Kinderen opvoeden?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 07 februari 2007 13:45:52 schreef Libanon Nakszynski het volgende: Maar waar ligt de grens tussen christelijk opvoeden en indoctrinatie?

Waar ligt de grens tussen atheistisch opvoeden en indoctrinatie?

[Libanon Nakszynski 0]

Quote:

Op maandag 12 februari 2007 18:13:19 schreef Pius_XII het volgende: [...] Waar ligt de grens tussen atheistisch opvoeden en indoctrinatie?

Gut wat scherp.

Maar moet je me toch eens uitleggen wat atheïstisch opvoeden volgens jou is.

[anastasia 0]

Quote:

Op zaterdag 30 december 2006 22:07:48 schreef kimberly-18 het volgende: [...] ik erken dat het oorlog is. er zijn nu eenmaal 2 legers actief op deze aarde. die van God en die van satan. dat wil ik mijn kinderen graag mee geven. dat betekend dat ze dus moeten leren om een actief geloofs en gebeds leven te hebben, zodat ze weten dat ze meer waard zijn dan satan en zodat ze zullen inzien dat satan alles kopieeert en verzint. de schrijver van het boek zegt niet dat de gewone dienst vol entertainment zit, hij verteld juist dat kinderen niet zo veel werkjes moeten maken, maar bijbel moeten lezen. en dat ze tijdens de aanbidding niet moeten rennen, tekenen of spelen maar God moeten aanbidden, en dat ze dat moeten leren, zoals je leert hoe je je op andere belangrijke zaken moet concentreren.

Jawel, het is oorlog, en zoals je weet is mijn dochter daar het eerste slachtoffer van. Goed geindoctrineerde jeugd is er heilig van overtuigd dat de strijd nu gestreden moet worden en dat alles wat naar duivels of demonen riekt uitgeroeid/bestreden moet worden.

Jongeren hebben hersens die nog in ontwikkeling zijn. Jongeren nemen dingen vaak letterlijker dan bedoeld door de ouders/predikant. Daarom heb ik er voor gekozen mijn kinderen de jeugdbijbel te laten lezen, informatieve boekjes over jodendom/islam/hindoeïsme/paganistische e.a. religies. Maar ook te informeren over humanisme en atheisme. Lang leve de vrije wil.

Maar je geeft ze toch waarden en normen mee? Natuurlijk, de kern van de levensbeschouwelijke stromingen die ik ken hebben allemaal "schaadt een ander niet" in één of andere vorm. doden is verkeerd is ook een vrij algemene.

Kortom, het je leren verplaatsen in een ander. Niet oordelen of je bewust zijn van het feit dat je oordeelt en nadenken over het waarom van je oordeel.

Mijn kinderen heb ik verteld waarom tandenpoetsen belangrijk is en wat de gevolgen zijn voor henzelf als ze het niet doen. Ik herinner ze eraan dat ze het moeten doen en toen ze jong waren vroeg ik altijd of ik kon helpen. Dat ze nu in hun puberteit wat laks worden, tja...de consequenties schudden ze wel weer wakker.

Mijn kinderen schotel ik groente voor en vlees, maar ze mogen 1 groente weigeren, en meestal houd ik ook rekening met hun smaak. Witlof? Dan zijn er ook worteltjes. En als ik ze echt nieuwsgierig wil maken, dan mogen ze niet eens witlof of spruitjes. Geheid dat ze het dan eens willen proberen.

Alchol verbied ik niet. Ik leg ze uit wat alcohol is en doet. Ze mogen het proeven, er mee kennismaken (een slokje dus, niet direct een complete fles breezer ofzo.

geen van mijn kinderen drinkt.

Kortom, ik probeer ze feiten te geven (en daarbij geef ik mijn idee over de feiten, maar met de medeling dat dit mijn mening is).

Ik geef ze vertrouwen. Pas als ze dat vertrouwen beschamen treed ik op. En dat vinden ze dan ook terecht.

Mijn mening zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat ik vind dat de bijbel waar is (dat voor mij de bijbel feitelijk is), maar het is een feit dat de meningen daarover verdeeld zijn.

Ik hoop dat mijn kinderen blijven zoeken en blijven vragen, open staan voor anderen en of ze daarbij christelijk worden vind ik secundair. Ik ken atheisten die een bijzonder "christelijk"leven leiden en ik ken christenen die precies het tegenovergestelde doen van wat ze preken. Mijn kinderen hoeven niet naar een kerk, maar ze mogen wel. Ik wil dat ze weten hoe ze zich in een kerk/moskee of tempel te gedragen hebben, maar dat heeft te maken met respect.

Als god mij een vrije wil heeft gegeven, dan kan ik op zijn minst mijn best doen die vrije wil ook in mijn kinderen te respecteren. Mijn opvoedingskeus is dus informeren, niet beleren, feiten zowel als mijn mening te geven en naar eer en geweten een scheiding tussen die twee aan te brengen.

[Libanon Nakszynski 0]

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 02:18:15 schreef anastasia het volgende: [...] Jawel, het is oorlog, en zoals je weet is mijn dochter daar het eerste slachtoffer van. Goed geindoctrineerde jeugd is er heilig van overtuigd dat de strijd nu gestreden moet worden en dat alles wat naar duivels of demonen riekt uitgeroeid/bestreden moet worden. Jongeren hebben hersens die nog in ontwikkeling zijn. Jongeren nemen dingen vaak letterlijker dan bedoeld door de ouders/predikant. Daarom heb ik er voor gekozen mijn kinderen de jeugdbijbel te laten lezen, informatieve boekjes over jodendom/islam/hindoeïsme/paganistische e.a. religies. Maar ook te informeren over humanisme en atheisme. Lang leve de vrije wil. Maar je geeft ze toch waarden en normen mee? Natuurlijk, de kern van de levensbeschouwelijke stromingen die ik ken hebben allemaal "schaadt een ander niet" in één of andere vorm. doden is verkeerd is ook een vrij algemene. Kortom, het je leren verplaatsen in een ander. Niet oordelen of je bewust zijn van het feit dat je oordeelt en nadenken over het waarom van je oordeel. Mijn kinderen heb ik verteld waarom tandenpoetsen belangrijk is en wat de gevolgen zijn voor henzelf als ze het niet doen. Ik herinner ze eraan dat ze het moeten doen en toen ze jong waren vroeg ik altijd of ik kon helpen. Dat ze nu in hun puberteit wat laks worden, tja...de consequenties schudden ze wel weer wakker. Mijn kinderen schotel ik groente voor en vlees, maar ze mogen 1 groente weigeren, en meestal houd ik ook rekening met hun smaak. Witlof? Dan zijn er ook worteltjes. En als ik ze echt nieuwsgierig wil maken, dan mogen ze niet eens witlof of spruitjes. Geheid dat ze het dan eens willen proberen. Alchol verbied ik niet. Ik leg ze uit wat alcohol is en doet. Ze mogen het proeven, er mee kennismaken (een slokje dus, niet direct een complete fles breezer ofzo. geen van mijn kinderen drinkt. Kortom, ik probeer ze feiten te geven (en daarbij geef ik mijn idee over de feiten, maar met de medeling dat dit mijn mening is). Ik geef ze vertrouwen. Pas als ze dat vertrouwen beschamen treed ik op. En dat vinden ze dan ook terecht. Mijn mening zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat ik vind dat de bijbel waar is (dat voor mij de bijbel feitelijk is), maar het is een feit dat de meningen daarover verdeeld zijn. Ik hoop dat mijn kinderen blijven zoeken en blijven vragen, open staan voor anderen en of ze daarbij christelijk worden vind ik secundair. Ik ken atheisten die een bijzonder "christelijk"leven leiden en ik ken christenen die precies het tegenovergestelde doen van wat ze preken. Mijn kinderen hoeven niet naar een kerk, maar ze mogen wel. Ik wil dat ze weten hoe ze zich in een kerk/moskee of tempel te gedragen hebben, maar dat heeft te maken met respect. Als god mij een vrije wil heeft gegeven, dan kan ik op zijn minst mijn best doen die vrije wil ook in mijn kinderen te respecteren. Mijn opvoedingskeus is dus informeren, niet beleren, feiten zowel als mijn mening te geven en naar eer en geweten een scheiding tussen die twee aan te brengen.

Ik kan me wel vinden in jouw manier van opvoeden.

Leer je kinderen wat goed en slecht is, maar voed ze niet zo verschrikkelijk dogmatisch op.

Maak ze niet wereldvreemd of bang voor alles wat anders is dan wat ze thuis hebben geleerd.

Leer je kinderen over de eigen schutting heen te kijken en geef ze de kans om zelf een mening te vormen.

Maak er open en nieuwsgierige wereldburgers van, die zich betrokken voelen bij de wereld om hen heen - in de ruime zin.

[Jipperd 0]

Ik liep eens goed na te denken over deze vraag. Ik realizeerde me dat mijn ouders me altijd heel weinig verteld en toegestaan hebben. Wat ik nu zie is dat ik zelf soms behoorlijk ben losgegaan, en dat als ik het mijn ouders dat zou vertellen ze alleen maar boos en teleurgesteld zullen zijn. Ze hebben me teveel verboden en teveel gezegd dat bepaalde dingen niet mogen, zoals anastasia ook zo'n beetje zegt(over witlof): wat niet mag, trekt juist aan, en dat klopt wel.

Mijn opvoeding is nog niet afgelopen, misschien moet ik eens met mijn ouders erover praten, ik weet niet. Ik weet in iedergeval wel dat ik grote fouten heb gemaakt, en ik niet wil dat mijn broertjes (en later mijn kinderen natuurlijk) die maken. Ik ben teveel op ontdekkingstocht geweest, teveel mijn grenzen gezocht, en ik ben er niet echt sterker uitgekomen, wel wijzer (denk ik), daarom heb ik ook tegen mijn broertjes gezegd dat ze naar mij heel open kunnen zijn ook met hun vragen. Als mijn ouders opener waren geweest was ik waarschijnlijk minder op zoek gegaan naar antwoorden, en die zoektocht wil ik anderen besparen. Daarom spreekt de manier van Anastasia me ook heel erg aan.

[HelenaV 0]

--

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 22:05:22 schreef Leidenschaft het volgende: Er is een ding dat ik zeker weet en dat is dat ik niet zo liberaal ga zijn als mijn moeder. Ik wil zeker geen totalitaire moeder zijn, maar het kind op de vrij loop laten is ook niet goed. Het heeft het gevoel nodig dat er een groot en sterk iemand achter hem staat. Anders heb je het gevoel dat je de boel zelf moet uitzoeken en voel je je later juist veel zwakker.

Generatiekloof. Deze gedachtegang zie je wel meer inderdaad de laatste tijd. Volkomen mee eens trouwens.

[Helena 0]

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 01:40:06 schreef Libanon Nakszynski het volgende: [...] Gut wat scherp. Maar moet je me toch eens uitleggen wat atheïstisch opvoeden volgens jou is.

Dat gaat zo:

De vrouw is uit het christelijk ouderlijk huis, getrouwd met een atheist, verzamelt haar laatste beetje geloof om een kind christelijk op te voeden. Het kind gaat mee naar de kerk. Krijgt het verhaal van adam en eva te horen. Komt thuis. De man zit thuis op de bank en gaat even met het kind praten. Het kind vertelt over Adam en Eva. Het kind van 6/7 jaar oud krijg de Waarheid te horen. De oerknal. Eencellige wezens. Evolutie. Aapachtigen. Homosapiens. Maar waarom dan de kerk? Sprookjes. Er zijn vele geloven. Dat is meer iets voor mensen die niet beter weten.

En dat laatste hakt erin. Dan wurmt zich in je verstand, zeker als je een betweterig type bent en krijg je er onmogelijk uit. ZO is het bij mij gegaan, atheistische indoctrinatie. Dat gaat precies zo als christelijke indoctrinatie. 'Als je gelooft, ben je dom.' Nou, dat was dus wel het láátste wat ik wilde zijn. Liever 1001 theorieen dan God zoeken. Misschien ben ik daarom nog steeds een beetje bang voor wijze dogmatische religieuze christenen die me willen indoctrineren.

Christenen kunnen zeggen: Als je niet gelooft, dan ga je naar de hel. Tenminste, dat heb ik mijn broertje vertelt. Ik zie er geen probleem in, aangezien de wereld met net zulke manipulerende (=beinvloeding) argumenten aan komt zetten. Atheisten (échte he, rasatheisten, die een hekel hebben aan religies, een soort van Jan Wolkers) zeggen dat je een simpele ziel bent als je gelooft. Een echt laaghoofd. Een soort van prehistorische ezel.

Oké, is dat ook weer toegelicht.

Samengevoegde post 14-2-2007 17:51:55:

Quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 22:07:49 schreef Pius_XII het volgende: [...] Generatiekloof. Deze gedachtegang zie je wel meer inderdaad de laatste tijd. Volkomen mee eens trouwens.

Ja, dat is zo. Conservatisme is weer hip!

[Libanon Nakszynski 0]

Quote:

Op woensdag 14 februari 2007 17:49:51 schreef Helena het volgende: ZO is het bij mij gegaan, atheistische indoctrinatie. Dat gaat precies zo als christelijke indoctrinatie. 'Als je gelooft, ben je dom.' Nou, dat was dus wel het láátste wat ik wilde zijn.

Oh wat leuk, dat herken ik wel uit mijn eigen opvoeding.

Maar toch heb ik dat liever, dan kinderen dreigen met de hel en eeuwig fakkelen als ze niet precies willen geloven wat hun ouders hen voorschrijven.

Dat vind ik nog een paar streepjes schadelijker - zo gezegd.

Zelf ben ik daarom voorstander om kinderen zoveel mogelijk informatie te geven.

Niet overvoeren, maar wel levensbeschouwelijke zaken niet eenzijdig voorschotelen.

Dus vertellen dat er mensen zijn die in een schepper geloven, maar ook vertellen dat er mensen zijn die geloven dat het leven toevallig is ontstaan etc.

Ik prefereer daarom een openbare school waar de evolutietheorie wordt uiteengezet, en waar ook de mogelijkheid bestaat om een uurtje godsdienstonderwijs te volgen, boven een christelijke school waar een taboe heerst op alles wat tegen de eigen leer ingaat.

Dat laatste vind ik pas indoctrinatie.

[Videl 0]

Ik ga zelf niet naar de kerk, maar als ik later kinderen heb die die behoefte wel hebben mogen ze gaan.

Ik laat mijn kinderen naar een openbare basisschool gaan. Ik ben voor openbaar onderwijs. Middelbare school mogen ze zelf kiezen.

Ik denk dat ik mijn kinderen ook wel dingen over het geloof (christendom of islam) ga vertellen. (wat ik er over kan vertellen ) Mijn ouders lazen ons altijd uit de kinderbijbel voor. Ik denk dat ik zoiets ook wel ga doen. Dan kunnen ze later zelf kiezen of ze willen geloven of niet en wat ze willen geloven en wat niet.

[HelenaV 0]

--