Wat ik wil = wat God wil

[Dostojevski 0]

Quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 21:44:19 schreef Snow het volgende: Dat zeg ik ook niet, hij tolereerd lang niet alles en dat weten we allemaal, want we kunnen allemaal lezen. Maar geloof jij dan niet dat God het beste met je voorheeft? Dat hij van je houd en het beste voor je wilt, en ook wilt dat je gelukkig bent?

Die eerste twee iig wel.

Maar als ik intens gelukkig word van het bewerken van mijn buurvrouw met een samurai-zwaard, dan vermoed ik dat God liever heeft dat ik depressief ben.

Ik denk dat God wil dat je als mens tot je recht komt. Ik kom tot mijn recht zoals ik ben: wispelturig, naïef, zo nu en dan wat depressief - maar dat voedt wel weer andere zaken zoals mijn creativiteit, zelfreflectie, levenservaring enzo. Ik denk dat het een zegen is dat ik lang niet altijd gelukkig ben.

Voorbeeld: die momenten waarop mijn leven veranderde, ten goede, waarop mijn kijk op de zaken een wending nam, ik nieuwe inzichten kreeg over mezelf enzo... dat waren nu bepaald niet de momenten waarop ik me gelukkig voelde.

[Timon 0]

God heeft ons gemaakt om een levende relatie met Hem te hebben. Door echt met God bezig te zijn, beantwoordt je in feite aan het doel van je schepping. Dat is je ultieme levensvervulling en het verwezenlijken van dit doel is een bron van echt geluk.

God wil dus dat we gelukkig zijn, maar Hij wil wel dat we dat geluk in Hem zoeken. De menselijke geest heeft echter de neiging om geluk in alles te zoeken, behalve God. Geld, macht, goedkope seks, drugs en alcohol... Het zijn allemaal surrogaatmiddelen die satan maar al te graag aanbied om ons maar tevreden te houden en ons ervan te weerhouden ons op God te richten.

Dus juist omdat dit dingen zijn waar veel mensen naar streven wil God vaak niet hetzelfde voor ons als wijzelf willen. Dat is niet om ons te plagen, maar omdat Hij als Schepper weet dat deze dingen ten diepste niet onze verlangens kunnen bevredigen. Deze "wereldse" dingen doen niets anders dan de leegte in ons hart wanhopig proberen te dempen en houden ons af van God.

Dus wat wij willen is lang niet altijd wat God voor ons wil. Maar zoals er in Jer 29,11 staat "Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven."

God heeft dus wel ons geluk voor ogen, maar Hij wil dat we dat in Hem zoeken (Zoek je geluk bij de HEER, hij zal geven wat je hart verlangt - Ps 37,4) en we een relatie met Hem hebben.

Maar is wat wij willen dan nooit wat God wil? Dat ligt eraan of de Heilige Geest in je woont. De Heilige Geest wekt een verlangen naar God in ons op. Zo kunnen we verlangen naar die intimiteit met God. Zo ook David, die vervuld was van de Heilige Geest en schreef "Naar u, HEER, gaat mijn verlangen uit" (Ps 25,1)

Als we naar God verlangen, Zijn woorden tot ons willen nemen, Hem beter willen leren kennen, niets liever doen dan tijd met Hem doorbrengen en Hem te delen met de mensen om ons heen, is dat Gods Geest die in ons werkt en is wat wij willen wel degelijk wat God wil.

Dan nog even een kleine disclaimer: De "wereldse" dingen die ik noemde hoeven ook niet altijd perse verkeerd te zijn. Macht, mits goed gebruikt kan goed zijn. Geld kunnen we heel goed gebruiken voor de praktische zaken in Gods koninkrijk. Een biertje op zijn tijd is echt geen zonde. Het moge dan ook voor zichzelf spreken dat het hier ging om een gerichtheid op deze dingen, dat het in feite hetgeen is waar we ons geluk in zoeken.

[dingo 166]

God wil onze vader zijn en dat betekend dat je gelukkig bent! Alleen kan ik als vader je vertellen dat de ideeën van mijn zoontje over gelukkig zijn, bijvoorbeeld door de hele speelgoedwinkel mee naar huis te nemen, niet helemaal overeenstemmen met mijn ideeën over wat goed voor hem is. Maar ik zal idd nooit stenen voor brood geven zoals Jezus opmerkt.

[GenW 0]

Quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 20:29:12 schreef Dostojevski het volgende: Toch vind ik dat moeilijk, hoewel ik persoonlijk achter wat Timon zegt sta, om te suggereren dat niet-christelijke mensen niet "werkelijk" gelukkig zijn. Ik spreek liever alleen voor mezelf.

Sterker nog, de bijbel is doorspekt van gelovige mensen die God proberen te volgen over de hobbelige weg van het bestaan heen en steeds weer aanlopen tegen allerlei obstakels terwijl het de de goddelozen voor de wind gaat. Lees bijvoorbeeld psalm 10 eens, dat is een schreeuw om hulp naar de hemel van een psalmdichter die met zijn neus op de realiteit van de aardse ellende is gedrukt. Naar aardse begrippen en mogelijkheden is het niet zo dat de mens die God veracht niet gelukkig is. Sterker nog, in zijn overmoed denkt hij zelfs God niet van node te hebben.

Lees de klaagliederen van Jeremia en zie de enorme ellende die Jeremia over zich uit gestort krijgt. Of de nood van Job die in zijn nood zelfs de dag van zijn geboorte vervloekt.

Of neem Paulus die ondanks zijn vurige prediking en grote geloof ook nog altijd een 'doorn in het vlees' heeft. Zou dat naar aardse begrippen een gelukkig mens zijn geweest? Vervolgd, gevangen gezet, medestanders die hem in de steek laten, een opsomming van allerlei zware lasten die op de rug van deze gelovig is gelegd. En toch, toch vindt Paulus de kracht om door te gaan en te blijven getuigen van Christus.

Is dat dan wat Jezus belooft? Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en ik zal u rust geven... Zien wij dat terug in de verhalen van gelovigen? Vervolging, bijna het tegenovergestelde van rust was één van de eerste dingen waar de christelijke gemeente mee werd geconfronteerd.

Wat Christus belooft is geen aards geluk. Geen grote economische voorspoed is de beloning voor de christen. Ook geen leven dat over rozen gaat, waar geen vuiltje aan de lucht is. Nee, de belofte van Christus is niet een soort 'zwitsers-leven gevoel', een goed pensioen, een verzekering van een gelukkig leven hier op aarde. Nee, Christus biedt ons uitzicht op iets wat veel waardevoller is en daarom weten wij ons zelfs in de grootste ongelukken getroost:

Ik weet waar mijn geloven

onwrikbaar vast in staat,

als alles wordt verstoven.

Ik weet wat niet vergaat.

Wat stand houdt als tot scherven

de wereld zal vergaan

wat glans houdt in het sterven

en eeuwig zal bestaan.

Dat uitzicht, dat geeft rust. En het maakt je waarschijnlijk niet rijk, het is geen garantie voor geluk of voorspoed, maar het geeft vrede in je hart. En als Timon dat bedoelt met 'werkelijk gelukkig' dan ben ik het volledig met hem eens. Maar het neemt niet weg dat je naar aardse begrippen best ongelukkig genoemd kan worden.