Na-puberen

[LodewijkNapoleon 0]

Wat ik nu geregeld denk te zien bij mensen tussen pakweg de 17 en 22, is een verschijnsel dat ik maar onder de categorie 'na-puberen' schaar, bij gebrek aan beter.

Ik bedoel, kan het zo zijn dat bij mensen die vrij beschermd/stabiel zijn opgevoed, en in de periode tussen de pakweg 12 en 17 jaar zich heel voorbeeldig hebben gedragen enzo en niet echt hebben gepubert, er later alsnog een soort 'inhaalslag' plaatsvind? Voor mijn, absoluut ongeoefende oog, lijkt het soms zo te zijn dat personen uit die 'categorie' eerst heel verstandig en al best volwassen op me overkomen, en dan ineens een soort enorme 'terugval' lijken te hebben. Wat dan natuurlijk vast geen terugval is. Maar zou het dit kunnen zijn? Dat men eerst 'volwassen' gedrag vertoonde bij de gratie van omgevingsfactoren, en dat die dan wegvallen en men dan op eigen kracht verder moet, en dat dan voor het ongeoefende oog een anomalie lijkt?

Is dat napuberen nou iets wat ik hier zelf zit te bedenken of is het ook een bekend verschijnsel?

[Gast Anon_phpbb]

-

[The Black Mathematician 82]

Ik heb nooit gepuberd, maar ik had dit jaar wel conflicten met mijn ouders over dat ik te weinig bij hen op bezoek kwam etc. Nooit voldoende afstand van ze genomen en dan is het lastig om duidelijk te maken dat ik een eigen leven elders heb.

[anastasia 0]

Ja, dat zit je zelf te bedenken.

Oké, beetje flauw. De Adolescente periode loopt wat langer door danje denkt. De puberteit is voor jou waarschijnlijk die fase waarin de biologischeontwikkeling het snelst is. Maar de geestelijke ontwikkeling loop met horten en stoten nog langer door. Het is niet napuberen het is normale ontwikkeling. Drie passen vooruit, twee acheruit soms voor de buitenstaander.

Je hersens zijn pas echt volgroeid, als ik het me wel herinner, rond je 24e

[Gast Anon_phpbb]

ik zie wel vaak bij streng opgevoede christelijke mensen dat ze zodra ze eenmaal het huis uit zijn losgaan ..

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:22:57 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Wat volgens mij een vrij algemeen aanvaard verschijnsel is, is de infantilisering van onze maatschappij. Dat mensen lichamelijk steeds vroeger volwassen worden gaat blijkbaar samen met een steeds later geestelijk volwassen worden.

Ja nu ja, dat zou wel met elkaar kunnen correleren denk ik. Verklaart niet alles, maar wel wat.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:25:28 schreef anastasia het volgende: Ja, dat zit je zelf te bedenken.

Want?

[annzie 1]

Ik denk dat het niet zozeer napuberen is, maar gewoon puberen. Tot (en met) je 21e heb je gewoon nog puberhersens, en eigenlijk ben je op je 18e ook helemaal nog niet volwassen, maar pas zo rond of na je 22e.

Kijk maar naar mij, ik ben ook altijd heel lief en braaf geweest tot mijn vijftiende, tussen mijn 15e en 16e begon ik steeds meer ruzie te krijgen met mijn ouders en een paar maanden geleden is het volledig geëscaleerd.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Mister_L 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:52:27 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Het is iets cultureels (die infantilisering lijkt me daarmee samen te hangen) om de kindertijd zo ver uit te rekken.

Waar baseer je dat op

[Olorin 155]

Pubertijd schijnt vooral iets 'lichamelijks' te zijn. Dus je lichamelijke verandering. Die fase van je leven waar je lichamelijk en geestelijk veranderd is dan weer adolescentie.

Maar meestal staat 'puber' dan weer gelijk aan rebelleren, afzetten tegen je ouders, emotioneel labiel zijn, experimenteren met alles wat God verbied, de hele tijd verliefd zijn en meer van dat soort dingen.

Dat zijn karikaturen waar ik mezelf vroeger in die leeftijd altijd aan stoorde. Nog zo'n karikatuur is de puber die zich zo graag serieus genomen wilt voelen. Nou, dat voel je je niet als je wat zegt dat gelijk als 'pubertijd' wordt gelabeld. Als je 20 bent, ben je een maatschappij kritische student, maak je dezelfde bewering als je 16 bent, dan ben je de puber die zich zo graag overal tegen wilt afzetten.

Ik heb het altijd heel goed met mijn ouders kunnen vinden als adolescent. Ik was als 8jarige blijkbaar een puber, want toen was ik haast onhandelbaar.

Kinderen maken bepaalde ontwikkelingen door naar hun volwassenheid. Daar horen lichamelijke veranderingen bij, maar ook een hele zooi geestelijke. Eén daarvan is het zelfstandig worden. Dus ook onafhankelijker worden van je ouders en je opnieuw oriënteren. Hoe dat gebeurt verschilt per persoon. Ik denk dat juist dat karikatuur van 'de puber' gewoon gebaseerd is op extremen. Zoiets als dat elke moslim een terrorist is en elke christen zo'n 'gij satan!' figuur is uit de Baantjer tv serie.

Ik denk dat ouders in het 'puber gedrag' ook een grote rol kunnen spelen. Als bijvoorbeeld ouders die veranderingen gaan frustreren, hun kindje als hun kleine kindje blijven zien. Dus als het dan thuis enorm beklemmend is en die kinderen dan geen probleemkinderen zijn, kan ik me best voorstellen dat zodra die situatie opeens weg valt en ze vrij zijn, dat ze dan ook meteen helemaal los gaan.

Verder is 'volwassen' natuurlijk ook voor een deel een bedenksel. Net zo'n label als 'normaal'. Volwassenheid is totale conformisme aan het heersende collectief. (je als persoon aanpassen aan 'de groep') Wat nu 'volwassen' is kon dat vroeger misschien niet zijn en andersom.

Volgens mij is volwassenheid iets waarin iemand op eigen benen kan staan en zelf verantwoordelijkheid kan dragen. Waarbij we natuurlijk wel gewoon roedeldieren blijven (we zijn geen kudde maar een roedel) en van elkaar afhankelijk zijn. Maar het is wel anders dan toen we zes jaar waren.

[Gast Anon_phpbb]

[-

[Mister_L 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:54:28 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Goed onderwijs, algemene ontwikkeling, en een grote interesse in geschiedenis.

En daarmee beweer je dat de kindertijd uitgerekt wordt?

Nogmaals waar baseer je dat op? Onderbouw het eens

[Gast Anon_phpbb]

-

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:29:53 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ja nu ja, dat zou wel met elkaar kunnen correleren denk ik. Verklaart niet alles, maar wel wat.

Ahum,

Dat woord is niet eens in een standaard woordenboek te vinden.

(christelijk jongeren forum )

[annzie 1]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:52:27 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Dat lijkt wel zo, maar het is historisch gezien onjuist. De puberteit duurt maar een jaar of drie, en in het verleden gold je zo rond je 12de als volwassen.

Dat ligt er maar net aan wanneer je 'het verleden' opvat, en welke cultuur je vanuit gaat. Ik kan je zo een aantal voorbeelden geven waarin kinderen later pas als volwassen betiteld werden.

Quote:

Het is iets cultureels (die infantilisering lijkt me daarmee samen te hangen) om de kindertijd zo ver uit te rekken.

Kun je dat uitleggen?

Quote:

dus ja, kijkend naar jou: je bent allang volwassen. Maar je leeft in een cultuur die je enerzijds niet toestaat werkelijk volwassen te leven, en die je anderzijds de kans geeft niet werkelijk volwassen te leven. Het zou mij persoonlijk niets verbazen als een deel van je problemen juist daaruit voort vloeit.

En als ik nou zeg dat ik mezelf totaal nog niet volwassen voel en eigenlijk ook nauwelijks de drang heb om écht zelfstandig, volwassen te zijn? Lichamelijk ben ik misschien volwassen, maar geestelijk absoluut nog niet en dat valt mi toch óók onder de puberteit.

[Gast Anon_phpbb]

-

[annzie 1]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 14:11:59 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...]Dat is waar. Ik wekte wellicht ten onrechte de indruk dat er een lineaire ontwikkeling zou zijn, mijn excuus daarvoor. Maar je bevestigt hiermee wel dat het een cultureel fenomeen is. En dáár ging het me om. [...]Zoals je zelf al vaststelde: het verschilt fors per cultuur/periode op welke leeftijd mensen als volwassen ziet en behandelt. Onze tijd kenmerkt zich op dat punt, zeker sinds pakweg 1945, door een stijging van die leeftijd, maar veel sterker dan dat kenmerkt onze cultuur zich sinds 1945, onder aanvoering van de babyboomers/sprinkhanen-generatie, door een streven naar "kind blijven". Zonder dat nu enige wetenschappelijke bron te willen noemen, kan ik je aanraden "elementaire deeltjes" van Michel Houellebecq te lezen, als je een literair knap stukje verwoording van dit fenomeen wil lezen. [...] Als je dat zegt, bevestig je dat je de ruimte gebruikt die onze cultuur je geeft.

Beuh, je pakt me op mijn woorden, daar hou ik niet van (maar ik hou er sowieso niet van om mijn ongelijk te moeten toegeven dus dan krijg je dat xD)

En ik lees niet echt meer de laatste tijd, als het moet (voor school) heb ik er geen tijd voor namelijk, en als het niet moet heb ik er geen zin in, en al helemaal niet in literatuur. (Sorry)

[Gast Anon_phpbb]

-

[Nynthe 1]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:25:28 schreef anastasia het volgende: Je hersens zijn pas echt volgroeid, als ik het me wel herinner, rond je 24e

En dan heb je dat gehad en dan krijg je een quarterlife crisis

[Gast Anon_phpbb]

ja daar zit ik nu in.. quarterlife crisis..

[Feebs 0]

Ik ken wel meer van dat soort situaties van 'na-puberen'. Een jongen die ik ken had meer dan 5 jaar een relatie. Toen dat uitging was hij 26, en ging opeens weer stappen met 17 jarige, en een partij wanhopig doen..

[Taam 1]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 13:19:21 schreef Pius_XII het volgende: Is dat napuberen nou iets wat ik hier zelf zit te bedenken of is het ook een bekend verschijnsel?

Het lijkt meer op een verlengde puberteit. Zeker hier in Nederland hoef je tegenwoordig niet snel meer volwassen te worden. Kijken naar het verschil tussen mijn moeder en mij, zij was op haar 17de het huis uit, er was geen tijd meer om verder te puberen want ze moest voor zichzelf zorgen, verantwoordelijk gedrag vertonen. Ik daarentegen heb tot mijn 20ste thuis gewoond, had wel taken die ik moest doen maar weinig verantwoordelijkheden, ik heb dus veel langer kunnen puberen. Simpelweg omdat ik (nog) niet volwassen hoefde te zijn.

[Gast Anon_phpbb]

vroeger gingen de mensen toch juist veel later uit huis?

[Kluivertnr1 0]

Quote:

Op dinsdag 09 december 2008 16:03:37 schreef Luxuria het volgende: vroeger gingen de mensen toch juist veel later uit huis?

Lang niet altijd hoorde ik van o.a. mijn ouders. Mijn moeder trouwde op haar 18e.

[Dubito 0]

Uit ervaring weet ik dat het uit huis gaan en volwassen worden niet bij iedereen oorzaak en gevolg is.

Maar Tamar heeft wel een goed punt. Veel studenten wonen dan wel uit huis, maar zijn nog steeds afhankelijk van pa en ma financiel. Ik vind mensen van 20 die bouwvakker zijn dan vaak ook veel volwassener dan studenten. De 20 jarige werker heeft vaak al een eigen auto, woont al samen. De student krijgt dat pas na het afstuderen.

Een ander voorbeeld uit mijn persoonlijke omgeving is een jongen die tot een jaar of 18 echt een kind was, en toen naar Uruzgan ofzo ging, na 2 missies in Afganistan en Irak is hij een man geworden waar je tegen op kunt kijken.