Dierenbeulen->mensenbeulen?

[Michie23 0]

Quote:

Op woensdag 04 juni 2008 19:18:37 schreef mohamed het volgende: Te ziek voor woorden, iemand die een (huis)dier moedwillig mishandeld en daar plezier aan beleeft, moeten ze gewoon opknopen aan de hoogste boom.

Dus jij hebt er plezier van als ze zo'n iemand opknopen aan de hoogste boom?

[markvand 0]

Quote:

Op vrijdag 06 juni 2008 19:54:35 schreef vrijeFreddy het volgende: [...]Ik denk het wel. Ik wilde eens een keer een kat bewust kwelen en dat heb ik ook gedaan. Ik wilde hem echt niet dood maken, maar toen ik tijdens het kwelen tot bezinning kwam leek het me beter om het dier af te maken, omdat ik het niet met die kennis verder wilde laten leven. Ik weet bijna zeker dat dat onder mensen ook zo werkt. Als een masogist iemand eenmaal begint te martelen, dan zal die masogist die martelaar er echt niet levend mee weg laten komen. Die masogist is te bang dat die martelaar zijn ervaringen aan derden zal overbrengen. Maar je vraag of dierenmishandelaars ook mensenmishandelaars kunnen zijn, weet ik geen antwoord op. Ik begrijp wel dat bijv. een verkrachter zijn slachtoffer na afloop zou vermoorden, vanwege mijn ervaring met die kat.

Al eens aan therapie gedacht? Dat is namelijk niet normaal en gaat lijkt mij ook niet vanzelf over.

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op zaterdag 07 juni 2008 13:14:37 schreef markvand het volgende: [...] Al eens aan therapie gedacht? Dat is namelijk niet normaal en gaat lijkt mij ook niet vanzelf over.

Nou, dat is nog mild uitgedrukt. En dit is niet echt lullig bedoeld maar uit dit schrijfsel opmakend ben je behoorlijk ziek onder de pet. Vooral omdat je net iets teveel begrip hebt voor moorden/martelen en omdat je het net even iets te makkelijk goedpraat/rationaliseert.

Waarom wilde je die kat doodmaken in de eerste plaats?

[Sacerdos 0]

Op vrijdag 06 juni 2008 19:54:35 schreef vrijeFreddy het volgende:

[...]Ik denk het wel.

Ik wilde eens een keer een kat bewust kwelen en dat heb ik ook gedaan. Ik wilde hem echt niet dood maken, maar toen ik tijdens het kwelen tot bezinning kwam leek het me beter om het dier af te maken, omdat ik het niet met die kennis verder wilde laten leven.

Alleen dit al ben je gevaarlijk niet alleen voor dieren maar ook voor mensen,dus vrij rondlopen is voor jou niet goed.

We kunnen wat grappen maken maar dieren mishandeling is misdaad en altijd het werk van gekken.

[The_Eyez 0]

Quote:

Op woensdag 04 juni 2008 19:18:37 schreef mohamed het volgende: Te ziek voor woorden, iemand die een (huis)dier moedwillig mishandeld en daar plezier aan beleeft, moeten ze gewoon opknopen aan de hoogste boom.

Quote:

Op zaterdag 07 juni 2008 12:21:47 schreef Michie23 het volgende: [...] Dus jij hebt er plezier van als ze zo'n iemand opknopen aan de hoogste boom?

Nou, na het zien van het filmpje hieronder, kan ik me best indenken dat je tot die gedachte komt!

Dan wordt de drang om mensenbeul te worden wel heel erg sterk..!

Filmpje

(WAARSCHUWING: Niet geschikt voor mensen met een zwakke maag, zwak hart(emotioneel) etc.etc.., ZÉÉR, ZÉÉR ziekelijke praktijk te zien. Wreedheid op een schaal van 1 tot 10 = 100 !!!)

[Gast Anon_phpbb]

heb maar niet alles gekeken, echt verschrikkelijk ..

[vrijeFreddy 0]

Quote:

Op zaterdag 07 juni 2008 11:58:04 schreef PascalPas het volgende: [...] En waar kwam die drang tot 'kwelen' vandaan?

Is moeilijk uit te leggen. Een lang verhaal. Maar samengevat zat ik vol woede, haat en jaloezie. Had te maken met de eigenares van die kat. Een gevolg van langduring onder druk staan. Steeds met regeltjes en verwijtjes geconfronteerd worden. Jezelf niet goed kennen. Problemen niet kunnen oplossen, niet eens zinnig erover kunnen praten.

Die meid heb ik ook mishandeld. Ze haalde me het bloed onder de nagels uit. Om te pesten maakte ze uitspraken als: 'Ik weet wel dat je verliefd op me bent, maar ik wens jou toch de gevangenis in.' En nog veel meer. Met nog allerlei onderhuidse praktijken zoals net doen of ze gaat kussen, maar op het laatste moment de rug toe keren en verwaand weglopen. Allerlei psychologische spelletjes waarbij ze die kat ook steeds tegen me gebruikte.

Toen ik me op een dag niet meer kon inhouden, heb ik haar eens naar de grond getrokken aan haar haren. Nadat ik was begonnen te slaan, riep ze om hulp en die kreeg ze. En vanaf dat moment ben ik me op die kat gaan fixeren. Dit alles speelde zich af in de Zorg, in een beschermende woonvorm. We woonden in hetzelfde huis. Ik zeg dit niet om te rationaliseren of zo. Ik schaam me voor mijn geestelijke gebrek en mijn misdaad, maar ik vind het erg als medechristenen het niet dulden dat ik mijn zonden belijd.

Voor dat ik in de psychiatrie kwam, heb ik mijn vader, moeder en zusje ook wel eens mishandeld. In sommige gezinnen is gewoon stress. Op school sloeg ik als kind ook wel eens andere kinderen, maar ik zag dat andere kinderen dat ook deden. Als er ruzie was, kwamen alle kinderen er omheen staan om aan te moedigen.

Toen ik onder dwang voor mijn drugsverslaving ben behandeld, kwamen ze er daar na ongeveer 2 jaar achter dat ik een agressie-stoornis heb. Waarschijnlijk wisten bepaalde mensen uit mijn omgeving ook wel dat ik dat had, maar het nadeel met agressie is dat je niet zo makkelijk tegen de betreffende persoon durft te zeggen dat ie agressief is. Dus na zo'n 2 jaar vertelde de psychiater dat ik wel eens agressief zou kunnen zijn. Daar was ik het mee eens.

Ik was toen 23 en daar hoorde ik voor het eerst dat ik agressief ben. Ik weet alleen niet hoe ik ermee om moet gaan. Ze hebben me wel therapie gegeven en daar ben ik ook 2 jaar me bezig geweest, maar zonder succes, want daarna op mijn 25e kwam dat voorval met die meid en die kat. Die dwangbehandeling voor mijn druggebruik is mij opgelegd omdat ik mijn moeder had mishandeld. Ik was (ben) kwaad op haar omdat zij van mijn vader wilde scheiden. Mijn pa heeft de scheidbrief getekend en dezelfde dag nog zelfmoord gepleegd. Nogmaals: ik zeg dit alles niet om te rationaliseren, maar mensen maken rare sprongen als ze onder hoge druk staan.

[Propje 0]

Quote:

Op donderdag 12 juni 2008 13:00:47 schreef vrijeFreddy het volgende: [...]Is moeilijk uit te leggen. Een lang verhaal. Maar samengevat zat ik vol woede, haat en jaloezie. Had te maken met de eigenares van die kat. Een gevolg van langduring onder druk staan. Steeds met regeltjes en verwijtjes geconfronteerd worden. Jezelf niet goed kennen. Problemen niet kunnen oplossen, niet eens zinnig erover kunnen praten. Die meid heb ik ook mishandeld. Ze haalde me het bloed onder de nagels uit. Om te pesten maakte ze uitspraken als: 'Ik weet wel dat je verliefd op me bent, maar ik wens jou toch de gevangenis in.' En nog veel meer. Met nog allerlei onderhuidse praktijken zoals net doen of ze gaat kussen, maar op het laatste moment de rug toe keren en verwaand weglopen. Allerlei psychologische spelletjes waarbij ze die kat ook steeds tegen me gebruikte. Toen ik me op een dag niet meer kon inhouden, heb ik haar eens naar de grond getrokken aan haar haren. Nadat ik was begonnen te slaan, riep ze om hulp en die kreeg ze. En vanaf dat moment ben ik me op die kat gaan fixeren. Dit alles speelde zich af in de Zorg, in een beschermende woonvorm. We woonden in hetzelfde huis. Ik zeg dit niet om te rationaliseren of zo. Ik schaam me voor mijn geestelijke gebrek en mijn misdaad, maar ik vind het erg als medechristenen het niet dulden dat ik mijn zonden belijd. Voor dat ik in de psychiatrie kwam, heb ik mijn vader, moeder en zusje ook wel eens mishandeld. In sommige gezinnen is gewoon stress. Op school sloeg ik als kind ook wel eens andere kinderen, maar ik zag dat andere kinderen dat ook deden. Als er ruzie was, kwamen alle kinderen er omheen staan om aan te moedigen. Toen ik onder dwang voor mijn drugsverslaving ben behandeld, kwamen ze er daar na ongeveer 2 jaar achter dat ik een agressie-stoornis heb. Waarschijnlijk wisten bepaalde mensen uit mijn omgeving ook wel dat ik dat had, maar het nadeel met agressie is dat je niet zo makkelijk tegen de betreffende persoon durft te zeggen dat ie agressief is. Dus na zo'n 2 jaar vertelde de psychiater dat ik wel eens agressief zou kunnen zijn. Daar was ik het mee eens. Ik was toen 23 en daar hoorde ik voor het eerst dat ik agressief ben. Ik weet alleen niet hoe ik ermee om moet gaan. Ze hebben me wel therapie gegeven en daar ben ik ook 2 jaar me bezig geweest, maar zonder succes, want daarna op mijn 25e kwam dat voorval met die meid en die kat. Die dwangbehandeling voor mijn druggebruik is mij opgelegd omdat ik mijn moeder had mishandeld. Ik was (ben) kwaad op haar omdat zij van mijn vader wilde scheiden. Mijn pa heeft de scheidbrief getekend en dezelfde dag nog zelfmoord gepleegd. Nogmaals: ik zeg dit alles niet om te rationaliseren, maar mensen maken rare sprongen als ze onder hoge druk staan.

zolang jij die woede niet onder controle kan houden mag ik hopen dat je ergens opgesloten wordt.. niet enkel voor de samenleving maar ook voor jouzelf..

met zulke woede-uitbarstingen kan het totaal mislopen.. en waarschijnlijk wil je dat zelf ook niet?!

[vrijeFreddy 0]

Nee, ik wil niet dat het misloopt.

En wat dat opsluiten betreft: het gezag denkt daar duidelijk anders over. Ze sluiten niet zomaar iemand op omdat het mis kán gaan. Er kan zoveel misgaan in allerlei ander soort situaties, maar dat wil nog niet zeggen dat je dingen kunt gaan uitsluiten of mensen moet opsluiten.

En àls ik dan opgesloten wordt, omdat het mis kán gaan (let op! met de nadruk op: kán), zou jij dan degene zijn die mij opgesloten houdt?

[Light Jr. 0]

Agressiestoornissen komen heel veel voor, als je alle agressieve personen op wil gaan sluiten moet je heel wat inrichtingen bij gaan bouwen.

En kom op zeg, Freddy is door heel wat stront moeten gaan, beetje meer begrip lijkt me op zijn plaats. Je helpt 'm niet door 'm gek te noemen of te zeggen dat ie opgesloten moet worden.

Ik begrijp dat sommige mensen dusdanig gek worden van frustratie en woede, dat ze dat botvieren op een dier. Allicht keur ik dat niet goed, maar het is aan ons allemaal om ervoor te zorgen dat zo weinig mogelijk mensen in die situatie terecht komen.

Je situatie is gewoon heel moeilijk en treurig Freddy, ik heb respect voor je eerlijkheid en vind dat niemand over je moet oordelen omdat niemand zich helemaal kan inleven in jouw situatie. Dat je een kat hebt gedood is niet goed, dat dier kan er niets aan doen en ik word er eerlijk gezegd instinctief boos over als ik het lees, maar als de druk zo hoog oploopt moet die van de ketel. Dat maakt jou niet slecht, je zit in een bijzonder rottige situatie. Ik wens je het beste broeder.

[Robert Frans 1.653]

Eens met Light Jr.. Als het verhaal van vrijeFreddy waar is (en waarom zou dat níét zo zijn), dan is het wel weer duidelijk dat hier iemand in handen is gevallen van onredelijke, treiterige en agressief handelende mensen. Een meisje dat hem het bloed onder de nagels vandaan haalt en erop uit leek te zijn om hem te vernederen, kinderen die op school ook gewoon erop los slaan, een vader die zelfmoord pleegt omdat moeder wilde scheiden...

Goh, is het dan héééél vreemd als iemand die al een agressiestoornis is, dan ook agressief wordt? Ik vind het heel knap eigenlijk dat vrijeFreddy dit alles hier én durft op te biechten, én toch óók naar zichzelf kan wijzen als schuldige. Terwijl er duidelijk ook een ándere kant aan het verhaal is. Als wat vrijeFreddy zegt waar is, dan vind ik hetgeen wat het meisje, die kinderen en vader en moeder gedaan hebben net zo erg. Die kat kan mij dan eigenlijk wel wat minder schelen.

Sommigen zullen zeggen dat vrijeFreddy misschien niet zo had moeten handelen. Helemaal waar. Maar ik stel voor dat mensen dan sowieso eens wat mensvriendelijker met elkaar omgaan. Door allereerst maar niet te snel te oordelen als iemand gek wordt als andere mensen hem treiteren, sarren of mishandelen. Treiter, sar en mishandel dan ook niet, dwaas mens!

* RobertF wenst vrijeFreddy Gods zegen en vrede toe.

[vrijeFreddy 0]

Bedankt Light Jr. en Robert,

Aan jullie kan ik merken dat jullie me echt vergeven hebben. En Light Jr., ik waardeer jouw eerlijkheid ook en ik kan je niet kwalijk nemen dat het je instinctief boos maakt, want het maakt mij ook boos als ik er aan terugdenk. Nu ik dit op mijn geweten heb, zou ik wensen dat ik het nooit gedaan had, want het voelt zo rot om nu te beseffen dat ik dit onmogelijk goed kan maken.

En inderdaad Robert, ik had niet zo hard hoeven handelen. Eigenlijk had ik kunnen weten dat ik iets op me nam, dat ik niet dragen kan. Het is gewoon dat ik hoop dat anderen iets van mijn fouten kunnen leren en dat ik er zelf ook iets mee kan. En dankzij jullie heb ik kunnen zien dat ik me er niet slecht bij hoef te voelen om fouten toe te geven. God zij dank!

[Koerok 0]

Quote:

Op woensdag 04 juni 2008 18:34:44 schreef Pius_XII het volgende: Ik heb wel eens gehoord dat psychopatische moordenaars vaak eerst begonnen met wreedheden tegen dieren.

Ik denk inderdaad wel dat zo'n link er is.

Quote:

Andersom heb je dan ook weer van die vreemde dingen zoals een Hitler en veel extreme dierenactivisten, die helmaal dol zijn op dieren, maar met evenveel gemak mensen ombrengen.

Ik weet niet of Hitler zo wreed was (heeft hij zelf trouwens mensen vermoord?). Een bevel uitvaardigen om mensen te laten vermoorden is toch wat anders dan het zelf doen.

Zelf ben ik een normale vleeseter, maar ik zie me nog niet een varken de keel doorsnijden of een koe een pen door z'n kop jagen.

Psychopaten zoals Fourniret genieten op een of andere manier van de moorden die ze plegen. Ik denk dat het bij Hitler meer een rationele afweging is geweest, hoewel daar natuurlijk ook een emotionele kant aan zat (irrationele haat jegens een specifieke bevolkingsgroep).