in heb gestoken. En je wil waarschijnlijk wel weten (zo, nu weet je het ) hoe prettig het is om dat gewoon helemaal niet meer te doen!

---

Samengevoegd:

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 12:25:23 schreef The Black Mathematician het volgende: [...] Je zou haast atheïst kunnen worden

Zoveel verschillen katholicisme en atheïsme toch niet van elkaar? Slechts één God, big deal! Seriously: ik ben The God delusion van Richard Dawkins aan 't lezen en zie daar heel veel katholieke redenaties in (al zal ie het zelf zeer zeker zo niet willen zien of noemen).

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom Pius_XII,

Quote:

Ik ben benieuwd in hoeverre het op semantiek neerkomt, maar in hoeverre is liefhebben van God en je medemens geen doel? En onthechting?

Is het doel van het huwelijk nu dat twee mensen van elkander houden en voor elkander zorgen? Of is dat nu juist hetgeen wat het huwelijk maakt en het huwelijk stand laat houden? Een doel is iets waar je naar toe werkt, iets wat je kunt bereiken. Je kunt dan op een gegeven moment zeggen: doel bereikt, op naar het volgende. Maar liefhebben is geen doel, je kunt niet zeggen: nu heb ik God en mensen lief, op naar het volgende doel.

Liefhebben is juist het christenleven zélf en leidt dus totaal nergens toe. Ja, je wordt er op een gegeven moment heiliger van, maar ook dat is het christenleven zélf. Het leidt nergens toe, het gaat gewoon eeuwig door zonder climax. Misschien dat dat ook het geheim van het eeuwige leven is: het is één doelloze uiting van Liefde en daarom ook eeuwig lief te hebben.

Quote:

Of in theorie; doelloosheid? Als je ziet wat Boeddhisten kennelijk allemaal nodig hebben alleen maar voor het 'negatief' gestelde doel van bevrijding van doelen...

Dan ben je dus inderdaad ook al met een doel bezig. Je wilt dan in het leven iets bereiken, terwijl er mijns inziens dus niets te bereiken valt. Het leven is zinloos en dat kan juist zo bevrijdend werken. Het leven heeft geen zin, is enkel een uiting van Liefde en vraagt dus niets anders van je dan op die Liefde aansluiten. Zodat je eeuwig doelloos in Liefde met God kunt leven.

Quote:

Als je mediteert, dan is het b.v. ook een 'doel' om je gedachten leeg te maken. En daar hebben de meesten al zo'n moeite mee. De vergelijking met kloosters vind ik ook een goede; het hele leven daar draait om onthechting en groeien in liefde.

Tijdens de lauden en de vespers zit er een moment waarop je stil gebed kunt houden. Soms heb ik dan inspirerende gedachten, of verwoorden mijn gedachten wat God me wellicht wil zeggen, of is mijn hoofd leeg. Maar vaker gaan er allerlei andere gedachten door mijn hoofd en ben ik niet altijd even geïnspireerd.

De kunst is dan, denk ik, om dat gewoon te laten gaan, gewoon niets te doen en zo even met God te verkeren. Om de neiging te onderdrukken om zo'n stil moment als minder waardevol te zien. Want wat is een stil moment als je in je hoofd voortdurend bezig bent stil te willen zijn? Laat maar gewoon, hou je maar stil, dan zorgt God wel voor de rest.

Ik denk dat dat dan ook zo voor de rest van je leven kan gelden. Leef maar gewoon, probeer het goede te doen, wees vrij en onbekommerd, als avonturier of als kantoormuis, als stratenmaker of als manager, en probeer nu niet als doel te stellen doelloos te leven, maar dóé het gewoon. Uiteindelijk valle alle POP's, SMART-doelstellingen en heiligingsstrategieën weg als je eenmaal dood gaat. Of als je een verschrikkelijke ziekte of vreselijk ongeluk krijgt.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 22:54:10 schreef RobertF het volgende: Is het doel van het huwelijk nu dat twee mensen van elkander houden en voor elkander zorgen?

Ik denk dat je dat wel kan stellen ja.

Quote:

Of is dat nu juist hetgeen wat het huwelijk maakt en het huwelijk stand laat houden?

Nee, dat denk ik niet. Op het moment dat je niet aan het doel van het huwelijk beantwoord, wordt het een lege huls. Maar het wordt er niet minder een huwelijk om. Judas beantwoordde waarschijnlijk niet aan wie hij zou moeten zijn in Christus, maar hij was er niet minder apostel om.

Quote:

Een doel is iets waar je naar toe werkt, iets wat je kunt bereiken.

Klopt, maar ik zou nog verder gaan en zeggen dat het een be-antwoorden is, van de vraag die aan jou gesteld wordt.

Quote:

Je kunt dan op een gegeven moment zeggen: doel bereikt, op naar het volgende.

Nee, dan is het slechts een sub-doel in mijn ogen.

Quote:

Maar liefhebben is geen doel, je kunt niet zeggen: nu heb ik God en mensen lief, op naar het volgende doel.

Wat eigen is aan liefhebben, dat is het voortdurende scheppende, in alle opzichten. Het is de doeloorzaak van de mens

Quote:

Liefhebben is juist het christenleven zélf en leidt dus totaal nergens toe. Ja, je wordt er op een gegeven moment heiliger van, maar ook dat is het christenleven zélf. Het leidt nergens toe, het gaat gewoon eeuwig door zonder climax. Misschien dat dat ook het geheim van het eeuwige leven is: het is één doelloze uiting van Liefde en daarom ook eeuwig lief te hebben.

Ben ik niet met je eens. Liefhebben is scheppen. Op alle mogelijke manieren.

Quote:

Dan ben je dus inderdaad ook al met een doel bezig. Je wilt dan in het leven iets bereiken, terwijl er mijns inziens dus niets te bereiken valt. Het leven is zinloos en dat kan juist zo bevrijdend werken. Het leven heeft geen zin, is enkel een uiting van Liefde en vraagt dus niets anders van je dan op die Liefde aansluiten. Zodat je eeuwig doelloos in Liefde met God kunt leven.

Weet je wat het is Robert? Ik wil het een en ander best nuanceren en ik denk dat het ook voor een stuk semanatisch is.

Ik praat in 'thomistische' termen, en als je daarvanuit gaat, dan is 'doelloosheid' eigenlijk het ultieme kwaad, het ultieme 'niets'.

Dat is theorie, maar praktisch gezien heb ik 'doelloosheid' geleeft. Ik werd zo zat van elk 'moeten', dat ik er radicaal 'uitgestapt' ben. Een consequent doorleeft postmodernisme dus. Ik kan je alleen maar zeggen dat dat geen vrijheid, maar slavernij is.

Als je jezelf de verkeerde doelen stelt, dan zal je ook zuchten onder een juk, maar geheid dat ook die verkeerde doelen leiden tot een 'doelloosheid', een zwart gat, een doel om een doel. Waarbij je hetzelfde effect krijgt als je twee spiegels tegenover elkaar zet.

Ik geloof dat we als mensen zowel tot een (en dat is ook weer heel Thomistisch )extrensieke als intrensieke finaliteit geroepen zijn, we dragen de doelen die we moeten realiseren als het ware al in ons. Het 'juk van Christus' zogezegd.

Hoe kijk jij aan tegen de thomistische doelenleer? Ik vond 'm namelijk wel erg refereren aan wat ik meemaak.

[mirt 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 22:54:10 schreef RobertF het volgende: Het leven heeft geen zin, is enkel een uiting van Liefde en vraagt dus niets anders van je dan op die Liefde aansluiten. Zodat je eeuwig doelloos in Liefde met God kunt leven.

Met of zonder persoonlijkheid?

Wat maakt, vraag ik me verder af, het verschil tussen het ervaren van de hier geprezen doelloosheid en verveling. Verveling schijnt slecht te zijn voor je hersenen, las ik laatst.

[Annatar 0]

God is het Doel.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 22:54:10 schreef RobertF het volgende: Het leven heeft geen zin, is enkel een uiting van Liefde en vraagt dus niets anders van je dan op die Liefde aansluiten. Zodat je eeuwig doelloos in Liefde met God kunt leven.

Op zich is dat wel een doel toch?

Ik geloof dat er wel een doel is voor ons, iig in dit leven.. Waarom zou er anders een tegenstelling zijn tussen de aarde en de hemel? Een overgang in de vorm van de dood? Volmaakte geluk zul je hier niet vinden, daarvoor moet je de hemel bereiken.. en daar moet je voor werken, dus er is een doel. Ik geloof overigens ook niet dat een mens zoals hij nu is gelukkig zou kunnen worden van een doelloos leven.

[mirt 0]

Het is natuurlijk wel de vraag wat er onder doel en doelloos wordt verstaan. Als volgens een doel leven, betekent dat je leven zonder bestaanrecht en zin is als je geen dingen bereikt, zou ik dat afwijzen.

We hebben denk ik ook last van onze cultuur. Als je in Afrika op de bus wacht, heb je een gezellige tijd. Als wij op de bus wachten hebben wij verloren tijd, want we bereiken niks (letterlijk en figuurlijk)in die tijd.

Wat is eigenlijk het verschil tussen doel en zin? En doelloosheid en zinloosheid, vraag ik me verder af.

[LodewijkNapoleon 0]

Op verzoek dan maar even een verduidelijking (voorzover het wil ).

Zoals ik al zei, het zal vast voor een heel groot gedeelte, en Mirt onderstreept dat nog maar eens, een woordenkwestie zijn; wat wordt nou eigenlijk waarmee bedoelt?

Maar neem nu predestinatie (voorbestemming), dat is op de één of andere wijze een geloofsfeit dat, in ieder geval voor diegenen die Christus navolgen, geldt.

Dát houdt eigenlijk in dat God een plan heeft met je leven. En voelt niemand dat dan als je daar ál te ver vanaf wijkt? Dat er dan 'iets' wringt, je 'onvrij' voelt?

Verder denk ik dat je ook helemaal niet 'doelloos' kan leven. Alles wat leeg is, dat schijnt zich onmiddelijk weer met wat anders te vullen. Het is denk ik wel zo, althans dat heb ik ervaren, dat het zelf stellen van allerlei doelen i.p.v. luisteren naar God en Zijn plan met je, uiteindelijk écht tot niets leidt. Letterlijk. Tenzij Hij je laat struikelen, en gelukkig doet Hij dat nogal vaak.

Dus ja, ik kan er een heel eind in meekomen dat het grootste deel van waar we mee bezig zijn, het bevrijden is van 'onze' doelen. Maar wel ópdat de vrijgekomen plaats opgevuld wordt met Zijn plan. Het plan dat b.w.v.s. ook in je eigen 'DNA' zit gebakken.

[LodewijkNapoleon 0]

Robert, wat ik me afvraag, en wat wellicht de kern van de kwestie raakt; leven in liefde voor God en je medemens. In hoeverre gaat dat 'vanzelf'?

[Robert Frans 1.653]

Ik zal nog nadenken over een reactie, in de hoop wat beter te verwoorden wat ik bedoel.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 13:28:30 schreef RobertF het volgende: Ik zal nog nadenken over een reactie, in de hoop wat beter te verwoorden wat ik bedoel.

Misschien zit hier wat nuttigs bij?