Dunya

1 - Respect voor je medegebruikers. Ook als je het niet met iemand eens bent, laat je de ander in zijn/haar waarde.

Respect voor je medegebruikers houdt m.i. ook in dat je (bijvoorbeeld (Sorry Eulogia)) niet topic na topic kapot spamt met je tenenkrommende welvaartsevangelie. Ook al doe je dat vriendelijk lachend. Overigens ben ik niet teruggekomen voor het geweldige moderatiebeleid, maar voor een paar mensen die me dierbaar zijn geworden door de jaren heen. Volgens mij is er gedurende mijn afwezigheid niets verbeterd, maar van mij zullen jullie niet al te veel last meer hebben, ik weet wanneer ik dingen op moet geven /afzeikmodus

Ja dat is precies wat ik bedoel. Er wordt heel duidelijk met twee maten gemeten... Dat is ook iets wat mij zo stoort aan dit forum. En dat gaat dan ook nog onder het vaandel: ''Jouw denkbeelden zijn niet Christelijk genoeg.' Over balken en splinters gesproken.

Mijn eerste indruk is dat een bepaalde groep mensen hier de toon zet en dat hun denkbeelden worden beschermd, ten koste van de mensen die er andere denkbeelden op nahouden (of deze nu meer of minder Christelijk zijn).

Dat klopt. Je hebt geen 100% vrijheid van meningsuiting hier. We zijn een Christelijk forum, hebben een definitie in de FAQ wat voor Credible minimaal als Christelijk wordt gezien en daaraan wordt getoetst.

Daarin lees ik:

Wat we graag zien

1 - Respect voor je medegebruikers. Ook als je het niet met iemand eens bent, laat je de ander in zijn/haar waarde.

Ik ben hier net nieuw, maar kom wel regelmatig op andere fora. Nooit eerder heb ik meegemaakt dat een crew er zó onwijs bovenop zit. Dat ieder dingetje waar mensen zijdelings over praten in een nieuw topic wordt geplaatst, omdat het niet direct zou aansluiten bij de begin post. (Terwijl de TO zelf het gesprek verder aan wilt gaan). Dat personen worden gebanned die rechtstreeks aangeven wat er aan de hand is, terwijl de rest die eromheen draait lacherig achterblijft en zo onderhand juichend verder gaat op hetzelfde arrogante toontje...

Mijn eerste indruk is dat een bepaalde groep mensen hier de toon zet en dat hun denkbeelden worden beschermd, ten koste van de mensen die er andere denkbeelden op nahouden (of deze nu meer of minder Christelijk zijn). De verpakking lijkt hierbij het meest van belang. Bij deze wil ik me dus ook bij Bonaventura's constateringen aansluiten, omdat ik (al na een week hier posten), snap wat hij zegt.

Blijkbaar snapt alleen niet iedereen het (of beter uitgedrukt: wíl niet iedereen het begrijpen), nogmaals wil ik aangeven: bekijk je beleid nog eens goed, niet vanuit een defensieve houding, maar vanuit een open houding waarbij je de vrijheid van meningsuiting in acht neemt en de denkbeelden - hoe anders misschien ook - met respect behandelt.

Zo... en nu deze er achteraan:

Bidden doe ik elke avond wel even voordat ik in slaap val. Het helpt me ook om op een fijne manier in slaap te vallen, rustiger te worden. Het is het moment dat ik het meest bewust ben van het bidden. Dat ik me echt even een minuut of 10, soms wel een uur richt op God en mijn dag doorneem en bedenk wat ik goed heb gedaan en wat beter kan.

Verder bid ik regelmatig als ik iets zie of meemaak tijdens de dag. Als ik opmerk dat iemand in mijn buurt hulp nodig heeft die ik niet kan bieden, dan denk ik aan God en hoop dat het goed zal komen. Ik stuur in gedachten mijn beste wensen. Als ik merk dat ik me gestressed of verdrietig voel of juist blij ben met iets, dan merk ik dit op en bedenk me hoe dankbaar ik ben, of ik leg mijn probleem bij God neer, of ik vraag of hij me wil helpen met iets dat ik moeilijk vindt. Dit gaat eigenlijk automatisch de hele dag door, soms meer en soms minder.

Voor het eten bid ik nauwelijks, ik denk wel soms bij mezelf: wat bijzonder dat ik elke dag weer eten kan kopen. Soms denk ik kort aan alle mensen die gewerkt hebben in het voedsel productieproces en ben ik een moment dankbaar voor al hun inzet.

Ik denk dat ik eigenlijk niet in de traditionele zin van het woord bid, maar dat het meer overeenkomt met 'mediteren'. Ik spreek niet met God, ik luister.

Misschien kun je haar een brief schrijven, klinkt ouderwets, maar een brief zal ze anders lezen dan een mailtje of Facebook bericht. Het laat zien dat je er over na hebt gedacht. Schrijf haar wat je hier ook hebt neergezet, vertel haar over de boeken die je hebt gelezen en over je eigen onzekerheid. Vertel haar hoe erg je ervan baalt dat je jezelf niet hebt laten zien, maar een geconstrueerde persoonlijkheid waarvan je hoopte dat het haar aan zou trekken... Sluit af met de vraag of ze nog eens met je wil afspreken en dat je het ook helemaal begrijpt als ze daar geen zin in heeft.

Wees heel eerlijk in de brief, maar hou het wel kort! (Anders komt het misschien creapy over)... Je geeft haar dan in elk geval de kans om iets met jou voorstel te doen en ik denk dat ze je eerlijkheid hoe dan ook op prijs kan stellen.

Oh en doe de brief op de post, door haar brievenbus gooien kan eng overkomen. (dat heb ik wel eens gehad, en toen dacht ik echt: is hij hier geweest? aaargh!!)

Ok, duidelijk wat je bedoeld. Hoe zie je de teksten uit Johannes dan dat niemand tot de Vader komt dan door Jezus? Feitelijk ben je het hier dan niet mee eens neem ik aan?

Daarnaast zijn God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest 1. Jezus kun je niet los zien van de Vader.

Ik noem mezelf daarom ook geen Christen, omdat ik niet alles uit de bijbel voor waar aanneem, of het voor mij in elk geval niet de gehele waarheid betreft. Het verhaal gaat nog steeds verder en dat is bijvoorbeeld zichtbaar in andere uitingen van geloof/overtuigingen, die niet allemaal persé in de bijbel hoeven te staan of iets met Jezus van doen hoeven hebben. Voor mij geldt: Jezus kun je niet los zien van de Vader, maar mijns inziens kun je de Vader wel los zien van Jezus.

Maar wat wil je dan? Zeggen dat andere godsdiensten ook leiden tot redding van dezelfde God? Waarom leert de bijbel dan dat Jezus de enige weg tot de Vader is? Dan had hier toch moeten staan, Jezus, Boedha, ? De realiteit is dat er maar 1 God is, die heeft zich kenbaar gemaakt door de bijbel. Daarmee geloof ik dus niet dat er een andere manier is anders kan ik net zo goed de bijbel uit het raam gooien.

Ik ben het helemaal met je eens behalve op één punt. Ik zou zeggen: De realiteit is dat er maar één God is, die heeft zich kenbaar gemaakt door Jezus.

En diezelfde God heeft zich ook op andere manieren kenbaar gemaakt. Zoals door een Boeddha, of een Mandela, en andere bekende en niet-bekende personen in de geschiedenis. En tot op de dag van vandaag maakt God zich kenbaar op allerlei manieren die voor ons verborgen kunnen blijven. Zo sta ik erin, voor mij is Jezus erg belangrijk gebleken, maar hij is voor mij niet de enige. God is dat wel. God is 1 , eenheid, all (es). En maakt zich dus ook kenbaar in andere geloven, want ook dat zijn mensen op deze aardbol, niemand is uitgesloten.

Dat ligt eraan, de bijbel is duidelijk dat het Christus in ons is die het uitwerkt. De conclusie zou dan kunnen zijn dat zonder Christus er alleen je eigen kracht en geloof overblijft, welke onderhevig is aan verandering en zelfgericht is.

In die redenering ga je uit van de bijbel, de waarde die je daaraan toekent is tekenend voor jóuw geloof. Kun je begrijpen dat dit voor een ander, anders kan zijn? Ik ontken niet per definitie de waarden die evengoed in andere godsdiensten worden gepredikt. Ik ontken niet dat het andere namen kunnen zijn voor dezelfde God. Daarin is onze opvatting denk ik anders.

Ik ontken de waarde ook niet, maar dat is wat anders dan feitelijk beweren dat alle godsdiensten over dezelfde God gaan en het eigenlijk niet uitmaakt wat je gelooft. Wat zou God daar mee willen bereiken want feitelijk worden we dan voor de gek gehouden.

Ik zeg niet dat jij er zo tegenaan kijkt, maar op hoofdlijnen heb ik wel het gevoel dat je dat bedoeld. Zo niet, dan alvast sorry

Dat gebeurt in jouw visie nu ook. Alle gelovigen - behalve de Christenen - worden in jouw visie voor de gek gehouden door dat wat zij God noemen.

Dat ligt eraan, de bijbel is duidelijk dat het Christus in ons is die het uitwerkt. De conclusie zou dan kunnen zijn dat zonder Christus er alleen je eigen kracht en geloof overblijft, welke onderhevig is aan verandering en zelfgericht is.

In die redenering ga je uit van de bijbel, de waarde die je daaraan toekent is tekenend voor jóuw geloof. Kun je begrijpen dat dit voor een ander, anders kan zijn? Ik ontken niet per definitie de waarden die evengoed in andere godsdiensten worden gepredikt. Ik ontken niet dat het andere namen kunnen zijn voor dezelfde God. Daarin is onze opvatting denk ik anders.

De onvoorwaardelijke liefde die niet aan voorwaarden gebonden is, dat is een kracht die ook kan worden aangeboord zonder een Christen te zijn. Ook in andere geloven en levensbeschouwingen komt dit 'concept' voor. Zeker heb je deze kracht nodig om een relatie op lange termijn gezond te houden, maar ik geloof dat dit ook mogelijk is zonder specifiek het Christelijke geloof aan te hangen.

De bijbel zegt dat God liefde is. Het kan dan wel voorkomen bij andere levensbeschouwingen, maar de vraag is of dat dan echt van een hogere macht komt of door vooral het vanuit jezelf op te wekken. Waar denk je deze kracht dan vandaan te halen als het niet uit Jezus komt die in ons leeft?

God schept ook geen voorwaarden aan de liefde, Hij heeft dit al beschikbaar gesteld toen Hij zich via Jezus met de wereld verzoende. Het enige wat Hij vraagt is om zijn geschenk aan te nemen.

Waarom ben je zo hard op zoek om buiten God om, of buiten het geloof om dezelfde dingen te bereiken als een christen als ik vragen mag?

Het gaat helemaal niet buiten God om. Dat kán in mijn inziens niet eens. En ik ben helemaal niet hard op zoek naar iets daarbuiten, ik verbind het alleen niet rechtstreeks aan het Christelijke geloof, maar geloof dat ook andere levensbeschouwingen uit dezelfde bron kracht putten. Dit afschepen met: ''het vanuit jezelf opwekken'', getuigt mijns inziens van een tunnelvisie.

@Dave, mijn partner is geen Christen, dus dat wordt lastig. Gelukkig zitten wij wel op één lijn wat betreft onze fundamentele waarden. Ik vertrouw erop dat onze liefde rijk genoeg is ook nu al, zonder dat we getrouwd zijn. Is dat geen mooi vertrouwen? Dat voor Christenen een huwelijk met als derde partner Jezus veel voldoening kan geven geloof ik direct. Dit betekent echter niet dat het een voorwaarde is voor een zeer gelukkige relatie waarin beide personen zich liefdevol en geborgen voelen.

Hoi Dwab,

Mijn vrouw gelooft ook niet, dus dat is geen reden om niet te trouwen

De reden dan veel huwelijken stranden is dat beide partners het van elkaar verwachten, ze kijken en verwachten van elkaar om de liefde hoog te houden en er altijd voor elkaar te zijn. Maar de realiteit is dat jij en je partner beide maar mensen zijn, met hun fouten, verlangens, veranderlijke liefde etc. Gods liefde is onveranderlijk, dat is altijd contant. Hij houdt net zoveel van je, of je nu zondigt of vroom bent, wij houden vaak conditioneel van mensen, zolang ze ons geen pijn doen houden we meer van ze dan als ze ons kwaad doen.

Eens dat geloven niet betekent dat je een goed huwelijk zult hebben, maar dat komt omdat ze niet naar Jezus kijken maar naar elkaar. Zonder Jezus in je huwelijk te betrekken zul je op een gegeven moment van elkaar gaan eisen, echter ben je zelf niet in staat om dat te geven. Daarom hebben we allemaal Jezus nodig, Hij is de 'ik ben', ook in je huwelijk.

De onvoorwaardelijke liefde die niet aan voorwaarden gebonden is, dat is een kracht die ook kan worden aangeboord zonder een Christen te zijn. Ook in andere geloven en levensbeschouwingen komt dit 'concept' voor. Zeker heb je deze kracht nodig om een relatie op lange termijn gezond te houden, maar ik geloof dat dit ook mogelijk is zonder specifiek het Christelijke geloof aan te hangen.

@Dave, mijn partner is geen Christen, dus dat wordt lastig. Gelukkig zitten wij wel op één lijn wat betreft onze fundamentele waarden. Ik vertrouw erop dat onze liefde rijk genoeg is ook nu al, zonder dat we getrouwd zijn. Is dat geen mooi vertrouwen? Dat voor Christenen een huwelijk met als derde partner Jezus veel voldoening kan geven geloof ik direct. Dit betekent echter niet dat het een voorwaarde is voor een zeer gelukkige relatie waarin beide personen zich liefdevol en geborgen voelen.

Ok, ik wacht met smart op je verdere uitleg.

Ik ken het boek niet. 1000 pagina's uithuwelijkperikelen is niet het eerste wat me aanspreekt, maar vooruit ik zal het eens opzoeken! Maar over Amsterdam: kom hier wonen dan!

Ooh, tof, waar studeer je? En waarover gaat je scriptie? En welke talen doe je? Ik ben zelf nogal een taalgeek, studeer tegenwoordig talen en culturen van India. En ja, die zelfdiscipline, haha, herkenbaar punt. Vooral als het zo'n lekker weer is als vandaag ontbreekt het daar nog wel eens aan. Ach ja, met mijn studiemaatje yoga gaan doen in het park is op zich ook nog soort van gerelateerd aan het bestuderen van de Indiase cultuur, toch?

Ik hou ook erg van koken, en van dansen (heb een tijd gebuikdanst, dat was zo cool), en van reizen al helemaal. En van schrijven op zich ook, ook al komt daar het grote zelfdiscipline-issue weer om de hoek kijken (pssst, check onze frontpage even, ik schrijf daar wel eens columns voor. )

Haha, ik probeer anoniem te blijven maar ik woon in Amsterdam en studeer Moderne Letterkunde een onderdeel van Nederlands, maar in deze specialisatie bestudeer je ook internationale literatuur. érg boeiend! Wat tof dat onze interesses deels overeen komen. Jouw berichten spreken me altijd aan als ik hier mee lees. Ik vind het knap hoe je de dingen kan benoemen, zal ook eens wat van je gaan lezen op de frontpage!

OK, bedankt voor je uitleg!

Ik begrijp je prima hoor. Ik ben overigens helemaal niet van mening dat de bijbel alleen rozengeur en maneschijn is. De enige die daar bij voorbaat van uitgaat ben jij.

Ik kan niet voor jou spreken, maar zelf ben ik er achter gekomen dat mijn "vrijdenkende", progressieve, linkse enzovoort gedachtengoed ook zo star en dogmatisch kon zijn en zo weinig ruimte kon laten voor andere standpunten. Dat wil trouwens niet zeggen dat ik mezelf niet meer als vrijdenkend, progressief of links beschouw, maar het heeft me wel nederiger gemaakt, geduldiger, wat minder hoog van de toren blazend. Maar dat is een proces hoor, en eentje dat nog steeds volop aan de gang is, het is zo makkelijk om jezelf terug te trekken in je grote gelijk, en het is zo makkelijk om dat grote gelijk niet als dusdanig te herkennen.

Als ik het goed begrijp was jij zelf iemand die tamelijk zeg maar orthodox christelijk dacht en dat door een heftige ervaring sterk in vraag is gaan stellen. Dat heb ik zelf nooit zo meegemaakt, ik ben altijd opgevoed met een flinke argwaan voor alles wat naar christelijk dogma rook, maar ik kan me wel enigszins voorstellen dat dat je tekent en dat je dan nogal snel de neiging hebt om best hard in te gaan tegen orthodox christelijke ideeën.

Trouwens, pfieuw, wat een serieus voorsteltopic wordt me dit zeg. Even op een lichtere noot: wat doe je zoal in het leven? Wat zijn je interesses, hobby's, passies?

Haha, ja best serieus he... Maar ik heb ook juist altijd een flinke argwaan gehad hoor voor christelijk dogma. Heb me er eigenlijk nooit zo in verloren, ben altijd meer aan het observeren. Maar kan me het standpunt over abortus wel goed voorstellen, is ook makkelijk voor te stellen, het gaat toch om de waarde die je toekent aan leven en die waarde ligt voor mij nog altijd erg hoog. Daar doet mijn abortus niks aan af. Het doet mij ook pijn dat ik tot die beslissing ben gekomen.

Dat 'jezelf terug trekken in je grote gelijk', dat zie ik eigenlijk veel Christenen om mij heen juist doen. Ze beroepen zich op de bijbel en daarmee is de discussie dan af, want zo staat het er nu eenmaal. Inderdaad kan ik er ook inkomen dat linkse progressieve mensen dezelfde neiging hebben, maar dan duiken ze in een andere hoek. Zelf wil ik me niet met dergelijke termen verbinden. Dat vind ik beperkend, daarmee onderdruk je de volheid en veelkleurigheid van je mens zijn.

en verder... Ik studeer, ben bijna klaar met mijn Bachelor in de Letteren, bezig met mijn scriptie waar ik nogal mee stuntel... (zelfdiscipline ontbreekt nogal eens..aaaaargh), geïnteresseerd in literatuur, schrijven, politiek, maar hou ook van reizen, koken en muziek, dans graag, ben graag alleen in stilte. Dat soort dingen

Ik wil best 'in gesprek gaan', al lijkt dat me lastig wanneer je maar op 1 vraag antwoord mag geven en wel die in de beginpost is gesteld. Een verder verloop van de discussie of een wending waarvan iemand kan leren zijn in dat geval niet mogelijk. Zo kun je het dus eigenlijk geen gesprek noemen. Eerder een eenzijdige vraag/antwoord rubriek.

In een gesprek stel ik me ook zo voor dat beide gesprekspartners als gelijkwaardig worden beschouwd en dat er begrip is voor elkaars standpunten, al hoeft daarover geen overeenstemming te worden bereikt. Als dit niet mogelijk is en de nadruk ligt op ongelijkwaardigheid dan noem ik het geen gesprek. Dan noem ik het eenzijdige berichtgeving.

Ja, dat was ook een van de dingen waar ik erg van schrok toen ik op dit forum kwam. Dat er echt jonge mensen waren die dachten dat abortus moord was, jongens toch, dat dat nog bestond... Maar ik moet zeggen dat ik me intussen ook wel schaam als ik erop terugdenk hoe ontzettend superieur en overtuigd van mijn eigen grote gelijk ik me toen opstelde door te doen alsof die mensen gewoon niet goed bij hun hoofd waren. Ik heb nog altijd geen erg duidelijk standpunt over abortus, dat het moord is zal je mij nog steeds niet makkelijk horen zeggen, maar ik heb intussen wel geleerd dat achter dat ogenschijnlijk zo harde en starre standpunt van mensen die dat wel beweren veel meer schuilgaat dan de achterlijke bekrompenheid die ik erin las. Erachter zit een oprecht geloof in de waarde van elk mens, en een duidelijke keuze om de grens van wanneer iemand "mens" genoemd mag worden te leggen bij de conceptie. Goed, of die grens daar moet liggen of niet, dat weet ik niet, maar dat radicale opkomen voor de grote waarde van een mensenleven is wel iets dat ik goed kan begrijpen en heb leren waarderen. En zo zijn er best veel voorbeelden waarbij ik gemerkt heb dat, als ik mijn vooroordelen over hoe dom en bekrompen de ander wel niet zal zijn even aan de kant kon schuiven, ik (zonder het noodzakelijk met hen eens te zijn) vaak verrassend veel begrip kon opbrengen voor de principes die voor mensen spelen wanneer ze een keuze maken of een idee aanhangen dat in onze maatschappij niet meer gezien wordt als serieus te nemen.

Ik snap de achterliggende principes ook wel en kan daar helemaal inkomen. Ook ik hang dat oprechte geloof in de waarde van elk mens aan. Toch zijn er gevallen waarin abortus een keuze kan zijn. Begrip hiervoor verwacht ik niet, enkel een bepaald inlevingsvermogen, het verplaatsen in een situatie waarin je zelf nooit terecht zal komen. Bekrompen ben je in mijn visie pas wanneer je de wereld enkel in zwart/wit ziet.

Ik kan me dat voorstellen. Ik ken jou niet en ik weet niet wat jouw afweging was, dat hoef ik ook niet te weten, maar ik kan me vele situaties inbeelden waarin ik er begrip voor heb. Maar inlevingsvermogen komt in mijn ogen ook van twee kanten, dat is bijvoorbeeld ook je kunnen inleven in een wereldbeeld waarin abortus nooit een optie kan zijn en altijd intrinsiek, op geen enkele wijze goed te praten kwaad. Ik merk dat veel mensen die openheid en tolerantie prediken, diezelfde openheid en tolerantie niet kunnen opbrengen voor meningen die niet binnen hun open en tolerante plaatje passen. Ik weet niet of dat bij jou zo is, daarvoor ken ik je natuurlijk niet goed genoeg, maar het is wel iets dat ik geregeld opmerk bij mensen die zichzelf als ruimdenkend en ontwikkeld en intelligent enzo beschouwen. Het is een tendens waarop ik mezelf nog geregeld betrap en ik vind het niet een van mijn betere eigenschappen.

Ik snap]wat je bedoelt. Volgens mij komt dit omdat dergelijke standpunten geen ruimte laten voor iets anders dan alleen deze standpunten. Dan kun je daar wel lekker veel begrip voor gaan opbrengen, maar iets van dien aard zul je nooit terugkrijgen. Deze mensen hebben zich immers veilig ingemetseld in hun intrinsieke ideeën. De kant van het enkel zien als het grote kwaad kan ik me trouwens levendig voorstellen: zelf dacht ik er ook zo over.Tot ik zelf in een situatie terecht kwam waarover ik liever niet wil uitweiden en waarover ook niemand te oordelen heeft. Gelukkig kent God mijn situatie wél en heeft Hij dit ook duidelijk kenbaar gemaakt.

Toch zijn er gevallen waarin abortus een keuze kan zijn. Begrip hiervoor verwacht ik niet, enkel een bepaald inlevingsvermogen, het verplaatsen in een situatie waarin je zelf nooit terecht zal komen.

Dit volg ik niet helemaal... misschien uit je ervaring op andere fora, maar waarom denk je dat:

a) er geen begrip zou zijn onder christenen

er situaties zijn waarin 'wij' nooit terecht komen

Om het even scherp te stellen: zijn dat niet gewoon vooroordelen?

a) dit heb ik zelf ondervonden en ik zie weinig begrip in de topics hier op credible, alleen hard oordelen en termen als abortus = moord.

De meeste Christenen die ik ken en hier lees vinden geen enkele situatie voldoende om over te gaan tot een abortus, dus zullen zij ook nooit in een dergelijke situatie terecht komen

Als ik je bericht kort samenvat komt het er dus op neer dat jullie als beheerders van dit forum een Christelijk standpunt aannemen en meningen

die binnen het christelijke wereldje vrij algemeen aangenomen worden

ondersteunen en meningen die bepaalde Christelijke standpunten enigszins in twijfel trekken verwijderen/ontmoedigen?

Ik heb geen enkel bericht van jou verwijderd dus zo'n vaart loopt dat nu ook weer niet. Maar credible heeft een bepaalde doelgroep, het is niet zomaar een algemeen forum waar over religie gepraat kan worden, maar een christelijk forum. In onze FAQ staat niet voor niets een geloofsbelijdenis opgenomen, daarin staat wat wij beschouwen als de essentie van het christelijk geloof, wat voor ons altijd het vertrekpunt geweest is en zal blijven voor ons forum. Dat wil niet zeggen dat andersdenkenden niet welkom zijn, er zijn verschillende atheïsten en agnosten en ietsisten en anderen die niet helemaal in het christelijke plaatje passen aanwezig op dit forum. Kritische vragen stellen mag en niemand hoeft te doen alsof hij het met alles uit het christendom eens is. Maar het is niet het hoofddoel van het forum en het mag het hoofddoel van het forum ook niet in de weg staan. We vinden dat christenen hier gewoon vanuit hun geloofswaarheid moeten kunnen redeneren zonder dat dat constant aangevallen wordt.

Ok, ik weet niet of dit forum me dan zo aanspreekt... Mijn hoofddoel is namelijk niet om Christenen samen te brengen. Ik vind dat je open moet staan en niet iedere tegenspraak moet zien als kritiek op jouw geloofswaarheid en dus een onwaarheid. Als mijn mening direct gezien wordt als kritiek, terwijl een andere mening - die wel in het plaatje past - bescherming geniet, dan vertrek ik al vanaf een lager plateau en ga ik liever op een ander platform in discussie.

Ja, dat was ook een van de dingen waar ik erg van schrok toen ik op dit forum kwam. Dat er echt jonge mensen waren die dachten dat abortus moord was, jongens toch, dat dat nog bestond... Maar ik moet zeggen dat ik me intussen ook wel schaam als ik erop terugdenk hoe ontzettend superieur en overtuigd van mijn eigen grote gelijk ik me toen opstelde door te doen alsof die mensen gewoon niet goed bij hun hoofd waren. Ik heb nog altijd geen erg duidelijk standpunt over abortus, dat het moord is zal je mij nog steeds niet makkelijk horen zeggen, maar ik heb intussen wel geleerd dat achter dat ogenschijnlijk zo harde en starre standpunt van mensen die dat wel beweren veel meer schuilgaat dan de achterlijke bekrompenheid die ik erin las. Erachter zit een oprecht geloof in de waarde van elk mens, en een duidelijke keuze om de grens van wanneer iemand "mens" genoemd mag worden te leggen bij de conceptie. Goed, of die grens daar moet liggen of niet, dat weet ik niet, maar dat radicale opkomen voor de grote waarde van een mensenleven is wel iets dat ik goed kan begrijpen en heb leren waarderen. En zo zijn er best veel voorbeelden waarbij ik gemerkt heb dat, als ik mijn vooroordelen over hoe dom en bekrompen de ander wel niet zal zijn even aan de kant kon schuiven, ik (zonder het noodzakelijk met hen eens te zijn) vaak verrassend veel begrip kon opbrengen voor de principes die voor mensen spelen wanneer ze een keuze maken of een idee aanhangen dat in onze maatschappij niet meer gezien wordt als serieus te nemen.

Ik snap de achterliggende principes ook wel en kan daar helemaal inkomen. Ook ik hang dat oprechte geloof in de waarde van elk mens aan. Toch zijn er gevallen waarin abortus een keuze kan zijn. Begrip hiervoor verwacht ik niet, enkel een bepaald inlevingsvermogen, het verplaatsen in een situatie waarin je zelf nooit terecht zal komen. Bekrompen ben je in mijn visie pas wanneer je de wereld enkel in zwart/wit ziet.

Als ik je bericht kort samenvat komt het er dus op neer dat jullie als beheerders van dit forum een Christelijk standpunt aannemen en meningen

die binnen het christelijke wereldje vrij algemeen aangenomen worden

Ik was in gesprek met de TS ...

Weet ik. Ik heb alleen gezegd dat ik het niet vervelend vind als ik zelf de TS ben, niet dat je dan wel offtopic mag gaan.

Ik heb de beginpost gequote en hier nogmaals mijn antwoord op gegeven, meer ontopic kan ik het echt niet maken.