Werkt God door emotie heen?

[Annatar 0]

Admod note: Offtopic reacties verwijderd. Vanaf nu ontopic blijven en de sfeer vriendelijk houden aub.

[Robert Frans 1.542]

Emoties zijn in principe niet meer dan reacties van je lichaam, opgeroepen door situaties of door gedachten die in je opkomen. Of op manifestaties van God. Denk aan de instorting van de heilige Geest, of bij een ziekenzalving. In principe voel je niet Zijn werking, omdat deze zuiver geestelijk is.

Maar je lichaam kan er wel op reageren, mede afhankelijk van hoe jij er tegenover staat, en soms heftig ook. Dan ervaar je emotie. Het is dan niet per se zo dat God dan dichter bij je is. Gods kracht blijft Gods kracht en zoiets als een sacrament blijft gewoon werken, ongeacht of je er iets van voelt of niet. Daarom is vertrouwen zo belangrijk, en dan wel in God en niet in je emoties.

Ik heb daarom niet echt het idee dat God door emotie heenwerkt. Daarvoor zijn emoties te grillig, te onvoorspelbaar en veel te wisselvallig. Terwijl God juist een prachtige orde heeft geschapen en vooral door die orde heenwerkt. Wel werkt God in deze wereld en daar kun je dan dus emotioneel op reageren. Je kunt een gevoel van totale verlorenheid krijgen, of juist van intense vrede.

Net zoals je ook emotioneel kunt reageren op een ontroerend muziekstuk (christelijk of niet), of gewoon een prachtig landschap dat je ziet. De muziek is gewoon de muziek en het landschap gewoon het landschap. Zij doen niets anders dan zijn wie ze zijn, maar je lichaam kan er dus op reageren als je het heel mooi of juist verschrikkelijk vindt.

Wel heb je altijd nog iets als je geweten. Je geweten is de plaats waar God heel intiem tot je kan spreken. Tenminste, als je er voor openstaat en dus echt bereid bent aandachtig naar je geweten te luisteren. Je kunt je dan schuldig voelen of juist verheugd over een bepaalde keuze. Maar ook dan wordt je mijns inziens niet door je emoties geleid, maar door de gedachten erachter.

Zijn emoties dan volstrekt nutteloos en onbruikbaar? Nee, dat niet. Ze zijn zeer belangrijk om uiteenlopende redenen. Ze maken het mogelijk om je te uiten en ze zorgen er hier en daar voor dat het eenvoudiger is om te blijven geloven in Gods kracht. Maar ik heb dus niet het idee dat God echt door emoties heenwerkt, omdat emoties gewoon zo onberekenbaar zijn als ze maar kunnen zijn.

[Eli7 0]

Quote:

Op maandag 19 maart 2007 00:28:49 schreef RobertF het volgende: Emoties zijn in principe niet meer dan reacties van je lichaam, opgeroepen door situaties of door gedachten die in je opkomen. Of op manifestaties van God. Denk aan de instorting van de heilige Geest, of bij een ziekenzalving. In principe voel je niet Zijn werking, omdat deze zuiver geestelijk is.

Zo laag zou ik ze nou ook weer niet plaatsen.

God zelf heeft ook emoties is mijn stellige overtuiging en dat zijn bij Hem dan geen lichamelijke reacties ga ik vanuit.

Quote:

Maar je lichaam kan er wel op reageren, mede afhankelijk van hoe jij er tegenover staat, en soms heftig ook. Dan ervaar je emotie. Het is dan niet per se zo dat God dan dichter bij je is. Gods kracht blijft Gods kracht en zoiets als een sacrament blijft gewoon werken, ongeacht of je er iets van voelt of niet. Daarom is vertrouwen zo belangrijk, en dan wel in God en niet in je emoties.

Toen God bij Abraham op bezoek ging, was Hij eigenlijk ook niet opeens dichter bij Abraham dan voorheen. God had ook gewoon door Mozes heen blijven werken zonder zijn gesprekken met God, van aangezicht tot aangezicht. Dat is op zich niet waar het om gaat.

Het idee is dat wij als mensen God mogen leren kennen, een relatie met Hem mogen opbouwen. Dat dat zelfs de reden is waarom Hij naar deze Aarde is gekomen om Zichzelf te geven. En in mijn ogen zijn emoties onmisbaar in een relatie en in die zin ook onmisbaar in onze relatie met God.

Als iemand dan ook nooit iets ervaart in Zijn relatie met God, ga ik me dan ook echt wel achter de oren krabben.

Quote:

Ik heb daarom niet echt het idee dat God door emotie heenwerkt. Daarvoor zijn emoties te grillig, te onvoorspelbaar en veel te wisselvallig.

Hoezo zouden emoties grillig en onvoorspelbaar zijn? Een mens verblijdt zich over het goede, heeft verdriet over het kwade, vind liefde bij Hem die hem liefheeft. Daar komen allemaal emoties bij kijken, die in mijn ogen niet grillig of wisselvallig zijn.

Quote:

Terwijl God juist een prachtige orde heeft geschapen en vooral door die orde heenwerkt. Wel werkt God in deze wereld en daar kun je dan dus emotioneel op reageren. Je kunt een gevoel van totale verlorenheid krijgen, of juist van intense vrede.

En in die orde koos God er ook voor om daar emoties een plaats te geven is mijn overtuiging.

Ik beschouw zelf de emoties die ik heb, als een enorme toegevoegde waarde in mijn (geloofs)leven. Juist omdat zij iets weergeven van de diepte/hoogte die het geloof kan hebben.

Quote:

Net zoals je ook emotioneel kunt reageren op een ontroerend muziekstuk (christelijk of niet), of gewoon een prachtig landschap dat je ziet. De muziek is gewoon de muziek en het landschap gewoon het landschap. Zij doen niets anders dan zijn wie ze zijn, maar je lichaam kan er dus op reageren als je het heel mooi of juist verschrikkelijk vindt.

Prachtig toch?

Volgens mij precies zoals God dat bedoeld heeft, dat we mogen genieten van al het moois dat Hij ons geven wil.

Quote:

Wel heb je altijd nog iets als je geweten. Je geweten is de plaats waar God heel intiem tot je kan spreken. Tenminste, als je er voor openstaat en dus echt bereid bent aandachtig naar je geweten te luisteren. Je kunt je dan schuldig voelen of juist verheugd over een bepaalde keuze. Maar ook dan wordt je mijns inziens niet door je emoties geleid, maar door de gedachten erachter.

Ten diepste word je denk ik geleid door je hart, door God, als jouw hart aan Hem toebehoort. En ik denk ook dat de emoties hun grond vinden in het hart. De stem in je hart gaat in mijn ogen boven die van het verstand en het gevoel. Met je hart kun je namelijk beide aansturen. God spreekt tot je hart en dat kan prachtig mooie gedachtes en emoties tot gevolg hebben.

Maar je kunt de stem niet van de emoties loskoppelen denk ik, omdat die emoties ook hun grond vinden in het hart, denk ik dat die emoties en Gods stem vaak op een mooie/bijzondere manier met elkaar verweven zijn. Je kunt ze zeg maar niet van elkaar scheiden. Omdat de emotie die erbij hoort ook de emotie is die God er aan heeft willen geven, omdat Hij die emotie er ook bij heeft. En in die zin kan God in mijn ogen zeer zeker door emotie spreken.

Quote:

Zijn emoties dan volstrekt nutteloos en onbruikbaar? Nee, dat niet. Ze zijn zeer belangrijk om uiteenlopende redenen. Ze maken het mogelijk om je te uiten en ze zorgen er hier en daar voor dat het eenvoudiger is om te blijven geloven in Gods kracht. Maar ik heb dus niet het idee dat God echt door emoties heenwerkt, omdat emoties gewoon zo onberekenbaar zijn als ze maar kunnen zijn.

Ik ben het er op zich niet mee eens dat emoties zo onberekenbaar zijn. In mijn ogen is emotie wel iets dat je moet leren om in goede banen te leiden, samen met God ook denk ik. En dan denk ik ook dat die emoties zeer belangrijk zijn voor het juist kunnen verstaan van God. Omdat God volgens mij ook een God is van emoties. Hoe zou je God dan ooit kunnen leren kennen, als je niet Zijn emoties (zij het slechts zeer beperkt) kunt delen?

[Tybs 0]

Ik reageer zelden op topics (en ben daarom waarschijnlijk vrij onbekend voor de meeste mensen ), maar wou hier toch maar ff een paar teksten aanwijzen:

Deuteronomium 5 : 9

U mag u niet buigen voor beelden, noch hen op een andere manier vereren, want Ik ben de HERE, uw God. Ik ben een jaloerse God, Die de zonden van de vaders aanrekent aan de kinderen uit de derde en vierde generatie van hen die Mij haten.

Verder wordt in Galaten 5 vers 22 gesproken over liefde en vreugde als vruchten van de Heilige Geest.

Als God zelf jaloers is, meen ik dat Hij zeker wel door emoties heen kan werken. Overigens heb je mijns inziens positieve en negatieve vormen van jaloezie, maar dat is een andere discussie. Deze teksten geven in ieder geval drie emoties waar God mee te maken heeft, en ik denk dat er in de bijbel nog wel meer staan... zou alleen niet zo 123 weten waar.

[frodo 0]

Quote:

Op zondag 18 maart 2007 21:59:36 schreef Mark1987 het volgende: Maar goed, de vraag was dus of God door emoties heen werkt Ja ook dat doet God denk ik. Honger naar meer van God bijvoorbeeld is denk ik wel een emotie te noemen. Je verlangt naar iets, je verlangt naar meer van God in je leven, om meer van Hem te zien, om meer te ontvangen op wat voor manier dan ook. Dat is iets waardoor God gewoon heel krachtig werkt.

Maar dan vraag ik me af of het God is die op dat moment door je emotie heen werkt, of dat het de afstand tussen jou en God die door de emotie heen werkt?

Met andere woorden. Is het de persoon God die dit verlangen in je losmaakt (met een achterliggende bedoeling)? Of is het de afstand tussen jou en God die het verlangen in je losmaakt? (zonder dat er een bepaalde bedoeling achter zit)

Ik vatte de vraag in deze topic namelijk op als; maakt God een bepaalde emotie in je los met een achterliggende reden. Werkt hij op die manier door je heen om je bewust te maken, je aan te zetten tot bepaalde activiteiten ... enz.

Het antwoord op deze vraag is volgens mij nee. Emoties kunnen de afstand tussen jou en God juist vergroten als je niet oppast. Kijk naar wat er gebeurde toen adam en eva van de appel hadden gegeten. Ze lieten zich daarna leiden door de emoties schaamte (omdat ze naakt waren) en angst (voor God). Waardoor ze in eerste instantie zelf al afstand tussen hen en God creerden (ze verborgen zich)

Van alle emoties is er maar 1 die de relatie tussen ons en God weer kan herstellen. En dat is liefde. En God werkt niet door de emotie liefde heen, maar de emotie liefde is "ons kompas" waarmee we God weer "terug kunnen vinden."

[Levi 145]

- kick -

[Mark1987 0]

Quote:

Op donderdag 22 maart 2007 16:13:32 schreef Levi het volgende: - kick -

auw!

Ik zal vanavond even kijken of ik kan antwoorden, ben druk op't moment.