Muzikale smaakverandering

[Olorin 155]

Mensen veranderen wel eens van muzieksmaak heb ik het idee.

Sommige noemen dat volwassen worden. Voor anderen is het dat ze uitgekeken raken op een bepaald genre. Weer anderen leren te wennen aan bepaalde muziek, waardoor hun oude muziek opeens niet zo boeiend meer is. Zoiets als met 7-up in je bier, bier leren drinken. Zodra je het lust zonder 7-up, wil je niet meer terug.

Ben benieuwd naar de muzikale smaakverandering van de users op dit forum. En waarom die smaakverandering er was.

Dan bedoel ik vooral op latere leeftijd dus. Dus niet de tijd dat de 15 jarige Y van de backstreetboys afstapte en zich 'gothic' ging noemen en een shirt van Nirvana droeg. Maar meer de tijd van de 18 jarige Y die zich niet meer gothic ging noemen en naar Bruce Springsteen en Ilse de Lange ging luisteren.

E

[Chillem 0]

Ach, misschien valt ik nu niet binnen de doelgroep, maar omdat ik niks te doen heb plaats toch even mijn verhaal. Mijn muzieksmaak was vroegâh namelijk wel anders dan nu. Ik luisterde toen naar hele andere dingen dan nu, veel meer pop en dergelijken. Robbie Williams luisterde ik toen bijvoorbeeld. Op een gegeven moment (ik was denk ik 16) was ik al die muziek van de radio zat, en heb ik me 'bekeerd' tot de rock. Snel zijn daar ook punk en metal bijgekomen. Sindsdien luister ik nauwelijks popmuziek, alleen af en toe nog wel iets Nederlandstaligs (vind ik lekker vrolijk).

Binnen de rock kun je overigens heel veel verschillende kanten op. Ik merk bij mezelf dat ik een beetje in fases luister. Zo luisterde ik een aantal maanden vooral Classic Rock en Classic Hard Rock (bijv. Queen en de Rolling Stones, maar ook Aerosmith en Guns N' Roses), daarna in de wintermaanden Symphonic Metal (vooral Nightwish, maar ook Within Temptation), en nu luister ik Indie (Kaiser Chiefs, Snow Patrol), Alternative Rock (Muse) maar ook Celtic Punk (Dropkick Murphys, Flogging Molly). Hebben jullie dat ook, van die fases?

[Eli7 0]

Als 18-jarige was de muziek die ik luisterde van het kaliber, hard, harder, hardst. Dus black- en death metal, metalcore en aanverwante stijlen. Tegenwoordig ben ik veel meer een fan van stevige rock, maar ook veel meer andere muziek, hoewel het liefst nog wel steeds een beetje alternatief.

En waarom dat zo is gekomen? Dat is een zeer uitgebreid verhaal. De korte versie is dat ik me op een gegeven moment niet helemaal lekker meer voelde bij die zware muziek en daar toen radicaal een punt achter heb gezet. Alle metal die ik had ging er toen zo ongeveer uit.

Op het moment is het zo dat ik op zich geen principiele bezwaren meer heb tegen die muziek, hoewel ik de combinatie van christelijke identiteit met bepaalde stijlen muziek wel wat vreemd en soms gekunsteld vind. Het is nu ook voor een groot deel dat ik graag luister naar muziek waarvan de teksten me meer doen, of op een meer poetische manier in elkaar zitten. De teksten over dood en verderf (in christelijke context) doen me nu niet zoveel meer. En dat zet natuurlijk niet alle metal aan de kant, maar wel veel.

[Raido 0]

Ja? Vooral black en death denk ik ja

[Andere Jas 2]

Vanaf mijn 14de is mijn muzikale smaak alleen wat verfijnder en specifieker binnen het hoofdgenre geworden. Muzikaal gezien was ik altijd al volwassen omdat ik de muziek niet had gekozen, maar de muziek mij had gekozen.

[Raido 0]

Daar is de eerste deterministisch-fatalistische visie op muzieksmaken.. Zouden we kunnen stellen dat muzieksmaak dus geen goede benaming voor jou is?

[Olorin 155]

En na twee posts is het wachten op Raido's inbreng mbt tot de centrale vraag van dit topic.

[Esther 0]

Ik ben een tijd groot fan van Queen geweest en hoewel ik die muziek nu nog wel mooi vind, luister ik het niet meer tot in den treure. Des te mooier vind ik het eigenlijk als ik af en toe een nummer op de radio hoor. Ik hield sowieso altijd al meer van hun minder bekende nummers, niet het eeuwige Bohemian Rhapsody of We Are The Champions... Sinds ik Queen leerde kennen (daarvoor was ik onder invloed van m'n nicht min of meer Backstreet Boys 'fan'... kuch) ben ik meer waardering gaan krijgen voor oude muziek, oud als in vanaf de jaren zeventig tot begin jaren negentig. En de Classic Rock blijf ik mooi vinden, het is alleen allemaal wat breder geworden.

De laatste tijd vind ik country steeds interessanter (so slap me ), vooral van Johnny Cash en de gelegenheidsgroep waar hij in zat, de Highwayman met Kris Kristofferson, Willie Nelson en Waylon Jennings. Gewoon heerlijke luistermuziek en hier en daar een diepere boodschap (die dan vaak ook meteen goed diep is). Dus in dat opzicht is mijn interesse wel verschoven, en vrij recent dan ook nog.

Wat nooit zal veranderen... ik vind r&b, hiphop en dat soort spul echt BAH!

[Chillem 0]

Quote:

Op vrijdag 09 mei 2008 16:39:35 schreef SilverUnicorn het volgende: Wat nooit zal veranderen... ik vind r&b, hiphop en dat soort spul echt BAH!

Amen to that

[Eli7 0]

Quote:

Op vrijdag 09 mei 2008 14:17:17 schreef Raido het volgende: Ja? Vooral black en death denk ik ja

Dat luisterde ik toen inderdaad ook voornamelijk. Me heeft niet zoveel tegen prachtige classic metal.

[Olorin 155]

TMF, top40, etc. is een gevaarlijk iets wat het volk dom probeert te houden. Het probeert echte muziek te ontdekken.

Had ik ook, tot ik via anderen wel met echte muziek in aanraking kwam. Ik luister sinds dien ook wel weer andere muziek, maar een aantal bands die ik toen ontdekte staan nog steeds in mijn lijst favorieten.

[Andere Jas 2]

Quote:

Op vrijdag 09 mei 2008 16:12:06 schreef Raido het volgende: Daar is de eerste deterministisch-fatalistische visie op muzieksmaken.. Zouden we kunnen stellen dat muzieksmaak dus geen goede benaming voor jou is?

* AndreasJ laat hier een tegeltje van maken.

[Chillem 0]

Quote:

Op vrijdag 09 mei 2008 16:56:34 schreef Gorthaur het volgende: Ik luister sinds dien ook wel weer andere muziek, maar een aantal bands die ik toen ontdekte staan nog steeds in mijn lijst favorieten.

Zoals?

[Olorin 155]

Zoals ZAO, Selfmindead, Underoath.

[Andere Jas 2]

Emo.

[Olorin 155]

Ik moet zeggen, 'when blood and fire bring rest' van ZAO heeft idd een aantal redelijke emo lyrics, zeker als je na gaat dat ze autobiografisch zijn.

[reteip 0]

Tot m'n 12e alles wat ze me voorhielden, daarna symphorock. Vanaf 18e tot 22e (toen heb ik God de rug toegekeerd ) alle metal die satanisch was, als het maar zo hard en grof mogelijk was. Vanaf 23e (toen ben ik tot geloof gekomen) al die troep weg gedaan en weer naar symphorock teruggekeerd. Met nu sinds kort interesse voor klassieke muziek.

[Andere Jas 2]

Heb jij toevallig Cradle Of Filth en Dimmu Borgir geluisterd?

[reteip 0]

Quote:

Op zaterdag 10 mei 2008 00:20:49 schreef AndreasJ het volgende: Heb jij toevallig Cradle Of Filth en Dimmu Borgir geluisterd?

Beide ja. Van die eerste had ik alles en van die tweede ook meerdere cd's. Maar ik ben er niet trots op.

---

Samengevoegd:

Sterker nog, dit zie ik als het dieptepunt van mijn leven. (Ik kende via websites satanisten die cradle of filth zo eng vonden dat ze er niet naar durfden te luisteren.) Daarna 180 graden gedraaid.

Ik ben trouwens wel benieuwd... waarom vraag je dat en hoe ken jij deze bands?

---

Samengevoegd:

Dit heeft mij er ook toe aangezet veel te lezen over demonische beïnvloeding. En daarom ben ik nu ook heel gevoelig en waarschuw ik nu ook al snel voor alles wat daartoe kan leiden.

Nog even een algemene oproep... luister niet naar die crap. De enige manier om deze cd's recht te doen is door ze ritueel te verbranden.

---

Samengevoegd:

zwart verleden waar ik spijt van heb en het lukt me nog steeds niet helemaal om het los te laten. Cd's al 5 jaar geleden weggegooid, maar nu nog zitten ze (deels) in mijn hoofd.

Begin er niet aan...

[audacity 0]

in mijn pubertijd heb ik punk en metal geluisterd. Als zware charismaat, voelde ik me toen erg schuldig als ik een seculiere variant daar van luisterde. Desondanks heb ik twee keer naar aanleiding van de video van The sold their souls...... mijn harde cd's weggegooid. Daarna werd ik Soulsurvivorganger en kwamen er een heleboel worship-cd's in huis. En de punkrock keerde ook weer terug. Toen ik eenmaal studeerde ben ik mijn smaak gaan verbreden naar indie, jazz, hiphop, klassiek en gewoon pop (en ook onder invloed van mijn broertje die werkelijk alles luistert). De worship-cd's zijn sinds twee jaar verdwenen, gezien mijn verandering van kerkelijke stroming (wie nog wat cd's van Jason Upton wil, mag een berichtje achterlaten in mijn profiel).

[mohamed 0]

Quote:

Op zaterdag 10 mei 2008 00:43:33 schreef reteip het volgende: zwart verleden waar ik spijt van heb en het lukt me nog steeds niet helemaal om het los te laten. Cd's al 5 jaar geleden weggegooid, maar nu nog zitten ze (deels) in mijn hoofd. Begin er niet aan...

Volgens Jezus kan niets wat van buiten komt je verontreinigen, hetgeen natuurlijk ook op muziek is te betrekken.

Mar 7,15       

Er is niets van buiten de mens in hem ingaande, dat hem kan verontreinigen; maar de dingen, die van hem uitgaan, die zijn het, welke de mens verontreinigen.

Het ligt hem dus aan jezelf en niet aan de muziek. Ik geloof dat Jezus de waarheid zei en luister daarom alles wat ik maar lekker vind klinken. Dus mensen die hun goede cds of vinyl weg willen doen, geef ze aub aan mij!

[Andere Jas 2]

Quote:

Op zaterdag 10 mei 2008 00:43:33 schreef reteip het volgende: [...] Beide ja. Van die eerste had ik alles en van die tweede ook meerdere cd's. Maar ik ben er niet trots op. Samengevoegd: Sterker nog, dit zie ik als het dieptepunt van mijn leven. (Ik kende via websites satanisten die cradle of filth zo eng vonden dat ze er niet naar durfden te luisteren.) Daarna 180 graden gedraaid. Ik ben trouwens wel benieuwd... waarom vraag je dat en hoe ken jij deze bands? Samengevoegd: Dit heeft mij er ook toe aangezet veel te lezen over demonische beïnvloeding. En daarom ben ik nu ook heel gevoelig en waarschuw ik nu ook al snel voor alles wat daartoe kan leiden. Nog even een algemene oproep... luister niet naar die crap. De enige manier om deze cd's recht te doen is door ze ritueel te verbranden. Samengevoegd: zwart verleden waar ik spijt van heb en het lukt me nog steeds niet helemaal om het los te laten. Cd's al 5 jaar geleden weggegooid, maar nu nog zitten ze (deels) in mijn hoofd. Begin er niet aan...

Omdat ik ook het hardste van het hardste luister in de metal. Ik was vroeger voornamelijk geörienteerd op snelheid van muziek.

Cradle of Filth en Dimmu Borgir zijn de bands die mensen zoals jij op die leeftijd luisteren om te rebelleren. Voornamelijk Cradle Of Filth is verantwoordelijk voor de vervuiling van de echte metalcultuur door rebelse zwarte eyeliner dragende(ook de jongetjes ja!) alto/gothics die de muziek niet om de muziek zelf luisteren.

De engheid van CoF valt voor mijn doen dan ook mee, alle reden om die internetsatanisten uit te lachen. De teksten zijn geïnspireerd door H.P. Lovecraft, en Amerikaanse horrorschrijver die wel meer artiesten als bron gebruiken(denk aan Metallica - The Call Of Chtulu), de muziek is eigenlijk ook niet je van het. Ik krijg altijd spontaan jeuk van dat gekir en gekrijs van onderdeurtje Dani Filth.

Dimmu Borgir is mindere mate verantwoordelijk voor de vervuiling, mijn grootste bezwaar is de toegankelijkheid van hun 'black' metal, ze gebruiken keyboards en zijn te melodieus. Ook hiermee is een hele kudde pubers als fan gewonnen die de muziek alleen maar om het provoceren tegen de ouders luisteren.

Kortom, de metal die jij luisterde was helemaal niet de hardste, de grofste en de meest satanische. En da's geen schande, je hebt groot gelijk om symphorock te luisteren.

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 10 mei 2008 10:22:36 schreef AndreasJ het volgende: Voornamelijk Cradle Of Filth is verantwoordelijk voor de vervuiling van de echte metalcultuur door rebelse zwarte eyeliner dragende(ook de jongetjes ja!) alto/gothics die de muziek niet om de muziek zelf luisteren.

Opzich is dat 'shock effect' altijd wel een elementje van de metalcultuur geweest denk ik. En het tegen je ouders afzetten opzich ook wel, maar dan op een ander niveau, op het gebied van het gezag van de staat, de cultuur, religie, etc. Als het ware is het een niveautje hoger, niet meer je ouders maar alles waar zij en de rest om je heen ook een product van zijn.

Over die vervuiling, ik denk dat zonder CoF ze wel weer wat anders gevonden hadden, zeker als het hun toch niet om de muziek gaat. Voor CoF was het Pantera, Metallica, Sepultura, etc.

Oja, CoF is troep en die Dani is sneu.

Ennuh, Dimmu Borgir maakt het idd toegankelijker (met nadruk op 'er; , want de meeste mensen zullen het vast een flinke tyfus herrie vinden). Maar het is toch in zekere zin ook een ontwikkeling in muziek. BM is zelf ook een ontwikkeling en ontwikkelde zich zelf vervolgens verder.

[gewoon Paul 8]

Zo'n 4 jaar geleden luisterde ik veel MWS, daarna werd het steeds meer rock of harder(denk aan Kutless, Petra, RED, Spoken, enz.) Nu komen er wat rustiger bands om de hoek kijken(Starfield, Switchfoot, Leeland, enz) en ook de country begint bij me op te leven(Rodney Atkins, Tracey Lawrence, George Strait, Toby Keith, enz.)

[reteip 0]

Quote:

Op zaterdag 10 mei 2008 08:15:08 schreef mohamed het volgende: [...] Volgens Jezus kan niets wat van buiten komt je verontreinigen, hetgeen natuurlijk ook op muziek is te betrekken. Mar 7,15        Er is niets van buiten de mens in hem ingaande, dat hem kan verontreinigen; maar de dingen, die van hem uitgaan, die zijn het, welke de mens verontreinigen. Het ligt hem dus aan jezelf en niet aan de muziek. Ik geloof dat Jezus de waarheid zei en luister daarom alles wat ik maar lekker vind klinken. Dus mensen die hun goede cds of vinyl weg willen doen, geef ze aub aan mij!

Ik denk niet dat je op basis van die tekst zomaar tot die conclusie kunt komen.

Muziek kan je denken beïnvloeden. De muziek waar ik het over had, kan je denken steeds verder van God afbrengen en je geestelijk afbreken. Voor mijn part noem jij dat maar iets wat vanuit jezelf komt, omdat je jezelf er open voor stelt ofzo.

Als jij zegt: 'ik luister alles wat ik lekker vind klinken', luister je dan ook naar muziek die lekker klinkt maar God belachelijk maakt? En dat is dan geen probleem voor je omdat dingen die van buiten komen je niet kunnen verontreinigen?

Op basis van die redenatie zou ik bijvoorbeeld ook hoerenlopen kunnen goedpraten, vind je dat ook geen probleem?

Wij hebben verschillende opvattingen over demonische beïnvloeding (volgens jou kan dat niet meer, volgens mij wel). Voor mij is dat nog een extra reden op voorzichtig te zijn.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op zaterdag 10 mei 2008 10:22:36 schreef AndreasJ het volgende: [...] Omdat ik ook het hardste van het hardste luister in de metal. Ik was vroeger voornamelijk geörienteerd op snelheid van muziek. Cradle of Filth en Dimmu Borgir zijn de bands die mensen zoals jij op die leeftijd luisteren om te rebelleren. Voornamelijk Cradle Of Filth is verantwoordelijk voor de vervuiling van de echte metalcultuur door rebelse zwarte eyeliner dragende(ook de jongetjes ja!) alto/gothics die de muziek niet om de muziek zelf luisteren. De engheid van CoF valt voor mijn doen dan ook mee, alle reden om die internetsatanisten uit te lachen. De teksten zijn geïnspireerd door H.P. Lovecraft, en Amerikaanse horrorschrijver die wel meer artiesten als bron gebruiken(denk aan Metallica - The Call Of Chtulu), de muziek is eigenlijk ook niet je van het. Ik krijg altijd spontaan jeuk van dat gekir en gekrijs van onderdeurtje Dani Filth. Dimmu Borgir is mindere mate verantwoordelijk voor de vervuiling, mijn grootste bezwaar is de toegankelijkheid van hun 'black' metal, ze gebruiken keyboards en zijn te melodieus. Ook hiermee is een hele kudde pubers als fan gewonnen die de muziek alleen maar om het provoceren tegen de ouders luisteren. Kortom, de metal die jij luisterde was helemaal niet de hardste, de grofste en de meest satanische. En da's geen schande, je hebt groot gelijk om symphorock te luisteren.

Oké maar dan is het in die scène nog erger dan ik dacht. Als die bands al niet eens de ergste zijn...

Maar hoe zit dat dan bij jou? Lees je eerst de teksten voor je een cd koopt, of maakt het je niet uit waar ze over zingen? (grunten zo u wil )

In de metalscène hebben nogal (meer dan bijv in de pop'muziek') de neiging zich af te zetten tegen religie, geloof, God. Niet alle bands doen dat, maar heel veel doen dat wel. Hoe voorzichtig ben jij hiermee?