Wapens in de geestelijke wereld

[Naeva 182]

Dag allemaal,

Pas geleden las ik in een topic over de sacramenten de volgende opmerking:

Quote:

Ook hier wordt het avondmaal door de meer charismatische evangelischen gezien als een sterk geestelijk sacrament. Het brengt ons weer dichter bij God en het is een krachtig wapen in geestelijke strijd, het is iets dat zeer sterk één maakt.

Toevallig sprak ik gisteren een vriendin die aangesloten is bij een baptistengemeente en vertelde over een gebeds- en vastenweekend. Gebed en vasten zouden wapens in de geestelijke wereld zijn waarmee we de macht van Satan zouden kunnen breken en God zouden kunnen verbidden.

Ik ben hier wat onbekend mee en we hadden niet zo lang de tijd om erover door te praten, dus open ik dit topic. Als je dit leest en doop, avondmaal, gebed en vasten ook als wapens in de strijd ziet, zou je dan kunnen uitleggen wat hier nu precies mee bedoeld en waar het idee op is gebaseerd?

En als je dit niet gelooft maar wel begrijpt wat ermee bedoeld wordt, kun je dan uitleggen hoe je hier tegenaan kijkt?

Bedankt!

[Michie23 0]

Ik wil wel even iets zeggen over bidden en vasten. Dit zie je eigenlijk door heel de Bijbel gebeuren. Waarom men het vandaag de dag op veel plekke niet meer doet begrijp ik ook niet. Ik zie bidden en vasten niet zozeer als een 'wapen' maar wel als een goed middel om God de ruimte te geven in mijn eigen leven. Vasten maakt mijn geest leeg waardoor ik beter kan communiceren met God. Als dit gezamelijk wordt gedaan krijgt God alleen nog maar meer ruimte om te doen wat Hij wil. Kijk je de opwekkingsgeschiedenissen er op na dan lees je 9 van de 10 keer dat er een periode van bidden en vasten aan vooraf ging.

Met avondmaal wordt verwezen naar het bloed en het Lichaam van Jezus. Het is een feit dat satan hier absoluut niet tegen kan. Het bloed beschermt, reinigt en bevrijd ons van alle ongerechtigheden. Avondmaal is daarom een krachtig middel als je samen iets gaat ondernemen. Alles wat 'fysiek' gebeurt merkt de geestelijke wereld ook. Ik persoonlijk geloof niet zozeer in de 'wapens' van de Geestelijke strijd, deze is nl. allang gevoerd. We mogen wandelen en blijven staan in een leven van overwinning.

[Zepto 0]

in de bijbel staat niets over het vasten als WAPEN. het is wel goed, op een bepaalde manier, en brengt je inderdaad dichter bij God.

je moet wel bedenken dat vasten opzich neit iets is wat mensen dichter bij God brengt. kijk maar naar al die niet christenen die aan de lijn zijn, die worden ook niet ineens christelijk. Het is meer het vasten voor God.

Het enigste over "wapens" in de bijbel is te vinden in de "wapenrusting".

efeze 6:

10 Verder, mijn broeders, word krachtig in de Heere en in de sterkte van Zijn macht.

11 Doe de hele wapenrusting van God aan, opdat u stand kunt houden tegen de listige verleidingen van de duivel.

12 Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de machthebbers van de wereld, van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke boosheden in de lucht.

13 Neem daarom de hele wapenrusting van God aan, opdat u weerstand kunt bieden in de boze dag en na alles verricht te hebben, stand kunt houden.

14 Sta dan, nadat u uw middel omgord hebt met waarheid en het borstharnas van de gerechtigheid aangedaan hebt

15 en de voeten geschoeid hebt met bereidheid van het Evangelie van de vrede.

16 Neem bovenal het schild van het geloof op, waarmee u alle vurige pijlen van de boze zult kunnen uitblussen.

17 En neem de helm van de zaligheid en het zwaard van de Geest, dat is Gods Woord,

18 terwijl u bij elke gelegenheid met alle gebed en smeking bidt in de Geest en daartoe waakt met alle volharding en smeking voor alle heiligen.

Hierin wordt gezegd dat het eigenlijke echte wapen Gods woord is.

[Robert Frans 1.542]

Quote:

je moet wel bedenken dat vasten opzich neit iets is wat mensen dichter bij God brengt. kijk maar naar al die niet christenen die aan de lijn zijn, die worden ook niet ineens christelijk.

Sjaloom Zepto,

Er is dan ook een fundamenteel verschil tussen vasten en weinig eten. Want vasten brengt je wel degelijk dicht bij God, maar enkel weinig tot misschien wel niets eten niet per se. Vasten heeft namelijk te maken met versterven voor God, met het even niet meteen willen gehoorzamen aan je dagelijkse behoeften en die tijd gebruiken voor bezinning.

Vasten heeft dan ook niet per se met eten te maken, maar met versobering. Met het niet altijd vanzelfsprekend je zin volgen, maar je des te meer op God richten en op je naasten, en zo je gebed ook kracht bij zetten. Dat is iets heel anders dan lijnen. Eén ding heeft het wel gemeen met lijnen: het moet wel echt verantwoord gebeuren, zonder er blijvend letsel aan over te houden.

[Levi 145]

Propaganda voor de Islam en een daarop volgende off-topic reactie verwijderd.

[Eli7 0]

Het idee van het vasten is dat je je daarmee losmaakt van je dagelijkse beslommeringen. Vasten is in min ogen dan ook niet enkel een niet eten, maar het is veel ruimer, het is een afstand nemen van ongeveer alles wat je normaal zo heel erg bezig houdt. En dan vooral om in plaats daarvan de tijd te nemen om te bidden tot God, Zijn woord te lezen, om de focus te verplaatsen van wereld naar Hemel.

Het hele idee dat vasten dan zo krachtig maakt, is simpelweg het idee dat je dicht bij God bent, je meer de tijd neemt om te luisteren en dat je de stoorzenders zoveel mogelijk uit de weg ruimt. Het is ook een verklaring van jezelf tov dat je in Zijn dienst wilt staan.

Ik heb zelf ook een aantal keer gevast en mijn ervaring is iig dat het zo werkt. Het waren meestal specifiek dingen waarvoor ik vastte en altijd zag ik verandering in de periode die daarop volgde. En dan op een andere manier dan die je ook wel ziet als antwoord op gewoon gebed.

Mijns inziens is het vasten vooral een instrument dat de 'werkelijke' geestelijke wapens krachtiger maakt. Want de echte wapens, zijn zoals genoemd het zwaard van het geloof, het pantser der gerechtigheid, de helm van de redding etc, zoals genoemd in Efeze 6.

[Naeva 182]

Bedankt voor jullie reacties

Waar ik persoonlijk wat moeite mee heb, is het idee dat wij iets zouden moeten doen om ervoor te zorgen dat God gaat "werken". God gaat zijn gang, Hij is altijd dichtbij, Hij doet wat Hij wil. Het vasten is er eerder een manier om onze aandacht te richten op God, niet andersom. Ik denk dat het ook wel een taalkwestie is, hoor, ik stel me er misschien dingen bij voor die niet zo bedoeld worden. Maar ik merk wel dat daar en soort cultuurkloof zitten tussen mij en sommige wat minder gereformeerde mensen.

Quote:

Op woensdag 05 december 2007 17:26:59 schreef Michie23 het volgende: Ik persoonlijk geloof niet zozeer in de 'wapens' van de Geestelijke strijd, deze is nl. allang gevoerd.

Dat was ook mijn gedachte.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 06 december 2007 18:21:47 schreef Hester het volgende: Waar ik persoonlijk wat moeite mee heb, is het idee dat wij iets zouden moeten doen om ervoor te zorgen dat God gaat "werken". God gaat zijn gang, Hij is altijd dichtbij, Hij doet wat Hij wil. Ik denk dat het ook wel een taalkwestie is, hoor, ik stel me er misschien dingen bij voor die niet zo bedoeld worden. Maar ik merk wel dat daar en soort kloof zitten tussen mij en sommige wat minder gereformeerde mensen.

Wat vind jij van het beeld van de 'lijdende Christus' dan?

Je hebt overigens wél gelijk, ik denk dat op dit punt er een groot verschil is tussen katholieken en Protestanten.

Instinctief zou ik zeggen dat wat jij bovenstaand zegt, wat juridisch aandoet. Op zich is het niet onwaar ansich, maar wel onvolledig denk ik. Vergelijk het met de gedachtegang dat God ons niet 'nodig' heeft, ja, juridisch beredeneerd klopt dat wel, maar uit het ogpunt van liefde bezien, heeft Hij ons weldegelijk 'nodig'.

Zo is het ook met het 'werken' van God. Wat hier oo parten speelt is het verschil tussen God's viewpoint en dat van ons. Vanuit het eerste gedacht, zou je, als je een bepaalde visie van predestinatie aanhangt, inderdaad kunnen zeggen dat de strijd al gestreden is. Maar dat is een even metafysische als nutteloze opmerking. Want het is niet ons perspectief, dus moeten we er ons ook maar niet zoveel mee bezig houden denk ik.

Als we echter vanuit ons perspectief kijken, dan is de geestelijke strijd nog in volle gang, en ervaren we dat wij partij kunnen kiezen in die strijd en dat God ons daar hulpmiddelen voor geeft.

[Robert Frans 1.542]

In Efeziërs wordt de strijd tegen de zonde afgebeeld als een oorlog tegen duistere machten. Je kunt je tegen de zonde wapenen door rechtvaardigheid, trouw, geloof, dat soort gaven die God je wil geven als je met Hem meegaat. Want als je steeds het goede kiest, verdrijf je steeds ietsjes meer kwaad in jezelf, totdat je heilig bent en het kwaad geen kans meer bij jou maakt. Of hij nu in de vorm van een engel komt, of in de vorm van een verzoeking, maakt dan niet meer uit.

Sommige charismatische gelovigen geloven dat in een eredienst klappen, zingen, juichen, vlaggen, in tongen bidden, soaken en dergelijke manifestaties ook een soort van wapens zijn, om door intensieve aanbidding van God een dreun in de geestelijke wereld uit te delen. Ik zelf denk dat dat niet zozeer wapens zijn, maar zaken waar mensen gewoon behoefte aan hebben en ze kan helpen dichter tot God te komen. Of juist verder van Hem af, als er bewust of onbewust misbruik van wordt gemaakt.

[Naeva 182]

Quote:

Op donderdag 06 december 2007 18:30:09 schreef Pius_XII het volgende: Instinctief zou ik zeggen dat wat jij bovenstaand zegt, wat juridisch aandoet. Op zich is het niet onwaar ansich, maar wel onvolledig denk ik. Vergelijk het met de gedachtegang dat God ons niet 'nodig' heeft, ja, juridisch beredeneerd klopt dat wel, maar uit het ogpunt van liefde bezien, heeft Hij ons weldegelijk 'nodig'.

Dat is niet instinctief, je zit gewoon weer met dat Calvinistische spook in je hoofd.

Quote:

Als we echter vanuit ons perspectief kijken, dan is de geestelijke strijd nog in volle gang, en ervaren we dat wij partij kunnen kiezen in die strijd en dat God ons daar hulpmiddelen voor geeft.

Ja, tsja, strijden in de geestelijke strijd... het zegt mij zo weinig. Als ik zoveel te strijden heb tegen mezelf in de gewone simpele dingen, kom ik dan ook nog aan het rechtstreeks bestrijden van de Satan toe? Het klinkt me soms zo ver en magisch in de oren, terwijl het echt bedreigende kwaad veel dichterbij is.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 06 december 2007 22:25:14 schreef Hester het volgende: Dat is niet instinctief, je zit gewoon weer met dat Calvinistische spook in je hoofd.

Zou kunnen, goed, dat was dan ongefundeerde speculatie van mijn kant.

Quote:

Ja, tsja, strijden in de geestelijke strijd... het zegt mij zo weinig. Als ik zoveel te strijden heb tegen mezelf in de gewone simpele dingen, kom ik dan ook nog aan het rechtstreeks bestrijden van de Satan toe? Het klinkt me soms zo ver en magisch in de oren, terwijl het echt bedreigende kwaad veel dichterbij is.

Ja maar meis, dat is hetzelfde! Dat is de satan bestrijden!

(haha toch weer een Protestant betrapt op dichotomiëen-denken )

[Naeva 182]

Quote:

Op donderdag 06 december 2007 22:28:59 schreef Pius_XII het volgende: Ja maar meis, dat is hetzelfde! Dat is de satan bestrijden!

Ja, hehe, dat bedoel ik dus

M.a.w.: De satan is geen LOTR-achtig spook dat je met wat rituelen kunt verzwakken, hij is concreet aanwezig in je leven en dat is de plaats waar je hem kunt bestrijden.

[Eli7 0]

Quote:

Op donderdag 06 december 2007 22:31:33 schreef Hester het volgende: [...]Ja, hehe, dat bedoel ik dus M.a.w.: De satan is geen LOTR-achtig spook dat je met wat rituelen kunt verzwakken, hij is concreet aanwezig in je leven en dat is de plaats waar je hem kunt bestrijden.

Klopt.

Maar wat dan wellicht meer exclusief charismatisch is, is het idee dat die strijd er niet alleen is om ieder persoonlijk, maar ook om dingen die daar zeg maar boven staan. Strijd in om de eenheid van de kerk als geheel (daar kunnen jullie je vast nog wel wat bij voorstellen ), strijd bijvoorbeeld om een natie, strijd in de zin van wat het leidende gedachtegoed is binnen een samenleving en ga zo maar door. Ik denk zelf eerlijk gezegd dat elk onderdeel van deze samenleving, alles van deze schepping, dat dat deel uitmaakt van de strijd die er gevoerd wordt tussen goed en kwaad.

[Niekname 0]

Vasten en bidden zijn niet zozeer wapens. Het zijn belangrijke onderdelen van het christenzijn. Je stelt je afhankelijk op.

Afhankelijk en open voor de boodschap van God voor jou.

Als wij zouden moeten strijden dan zijn we goed de sjaak. Nee we moeten gaan doen wat God wil dat we doen... het accent wordt dan verschoven naar God. Niet wij maar Hij. Wij zijn als het ware het werktuig van God. Het enige wat wij moeten doen is het willen zijn. En ja wij moeten een strijd strijden en de wapenrusting aantrekken... maar dat moeten we niet zelf willen en zelf de stoere krijger uithangen. De focus moet op God blijven en zonder Hem kunnen we niets. Onze wapenen komen allemaal van God en de strategie voor de strijd moet ook van God komen. Wat wij moeten doen is datgene wat God van ons vraagt. Om daar achter te komen is gebed en vasten een middel.

[mysterieus2000 0]

Vasten is wel degelijk een wapen in de geestelijke strijd.

Maar dit geslacht vaart niet uit dan door bidden en vasten. (Mat. 17:21)

Terwijl Jezus, Johannes, Petrus en Jacobus op een berg waren en daar een heel intieme ontmoeting met God hadden, probeerden een aantal van Jezus discipelen een boze geest uit te drijven. Maar dit lukt hen niet.

Wanneer Jezus ter plaatste komt drijft hij de boze geest uit. Dan zegt Hij het bovenstaande vers.

In Efeze 6 staat er nog een hele wapenuitrusting.

Opb 12:11 Onze broeders hebben hem overwonnen, doordat het Lam Zijn bloed voor hen gegeven heeft en doordat zij daar in hun spreken van hebben getuigd. Zij waren bereid hun leven ervoor te geven.

Het vieren van het avondmaal is een bevestiging van het verbond dat God met ons heeft en dat overwinning geeft op de aanklager (die uit de hemel gegooid is => satan)

[Michie23 0]

Jezus had een leven van bidden en vasten en zie daarom vasten niet als een wapen. Vandaag de dag vasten er maar weinig gelovigen dus dat zou betekenen dat ze geen geestelijke strijd hebben?

[mysterieus2000 0]

We hebben wel strijd maar we winnen niet altijd. Jezus is echter de grote overwinnaar, misschien wel juist omdat hij zoveel bad en vastte.

Wapens worden juist gebruikt in een strijd. Een strijd moet gevochten worden.

[Nunc 0]

Quote:

Op woensdag 05 december 2007 17:26:59 schreef Michie23 het volgende: Ik wil wel even iets zeggen over bidden en vasten. Dit zie je eigenlijk door heel de Bijbel gebeuren. Waarom men het vandaag de dag op veel plekke niet meer doet begrijp ik ook niet.

we hoeven niet meer te vasten, omdat Jezus bij ons is:

lukas 5:

33 Ze zeiden tegen hem: ‘De leerlingen van Johannes vasten dikwijls en zeggen hun gebeden, zoals ook de leerlingen van de farizeeën doen, maar die van u eten en drinken maar.’ 34 Jezus zei: ‘U kunt toch niet verlangen dat de bruiloftsgasten vasten zolang de bruidegom bij hen is? 35 Maar er komt een dag dat de bruidegom bij hen wordt weggehaald, en dan is het hun tijd om te vasten.’

Jezus ging bij de discipelen weg toen Hij gekruisigd werd, maar na de opstanding beloofde Hij dat Hij bij de gelovigen zou zijn: "En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld." (Mat.28:20)

Reken maar dat er reden tot vasten was nadat Jezus gekruisigd was. De discipelen zijn dan bij elkaar om hun verdriet te verwerken. Nu is Jezus bij ons (door Zijn Heilige Geest) en is vasten niet nodig. Het mag uiteraard wel, maar dat is een ander verhaal.

[Niekname 0]

Is vasten daarom niet een beeld van afhankelijkheid en verwachting... ook het verhaal van die demonen uitdrijven in ogenschouw nemend?

[mysterieus2000 0]

Vasten is zeker geen magische formule. Het verandert jezelf, je bent minder verbonden met het natuurlijke en meer verbonden met het geestelijk.

Je hoort beter de stem van de Heer.

[Timon 0]

Vasten is geen wapen zoals in de wapenrusting. Het is een manier om je meer op God te richten. Niet door constant op je hongerige maag te letten, maar juist telkens daardoor herinnerd te worden aan de reden van je vasten.

Wel is het zo dat veel christenen met een meer specifieke "bevrijdingsbediening" met behoorlijke regelmaat vasten, met het oog op Marcus 9:29 (Statenvertaling, in NBG en NBV wordt het niet expliciet genoemd)

En vasten is er uiteraard niet op gericht om God te veranderen, maar onszelf. Het draait niet om ons, maar om Hem