Aanvaarding van het lijden

[LodewijkNapoleon 0]

Ik ga gewoon eens een citaat uit Spe Salvi plaatsen, en kijken wat voor reacties er los komen:

We kunnen proberen het lijden te beperken, te bestrijden, maar we kunnen het niet de wereld uithelpen. Juist waar mensen, in een poging lijden te vermijden, zich trachten te onttrekken aan alles wat leed zou kunnen veroorzaken, zich de moeite en de pijn van de waarheid, de liefde, het goede, willen besparen, drijven ze een leeg leven binnen, waarin misschien weinig pijn is, maar het doffe gevoel van zinloosheid en verlorenheid des te sterker aanwezig is. Niet het vermijden van het lijden, niet de vlucht voor het lijden, heelt de mens, maar het vermogen het lijden te aanvaarden, daardoor te rijpen, er zin in te vinden door de vereniging met Christus, die met eindeloze liefde heeft geleden

[Andere Jas 2]

Hèt pro-argument voor een polio epidemie in de Biblebelt.

[Eli7 0]

Quote:

Op donderdag 17 juli 2008 12:34:51 schreef AndreasJ het volgende: Hèt pro-argument voor een polio epidemie in de Biblebelt.

Enig pragmatisme is dus niet verkeerd.

[LodewijkNapoleon 0]

Dat is alles?

[Holla 0]

Dit zei Raido toch ook al in de post die jij elke keer weer quote omdat 't zo'n mooie post is?

(ja, lekker vage zin )

Ik weet niet zeker of ik het er helemaal mee eens ben. Het impliceert namelijk dat je lijden niet moet bestrijden omdat je er door kunt groeien. Oftewel; nooit meer een paracetamol wanneer je hoofdpijn hebt, want dan ontneem je jezelf de mogelijkheid om door de pijn te aanvaarden en daardoor te rijpen.

Aan de andere kant zie ik om me heen dat (met name) mannen vaak veel gaan drinken wanneer hun relatie verbroken is, terwijl ik in dat geval ervoor ben om het goed onder ogen te zien. Het verschil hierbij is dat drank geen oplossing voor het probleem is, terwijl een paracetamol in de meeste gevallen wel een oplossing voor het probleem is. Alhoewel je ook weer niet te snel naar de paracetamol moet grijpen, omdat je dan niet kijkt naar waar je hoofdpijn vandaan komt en wat je er aan zou kunnen doen zonder pillen te slikken.

Sorry voor de simplistische hoofdpijn- en verbroken-relatie-voorbeelden maar dit kan ook breder opgevat worden.

[Sacerdos 0]

Het lijden is een gevolg van de zondeval ,dus is lijden niet te aanvaarden zal met alles wat er is bestreden moeten worden;Jezus Christus stelt geen zelfkwellers op prijs.Als er een al het lijden heeft weg gedaan is Hij het wel aan het Levenschenkend Kruis.

Lijden heeft geen zin geen enkele(gelijkenis Barmhartige Samaritaan)Wij hebben de opdracht alle lijden zoveel mogelijk uit te bannen.

Zowel in lichaamelijke als geestelijke zin------Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijn en Ik zal u rust geven .

[Gast]

Jesaja 53:4 en 5

Maar hij was het die onze ziekten droeg,

die ons lijden op zich nam.

Wij echter zagen hem als een verstoteling,

door God geslagen en vernederd.

5 Om onze zonden werd hij doorboord,

om onze wandaden gebroken.

Voor ons welzijn werd hij getuchtigd,

zijn striemen brachten ons genezing.

Ofwel, waar is de genezing in 't stuk terug te vinden, aangezien dat ook heel belangrijk is?!

[Tony Jaah 0]

Het lijden heeft niets met de zondeval te maken, het is gewoon het leven. Elk levend wezen is onderhevig aan lijden. Geboren worden is al lijden.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op donderdag 17 juli 2008 11:42:38 schreef Pius_XII het volgende: Ik ga gewoon eens een citaat uit Spe Salvi plaatsen, en kijken wat voor reacties er los komen: We kunnen proberen het lijden te beperken, te bestrijden, maar we kunnen het niet de wereld uithelpen. Juist waar mensen, in een poging lijden te vermijden, zich trachten te onttrekken aan alles wat leed zou kunnen veroorzaken, zich de moeite en de pijn van de waarheid, de liefde, het goede, willen besparen, drijven ze een leeg leven binnen, waarin misschien weinig pijn is, maar het doffe gevoel van zinloosheid en verlorenheid des te sterker aanwezig is. Niet het vermijden van het lijden, niet de vlucht voor het lijden, heelt de mens, maar het vermogen het lijden te aanvaarden, daardoor te rijpen, er zin in te vinden door de vereniging met Christus, die met eindeloze liefde heeft geleden

Amen.

Ik geloof niet dat ik hier iets aan te voegen heb.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 17 juli 2008 17:17:02 schreef Noizz Maker het volgende: Ofwel, waar is de genezing in 't stuk terug te vinden, aangezien dat ook heel belangrijk is?!

Dat zit 'm in de aanvaarding zélf.

[Aimé 0]

God heeft de mens niet geschapen om lijden te ondergaan.

Integendeel, hij schonk het eerste mensenpaar, Adam en Eva, een volmaakte geest en een volmaakt lichaam, maakte een verrukkelijke tuin voor hen gereed om als hun thuis te dienen en gaf hun zinvol, voldoening schenkend werk te doen.

[Sacerdos 0]

Aanvaarding van het lijden is ingaan tegen Gods Heilige wil,hij wil dat we helemaal niet lijden nul comma nul.

Hen die het lijden hier verheerlijken geven toe aan de zonden .

[Andere Jas 2]

Zou je dat bijbels kunnen onderbouwen of op zijn minst wat meer kunnen uitleggen?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 17 juli 2008 14:06:06 schreef NienkeJ het volgende: Dit zei Raido toch ook al in de post die jij elke keer weer quote omdat 't zo'n mooie post is? (ja, lekker vage zin ) Ik weet niet zeker of ik het er helemaal mee eens ben. Het impliceert namelijk dat je lijden niet moet bestrijden omdat je er door kunt groeien. Oftewel; nooit meer een paracetamol wanneer je hoofdpijn hebt, want dan ontneem je jezelf de mogelijkheid om door de pijn te aanvaarden en daardoor te rijpen. Aan de andere kant zie ik om me heen dat (met name) mannen vaak veel gaan drinken wanneer hun relatie verbroken is, terwijl ik in dat geval ervoor ben om het goed onder ogen te zien. Het verschil hierbij is dat drank geen oplossing voor het probleem is, terwijl een paracetamol in de meeste gevallen wel een oplossing voor het probleem is. Alhoewel je ook weer niet te snel naar de paracetamol moet grijpen, omdat je dan niet kijkt naar waar je hoofdpijn vandaan komt en wat je er aan zou kunnen doen zonder pillen te slikken. Sorry voor de simplistische hoofdpijn- en verbroken-relatie-voorbeelden maar dit kan ook breder opgevat worden.

Ik heb hier de hele dag over gedacht. 'Natuurlijk' denk ik dan bij mezelf, kinderen moet je inenten tegen polio, als je kanker hebt, moet je je laten behandelen...

Het is meer dat er een grens zit aan de maakbaarheid denk ik... Ik vind het wel lastig hoor.

[LodewijkNapoleon 0]

Dit levensverhaal uit het KN geeft wel en beetje weer wat ik bedoel, niet een behandeling weigeren ofzo, maar op een gegegeven moment het lijden accepteren zoals het komt en dan aan God opdragen.

Chiara Badano: jong, vlot en heilig

Bij een jonge, vlotte meid van 18 denk je niet allereerst aan het woord heiligheid. Maar wel bij Chiara Luce Badano, die heeft laten zien dat een intense relatie met God de gewoonste zaak van de wereld kan zijn.

anaf de foto lacht een jonge schoonheid je zelfbewust en ondernemend toe. Ze zal een jaar of zeventien zijn en je bent geschokt als je bedenkt dat ze niet veel ouder geworden is. Wat kan er bijzonder zijn aan zo’n kort leven dat zij grote kans maakt binnen afzienbare jaren zalig verklaard te worden?

Onlangs maakte het Vaticaan bekend dat voor de zaligverklaring van de jonge Italiaanse, een kind van onze tijd, nog ‘slechts’ een wonder nodig is.

Geschenk Gods

Chiara Badano was het enige kind van Ruggero Badano en Maria Teresa Caviglia en werd geboren op 29 oktober 1971 in Sassello, in Noord-West Italië. Haar geboorte was een geweldige vreugde voor haar ouders, die elf jaar op haar komst hadden moeten wachten.

Chiara was een vrolijk en actief kind dat al snel een grote liefde voor God ontwikkelde. Toen zij op de basisschool een brief aan het kindje Jezus moest schrijven, vroeg zij niets voor zichzelf, maar herstel voor haar oma en “alle zieke mensenâ€. Zij was een kind als ieder ander, maar haar ouders merkten aan kleine dingen dat zij haar eigen gedrag corrigeerde, bijvoorbeeld naar aanleiding van het Evangelie. Ze had een bijzondere band met ouderen, voor wie zij graag klusjes deed. Nadat ze zich had aangesloten bij de jeugdbeweging van Focolare, de bekende Italiaanse lekenbeweging, werden ook haar ouders lid.

Een puber als alle anderen

Uit haar kleine dagboekje blijkt dat zij zich al jong bewust kleine dingen ontzegde ten behoeve van anderen. “Mijn vriendinnetje heeft rode hond en niemand durft bij haar te komen. Van mijn ouders mag ik mijn huiswerk bij haar maken. Dan hoeft ze niet zo alleen te zijn.â€

Als zij in 1985 verhuizen in verband met de middelbare school, breekt voor haar een moeilijke tijd aan vooral als ze, ondanks haar inspanningen, zakt voor het examen. Ze botst ook wel eens met haar ouders. Ze is actief, doet veel aan sport en wandelen, houdt van uitgaan en ziet er graag leuk uit. Met name het uitgaan vormt een moeilijk punt voor haar ouders. “Ze had een brede vriendenkringâ€, vertelt hartsvriendin Chicca Coriasco. “Ze kleedde zich bescheiden maar met goede smaak. Ze zag er altijd goed verzorgd uit, zonder te overdrijven.†Ze is ook bij de jongens zeer gezien, maar heeft kennelijk andere plannen. Zo droomt ze aanvankelijk van een carrière als stewardess, maar besluit op haar zestiende religieus te willen worden.

Band met Jezus

Als ze in 1988 hoort dat ze is gezakt, raakt ze erg down. Een lezing van Focolarestichteres Chiara Lubich geeft haar er een andere kijk op, blijkt uit een brief aan haar ouders: “Het is een ontmoeting met de verlaten Jezus. Het is niet gemakkelijk deze teleurstelling te aanvaarden. Maar vanmorgen heeft Chiara Lubich ons uitgelegd dat wij de bruid moeten zijn van de verlaten Jezus.â€

Als zij op een dag aan het tennissen is, haar favoriete sport, voelt ze een intense pijn aan haar schouder. Als de pijn niet wil weggaan, gaat zij naar de dokter en die spreekt het doodvonnis uit: ze lijdt aan een kwaadaardige en pijnlijke vorm van botkanker en ze heeft uitzaaiingen. Als ze de jobstijding heeft gehad is ze even stil, en zonder enige blijk van verdriet of woede zegt ze: “Ik ben jong. Ik kom er wel overheen.â€

Zichzelf vergeten

Ziekenhuisopnamen volgen, ze draagt het zonder mopperen. Ze trekt veel op met een drugsverslaafd meisje dat onder zware depressies te lijden heeft. Dat zij daarvoor uit haar bed moet en veel pijn heeft, neemt ze op de koop toe. “Ik heb straks tijd genoeg om te rustenâ€, zegt ze regelmatig.

Als ze voor langere tijd in het ziekenhuis in Turijn opgenomen wordt, zoeken haar vrienden haar zo vaak mogelijk op. “Dat deden we in eerste instantie om haar op te vrolijkenâ€, zegt een van hen. “Maar al snel begrepen we dat wij háár nodig hadden. Ze was net een magneet.â€

Alles voor Jezus

Na twee operaties volgt een chemokuur. Ze verliest haar haardos, waar ze zo trots op was. Bij iedere lok die loslaat zegt ze “Voor U, Jezusâ€. Haar constant aanwezige ouders blijven haar eraan herinneren dat achter haar lijden Gods mysterievolle plan met de mensen schuilgaat. Het geeft haar moed en versterkt haar verlangen nog meer voor God te doen. Zo geeft ze al haar spaargeld aan een vriendin die naar Afrika gaat voor een hulpproject. “Ik heb alles al. Ik heb het niet meer nodig.â€

Ze vertelt op een opname over een mystieke ervaring tijdens een zeer pijnlijke medische procedure. “Er kwam een dame binnen met een stralende glimlach. Zij kwam naar mij toe en pakte mijn hand en haar aanraking vulde mij met kracht. Zij verdween weer zoals ze gekomen was. Mijn hart was vervuld van een immense vreugde en alle angst verdween. Op dat moment begreep ik dat als wij er altijd op voorbereid zijn, God ons vele tekenen van zijn liefde zendt.â€

Geen morfine

Als alle hoop op herstel verdwenen is begint een zeer intense geestelijke beproeving. Maar zij geeft niet op en weigert morfine. “Het maakt mij minder helder. En er is maar één ding dat ik nu kan doen: mijn lijden aan Jezus offeren omdat ik zoveel mogelijk wil delen in zijn lijden aan het kruis.†Als zij een pijnlijk infuus aangelegd krijgt, zegt ze: “Deze druppels zijn niets vergeleken met de spijkers in Jezus’ handen.†Bij iedere pijnlijke druppel fluistert ze een “Voor U, Jezusâ€.

Artsen staan versteld van haar geestelijke kracht. Dr. Fabio de Marzi schrijft haar: “Ik ben niet gewend aan jonge mensen zoals jij. Ik dacht altijd dat jouw leeftijd een tijd is van enthousiasme en grote gevoelens. Maar jij hebt mij geleerd dat die van jou er ook een is van heelheid en volwassenheid.â€

‘Daar waar ik ben’

Soms wil ze haar vrienden niet zien. “Het is niet omdat ik minder om ze geef of omdat ik verdrietig ben. Maar het is soms zo moeilijk om weer ‘naar beneden’ te komen van waar mijn geest is en om dan weer terug te klimmen.â€

De mensen om haar heen ervaren daar ook iets van

“Voorheen voelde ik dat er een andere wereld op mij wachtte en dat ik gewoon moest afwachten. Nu voel ik dat er langzaam een prachtig plan van God voor mij ontvouwd wordt.†Ze wil Jezus zelfs niet meer vragen om haar te halen. “Ik wil Hem niet de indruk geven dat ik niet langer wil lijden.†Ze wist wat haar te wachten stond, maar wilde daar niets aan veranderen.

De ‘bruiloft’

Samen met haar moeder bereidt ze alles voor de uitvaart voor, die zij beschrijft als “bruiloftâ€. Ze zegt haar moeder: “Als je mij klaarmaakt, mams, moet je jezelf blijven zeggen: ‘Chiara Luce is nu bij Jezus.’†Als ze in juli 1989 bijna sterft aan een bloeding, zegt zij: “Huil niet om mij. Ik ga naar Jezus. Ik wil bij mijn uitvaart geen huilende mensen, maar mensen die zingen met heel hun hart.â€

In de vroege ochtend van zondag 7 oktober 1990, op de gedachtenis van Maria Rozenkrans, ontmoet Chiara haar “Bruidegomâ€. Bij haar uitvaart waren tweeduizend mensen aanwezig. Na haar dood werd steeds duidelijker hoe radicaal zij in diepe vreugde voor God had gekozen. En hoe ‘besmettelijk’ dit op haar omgeving had uitgewerkt. Al snel werd duidelijk dat de betekenis van haar levensgetuigenis een zaligverklaringsproces rechtvaardigt.

Onlangs bevestigde de Kerk in opdracht van paus Benedictus XVI de heldhaftige wijze waarop zij de christelijke deugden heeft beoefend. Het moet raar lopen wil er niet spoedig een wonder worden gemeld en zaligverklaring volgen.

bron

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 18 juli 2008 00:15:28 schreef AndreasJ het volgende: Mjah, misschien is inenten ook niet vluchten. Misschien moeten we dan alle christelijk religieuze vluchtelingen terugsturen naar hun moederland, ze moeten niet vluchten voor lijden.

Dat is het punt een beetje he? Je kunt een ander zo moeilijk verplichten om een martelaar te zijn.

Ik vind het ook nog steeds zo apart dat bij een hoop heiligen die het lijden gedragen hebben, er voor anderen juist genezing kwam door hun voorspraak. Enfin, dat stukje hierboven geeft w.m.b. mooi de balans aan. Het ontroert me trouwens ook en geeft me steun.

[Robert Frans 1.552]

God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen;

de moed om te veranderen wat ik kan veranderen;

en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.

Om één dag tegelijkertijd te leven;

om van één moment tegelijkertijd te genieten;

Om moeilijke tijden te accepteren als het pad naar de vrede;

Om deze zondige wereld, net als Hij deed, te aanvaarden zoals het is, niet zoals ik wil dat deze zou zijn;

Om er op te vertrouwen dat Hij alle dingen zal rechtzetten als ik me aan Zijn wil overgeef;

Om in dit leven gelukkig genoeg te zijn, en om met Hem overgelukkig te zijn:

Voor altijd in het volgende leven. Amen.

(Reinhold Niebuhr)

[Andere Jas 2]

Quote:

Op vrijdag 18 juli 2008 00:22:00 schreef Pius_XII het volgende: [...] Dat is het punt een beetje he? Je kunt een ander zo moeilijk verplichten om een martelaar te zijn. Ik vind het ook nog steeds zo apart dat bij een hoop heiligen die het lijden gedragen hebben, er voor anderen juist genezing kwam door hun voorspraak. Enfin, dat stukje hierboven geeft w.m.b. mooi de balans aan. Het ontroert me trouwens ook en geeft me steun.

Mjah, dat stukje was ook de reden waarom ik de post die jij quotte heb verwijderd, was wat sarcastisch bezig en was geen goede houding om deze kwestie te benaderen. In feite is het lijden aanvaarden en er niet voor vluchten iets wat achteraf volgens mij pas gezegd moet worden, geen a priori instelling. Ik kan niet geloven dat je niks mag doen om lijden te voorkomen, zoals inenten, of wegvluchten met je familie als er een horde voor je deur staat om jou en je familie te lynchen simpelweg omdat je christen bent.

Als lijden er is hoef je er niet voor weg te vluchten en kan je kracht putten uit het meelijden met Christus en daarin de krtacht vinden om zo dichter naar God te groeien op een of andere manier. Het offer van

opgestane Christus is de enige weg tot God, dit kan gewoon het besef zijn en vanuit het Bloed van Christus leven, maar het fysieke echte lijden kan inderdaad ook een weg zijn tot Christus waarin het een kracht wordt om jezelf te verenigen met Jezus.

Je hoeft niet te vluchten voor het lijden, maar het volgens mij ook niet vanwege het stukje op te zoeken om daar letterlijk je heil in te zoeken.

[Sacerdos 0]

Als er geen zondeval had geweest had men nu ook het lijden niet gehad,dus het lijden verheerlijken is het verheerlijken van de zondeval en dat kan niet.

[Tony Jaah 0]

Quote:

Op vrijdag 18 juli 2008 11:53:49 schreef Sacerdos het volgende: Als er geen zondeval had geweest had men nu ook het lijden niet gehad,dus het lijden verheerlijken is het verheerlijken van de zondeval en dat kan niet.

Wat is dat nu voor antwoord ? Dit is een circelredenatie. Zonder zondeval geen lijden ? Waarom ? Zodra het leven begint is er al lijden, het begint al met de geboorte, vervolgens zijn mensen onderhevig aan ziektes en uiteindelijk sterft men. Zou dat dan allemaal niet gebeurt zijn als er geen zondeval was ?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 18 juli 2008 10:46:15 schreef RobertF het volgende: God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen; de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien. Om één dag tegelijkertijd te leven; om van één moment tegelijkertijd te genieten; Om moeilijke tijden te accepteren als het pad naar de vrede; Om deze zondige wereld, net als Hij deed, te aanvaarden zoals het is, niet zoals ik wil dat deze zou zijn; Om er op te vertrouwen dat Hij alle dingen zal rechtzetten als ik me aan Zijn wil overgeef; Om in dit leven gelukkig genoeg te zijn, en om met Hem overgelukkig te zijn: Voor altijd in het volgende leven. Amen. (Reinhold Niebuhr)

Die zie ik nu pas! Die gaat in het profiel. Ik citeer 'm vaak (maar wel kreupel ). Nu weet ik waar die vandaan komt.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op zondag 10 augustus 2008 20:41:37 schreef Pius_XII het volgende: [...] Die zie ik nu pas! Die gaat in het profiel. Ik citeer 'm vaak (maar wel kreupel ). Nu weet ik waar die vandaan komt.

Nog steeds niet. Is niet van Niebuhr

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zondag 10 augustus 2008 20:50:17 schreef Machiavelli het volgende: Nog steeds niet. Is niet van Niebuhr

...en ga je nu hopelijk onthullen van wie dan wel?

[Machiavelli 0]

Quote:

Op zondag 10 augustus 2008 20:57:40 schreef Pius_XII het volgende: [...] ...en ga je nu hopelijk onthullen van wie dan wel?

Helaas, dat ga ik niet doen. Om de simpele reden dat dat niet bekend is

link

[Étoile 0]

Ter aanvulling misschien. In het boek 'vruchtdragen voor Hem' van Ds. C.G. Vreugdenhil staat ook wel iets hierover. Heiliging door lijden meen ik dat hij het noemde. Misschien zijn er mensen die het boek kennen? Ik heb het niet bij de hand en weet het niet meer precies .