Omgaan met tegenslagen

[jeffrey_1989 0]

GA is in mijn ogen hier het meest van toepassing aangezien het niet al te veel over de tegenslagen zelf gaat

Ik lag net ff in mijn bed en zat wat te denken tijdens een cd die ik zat te luisteren waar een preek van Benny Hinn op was. Ik zat net te bedenken hoe wij met tegenslagen omgaan. Je kent het misschien wel. Het gaat goed in het geloof. Alles loopt, eindelijk, op rolletjes (zo lijkt het tenminste). Alleen dan krijg je ineens een tegenslag te verwerken (kan verschillen van tegenslag, het kan een ''grote'' tegenslag zijn dmv iemand verliezen maar ook door een zonde waar je maar niet vanaf komt bijvoorbeeld).

Hoe ga jij hiermee om? Ga je naar God toe om gelijk vergeving te vragen. Of doe je dat niet? Ga je naar God toe om het probleem bij Hem neer te leggen en het achter je te laten? Of ga je erbij neer zitten en erover piekeren? (waarom het nou juist jou overkomt, of waarom het nou juist die ander overkomt)

Gewoon een paar vragen die in me opkwamen. Dit topic is voor het algemeen bedoeld. Misschien zelfs om tips te vragen aan andere mensen of ze de tegenslagen kennen en hoe ze er mee omgaan. Ga zo maar door.

[robinwithaar 0]

Je kunt heel moeilijk over tegenslagen gaan zitten doen, maar daar verander je de gebeurtenis niet mee. Het kan op het moment heel vervelend en moeilijk zijn, maar ik heb altijd hulp en steun kunnen vinden. Zowel bij de mensen om me heen als bij God. In gebed kun je alles kwijt, en je mag er op vertrouwen dat God je ook hoort en om je geeft.

Zelf de mussen op de straat komen niets te kort, hoeveel meer zal God dan wel niet om jou geven? Hij zal altijd voor je zorgen en er altijd voor je zijn.

[HenkG 0]

Tegenslag brengt me bij God. Maar ja, ik ben ook geneigd om er zelf helemaal over te gaan nadenken en piekeren. Dus beiden. Maar wel in het vertrouwen dat God mij er doorheen brengt, zoals Hij al zo vaak in mijn leven heeft laten blijken.

[Naeva 182]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 20:54:45 schreef jeffrey_1989 het volgende: Je kent het misschien wel. Het gaat goed in het geloof. Alles loopt, eindelijk, op rolletjes (zo lijkt het tenminste).

Dat gevoel ken ik wel, maar vertrouw ik niet helemaal. wanneer gaat het goed met geloof? Het idee dat het allemaal wel loopt kan leiden tot een soort van zelfvoldaanheid en luiheid. Meestal houdt het ook niet zo lang aan.

Quote:

Alleen dan krijg je ineens een tegenslag te verwerken (kan verschillen van tegenslag, het kan een ''grote'' tegenslag zijn dmv iemand verliezen maar ook door een zonde waar je maar niet vanaf komt bijvoorbeeld). Hoe ga jij hiermee om?

Iemand verliezen heeft niet echt invloed op mijn geloof. Mijn ervaring is dat ik er zelf wel door stilgezet word en alle dingen of ineens heel waardevol, of ineens heel waardeloos lijken.

Quote:

Ga je naar God toe om gelijk vergeving te vragen. Of doe je dat niet? Ga je naar God toe om het probleem bij Hem neer te leggen en het achter je te laten? Of ga je erbij neer zitten en erover piekeren? (waarom het nou juist jou overkomt, of waarom het nou juist die ander overkomt)

Ik vraag me nooit af waarom mij iets slechts overkomt, eerder waarom ik altijd zo vreselijk veel geluk en voorspoed heb. Maar als er iets gebeurt wat mij pijn doet dan vraag ik me nog niet af "waarom ik?". Tegenslagen zijn dingen die gewoon gebeuren (tenminste, in mijn beleving) en het is onvoorspelbaar wie wat te verduren krijgt. Soms denk ik achteraf wel dat God mij door bepaalde gebeurtenissen heeft opgevoed en daar ben ik dan dankbaar voor. Verder pieker ik wel veel, maar niet over dingen waar ik toch geen invloed op heb.

Een zonde waar je niet vanaf kan een blok aan je been zijn, maar misschien is mijn zonde-opvatting een beetje anders dan die van jou. Zonde is in de kern geen daad, het is een staat (wat een dichterlijke creativiteit op de vroege ochtend). Een zonde is een symptoom van mijn zondigheid en ik streef ernaar om niet te zondigen, maar ik ervaar het doen van een zonde niet als een probleem dat ineens tussen God en mij in komt te staan terwijl er eerst niks aan de hand was. Er is namelijk altijd wat aan de hand.

Quote:

Gewoon een paar vragen die in me opkwamen. Dit topic is voor het algemeen bedoeld. Misschien zelfs om tips te vragen aan andere mensen of ze de tegenslagen kennen en hoe ze er mee omgaan. Ga zo maar door.

Omgaan met tegenslagen kun je leren. Ik laat me soms snel uit het veld slaan maar dwing mezelf van tegenslagen te leren en weer zo goed mogelijk verder te gaan. Ook is mijn zelfbeeld veel stabieler en iets waarheidsgetrouwer dan "vroeger", wat ervoor zorgt dat ik niet meer zo het slachtoffer ben van wat me allemaal overkomt, maar het aan kan pakken en er zo goed en zo kwaad als het gaat iets van te maken. Overigens lukt dat niet altijd.

[MamaMarieke 0]

Juist door tegenslagen kom ik dichter bij God, en wil ik naar Hem bidden!

Ik bid overal voor, als ik me rot voel,

maar ook om de Heere te danken!

Het oprechte gebed word altijd verhoord!

[HenkG 0]

Geen tegenslag

die iets vermag.

De liefde is toch sterker,

zelfs sterker dan het leven!

[Ka 0]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 22:59:22 schreef robinwithaar het volgende: Zelf de mussen op de straat komen niets te kort, hoeveel meer zal God dan wel niet om jou geven? Hij zal altijd voor je zorgen en er altijd voor je zijn.

Weet je dat de mus op de rode lijst staat en dus als een bedreigde soort wordt gezien?

link

(de laatst opgestelde rode lijst is van 2004)

[Mystique 1]

Hoe ga ik met tegenslagen om...

Ik weet het niet. Ik heb lange tijd gebeden en God gesmeekt om me met dingen leren om te gaan, God gesmeekt of ik mijn leven naar Zijn wil in mag richten. Maar ik kan het niet meer. Ik krijg geen respons.

Ik heb de kerk vaarwel gezegd, ben gestopt met belijdeniscathegesatie. Hoe kun je nu in een God geloven die goedheid predikt en ondertussen deze wereld laat bestaan? Ja, dat is de duivel. Of de mens. Ja? Is alles wat goed is van God en slecht is van de mens of de duivel? Er is immers niets goed in ons, dus alle tegenslagen die ik (en wij allemaal) te verduren hebben gekregen dat is onze eigen fout.

Ik ga met tegenslag om door er tegen te vechten. Tegenslag in het geloof vecht ik niet meer tegen. Ik klink arrogant nu: Maar ik los het zelf wel op.

[Ka 0]

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 12:45:59 schreef Mystique het volgende: Is alles wat goed is van God en slecht is van de mens of de duivel? Er is immers niets goed in ons, dus alle tegenslagen die ik (en wij allemaal) te verduren hebben gekregen dat is onze eigen fout.

Ik vind het ook verschrikkelijk stom als ik dit soort dingen hoor. Dat soort opmerkingen, die je echt heel vaak hoort, houden mij dan ook ver van het geloof. Het lijkt soms alsof men vindt dat van mensen niets goeds kan komen. Dat vind ik dus ook onzin.

Ik denk wel dat je door geloof beter kan leren omgaan met "het kwade" in je leven. Als je gelooft dat iets goed kan komen, ook al is het door jezelf, komt het -meestal- ook wel goed. En misschien bedoelen ze dat wel met als je "in Christus leeft". Door geloof wordt je gered. Als je gelooft dat er iets in jou leeft dat ervoor zorgt dat het goedkomt, zou dat nog wel eens zo kunnen zijn, denk ik.

[Corientje123 0]

Ligt misschien aan de tegenslag die ik doormaak op dat moment.

Ik denk dat ik over het algemeen altijd sterker uit een tegenslag kom, en dat ik weet dat het soms ook iets is waar ik zelf iets van leer of een volgende keer niet zou doen. Nou, is dat wel positief gezegd.. Van sommige tegenslagen snap ik zelf ook helemaal niets en heb ik naar mijn mening ook helemaal niets geleerd.

Wel is het zo dat ik het vertrouwen heb in God dat het ergens voor nodig was.

Ik denk ook dat de ene mens meer tegenslag kan verwerken dan de andere en dat wij het soms zien als oneerlijk.. Maar als die persoon waar "het allemaal zo goed mee gaat" een tegenslag te verwerken krijgt, stort die meestal helemaal in...

Ikzelf leg dingen altijd bij God, ook al snap ik er helemaal niets van zelf... Het is alleen soms moeilijk om het dan ook echt bij God te leggen en er zelf niet meer over na te gaan liggen denken ( wat overigens meestal s`nachts in bed is..)

Misschien leuk om job te lezen, zelf vind ik het een super bijbelboek..

[InBetween 0]

Ik heb er gelukkig maar weinig meegemaakt. En in de tegenslagen die ik wel heb meegemaakt was ik helemaal niet echt met God bezig, maar toch heb ik vaak het gevoel gehad dat Hij echt bij me was. En dat zijn momenten die ik nooit zal vergeten...

Of ik er sterker uit ben gekomen? Ik weet het niet...

[Naeva 182]

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 12:45:59 schreef Mystique het volgende: Hoe ga ik met tegenslagen om... Ik weet het niet. Ik heb lange tijd gebeden en God gesmeekt om me met dingen leren om te gaan, God gesmeekt of ik mijn leven naar Zijn wil in mag richten. Maar ik kan het niet meer. Ik krijg geen respons.

Quote:

Ik heb de kerk vaarwel gezegd, ben gestopt met belijdeniscathegesatie. Hoe kun je nu in een God geloven die goedheid predikt en ondertussen deze wereld laat bestaan?

Verdrietig om te horen, maar (misschien is het wel fout om zoiets zeggen) misschien is dit een stap die uiteindelijk goed kan zijn voor je geloof. Wanneer je altijd verteld is hoe het allemaal zit maar je dat niet kunt geloven, kom je op een gegeven moment op een punt dat je vastzit en niet eens meer wilt geloven. Hoe kun je geloven in een God die liefde is als jij Hem ervaart als een god van onrecht? Hoe kun je geloven in een God die naar je omziet als jij ondanks al je goede wil niets anders ervaart dan een zwart gat als je aan het bidden bent? Ik herken het. Misschien is het tijd voor een grote schoonmaak. Oude denkbeelden eruit, zorgvuldig en voorzichtig nieuwe denkbeelden aannemen. Ga zelf zoeken, Marianne. Want niet wie krampachtig een geloof probeert aan te nemen, maar wie Hem zoekt, die vindt.

Quote:

Ja, dat is de duivel. Of de mens. Ja? Is alles wat goed is van God en slecht is van de mens of de duivel? Er is immers niets goed in ons, dus alle tegenslagen die ik (en wij allemaal) te verduren hebben gekregen dat is onze eigen fout.

Niets goeds in ons? We zijn kinderen van de Vader. Jezus vond ons de moeite waard om voor te sterven en ons een hele nieuwe toekomst te geven, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Niet uit verdienste, niet omdat je goed of slecht of groen of paars bent, maar uit liefde. Je bent niet alleen met jezelf, je bent verbonden met de Eeuwige, Onveranderlijke Vader die jou heeft uitgekozen en de Enige is die je hoop geeft. Staar je niet blind op fouten en tegenslag, maar hef je ogen op naar de bergen vanwaar Zijn hulp komt, die hemel en aarde gemaakt heeft. Ook voor jou, ook om jou een uitzicht te geven.

Quote:

Ik ga met tegenslag om door er tegen te vechten. Tegenslag in het geloof vecht ik niet meer tegen. Ik klink arrogant nu: Maar ik los het zelf wel op.