Samenwonen voordat je trouwt

[Jacolien 0]

Ik heb sinds 8 maanden een relatie met een buitenlander (Fransman). Onze relatie is erg goed, we kunnen met elkaar over alles praten en voelen ons gezegend met elkaar.

Dit jaar willen we gaan samenwonen in Nederland. Heel spannend natuurlijk!

Maar het volgende houdt me al een tijdje bezig:

Vanuit mijn christenzijn zou ik eerst willen trouwen voordat je samen in 1 huis leeft. Maar omdat het een relatie over de grens is durf ik dit eigenlijk niet goed aan. Ten eerste vind ik mezelf nog erg jong om te trouwen (20 jaar) en te tweede wil ik een stevige basis hebben als ik trouw. Ik wil zowel op financieel als relationeel gebied zekerheid hebben. Als ik trouw wil ik tegen God kunnen zeggen: dit is de man waar ik mee wil leven en daar ben ik 200% zeker van dat ik dat wil tot de dood ons scheidt.

Om die zekerheid te krijgen wil ik dus eerst gaan samenwonen, om elkaar zo beter te leren kennen, samen een huishouden te runnen en onze relatie te ontwikkelen. Maar het is tegen Gods wil.

Ook is het een optie geweest om hem alleen in Nederland te laten wonen. Maar dat zien we beiden niet zitten. Als hij in NL komt, wil ik er voor hem zijn om hem te helpen inburgeren en bekend te raken met de nederlandse taal enzo. En ook hij zou zich alleen niet staande weten te houden.

In principe kies ik voor eerst trouwen, dat zou ik ook gedaan hebben als ik een vriend in nederland zou hebben. Maar om dat onze relatie dus enigszins anders is durf ik de stap van trouwen nog niet aan.

Ik vindt het erg moeijlijk en weet niet goed wat ik ermee moet. Daarom wil ik jullie om jullie mening vragen.

Alvast thnx

[Dostojevski 0]

OK, ik denk dat als je samenwonen verkeerd vindt, meent dat God dit afkeurt, je er alles aan moet doen om 't niet te doen. Ik kan me goed voorstellen dat het moeilijk is, zo niet onmogelijk, om iemand die in een ander land woont zo goed te leren kennen dat je zeker weet dat je wilt trouwen. Ik persoonlijk ben nooit echt tegen samenwonen geweest, maar zie er vooral het nut niet van in, en hoewel ik samenwonen niet per se afkeur ben ik wel een groot voorstander van het huwelijk. Dus samenwonen als doel op zich, als eindstation, keur ik wel af. Enkele losse overwegingen:

1. Trouwen op je 20e is inderdaad aan de jonge kant, maar als de leeftijd het enige bezwaar is, kan je ook concluderen dat je de uitzondering bent die de regel bevestigt. Ik ken mensen die op hun 20e trouwden, daarna nog een hele ontwikkeling doormaakten (wat vaak nog gebeurt na je 20e), uit elkaar groeiden of zelfs weer gingen scheiden. Ik ken ook mensen bij wie het gewoon goed ging.

2. Ik heb helaas geen link naar het onderzoek voor je, maar heb wel meerdere keren gehoord dat onderzocht is of samenwonen van tevoren tot stabielere huwelijken leidt, en uit dat onderzoek is gebleken dat dit niet zo is. Of zelfs het tegendeel, als ik het goed heb, dus dat mensen die trouwen zonder eerst samen te wonen, vaak een stabieler huwelijk hebben dan mensen die dat wel doen.

3. Ook als je bv bij elkaar in de stad/ het dorp, of zelfs in dezelfde wijk gaat wonen, kan je elkaar vaak zien. Mijn vrouw en ik woonden op 100 meter van elkaar en eigenlijk aten we altijd samen, we werden alleen niet naast elkaar wakker, maar zagen elkaar elke dag meerdere uren. Ook als je gaat samenwonen moet je partner zichzelf tot op zekere hoogte zelf redden, want je kunt niet altijd bij hem zijn. Ik denk niet dat dit veel verschil maakt met de situatie als hij apart woont.

4. Je kunt samen voor twee of drie weken op vakantie gaan, dan leer je elkaar beter kennen en heb je ook een kortstondige ervaring met hoe het is om samen een "huishouden" te runnen. Of doe dit een paar keer, je bent 20, dus op zich kan je er nog 2 of 3 vakanties aan wijden voor je besluit te trouwen.

[Eefz 0]

Hey Jacolien,

Ik vind het ten eerste heel positief hoe je nadenkt over het samenwonen/trouwen. Je klinkt heel serieus en weloverwogen.

Ik ben 18 jaar en gelukkig getrouwd. Dat maakt misschien wel duidelijk wat mijn standpunt is. Ik ben vóór trouwen voordat je gaat samenwonen (en voor je seks hebt, wat er ook zijdelings mee te maken heeft.) Mijn man en ik zijn zo jong getrouwd omdat we o.a. samen verder willen en "altijd" bij elkaar willen zijn, maar niet ongetrouwd willen samenwonen. Dat zou ik jou ook van harte aanraden.

Maar natuurlijk is jouw situatie anders. Ik kan me goed voorstellen dat je meer zekerheid wilt hebben voordat je trouwt. Samenwonen lijkt misschien de makkelijkste manier daarvoor. Of het de beste is weet ik niet. Wel ben ik van mening dat de Bijbel spreekt over deze volgorde:

1. ouders verlaten

2. vrouw(/man) aanhangen

3. één worden.

Ik denk dat het erg gezegend wordt als je deze volgorde aanhoudt...

Wat voor jullie misschien een optie is, is dat hij wel naar Nederland komt en ook in de buurt gaat wonen. Dan kunnen jullie elkaar veel opzoeken, elkaar steeds beter leren kennen en kun je hem helpen inburgeren, maar heb je ook nog je eigen plekje. Je hoeft dan ook niet in één keer te wennen aan elkaar in één huishouden (wat best wat aanpassingsvermogen kost). Hij moet zich immers al aardig aanpassen aan een nieuwe cultuur, dat kan al heftig genoeg zijn denk ik.

Nou ja, dat was wat van mijn mening...

Hartelijke groetjes en succes met je beslissing!

Eva

P.S. Ik had deze post al geschreven voor de vorige reactie, maar ik kan me juist in die vorige reactie dus wel vinden. Vond 't alleen zo zonde om m'n eigen getypte spul weg te halen @=)

[Taam 1]

Hey Jacolien, lees anders deze topics eens door, wellicht kan het je helpen

samenwonen?

samenwonen verkeerd

Ik kan je niet zoveel tips geven, maar wens je wel sterkte met deze beslissing

[Arusselgorn 0]

Los van het religieuze aspect, lijkt het je wel verstandig om samen te gaan wonen vóór je op financieel en relationeel gebied een stevige basis te hebben? Wat dat betreft is het namelijk niet veel minder ingrijpend dan trouwen; het enige verschil is dat je dan makkelijker weer uit elkaar kan.

[Eli7 0]

Quote:

Op woensdag 30 januari 2008 14:42:17 schreef Jacolien het volgende: Als ik trouw wil ik tegen God kunnen zeggen: dit is de man waar ik mee wil leven en daar ben ik 200% zeker van dat ik dat wil tot de dood ons scheidt.

Wellicht wil God dit wel omdraaien.

Misschien wil Hij wel tegen je zeggen dat dit de persoon is waarvan Hij 200% zeker is dat Hij jullie voor elkaar bedoeld heeft. Of misschien zegt Hij dat ook niet, dat is natuurlijk de vraag. Maar als je weet dat God jullie voor elkaar heeft bedoeld, dan kun je zeker het huwelijk aangaan, zonder dat je eerst samen gaat wonen. Sterker nog, het idee dat God jullie bij elkaar heeft gebracht (in plaats van dat jullie het zelf hebben gedaan), zal er in veel gevallen ook juist voor zorgen dat het geloof er is, dat elk probleem in de relatie te overkomen is.

Wellicht een nadenkertje.

[Dwarrel 43]

* Dwarrel zou dwarrel niet zijn als ze niet iets tegen de stroom in ging

Me is gaan samen wonen, vrij snel in de relatie. Huisje gekocht en trouwplannen gemaakt... Ik ben er vanovertuigd dat het kan werken.

Je moet kiezen wat er bij je hart past!

[Dostojevski 0]

* Thomas zou Thomas niet zijn, als hij hier niet op inging.

Quote:

Op donderdag 31 januari 2008 00:40:45 schreef Dwarrel het volgende: * Dwarrel zou dwarrel niet zijn als ze niet iets tegen de stroom in ging Me is gaan samen wonen, vrij snel in de relatie. Huisje gekocht en trouwplannen gemaakt... Ik ben er vanovertuigd dat het kan werken.

Ik heb ook niet gezegd dat het niet kán werken. Ik heb gewezen op een onderzoek waaruit blijkt dat samenwonen voor het huwelijk gemiddeld gezien juist averechts werkt.

Je kán een lang en gezond leven hebben als je een fanatieke roker bent. Is roken dan gezond? Is dat een reden om anderen te adviseren dus maar te gaan roken?

Bovendien: jij hebt niet kunnen testen hoe je relatie was verlopen als je nooit had samengewoond. Ik wil geen oordeel uitspreken over jouw keuze, daar gaat het mij niet om, maar je schept hier een beetje een eenzijdig beeld. Er zijn altijd uitzonderingen die de regel bevestigen.

Quote:

Je moet kiezen wat er bij je hart past!

En wat bij je verstand past. En je moet jezelf vooral nergens toe (laten) dwingen.

[Michie23 0]

Quote:

Op donderdag 31 januari 2008 00:36:46 schreef Eli7 het volgende: [...] Wellicht wil God dit wel omdraaien. Misschien wil Hij wel tegen je zeggen dat dit de persoon is waarvan Hij 200% zeker is dat Hij jullie voor elkaar bedoeld heeft. Of misschien zegt Hij dat ook niet, dat is natuurlijk de vraag. Maar als je weet dat God jullie voor elkaar heeft bedoeld, dan kun je zeker het huwelijk aangaan, zonder dat je eerst samen gaat wonen. Sterker nog, het idee dat God jullie bij elkaar heeft gebracht (in plaats van dat jullie het zelf hebben gedaan), zal er in veel gevallen ook juist voor zorgen dat het geloof er is, dat elk probleem in de relatie te overkomen is. Wellicht een nadenkertje.

Ben het eens met Eli7 hier, in het vleselijke bestaat er geen zekerheid dus kan je wachten tot je een ons weegt maar het komt er niet. Ook financieële zekerheid is relatief want je weet nooit hoe het met de economie gaat. De enige zekerheid vind je bij God, als Hij jullie voor elkaar bestemd heeft kan je er vanuit gaan dat het goed zit.

[Dostojevski 0]

Quote:

Op donderdag 31 januari 2008 09:36:33 schreef Michie23 het volgende: [...] Ben het eens met Eli7 hier, in het vleselijke bestaat er geen zekerheid dus kan je wachten tot je een ons weegt maar het komt er niet. Ook financieële zekerheid is relatief want je weet nooit hoe het met de economie gaat. De enige zekerheid vind je bij God, als Hij jullie voor elkaar bestemd heeft kan je er vanuit gaan dat het goed zit.

Is dat niet gewoon die 200% zekerheid waar Jacolien het al over heeft? Volgens mij praten jij/ Eli en Jacolien op deze manier langs elkaar heen. Je wilt zekerheid hebben dat het goed is, voordat je trouwt.

[GreenEyes 0]

Quote:

Op woensdag 30 januari 2008 21:00:05 schreef ThomasM het volgende: 2. Ik heb helaas geen link naar het onderzoek voor je, maar heb wel meerdere keren gehoord dat onderzocht is of samenwonen van tevoren tot stabielere huwelijken leidt, en uit dat onderzoek is gebleken dat dit niet zo is. Of zelfs het tegendeel, als ik het goed heb, dus dat mensen die trouwen zonder eerst samen te wonen, vaak een stabieler huwelijk hebben dan mensen die dat wel doen.

Quote:

Op donderdag 31 januari 2008 08:49:20 schreef ThomasM het volgende: Ik heb ook niet gezegd dat het niet kán werken. Ik heb gewezen op een onderzoek waaruit blijkt dat samenwonen voor het huwelijk gemiddeld gezien juist averechts werkt. Je kán een lang en gezond leven hebben als je een fanatieke roker bent. Is roken dan gezond? Is dat een reden om anderen te adviseren dus maar te gaan roken?

Ik vond deze gesuggeerde onderzoeksresultaten - gezien mijn eigen ervaringen met samenwonen - vrij interessant en heb dus geprobeerd om ze op te zoeken. Ik kwam uiteindelijk op dit onderzoek van de universiteit van Melbourne (engelstalig).

Op basis van wat ik daarin lees lijkt het mij persoonlijk niet gerechtvaardigd om een causaal verband te leggen tussen samenwonen en de mogelijke instabiliteit van het daaropvolgende huwelijk, zoals jij, Thomas, vooral in je analogie met roken, doet.

Dit statistische feit hangt blijkbaar meer af van hoe men meet, en de karakteristieken van mensen die kiezen voor een direct huwelijk danwel hen die eerst gaan samenwonen. (Mensen die bijv. vanuit religieuze overtuiging niet eerst willen samenwonen, zoals hier ook al sprake van is, zijn ook minder geneigd te scheiden.)

Het hangt dus eigenlijk voornamelijk van het stel in kwestie en hun situatie af wat de beste 'strategie' is voor een lang en gelukkig huwelijk.

Zoals Twain en Disraeli al waarschuwden: het is altijd oppassen met statistieken.

[Eli7 0]

Quote:

Op donderdag 31 januari 2008 09:44:37 schreef ThomasM het volgende: Is dat niet gewoon die 200% zekerheid waar Jacolien het al over heeft? Volgens mij praten jij/ Eli en Jacolien op deze manier langs elkaar heen. Je wilt zekerheid hebben dat het goed is, voordat je trouwt.

Ik denk niet dat er sprake is van een langs elkaar heen praten. Ik denk dat je de vraag mag stellen op welke grond wil je zekerheid hebben? Wil je de zekerheid van dat jullie het als mensen goed aan zullen kunnen? Of wil je de zekerheid dat God in dit alles met jullie mee zal gaan en jullie niet zal verlaten? Tuurlijk kunnen die twee dingen best samengaan, maar daarmee zijn ze niet hetzelfde.

Ik denk dat de reden voor veel mensen die zo op zoek zijn naar zekerheid op het menselijke vlak, is omdat ze daarin niet meer op God durven te vertrouwen, om wat voor reden dan ook. Mijns inziens brengt de zekerheid die God je geven wil, je een veel grotere zekerheid dan een goed bij elkaar passen je ooit geven kan.

[Jyoti 0]

Zelf ben ik helemaal niet tegen samenwonen, maar in dit geval lijkt het me eigenlijk een beter idee om eerst een tijdje apart in elkaars buurt te wonen. Dat heeft dan voor mij niets te maken met wat God ervan vindt, maar vooral met het feit dat je vriend verhuist naar een ander land. Je zegt zelf dat dat voor hem vast wel aanpassen is en allicht ook niet zo simpel zal verlopen, en daarom lijkt het me wel belangrijk dat je dicht bij elkaar woont om elkaar te helpen, maar te dicht lijkt me eigenlijk niet ideaal. Mijn vrees is dat je vriend dan te erg aan je 'vasthangt'. Ik zou zeggen, laat hem ook maar een beetje moeite hebben met aanpassen, laat hem zich soms vreselijk eenzaam voelen, laat hem een beetje verloren lopen in Nederland, dat zorgt er ook voor dat hij z'n eigen weg hier zoekt en een eigen sociaal netwerk uitbouwt. Dat lijkt me gewoon een eerlijkere en gelijkwaardigere basis om later dan toch te gaan samenwonen of trouwen dan wanneer hij Nederland eigenlijk enkel heeft leren kennen via jou. Het lijkt me persoonlijk beter dat hij van in het begin ook een eigen leven opbouwt hier, zo heeft hij ook iets van zichzelf om op terug te vallen op momenten dat het wat minder gaat in jullie relatie, want of jullie nu uiteindelijk besluiten te trouwen of toch niet, moeilijke momenten zullen er vroeg of laat wel zijn.

(Ik weet het, dit zijn heel andere overwegingen die eigenlijk weinig te maken hebben met het advies waar je om vroeg, maar het lijkt me sowieso goed om over dit soort zaken ook eens na te denken.)

[Dostojevski 0]

Quote:

Op dinsdag 05 februari 2008 12:19:00 schreef Eli7 het volgende: [...] Ik denk niet dat er sprake is van een langs elkaar heen praten. Ik denk dat je de vraag mag stellen op welke grond wil je zekerheid hebben? Wil je de zekerheid van dat jullie het als mensen goed aan zullen kunnen? Of wil je de zekerheid dat God in dit alles met jullie mee zal gaan en jullie niet zal verlaten? Tuurlijk kunnen die twee dingen best samengaan, maar daarmee zijn ze niet hetzelfde. Ik denk dat de reden voor veel mensen die zo op zoek zijn naar zekerheid op het menselijke vlak, is omdat ze daarin niet meer op God durven te vertrouwen, om wat voor reden dan ook. Mijns inziens brengt de zekerheid die God je geven wil, je een veel grotere zekerheid dan een goed bij elkaar passen je ooit geven kan.

Als je overhaast en onbezonnen besluit tot een huwelijk en het blijkt een verschrikkelijk huwelijk te zijn, dan heeft God je niet ineens in de steek gelaten. Ook dáár is Hij bij, om je te steunen. De vraag "wat wil God voor mij, wil Hij dat ik trouw" komt in de praktijk neer op "wil ik echt wel trouwen met deze partner". Want, als dat wel zo is concludeer je dat God wil dat je trouwt, als het niet zo is concludeer je dat God niet wil dat je trouwt. Immers, het gebeurt "toevallig" nooit dat je een verschrikkelijke vriendin hebt en God toch wil dat je met haar trouwt.

Ik blijf er dus bij dat dit een schijntegenstelling is. Als je relatie goed is, als je 200% zeker weet dat je de rest van je leven met elkaar wilt delen, dan ervaar je dat vaak als een geschenk van God. Dat valt samen en de wereldse methoden zijn onze manier om zeker te weten dat God je relatie zegent.

[Eli7 0]

Quote:

Op dinsdag 05 februari 2008 21:55:37 schreef ThomasM het volgende: Als je overhaast en onbezonnen besluit tot een huwelijk en het blijkt een verschrikkelijk huwelijk te zijn, dan heeft God je niet ineens in de steek gelaten. Ook dáár is Hij bij, om je te steunen. De vraag "wat wil God voor mij, wil Hij dat ik trouw" komt in de praktijk neer op "wil ik echt wel trouwen met deze partner". Want, als dat wel zo is concludeer je dat God wil dat je trouwt, als het niet zo is concludeer je dat God niet wil dat je trouwt. Immers, het gebeurt "toevallig" nooit dat je een verschrikkelijke vriendin hebt en God toch wil dat je met haar trouwt.

Hosea is denk ik ook wel een uitzondering...

Quote:

Ik blijf er dus bij dat dit een schijntegenstelling is. Als je relatie goed is, als je 200% zeker weet dat je de rest van je leven met elkaar wilt delen, dan ervaar je dat vaak als een geschenk van God. Dat valt samen en de wereldse methoden zijn onze manier om zeker te weten dat God je relatie zegent.

Ik denk niet dat het een schijntegenstelling is. Voor mezelf is het iig zo dat als ik iemand leuk vind, dan bid ik daar ook veel voor. En als het dan zo is dat er ik geen vrede over krijg voor wat betreft hoe ik denk dat God er over denkt, dan is dat voor mij zeker wel een belangrijk punt dat voor mij maakt dat ik afstand houdt.

Voor mij is er dan nog steeds een heel verschil tussen of ik denk of het kan en of God mij al dan niet duidelijk maakt of het al dan niet kan. Een relatie is wat mij betreft ook een zaak van gebed en natuurlijk komt daarbij spelen dat je elkaar moet leren kennen, om er ook achter te komen of je de rest van je leven met elkaar door wil gaan. Maar dat wil niet zeggen dat God daar niet een heel belangrijke rol in kan spelen, naast wat jij zelf als mens ziet. Op mij komt het anders over alsof God er eigenlijk niet zo heel veel toe doet in wat mij betreft best belangrijke zaken zoals deze.

[Dostojevski 0]

Of je God er nu wel of niet bij betrekt: in beide gevallen groei je toe naar een moment waarop je "voor 200%" zeker weet dat je de rest van je leven samen door zult brengen. Als je die zekerheid niet hebt, dan kan je dat "er geen vrede over krijgen" noemen of je kunt het "niet 200% zekerheid hebben" noemen, maar volgens mij is het proces niet wezenlijk anders. Het proces van mensen die naar elkaar toe groeien en willen trouwen en ook het proces waarbij dat juist niet gebeurt, is naar ik geloof beïnvloed door God. Het enige verschil tussen een gelovige en niet-gelovige is dat je God wel of niet de eer geeft die Hem in deze toekomt.

[Eli7 0]

Quote:

Op dinsdag 05 februari 2008 23:58:38 schreef ThomasM het volgende: Het proces van mensen die naar elkaar toe groeien en willen trouwen en ook het proces waarbij dat juist niet gebeurt, is naar ik geloof beïnvloed door God.

Daar ben ik het vanzelfsprekend mee eens.

Quote:

Het enige verschil tussen een gelovige en niet-gelovige is dat je God wel of niet de eer geeft die Hem in deze toekomt.

En ik denk dat er daarnaast ook nog een weg is die je samen of alleen met God kunt begaan. Ik geloof dat God tot mensen wil spreken en niet alleen door de 'omstandigheden' heen. Maar goed, ik denk dat we hier gewoon van mening over blijven verschillen.