Christendom regionaal gebonden

[Dostojevski 0]

...

[Raido 0]

Het protestantisme is vooral uit Duitsland ons land binnen komen waaien. Als je bijvoorbeeld kijkt in de (oude) Dordtse Kerkorde zie daar in staan dat 'De Gereformeerde Kerken' alleen nog Psalmen (en enige gezangen) in hun diensten wilden gebruiken. Er was alleen uitzondering voor de mensen in Overijssel, daar zong men heel veel uit de Duitse liederenbundels omdat die taal dichter bij hun eigen taal lag dan het nogal 'Hoge Nederlands'.

Als je rond de Nadere Reformatie (dat is mede de oorzaak van het typisch-Nederlands-gereformeerd-protestantisme) eens kijk in de kerkgeschiedenis, zie je dat er heel veel verschillen groepjes zijn in Nederland. Rond die tijd trekken er heel wat predikers van buitenlandse origine door de Nederlanden (zowel uit Frankrijk als uit Duitsland, vaak via).

Kijk bijvoorbeeld eens naar dominee Jean de Labadie. Hij word wel eens zo getypeerd: 'Als Jezuïet was hij een protestant en als protestant een Jezuïet. Wanneer je kijkt naar de invloeden van buitenlandse stromingen zul je ook weer zien dat het Duitse (en Lutherse) Pietisme een grote invloed heeft gehad op de Nadere Reformatie.

De Reformatie ging zeg maar over 'hoe worden mensen gerechtvaardigd door God' --> Sola Gratia de Nadere Reformatie stond binnen de kerk en vroeg 'hoe krijg ik deel aan het heil/hoe wordt ik gerechtvaardigd'. De meeste predikanten waren hoge heren, de kerkgangers gingen vooral uit gewoonte naar de kerken. (ALlemaal heel kort door de bocht).

In de toen bestaande Gereformeerde Kerk (met de nieuw kerkorde, opgelegd door de koning (of prins) werd dat de Nederlands Hervormde Kerk. De mensen die de Nadere Reformatie aan het hart lag hadden problemen met de vrijzinnigheid die er rond 18** werd toegestaan. Heel veel gebeurd etc..

In de steden was men 'lichter/minder orthodox' in de agrarische gebieden hield men vast aan 'het oude geloof' (je weet wel, met een echte gestorven Christus enzo en men sprak daar nog over zonde en dood). Rond de tijd waren er wat afscheidingen en het zal vast niet vreemd zijn dat juist die 'boertjes' uit de NHK gingen.

Ik denk dat je daar het ontstaan van de bevindelijk-gereformeerden als losse groep moet zien, daar onstaat de Bijbelgordel in Nederland. Van Zeeland via de Alblasserwaard (ofzo) richting de Veluwe (Rijssen ligt eigenlijk buiten de Bijbelgordel ).

In die tijd heeft ook nog een andere afscheiding plaats gevonden, de zogenaamde Doleantie van Kuyper dat waren in eerste instantie ook 'kleine luyden' maar toch minder de mensen uit de agrarische hoek waar men het 'gezelschapsleven' kende. Toen lag dat allemaal heel dicht bij elkaar. Oud-Gereformeerden werden rustig Gereformeerd en andersom.

Kuyper zou zich nu in zijn graf omdraaien als hij zou zien/weten wat er van de GKN geworden is. Vooral in Friesland/Groningen werden de kerken 'Gereformeerd' de Bijbelgordel werd 'Afgescheiden'. En tja, in Friesland is eigenlijk weinig over gebleven.

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 25 maart 2008 02:30:57 schreef ThomasM het volgende: Dat laatste is niet irrelevant: iemand als Johan Huizinga is bijvoorbeeld uitzonderlijk omdat zijn werk ook tegenwoordig nog redelijke actualiteitswaarde kent.

Jupz. En dan nog zijn er zat zaken die we tegenwoordig wel wat anders kunnen zien wbt Huizinga. Alleen wil je dat uiteenzetten, dan kun je niet om Huizinga heen, wil je dat uitleggen.

Daarbij is Huizinga natuurlijk ook een historiografische literaire mijlpaal.

Maar idd, geschiedenis is een veranderend iets. Ook hier nemen inzichten toe, komt er meer kennis en veranderen visies.

Wat mij betreft niet een argument dat geschiedenis niets zegt over het verleden, maar vooral het gevolg van het steeds beter begrijpen van het verleden (of ontdekken dat iets complexer blijkt te zijn dan gedacht).

Ennuh, J. Israel is natuurlijk hip.

[Dostojevski 0]

...

[Olorin 155]

Inderdaad, dat postmodernisten gedoe. Maar door het vak 'Theorie van de Geschiedenis' ben ik wel bevestigd in mijn mening dat geschiedenis een wetenschap is die wel degelijk wat over het verleden zegt. En dat postmodernisten maar een stel filosoofjes zijn die hun grip op de werkelijkheid kwijt zijn.

Vaderlandse geschiedenis is ook niet mijn 'specialisme'.

[Dostojevski 0]

...

[Dostojevski 0]

...

[Olorin 155]

Of zoals iemand eens tegen me zei: Ook een postmodernist zal weg springen als je een steen naar hem toe gooit.

Quote:

Op dinsdag 25 maart 2008 20:44:52 schreef ThomasM het volgende: Zijn we niet vreselijk offtopic trouwens? Ik moet me schamen. BOT.

Hehe, indeed. En dat in mijn topic.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 25 maart 2008 02:30:57 schreef ThomasM het volgende: Het punt in deze discussie (tussen ons) lijkt me een beetje, dat jij je baseert op L.J. Rogier. Ik zal eerlijk zijn: ik ken die gast niet. Voor zover ik iets weet over Nederlandse geschiedenis, baseer ik me op E.H. Kossmann, J. Israel. En dan put ik vooral uit herinnering. Wat je hier inbrengt lijkt me niet geheel onjuist, maar ergens heb ik een vermoeden dat het brede historisch-wetenschappelijke perspectief ontbreekt. Misschien is het met Rogier (en jou ) wel net zoals met Geert Mak: het is goed gedocumenteerd en dus moet ik als historicus ook gewoon de boeken in om je oordeel op waarde te schatten. Voor wat Geert Mak betreft, blijkt dan toch wel erg vaak dat het historisch-wetenschappelijk rammelt. L.J. Rogier is én autodidact, geen historicus, net als Mak dus, én schreef zijn werken een halve eeuw geleden. Dat laatste is niet irrelevant: iemand als Johan Huizinga is bijvoorbeeld uitzonderlijk omdat zijn werk ook tegenwoordig nog redelijke actualiteitswaarde kent. De meeste historici die vijftig jaar geleden schreven zijn inmiddels achterhaald. Wat dat betreft zou ik je, even heel gemakszuchtig, The Dutch Republic: it's rise, greatness and fall 1477-1806 van Jonathan Israel aanraden. Dit is tegenwoordig hét standaardwerk over Nederland. En het is ook nog eens heel leesbaar, ik wil 'm nog altijd in mijn boekenkast hebben. Staat namelijk ook heel stoer.

Rogier is qua status best wel te vergelijken met Huizinga, het grootste verschil zit 'm in werkwijze, Huizinga was een verteller, nét als Israel trouwens, en Rogier een erudiet. Maar nietemin, ik heb erg weinig Rogier hiervoor gebruikt, ik heb het meest uit m'n duim gezogen, waarbij het overigens nog niet per definitie onwaar is.

Overigens; was de kritiek op Israel niet ook dat hij te anekdotisch was? Te essayistisch? Ik bedoel; in verband met je 'brede historisch-wetenschappelijke perspectief'?